«Γνωρίζω ελάχιστα άτομα, που να μην έχουν κάνει έστω και προσωρινά δύο δουλειές»
Τρεις Αθηναίες εκεί γύρω στα 30, μιλούν για το πως είναι η καθημερινότητα όταν αναγκάζεσαι να κάνεις δύο δουλειές για να μπορέσεις να επιβιώσεις σε μια πόλη που όλα διαρκώς ακριβαίνουν.
- 22 ΔΕΚ 2025
«Ξεκίνησα δεύτερη δουλειά επειδή έμεινα για πρώτη φορά μόνη μου και ήθελα να έχω μια ασφάλεια ότι θα είμαι εντάξει με τα ενοίκια και θα μπορώ να πάρω κι έναν καφέ βρε αδερφέ», λέει η Άντα όταν τη ρωτάω τι είναι αυτό που την έκανε να αναζητήσει και δεύτερη δουλειά πέραν της πρωινής της.
Δεν είναι η μόνη όμως που αναγκάζεται να κάνει δύο δουλειές προκειμένου να μπορέσει να είναι όντως ανεξάρτητη από τους γονείς της. Με τον βασικό μισθό να είναι στα 880 ευρώ μεικτά μηνιαίως, είναι πολλοί εκείνοι οι νέοι -αλλά και μεγαλύτεροι- που η οικονομική κατάσταση της χώρας και η διαρκής αύξηση των τιμών σε βασικά είδη, τους ωθεί να βρουν τρόπους να αυξήσουν το μηνιαίο εισόδημά τους, ενώ το ενοίκιο παραμένει ο βασικός βραχνάς των περισσοτέρων.
Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το μέσο μηνιαίο ενοίκιο στην Ελλάδα κυμαίνεται γύρω στα 440 ευρώ (Απρίλιος 2025). Αυτό σημαίνει πως κάποιοι συμπολίτες μας καλούνται να δώσουν μέχρι και το 50% του μισθού τους μόνο για ενοίκιο. Που αυτόματα αφήνει λιγότερα χρήματα για τρόφιμα, μετακινήσεις και λοιπά έξοδα, με τη διασκέδαση και τον καλλωπισμό να θεωρούνται από πολλούς πολυτέλειες που δεν τις σηκώνει η τσέπη τους.
Σύμφωνα με έρευνα του ΙΕΛΚΑ, ο πληθωρισμός στα σούπερ μάρκετ έκλεισε το 2025 στο +1,06%, καταγράφοντας συνολικά μια σχεδόν σταθερή πορεία τιμών στο οργανωμένο λιανεμπόριο τροφίμων και τοποθετώντας την Ελλάδα χαμηλότερα από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλο το έτος. Οι μεγαλύτερες αυξήσεις καταγράφονται σε προϊόντα όπως φρέσκα κρέατα, μπισκότα, είδη πρωινού και ροφήματα, φρέσκα ψάρια και θαλασσινά, γαλακτοκομικά και χυμούς ψυγείου.
«Νιώθω εξάντληση κάθε μέρα», εξηγεί η Άντα. «Και μόνο η σκέψη ότι σχολάω αλλά δε σχολάω στ΄ αλήθεια είναι εξοντωτική. Η μια μου εργασία είναι στα βόρεια προάστια και η δεύτερη είναι στο κέντρο και το πιο κουραστικό απ όλα είναι πως πάω απ τη μια στην άλλη. Κοιμάμαι όμως λίγο στον ηλεκτρικό», λέει γελώντας.
Η 30χρονη που το πρωί δουλεύει σε διαφημιστική και τα απογεύματα σε σουβλατζίδικο, καταλήγει πως, «Δεν είναι ένα βιώσιμο πλάνο ζωής σε καμία περίπτωση και δε θα έπρεπε κανένας άνθρωπος να αναγκάζεται να δουλεύει όλη μέρα. Ωστόσο, είναι εφικτό για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και είμαι πολύ τυχερή που όλοι μου οι εργοδότες είναι πραγματικά κατανοητικοί».
Σε μια παρόμοια φάση ζωής είναι και η 28χρονη Φωτεινή, που πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα στις πρόβες για το θέατρο και τη δουλειά της στην εστίαση. «Η εστίαση με τράβηξε αρχικά σαν μια “εύκολη” λύση, ένα επάγγελμα που μου έδινε την ευελιξία να τροποποιώ το πρόγραμμά μου ανάλογα με τις ανάγκες του θεάτρου. Στην πορεία, όμως, κατέληξε να μου αρέσει. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει σε μεγάλο βαθμό μια λύση ανάγκης, καθώς είναι ιδιαίτερα απαιτητική και κουραστική σωματικά. Είναι μια επιλογή που εξυπηρετεί την επιβίωσή μου, αλλά έχει και το κόστος της».
