«Αν δεν αντιδρούσα στη γενοκτονία, θα θεωρούσα τον εαυτό μου συνένοχο»
Τρεις από τους Έλληνες που συμμετέχουν στην Πορεία προς τη Γάζα, μιλούν στο OneMan για τα κίνητρα που τους ώθησαν, το μήνυμα που θέλουν να στείλουν, αλλά και για τους φόβους που έχουν να αντιμετωπίσουν.
- 3 ΙΟΥΝ 2025
Την ώρα που γράφονται αυτές οι λέξεις, χιλιάδες άνθρωποι από 35 χώρες και 5 ηπείρους ετοιμάζονται να βαδίσουν μαζί από την πόλη Άλ Άρις της Αιγύπτου προς τη χερσόνησο του Σινά, με προορισμό τα σύνορα της Γάζας. Στόχος τους: να σπάσουν τον ασφυκτικό και εγκληματικό αποκλεισμό που έχει επιβάλει το Ισραήλ στη Γάζα -εκεί όπου μια σύγχρονη γενοκτονία εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας, σε πραγματικό χρόνο.
Το Ισραήλ συνεχίζει να επικαλείται «αυτοάμυνα», ενώ η Δύση είτε επιλέγει τη σιωπή είτε, ακόμη χειρότερα, εξοπλίζει έναν στρατό που έχει πλέον την ευθύνη για τη δολοφονία σχεδόν εξήντα χιλιάδων αμάχων.
Η Πορεία προς τη Γάζα που ξεκινά στις 12 Ιουνίου, έχει ως προορισμό το πέρασμα της Ράφα, σημείο-κλειδί, που παραμένει ερμητικά κλειστό από τις 2 Μαρτίου. Ο ισραηλινός στρατός, που αυτοδιαφημίζεται ως «ο πιο ηθικός στον κόσμο», εμποδίζει την είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας στον παλαιστινιακό θύλακα, μετατρέποντας την πείνα και τη δίψα σε μέσα εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού.
Ανάμεσα στους χιλιάδες που θα συμμετάσχουν στην Πορεία προς τη Γάζα, ξεχωρίζουν η βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης, Greta Thunberg, αλλά και ο πρωταγωνιστής του Game of Thrones, Liam Cunningham. «Το κάνουμε αυτό επειδή, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Διότι τη στιγμή που θα σταματήσουμε να προσπαθούμε, θα χάσουμε την ανθρωπιά μας. Και ανεξάρτητα από το πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η αποστολή, δεν είναι καθόλου επικίνδυνη σε σύγκριση με τη σιωπή ολόκληρου του κόσμου μπροστά σε μια γενοκτονία που μεταδίδεται ζωντανά», δήλωσε η Σουηδή ακτιβίστρια για την κλιματική δικαιοσύνη, που βρίσκεται ήδη σε πλοίο με προορισμό τη Γάζα. Μαζί της και ο Ιρλανδός ηθοποιός.
Το σκάφος μεταφέρει επείγοντα είδη πρώτης ανάγκης για τον πληθυσμό της Γάζας, όπως βρεφικό γάλα, αλεύρι, ρύζι, πάνες, είδη γυναικείας υγιεινής, κιτ αφαλάτωσης, ιατροφαρμακευτικό υλικό, πατερίτσες και τεχνητά μέλη για παιδιά.
Ιδιαίτερα μαζική είναι, ωστόσο, και η παρουσία Ελλήνων ακτιβιστών, τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει να ταυτιστεί με τη λάθος -και συνάμα εγκληματική- πλευρά της ιστορίας, καθιστώντας μας συνένοχους. Η Ελλάδα διατηρεί σχέσεις στρατηγικής συνεργασίας με ένα κράτος που βομβαρδίζει νοσοκομεία και σκοτώνει παιδιά. Παραχωρεί λιμάνια και στρατιωτικές βάσεις, διευκολύνει τη μεταφορά οπλισμού και παρέχει πολιτική κάλυψη σε ένα καθεστώς κατοχής και γενοκτονίας.
«Για μένα ήταν αυτονόητη η συμμετοχή μου στην πρωτοβουλία αυτή», εξηγεί η 35χρονη μεταφράστρια, Μαρία Χούρου. «Δεν υπάρχει πλέον άνθρωπος που να μην μπορεί να δει τη γενοκτονία των Παλαιστινίων να εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο. Αν δεν αντιδράσω σε αυτή και στην κοινή συναίνεση ότι μπορούν χιλιάδες άνθρωποι να δολοφονούνται καθημερινά με βομβαρδισμούς, με πλήρη καταστροφή όλων των δομών που είναι απαραίτητες για την επιβίωσή τους, με τον αργό θάνατο που προκαλείται από την έλλειψη τροφίμων, προμηθειών και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης θα θεωρούσα τον εαυτό μου συνένοχο».
