ORIGINALS

Αν ο Άρης Πορτοσάλτε ήταν κριτικός κινηματογράφου

Γιατί ο Σάουρον ήταν ένας μεγάλος επενδυτής και ο Φρόντο ένα κρατικοδίαιτο λαμόγιο.

Ο Άρης Πορτοσάλτε αδικείται και αδικείται γενικώς. Δεν του έφτανε που ζει και μεγαλουργεί σ’ αυτόν τον κατσικότοπο, αλλά έχει επιφορτιστεί και με το φορτίο να ανοίγει τα μάτια του κάθε σοβιετόπληκτου κατοίκου αυτής της μπανανίας.

Στην πραγματικότητα ξέρεις τι έπρεπε να κάνει αυτός ο πολυτάλαντος άνθρωπος;

(Σιγά το ερώτημα, το γράφεις στον τίτλο ρε μπαγλαμά).

Ακριβώς. Ο Άρης έπρεπε να είναι κριτικός κινηματογράφου.

Τσέκαρε 4 υπερδιάσημες ταινίες με τον τρόπο που (ίσως) θα τις περιέγραφε και περιηγήσου μαζί του στην μαγική οθόνη του σινεμά και της ανάπτυξης.

1. Άρχοντας των Δαχτυλιδιών

Η οδύσσεια ενός επενδυτή (Σάουρον) σε ένα αφιλόξενο φορολογικό περιβάλλον, σε έναν γιδότοπο (Μέση Γη), που κυριαρχείται από τα συνδικαλιστικά μικρο-συμφέροντα (Χόμπιτ, Νάνοι) και την αριστερή ιδεοληψία των ‘αθάνατων’ συντεχνιών (Ξωτικά).

Ο Σάουρον φέρνει μαζί του ένα κύμα επενδυτών (Ούρουκ-Χάι) και επιχειρεί να προχωρήσει σε ανανέωση προσώπων (Σάρουμαν, Νάζγκουλς) με τόλμη και προτάσεις που υποδέχονται το αύριο.

Οι τσοπανοκαουμπόιδες που αντιτίθενται σε κάθε επένδυση και βασίζονται ακόμα στο κράτος-κηδεμόνα (Γκάνταλφ) συμμαχούν με τους αρχιτραχανάδες, τους διαχρονικούς κουβαλητές των κομματικών σημαιών (Ανθρώπους) και πάνε κόντρα στην εισροή Ορκ και ξένων κεφαλαίων. Είστε πιο θλιβεροί και από τους περήφανους χορευτές του Συντάγματος, αυτό είστε.

Βέβαια, πίσω από όλα αυτά κρύβεται η βαθιά τους απέχθεια για την αριστεία. Θα προτιμούσαν να συγκεντρώσουν τα δαχτυλίδια αυτοί με κλήρωση, παρά να τα πάρει ο καλύτερος όλων, ο άριστος, ο -ας τον πούμε χαϊδευτικά- Κυριάκος της Μόρντορ.

Έτσι, αφού είναι ανίκανοι οι ίδιοι να απορροφήσουν τα κεφάλαια από το μεγαλύτερο ΕΣΠΑ εκεί έξω (One espa to rule them all), προτιμούν να το καταστρέψουν, γεμίζοντας τον δρόμο της ανάπτυξης με κατσικοκούραδα.

Για άλλη μία φορά, οι συγκεντρωσιάρχες Δημοσίου-ΔΕΚΟ, οι κρατικοδίαιτοι νάνοι, τα ξωτικά-κομματάρχες, όσοι αρνούνται την αξιολόγηση, ο Θέοντεν, ο Φάραμιρ και όλα τα συριζογίδια, θα επικρατήσουν.

Ραβασάκι ΕΝΦΙΑ σε κάθε χομπιτόσπιτο εύχομαι και γρήγορα. Αρχοντόβλαχοι.

(Βαθμός: 4/5)

 

2. Ο Λύκος της Wall Street

Η ταινία ξεκινάει ως πολλά υποσχόμενη, υμνώντας την ελεύθερη αγορά, την επιχειρηματικότητα και τις ευκαιρίες που δίνονται για να εκμεταλλευτείς τον συνάνθρωπό σου. Μπάη δε γουέη, περαστικά σε όλες τις κοροϊδάρες που νομίζουν ότι το χρηματιστήριο είναι για ένα μάτσο αμόρφωτα γίδια. Ας προσέχατε. Την είδατε και επενδυτές, ζωάδια, που μέχρι χθες αφήνατε όλο το βράδυ αναμένο το καντηλάκι για να πιάσετε δεκατριάρι στο προπό.

Δυστυχώς, όμως, στη συνέχεια η ιστορία καταλήγει σε μια προσωπική τραγωδία.

