Γιαγκίνηδες: «Μας λείπει ο δρόμος. Ο Λε-Πα μας είχε αφήσει πενηντάρικο»

Οι Γιαγκίνηδες δεν παίρνουν ρεπό τα καλοκαίρια. Ταξιδεύουν από το ένα νησί στο άλλο αλλά δεν κάνουν island hopping. Κάνουν στάσεις σε ωραία μέρη αλλά δεν προλαβαίνουν να τα δουν, γιατί πρέπει να συνεχίσουν στη γύρα. Ακούγεται κουραστικό και μάλλον είναι, αλλά εκείνοι το διασκεδάζουν και χαίρονται με τη χαρά του κόσμου.

Αυτό ήταν πάντα και το βασικό τους καύσιμο στη μηχανή. Παντρεύουν ρεμπέτικο και λαϊκό με την ανεμελιά τους και παντρεύουν και κόσμο, γενικώς, τραγουδάνε σε γαμήλια γλέντια και χαρές με ένα ρεπερτόριο πάντα προσαρμοσμένο στην περίσταση.

Συναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη το 2018 και ταίριαξαν αμέσως, τόσο μεταξύ τους όσο και με την κουλτούρα της πόλης. Ο Παναγιώτης ήρθε από την Αλεξανδρούπολη με το μπουζούκι του και ο Σπύρος από Κόρινθο, με την κλασική του κιθάρα. Μεταφορικά πάντα, καταλάβατε. Μπορεί και όχι.

Μετά από επτά χρόνια γεμάτα δρόμο, αυτοσχέδιες περιοδείες και γλέντια, δίνουν τη μεγαλύτερή τους συναυλία, μέχρι την επόμενη, στο Gazarte Ground Stage, την Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου. Για αυτό το λόγο, κάτσαμε στο Καφενείο των Φίλων και τα είπαμε, ξεκινώντας φυσικά από το μέρος που ξεκίνησαν όλα.

Θεσσαλονίκη

Αν είχαμε γνωριστεί στην Αθήνα, δε θα συνέβαιναν όλα αυτά. Στη Θεσσαλονίκη δε χάνεσαι. Βγαίναμε πολύ στο Ταξίδι. Safe επιλογή. Πρώτη ανεπίσημη φορά παίξαμε σε ένα sports cafe, στο Subbuteo στην Καλαμαριά. Δεν λεγόμασταν Γιαγκίνηδες τότε. Το πρώτο καταγεγραμμένο στο Καφωδείο. Είχαμε κάνει μια φοβερή DIY φάση στους κήπους του Πασά και γινόταν πανικός, γλέντι, φουλ αυθόρμητο.

Δεν το περιμέναμε. Τότε, απλά έγινε. Βγάζαμε βίντεο στο Insta και ερχόταν κόσμος. Θα μπορούσαμε να είμαστε μόνοι μας. Μας πάει λέμε αυτό, οπότε λέμε μήπως να κάνουμε κάτι πιο σοβαρό και έτσι προσεγγίσαμε εμείς το μαγαζί.

Ιστορίες από τον δρόμο

Θέλαμε να μείνουμε στον δρόμο να παίζουμε εκεί, μέχρι να γίνουν οι συνθήκες όπως τις θέλουμε εμείς, σε συναυλιακούς χώρους που μας αρέσουν. Είχαμε δει τον Λε-Πα και μας είχε αφήσει 50 ευρώ. Γνωρίσαμε πολύ κόσμο. Είχαμε γράψει και ένα άλμπουμ, άνθρωποι του δρόμου. 8 τραγούδια, κάθε ένα και για μια από τις προσωπικότητες που γνωρίσαμε στο δρόμο και ερχόντουσαν και μας έλεγαν την ιστορία τους.

Μας έχουν λείψει τα χρόνια του δρόμου. Δε θα είναι το ίδιο αν το κάναμε τώρα, δε θα έχει την ίδια δίψα και τρέλα. Αυτό είναι και το κόνσεπτ του δρόμου, η αδρεναλίνη ότι δεν υπάρχει καμία ασφάλεια. Δεν μπορούμε να το βιώσουμε με τον ίδιο τρόπο.

Θέλουμε να παίξουμε και στην Αθήνα κάπου αυθόρμητα. Χωρίς προσδοκίες όμως, για τη φάση μας. Πεινούσαμε τότε. Και τώρα πεινάμε, για άλλα πράγματα όμως.

Έχουμε παίξει χιλιάδες φορές στο δρόμο, έχει ελευθερία, το οικονομικό είναι καλό, παίζω και κάθε μέρα αν θέλω και δεν παρακαλάω για live. Τσιμισκή με Αγίας Σοφίας πολύ καλό μέρος. Καλό σημείο, όταν έχει φανάρι ο άλλος σε ακούει, ενώ άμα τρέχει και βιάζεται είναι πιο δύσκολο. Θέλαμε να ζούμε μόνο από τη μουσική. Ήταν απαραίτητο. Τύπου άμα δεν μπορέσω να τα βγάλω πέρα με το να παίξω τέσσερις φορές τη βδομάδα στον δρόμο, θα παίξω επτά, θα παίξω δέκα. Κι άμα οι συναυλίες δεν ήταν αρκετές, θα κάναμε και δρόμο παράλληλα. Θέλαμε και θέλουμε να ζούμε μόνο από αυτό.