Όσο για τις συνέπειες που μπορεί να έχει στη ζωή της η συμμετοχή της στην Πορεία προς τη Γάζα, τονίζει ότι, «οι προσωπικές συνέπειες που με απασχολούν πολύ περισσότερο από οποιεσδήποτε άλλες είναι πώς αν φτάσω να αδιαφορώ, να δικαιολογώ και να ανέχομαι τέτοιες καταστάσεις θα σταματήσω να λέγομαι άνθρωπος».
Ο 53χρονος καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση και Υποψήφιος Διδάκτορας Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Νίκος Πελεκούδας, επισημαίνει πως, προσωπικά δε φοβάται ενδεχόμενο συνεπειών από τους εργοδότες του, όχι γιατί αποκλείει κάτι τέτοιο, αλλά γιατί πιστεύει στον συλλογικό αγώνα. «Όποιοι εργοδότες κινηθούν εναντίον εργαζομένων θα έχουν πάρει θέση υπέρ του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ και θα εισπράξουν την κοινωνική και πολιτική πίεση».
Οι λόγοι που τον έκαναν να συμμετάσχει στην ανθρωπιστική αυτή δράση είναι τρεις όπως λέει. «Ο πρώτος και βασικότερος είναι το ακατάλυτο δίκιο του Παλαιστινιακού λαού να ζήσει ανεξάρτητος και ελεύθερος στη γη του. Να έχει πρόσβαση σε όλα όσα του είναι αναγκαία να ζει ανθρώπινα. Ο δεύτερος είναι για να δοθεί ένα μήνυμα πως οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα είμαστε δίπλα του, μέσα στα πλαίσια μιας πρωτοβουλίας που υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα. Και ο τρίτος είναι η δική μου πολιτική τοποθέτηση μέσα στα πλαίσια της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς, εκ φύσεως διεθνιστικής και με ισχυρούς δεσμούς με τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ολόκληρες δεκαετίες».
Στην κατηγορία πως τέτοιες ενέργειες είναι μονόπλευρες ή πολιτικά στοχευμένες, ο 25χρονος Ζήσης Μπάγιος, φοιτητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Α.Π.Θ. απαντά πως, «πράγματι η αποστολή μας είναι μονόπλευρη: έχει ταχθεί σαφέστατα στο πλευρό αυτών που δέχονται τη γενοκτονία, αυτών που θρηνούν επιβεβαιωμένα πάνω από 50.000 νεκρούς εκ των οποίων 17.000 είναι παιδιά και πάνω από 110.000 τραυματίες. Έχει ταχθεί υπέρ ενός λαού που ζει υπό κατοχή, σε καθεστώς ανοιχτής φυλακής με μόνιμη επιτήρηση, που δέχεται έλεγχο και καταστολή σε κάθε του κίνηση, που η ζωή του έχει γίνει εργαστήρι πειραματισμού για την πολεμική βιομηχανία της Δύσης».
Μάλιστα, συνεχίζει λέγοντας πως, «σε μια εποχή που η αποπολιτικοποίηση και η αποπτώχευση του διαλόγου μαστίζει (ποιος ωφελείται άραγε από το αφήγημα της ουδετερότητας;) είναι τιμή μας που μιλάμε πολιτικά, που είμαστε πολιτικά υποκείμενα, που δρούμε πολιτικά. Είναι τιμή μας να παίρνουμε ανοιχτά και δημόσια θέση στο πλευρό της Παλαιστινιακής αντίστασης που διεξάγει δίκαιο αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία».
«Η ανθρώπινη ζωή έχει την ύψιστη αξία», λέει η Μαρία Χούρου. «Δε θα μείνουμε πλέον σιωπηλοί όσο ένα κράτος αφανίζει έναν ολόκληρο λαό με το πρόσχημα της αυτοάμυνας. Θα βρεθούμε δίπλα σε αυτόν τον λαό, όσο πιο έμπρακτα μπορούμε, φτάνοντας στο πέρασμα της Ράφα στις 15 Ιουνίου και θα απαιτήσουμε με τη φωνή μας να αποτραπεί η γενοκτονία μέσω του σκόπιμου λιμού που συντελείται αυτήν τη στιγμή».