Ο εντρεπρενέρ που τολμάει και τα βάζει με την κλειστή συντεχνία των τίμιων ανθρώπων, με την καλοσύνη του μικροκαταθέτη, με την αφέλεια του υπερήλικα συνταξιούχου κτλ, πέφτει και ο ίδιος θύμα της ιδιοφυΐας του.

Πώς;  Μπλέκοντας με ουσίες… Σας θυμίζει κάτι αυτό;

Ποιος θέλει να νομιμοποιήσει την κάνναβη και εδώ στη χώρα μας;

Και ποιος απ’ την άλλη πάει με τον Άδωνι και τρέχει στους μαραθώνιους και βγάζει νιαουρίστικες φωτός αγκαλίτσα με τον Πατούλη;

Διαλέξτε και πάρτε. Το παλαιό και ξεπερασμένο ή το νέο και ελπιδοφόρο; Το πλαδαρό και τα χασίσα ή το καινούργιο και φιτ που καταπίνει τα χιλιόμετρα σαν παγωμένη μπελβεντέρε στο Νάμος; Ρητορικό το ερώτημα. Ακόμα και το πούρο του Μίλτου Βαρβιτσιώτη ξέρει την απάντηση. (το νέο και ελπιδοφόρο ε)

(Βαθμός: 2/5)

 

3. The Dark Knight

Το παράτησα στο πρώτο δεκάλεπτο. Μπάχαλα, φασαρίες, ένας μουρλοκακομοίρης κολοκοτρωναίος που παίρνει τον νόμο στα χέρια του, φωτιές και σπασίματα με βαριοπούλες στο Γκόθαμ, τα Εξάρχεια της DC, ένα μάτσο λουμπεναριό όλο το σκηνικό, μια ανάσα απ’ το κέντρο της Αθήνας. Εν τω μεταξύ, αυτό το αμάξι που κοστίζει 3 ΕΣΠΑ, που το βρήκε ο επαναστάτης του Ρουβίκωνα; Δεξιά τσεπούλα; ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΟΥΣ.

Και το απογοητευτικό είναι ότι ο κύριος μάστερ Μπρους δεν μπορεί να καταλάβει τη δύναμη που έχει στα χέρια του ως πανίσχυρος οικονομικός παράγοντας και ενδύεται τον μανδύα του κουκουλοφόρου. Ξέρεις πόσα μπορούσες να προσφέρεις με επνδύσεις, με funding, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, αντί να κάνεις ταρζανιές μέσα στα σκοτάδια μεγάλος άνθρωπος; Αυτές οι αριστερές ιδεοληψίες μας φάγανε.

Προχωράμε.

(Βαθμός: 0/5)

 

4. Τιτανικός

Αριστουργηματική αφήγηση, σε μία ιστορία–case study για το πώς το ποσοστό της φτώχιας μπορεί να πέσει κατακόρυφα μέσα σε μία νύχτα, αρκεί να το τολμήσουν η πολιτική ηγεσία και κυρίως ο Θεός, με το άγιο παγόβουνο του.

Στις μόλις δυο ώρες που κράτησε η βύθιση του πλοίου, 1.500 πτωχοί δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες της αγοράς, η οποία είχε ‘παγώσει’ (χεχε είδατε τι έκανα εδώ) και ‘δυστυχώς’ απεβίωσαν. Αντίθετα, οι εύποροι επιβάτες έδειξαν μεγάλη προσαρμοστικότητα και σώθηκαν, παρά το γεγονός (αξίζει να τονιστεί αυτό) ότι οι βάρκες τους ήταν ιδιαίτερα άβολες, σε αντίθεση με το βο-λι-κό-τα-το νερό των πτωχών. Ξυδάκι.

Στα πολύ θετικά της ταινίας (αν υπάρχει κάτι πιο θετικό απ’ το προηγούμενο) είναι ότι τηρήθηκαν μέχρι τέλους οι κανόνες προτεραιότητας και έτσι οι νοικοκυραίοι που είχαν πληρώσει ακριβότερο εισιτήριο (επενδυτές, σταρτάπερς, σοβαροί επιχειρηματίες με όραμα για τη χώρα υποδοχής τους, κτλ) πρόλαβαν να μπουν στις σωσίβιες λέμβους και να απολαύσουν τη γλυκιά βραδιά.

Και όχι, ο φτωχομπινές δεν χωρούσε στη σανίδα που ήταν και η Ρόουζ. Τόσο χώρο είχε στο νερό, ολόκληρος ωκεανός, δεν του ‘φτανε; Η σανίδα θα τον έσωζε; Κι εκεί σοβιετία; Όλοι φτωχοί; Όλοι νεκροί; Κανένας πάνω, όλοι κάτω; Έλεος ρε. Μήπως θέλατε να σας ανάψουμε και τον θερμοσίφωνα;

Ξυδάκι ξανά.

(Βαθμός: 5/5)