Το παρόν στην Αθήνα

Δε θέλαμε να αφήσουμε τη Θεσσαλονίκη αλλά δε γινόταν και να κάνουμε πάνω κάτω όλη την ώρα. Κατεβήκαμε Αθήνα αφού είχαμε κάνει sold out το Χαλάνδρι, είχαμε παίξει στο Σταυρό του Νότου και η Θεσσαλονίκη είχε κάπως ταβανιάσει. Δεν ήρθαμε Αθήνα για να δοκιμάσουμε την τύχη μας, έπρεπε αναγκαστικά να έρθουμε.

Αλλάζουμε πράγματα, αλλάζουμε την μπάντα. Είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο, πήραμε μαέστρο που βοηθάει πάρα πολύ στο κόνσεπτ ορχήστρα. Εστιάζουμε στη δικιά μας μουσική τώρα, να γράψουμε τα δικά μας τραγούδια. Το live στις 4 Δεκέμβρη θα είναι το μεγαλύτερο που έχουμε κάνει στην Αθήνα, με μπάντα, με μαέστρο, με όλα. Θα είναι σούπερ γλέντι, μόνο όρθιοι, στο Ground Stage του Gazarte. Aυτό που έχουμε φανταστεί ταιριάζει απόλυτα στον χώρο. Θέλουμε να παρουσιαστούν εκεί όλα όσα έχουμε στο μυαλό μας.

Φασεϊσμός και μουσική

Δε νιώθουμε ότι ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία. Τρώμε hate επειδή κάνουμε εμπορικά αυτό το είδος μουσικής. Αυτή η μουσική αν φύγει από το κουτούκι, χάνει την ουσία της, λένε οι μεγάλοι. Έχει μια λογική, αλλά από την άλλη βοηθάμε έτσι να μάθουν το ρεμπέτικο πολύ περισσότερα παιδιά. Δυστυχώς, αν μείνουμε με τον παλιό τρόπο, θα χαθεί το είδος.

Τα κλασικά τραγούδια που παίζουμε εμείς έχουν αντέξει στο χρόνο, έχουν περάσει 4-5 γενιές. Αν γράψουμε κάτι τώρα και το παίξουμε στο live, θα συγκριθεί με το τραγούδι που έγραψε ο Τσιτσάνης. Είναι δύσκολο αυτό γιατί στην καλύτερη, θα φανεί μέτριο.

Σπύρος και Παναγιώτης

Ευχαριστώ τον Σπύρο γιατί μου έδωσε μια τελείως διαφορετική αντίληψη και με βοήθησε να διαμορφώσω ένα πολύπλευρο χαρακτήρα.

Εγώ (σ.σ. Παναγιώτης) ευχαριστώ τον Σπύρο επειδή με βοήθησε να μου φύγει ένα κόμπλεξ που είχα και δεν έπιανα το μικρόφωνο και μου έδωσε αυτοπεποίθηση για να αρχίσω να τραγουδάω. Είμαστε φίλοι αλλά είμαστε και συνεργάτες. Έχουμε βρει τις ισορροπίες, καμιά φορά μπορεί να μπουχτίσεις όταν βλέπεις τον άλλον τόσο πολύ. Όταν ο ένας κάνει πίσω, ο άλλος δίνει. Και φιλικά και επαγγελματικά.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Γιαγκίνηδες (@giagkinides)

Αγάπη και hate στα σχόλια

Μας είχε φτιάξει ένας τύπος τις φιγούρες μας σε καραγκιόζη, μας έχουν σκαλίσει πάνω σε ξύλο. Μας έχει ευχαριστήσει μια μαμά επειδή κοιμίζει το παιδί της με εμάς, αλλά το πιο σημαντικό είναι όταν μας λένε ότι ξεκίνησαν μουσική χάρη σε ‘μας. Αυτό είναι το καλύτερο. Καλύτερα να μας πει ένας ότι ξεκίνησε να παίζει επειδή μας είδε, παρά να μας πουν εκατό ότι τους αρέσει η μουσική μας. Και εμείς από κάποιον τα είδαμε, έτσι πηγαίνει.

Υπάρχει και hate αλλά αναλογικά με την έκθεση είναι πολύ λίγα. Με κάποια γελάμε, λέγαμε το τούτοι οι μπάτσοι που ‘ρθαν τώρα και μας γράφουν δεν ξέρουμε για τους μπάτσους αλλά αν υπήρχε αστυνομία της μουσικής θα σας είχαν συλλάβει. Το hate το τρώμε κυρίως από μουσικούς. Υπάρχουν καλύτεροι μουσικοί και τραγουδιστές από εμάς που μπορεί να λένε πώς το κάνουν αυτοί; Λόγοι υπάρχουν αν τους πιάσεις, αλλά είναι και λίγο κόμπλεξ να το πεις δημόσια, είναι κάπως ακραίο».

Οι Γιαγκίνηδες θα εμφανιστούν στο Gazarte Ground Stage στις 4 Δεκεμβρίου. Εισιτήρια εδώ.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