Δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο; Με τι κριτήριο διαλέγουν οι millennial γονείς

«Θα αργήσω λίγο την Παρασκευή, έχω να πάω να δω δύο σχολεία για τον μικρό», ακούστηκε πριν από λίγες εβδομάδες στο γραφείο, από συνάδελφο του οποίου το παιδί θα πάει τώρα στο νηπιαγωγείο. Από εκείνη την ημέρα άκουσα κι άλλους γονείς να αναφέρονται στο ψάξιμο του ιδανικού σχολείου για τα παιδιά τους, με τους περισσότερους να ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό προφίλ, χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση πλούσιοι, έχοντας όμως αυτό που θα λέγαμε «καλές δουλειές», με τον όποιο μισθό μπορεί να συνεπάγεται αυτό στην Ελλάδα του 2025.

Η single μαμά κολλητή μου για παράδειγμα, δεν αναρωτήθηκε ποτέ σε ποιο σχολείο θα πάει δημοτικό ο 6χρονος γιος της. Τον έγραψε στο δημόσιο της γωνίας, που πήγαινε και η ίδια και αργότερα αν δεν αλλάξει κάτι συνταρακτικά στη ζωή της, θα τον γράψει στο ίδιο δημόσιο γυμνάσιο και λύκειο που πήγαμε και εμείς στην εφηβεία μας. Παρόλα αυτά παραδέχεται πως αν είχε την οικονομική δυνατότητα, ίσως επέλεγε κάποιο ιδιωτικό σχολείο, κυρίως για να μην έχει το άγχος αν θα προλάβει να τον πάρει στην ώρα του από το ολοήμερο που τελειώνει στις 16:00.

«Το κόστος, τα ακαδημαϊκά κριτήρια και οι αξίες του σχολείου. Αυτά κοιτάξαμε πριν καταλήξουμε πού θα στείλουμε τον γιο μας», λέει η 40χρονη Σωτηρία. «Για μας ήταν σημαντικός ο διεθνής χαρακτήρας του σχολείου, κάτι που έκανε την επιλογή ενός ιδιωτικού σχολείου μονόδρομο. Επίσης, ενώ δεν ψάχναμε απαραίτητα για κάτι εναλλακτικό, δε θέλαμε καθόλου να μεγαλώσει το παιδί μας με το τρίπτυχο “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια”, με συντηρητικές αξίες, προσευχές και εκκλησιασμό», τονίζει.

Συνεχίζει λέγοντας ότι, «Επειδή δεν είμαστε πλούσιοι με ενδιέφερε το παιδί μας να μπορεί να ταιριάξει στο σχολικό του περιβάλλον. Διαλέξαμε ένα σχολείο που νιώσαμε πως μας ταίριαζε και το οποίο μπορούμε να στηρίξουμε οικονομικά. Αποκλείσαμε τα πολύ ακριβά ιδιωτικά, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά και γιατί πιστεύουμε πως το παιδί μας θα ένιωθε πως υπολείπεται των υπόλοιπων παιδιών», ενώ προσθέτει πως, «Αν είχαμε πολλά χρήματα ίσως να κοιτούσαμε ένα σχολείο που να ήταν μόνο ξένο (π.χ. αμερικάνικο, αγγλικό κ.λ.π.) ή κάποιο από τα πολύ ακριβά ιδιωτικά σχολεία τα οποία και αποκλείσαμε λόγω έλλειψης μπάτζετ», σημειώνει.

Menelaos Myrillas / SOOC

«Αυτή τη στιγμή ψάχνουμε για δημοτικό. Άρα θέλουμε το παιδί να πάει σ’ ένα περιβάλλον που θα βάλει γερά θεμέλια όσον αφορά την κοινωνική της διαμόρφωση και το γνωστικό επίπεδό της, κυρίως στις ξένες γλώσσες. Άρα το να μπει μικρή σε μια διαδικασία να σκέφτεται και στα αγγλικά και στα γαλλικά είναι ένα από τα βασικά κριτήρια που επηρεάζουν την απόφασή μας. Σε δεύτερη μοίρα έρχεται η απόσταση καθώς το παιδί καλό είναι δημιουργήσει δεσμούς στη γειτονιά του», λέει ο 42χρονος Μένιος, ο οποίος τονίζει πως με τη σύντροφό του, θα ήθελαν να έχουμε τόσο καλά δημόσια σχολεία που να μην τους αφήνουν το περιθώριο να σκεφτούν πώς υπάρχουν άλλα είδη σχολείων.

Όσο για το αν οι millenial γονείς ασχολούνται κάπως υπερβολικά με το θέμα σχολείο, σχολιάζει πως «Είναι αστεία η ερώτηση. Και καλύτερα θα έπρεπε να τεθεί το ερώτημα στις παλαιότερες γενιές που τα είχαν φορτώσει όλα στον κόκκορα και εμφανιζόντουσαν μόνο για τους βαθμούς ή “συντήρησαν” και γιγάντωσαν τα φροντιστήρια και τις παράλληλες διδασκαλίες. Όσο πρέπει να ασχολούμαστε με τη νοοτροπία που δίνεται στο παιδί από το σπίτι άλλο τόσο θα πρέπει να μας αφορά η ποιότητά της εκπαίδευσής αλλά και της κοινωνικοποίησης του, άσχετα σε τι είδους σχολείο πηγαίνει. Πέρα από αυτό η millenial γενιά (όπως και οι επόμενες) είναι γενιές που εργάζονται και οι δύο γονείς αρά το σχολείο είναι κάτι παραπάνω από κάποιες ώρες την ημέρα, είναι το δεύτερο σπίτι τους».

