Για ποιο λόγο ποστάρουμε τόσο ευλαβικά τις διακοπές μας στο Instagram;
Σκόρπιες σκέψεις για την ανεξήγητη ανάγκη να παρουσιάζουμε τη ζωή μας σε τέλεια κάδρα, οριζόντια και κάθετα.
- 25 ΑΥΓ 2025
Μια παρέα αγοριών κάθεται σε μια ταβέρνα, πάνω από άδεια και μισοτελειωμένα πιάτα, μπύρες και σόδες για τη χώνεψη. Θα πεινούσαν πολύ μάλλον και παρήγγειλαν περισσότερα από όσα μπορούσαν να καταναλώσουν. Ένα παιδί λέει στο φίλο του να στείλει εκείνη τη φώτο από παραλία επειδή βαριόταν και ήθελε «λίγη ινσταγκραμική ντοπαμίνη».
Στα social media, όσο περισσότερο περιεχόμενο καταναλώνεις, τόσο ανοίγει και η όρεξη. Ειδικά, όταν υπάρχει ανταπόκριση. Έρευνα του Harvard δικαιολογεί το πάγιο αίτημα του AirDrop σε παρέες. Ή και του Viber, για όσους δε στηρίζουν Steve Jobs.
«Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενεργοποιούν την παραγωγή ντοπαμίνης, μιας χημικής ουσίας που προκαλεί ευεξία και απελευθερώνεται κάθε φορά που ο εγκέφαλός σας κάνει μια σύνδεση, μαθαίνει κάτι νέο ή όταν κάτι τραβάει την προσοχή του. Ένας πρώην υπάλληλος του Facebook συνέκρινε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με ένα κουλοχέρη που σας δίνει την υπόσχεση μιας ανταμοιβής κάθε φορά που αλληλεπιδράτε με αυτό», αναφέρει η συγγραφέας Jessica A. Kent στο σχετικό κείμενο.
Το φετινό καλοκαίρι, η πιστή στις τάσεις Gen Z, έπαιρνε τη Sim από τα Smartphone και την έβαζε σε κάτι κινητά τύπου Nokia και Motorola, από αυτά που χρησιμοποιούν στα καρτέλ για να μην εντοπίζουν την τοποθεσία τους.
Δεν είναι το ίδιο, αλλά τα social είναι κι αυτά εθιστικά όπως το περιεχόμενο που ντιλάρει η παραπάνω κατηγορία. Η Gen Z βέβαια δεν ασχολείται με διαδικτυακές καταχρήσεις. Μάλλον, θα ήθελε απλώς να γίνει κομμάτι του trend.
Alexandros Michailidis / SOOC
Η χρήση του Instagram αφορά όλες τις γενιές. Από νεαρούς content creators μέχρι cute boomers που φωτογραφίζουν οριζόντια (και στραβά) τον γιαλό, με θήκες στις οποίες βάζουν μέσα δίπλωμα, κάρτα και την κάρτα bonus από το σούπερ μάρκετ. Πρόσφατα, έμαθαν να ποστάρουν και το πρωινό τους τρέξιμο στο strava.
Από την κάμερα ως τη δημοσίευση, μεσολαβούν από λίγα δευτερόλεπτα μέχρι και ώρες ολόκληρες, σαν να κρίνεται η ζωή σου από αυτό. OK, η ζωή μάλλον όχι, η ψηφιακή ταυτότητα όμως;
Όσοι τα έχουν βρει με τον εαυτό τους για τη χρήση που κάνουν, βαφτίζουν το αγαπημένο τους μέσο, ψηφιακό ημερολόγιο. Πειστικό; Σίγουρα. Έχει όμως και λίγη ματαιοδοξία, έτσι δεν είναι;
Η ανεξήγητη ανάγκη να παρουσιάσεις είτε το τέλειο κάδρο, λες και η ζωή είναι φτιαγμένη με αυτά, είτε να μιμηθείς την καθημερινότητα του Sam Youkilis, σε τραβάει μακριά από ένα τώρα που επιλέγεις να παρακολουθήσεις από την οθόνη του κινητού σου, με απώτερο σκοπό να προβάλεις αργότερα τις στιγμές που καταγράφεις σε γνωστούς και άγνωστους ιντερνετικούς φίλους.
Emmanouil Papadopoulos/SOOC
Στο χρηματιστήριο του Instagram, κυρίαρχο νόμισμα είναι τα likes και τα reactions, ενώ κάποια αποθεωτικά replies σε κάνουν να νιώθεις ο Ciro Pipoli των Κυκλάδων.
Πριν από δύο μέρες, αφιέρωσα σχεδόν ένα ποδοσφαιρικό ημίχρονο για να ανεβάσω ένα καρουζέλ στο προσωπικό μου λογαριασμό στο Instagram, που έμοιαζε με ένα PowerPoint καλοκαιρινών στιγμών, οι οποίες ενοχλούν ήδη τους νοσταλγικούς νευρώνες του εγκεφάλου μου και δεν θέλω να φαντάζομαι τι θόρυβο θα κάνουν μέσα μου σε 10-15 χρόνια. Ο Νίκος Γραμματικός τα έκανε και ταινία, εμείς;
Το όλο point είναι ότι στην καταγραφή εικόνων και βίντεο που μοιράστηκα στο προφίλ μου, αποτραβιόμουν για λίγα δευτερόλεπτα από τον ενεστώτα για να ταξιδέψω σε έναν κενό μέλλοντα που θα κορνιζάρει στο «ψηφιακό μου ημερολόγιο» όλα όσα βλέπουν τα μάτια μου τη στιγμή που η ζωή κυλάει μπροστά μου. Τώρα πια, θα είναι για πάντα εγκλωβισμένα σε έναν κυνικό αόριστο.
Α, ναι. Η παρέα σε εκείνη την ταβέρνα στην πρώτη παράγραφο, ήμασταν εμείς, η δική μου παρέα. Αν δεν είχαμε κινητά μαζί μας, ίσως να βρίσκαμε αλλού πηγές ντοπαμίνης. Κι ας περάσαμε όμορφα αυτές τις διακοπές.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