Για τον Νίκο Πελεκούδα, «Η ελληνική κοινωνία σε μεγάλο βαθμό καταλαβαίνει τα αιτήματα του Παλαιστινιακού λαού, το δίκιο της πρωτοβουλίας που προέκυψε άλλωστε έπειτα από αίτημά τους. Παρ’ όλη την παραπληροφόρηση και την επιχείρηση εξωραϊσμού της δολοφονικής πολιτικής του Ισραήλ, παρά τις προκλητικές διευκολύνσεις που του παρέχει η ελληνική κυβέρνηση. Όμως μπορούν να γίνουν πολλά. Οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται ως ένας πληθυσμός που περισσεύει στα σχέδια των τωρινών κυρίαρχων. Αυτό δε συμβαίνει και μέσα στις κοινωνίες μας από τις κυρίαρχες πολιτικές; Πρέπει πιο ενεργά, να βρεθούμε στις κινητοποιήσεις για μια λεύτερη Παλαιστίνη, γιατί έτσι μιλάμε για την ανάγκη και της δικής μας ελευθερίας, όσων τουλάχιστον δεν κερδίζουμε από το θάνατο. Και είμαστε οι περισσότεροι».
Οι πρακτικές δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος όπως είναι φυσικό, είναι πολλές, όμως όπως επισημαίνει ο Ζήγης Μπάγιος, «μια τέτοια αποστολή διεθνούς κλίμακας απαιτεί τεράστια οργάνωση, ειδικά σε ό,τι αφορά στην εξασφάλιση της ακεραιότητας των συμμετεχόντων. Έχουμε οργανώσει την ελληνική αποστολή με ιδιαίτερη υπευθυνότητα και είμαστε μια ομάδα δεμένη σε έναν κοινό στόχο, ο οποίος υπερβαίνει κάθε αναστολή και δυσκολία που προκύπτει, ως εκ τούτου είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε πρόκληση με σύνεση και σοβαρότητα».
«Το δίκιο δε μοιράζεται. Δεν είναι στην ίδια θέση ο φονιάς και το θύμα του. Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες, οι Η.Π.Α. αλλά και η Ε.Ε. που επανεξοπλίζεται για νέους πολέμους, επεμβαίνουν στρατιωτικά δεκαετίες ολόκληρες στη Μέση Ανατολή και ευρύτερα αυτής. Δημιουργούν προσφυγιά, αρνούνται αυτονόητα δικαιώματα, Το Ισραήλ είναι ο δεσμοφύλακας τους. Είμαστε με τον Παλαιστινιακό λαό, για το δικαίωμά του να ζήσει ελεύθερος και ανεξάρτητος», σημειώνει ο Νίκος Πελεκούδας.
Ενώ ο Ζήγης Μπάγιος προσθέτει πως, «την ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας μας Κ. Μητσοτάκης σφιχταγκαλιάζεται με τον φασίστα εγκληματία B. Netanyahu και κλείνει συμφωνίες για αγορές πολεμικού εξοπλισμού από το Ισραήλ, η αδιαφορία είναι μια πολιτική στάση και είναι -θελημένα ή άθελα- συνενοχή στο έγκλημα».
Κοινό αίτημα και των τριών ακτιβιστών, είναι η Πορεία προς τη Γάζα, να μην περάσει απαρατήρητη από τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, με τον 25χρονο φοιτητή, να λέει χαρακτηριστικά πως, «καθώς εύλογα αυξάνεται το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον των ΜΜΕ, αφενός βλέπουμε τη στάση συστημικών μέσων και ειδικά αυτών της τηλεόρασης που αναγκάζονται να μας παραχωρήσουν μερικά ελάχιστα λεπτά για να μην εκτεθούν, φροντίζουν όμως πάντα να το κάνουν με τρόπο που να εμφανίζει επιλεκτικά τις δηλώσεις μας.
Αφετέρου, υπάρχουν και τα μέσα που τιμούν τη δημοσιογραφία, ειδικά οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, που μας δίνουν τον χώρο και τον τρόπο να ακουστούμε, ενισχύοντας έμπρακτα την πρωτοβουλία. Βέβαια, συνεχίζει να μας προβληματίζει η στάση της Εθνικής Ραδιοτηλεόρασης που μέχρι στιγμής δεν έχει νιώσει την ανάγκη να ενημερώσει το κοινό της».
Τέλος, σημειώνει ότι, «είναι δεδομένο πως αργά ή γρήγορα θα ξεπεταχτούν και “δημοσιογράφοι” που θα μας λοιδορήσουν ως “αντισημίτες”, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά όχι μόνο πόσο ανιστόρητοι είναι, αλλά και πως είναι εντεταλμένοι και μισθωμένοι από την εξουσία και το κεφάλαιο».,
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