Στην ερώτηση αν ένα ιδιωτικό σχολείο θα δώσει καλύτερα εφόδια και καλύτερη μόρφωση στο παιδί σε σχέση με ένα δημόσιο, απαντά γρήγορα πως, «Εφόδια και μόρφωση θα δώσει το εκπαιδευτικό προσωπικό που σε αρκετές περιπτώσεις είναι καλύτερο σε δημόσιο παρά σε ιδιωτικό σχολείο. Από την άλλη το επίπεδο εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων, δυστυχώς, είναι πολύ ανώτερο στο στα ιδιωτικά σχολεία».

Η Σωτηρία από την άλλη απαντά πως, «Ποτέ δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος -δεν είναι όλα τα ιδιωτικά σχολεία ίδια, ούτε όλα τα δημόσια φυσικά. Το μόνο σίγουρο είναι πως ένα ιδιωτικό σχολείο έχει σίγουρα καλύτερες υποδομές και δεν υποφέρει από την έλλειψη εκπαιδευτικών που μαστίζει σχεδόν όλα τα δημόσια σχολεία».

Η 40χρονη Μελίνα, θα στείλει τον γιο της σε δημόσιο σχολείο, παραδέχεται όμως, πως αν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα θα επέλεγε ξεκάθαρα κάποιο ιδιωτικό σχολείο. Εξηγεί πως με τον σύντροφό της μόνο ένα κριτήριο είχαν όταν επέλεγαν σχολείο. «Το κόστος, γιατί πρακτικά αν δεν πας σε ιδιωτικό, μετά είσαι σε ό,τι κάτσει από δημόσιο βάσει δρόμου στο δήμο που μένεις. Αλλά ΟΚ θα πω και εγκαταστάσεις, με την έννοια ότι θα πας να ζητήσεις αλλαγή από το πρώτο στο δεύτερο π.χ., αν το ένα υπερτερεί έναντι του άλλου».

Εurokinissi

Παρόλα αυτά συμπληρώνει πως δε θεωρεί ότι ένα ιδιωτικό σχολείο θα δώσει απαραίτητα και καλύτερα μορφωτικά εφόδια στον γιο της. «Αλλά περισσότερη δομή και οργάνωση. Περιφρούρηση (πρακτική, έχουν θυρωρό), και όχι καταλήψεις. Παράλληλα όλα στα ιδιωτικά είναι πιο μοντέρνα και πιο δυτικά. Οπότε σίγουρα όλα θα γίνονται πιο ωραία. Αλλά η μόρφωση δεν είναι απαραίτητα καλύτερη. Αριστεύουν μαθητές από νησιά της χώρας μας που είναι οριακά μονοθέσια τα σχολεία. Οπότε η μόρφωση δεν αποδίδεται στα δίδακτρα».

Εξηγεί πως στον δικό της μικρόκοσμο οι συνομήλικοί της γονείς, ασχολούνται πολύ με το θέμα σχολείο. «Μπλα-μπλα στο τάδε ιδιωτικό κάνουν αυτά κ.λ.π. Βγαίνοντας από τη φούσκα μου όχι, δημόσιο και ξερό ψωμί χωρίς συζητήσεις και φαμφάρες».

Ο Νίκος που στέλνει και τους δύο γιους του σε δημόσιο σχολείο, εξηγεί πως για εκείνον και τη σύζυγό του δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικός ο χαρακτήρας του σχολείου (δημόσιο, ιδιωτικό, διεθνές, εναλλακτικό). «Οπουδήποτε και να βρίσκεσαι, είναι πολύ σημαντικός ο ανθρώπινος παράγοντας. Σε ιδιωτικό μπορείς να πετύχεις ανθρώπους χωρίς όρεξη και σε δημόσιο ανθρώπους που εμπνέουν. Είναι στον εκπαιδευτικό».

Προσθέτει πως, «Δεδομένου ότι έως τώρα είμαστε σε δημόσιο, είναι περιορισμένες οι επιλογές μας. Πήγαμε σε αυτό που έχουμε ακούσει καλύτερες απόψεις από τον περίγυρο και που είχα τη διευθύντρια παλιά δασκάλα και την είχα σε εκτίμηση» και καταλήγει λέγοντας πως οι millenial γονείς ίσως και να γεμίζουν με άγχος τα παιδιά από πολύ νωρίς, ενώ θα ήθελε οι γιοι του να μπορούν «να πάνε σε ένα σχολείο που να έδινε περισσότερη βάση στον άνθρωπο και όχι στο να παράγει παραγωγικές μονάδες».

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