Τονίζει πως, ειδικά την περίοδο πριν από τις παραστάσεις, νιώθει εξάντληση, καθώς πρόκειται για ένα διάστημα έτσι κι αλλιώς πολύ απαιτητικό ψυχικά και σωματικά, πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται με τη νύχτα και την έντονη σωματική κόπωση. «Σωματικά προσπαθώ να φροντίζω τον εαυτό μου μέσα από ασκήσεις ενδυνάμωσης. Ψυχικά, προσπαθώ να παίρνω ανάσες και παύσεις, να μην εξαντλώ τον εαυτό μου για να ικανοποιήσω την τελειομανία μου. Δεν είναι εύκολο -γιατί λίγο πάσχω από αυτήν- αλλά είναι μια διαρκής άσκηση αυτοφροντίδας», επισημαίνει.
Λίγο πριν τελειώσει η συζήτησή μας, παραδέχεται πως, «Η ισορροπία δεν είναι εύκολη. Συχνά νιώθω ότι είμαι διαρκώς δέσμια υποχρεώσεων απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Προσπαθώ να το διαχειρίζομαι πρακτικά, επιλέγοντας να είμαι συνεπής και σωστή επαγγελματίας και στις δύο δουλειές, δίνοντας τον καλύτερό μου εαυτό σε ό,τι αναλαμβάνω. Έτσι πρακτικά καταφέρνω να κρατάω μια στοιχειώδη ισορροπία, ακόμα κι όταν νιώθω πιεσμένη», ενώ εξηγεί πως αυτή η συνθήκη την εμποδίζει από το να δημιουργεί εμπειρίες, κάτι που είναι απαραίτητο τόσο για το αντικείμενό της όσο και για την προσωπική της ζωή.
H 35χρονη Γεωργία θυμάται λίγες περιόδους στη ζωή της που έκανε μια και μόνο δουλειά. Σε αυτό το γεγονός οφείλεται και ο τόνος της όταν τη ρωτάω τι ήταν αυτό που την έκανε να αναζητήσει και δεύτερη δουλειά.
«Ζω στην Αθήνα, έχω πολύ ελεύθερο χρόνο και βαριέμαι τα χόμπι και τις γυμναστικές», λέει με μια δόση δικαιολογημένης ειρωνείας. «Αυτό θα ήθελα να απαντήσω, αλλά η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας. Ξέρουμε όλοι μας τις τιμές του κόστους ζωής για να βγει απλά ο μήνας, ξέρουμε και πού κινούνται οι μισθοί. Με ρωτάνε κάποιοι πώς την παλεύω με δύο δουλειές, και εγώ τους απαντώ: εσείς πώς την παλεύετε οικονομικά με μία; Και μετά κοιτάμε η μία την άλλη σαν εξωγήινη. Και η αλήθεια είναι πως γνωρίζω ελάχιστα άτομα στην ηλικία μου, που να μην έχουν κάνει έστω και προσωρινά δύο δουλειές».
Για τη Γεωργία που το πρωί δουλεύει ως back office σε call center και τα απογεύματα ως σερβιτόρα σε ρακάδικο, αυτή η συνθήκη είναι ξεκάθαρα μη βιώσιμη. «Σούπερ μάρκετ, πώς θα πας; Σε γιατρό; Η ξεκούραση, ο ελεύθερος χρόνος για να κάνεις πράγματα για εσένα; Να μαγειρέψεις. Να πας σε υπηρεσίες. Αν συμβεί κάτι έκτακτο, πώς ακριβώς θα το διαχειριστείς; Κάνεις δεύτερη δουλειά και κόβεις χρόνο από κάτι. Από ύπνο, ξεκούραση ή οτιδήποτε άλλο. Είναι δυστοπικό».
Ξεκαθαρίζει πως αν δεν έχεις ξεκάθαρο στόχο, δεν μπορείς να το κάνεις. «Και όταν αναφερόμαστε σε δεύτερη δουλειά, δε μιλάμε για δέσμευση χρόνου μία φορά στις 10 μέρες. Μιλάμε για επιπλέον βάρδια μέσα στην ημέρα, επιπλέον βάρδιες μέσα στην εβδομάδα. Νούμερα είναι, τα βάζεις κάτω και βλέπεις αν μπορεί αυτό να δουλέψει καιρό. Αν ποτέ κάνεις πει, ότι είναι βιώσιμο, λέει απλά ψέματα».
Εκείνο που την ευχαριστεί ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες είναι το γεγονός πως στην απογευματινή της δουλειά μπορεί και απόλυτα ο εαυτός της. «Πάω στη δουλειά κάθε φορά κουβαλώντας μόνο χαρά. Παρόλα αυτά, μετά από 15 χρόνια ενσήμων που κουβαλάω, έχοντας κάνει δύο δουλειές πολλές φορές, έχοντας κάνει και τρεις δουλειές ταυτόχρονα, δε θέλω να σταθώ στην τωρινή απογευματινή μου δουλειά, γιατί δεν είναι ο κανόνας.
Δεν μπορώ να διαγράψω τις ασθενείς επαγγελματικές συνεργασίες που υπήρξαν (και ακόμα και αυτές που δεν πρόλαβαν να υπάρξουν γιατί τις απέρριψα και καλά έκανα). Όταν η συνεργασία χωλαίνει, δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου. Αν δεν είσαι ο εαυτός σου, με δυσκολία κάνεις μια δουλειά. Για τη δεύτερη, πρέπει απλά να δαγκώσεις τα χείλη σου και να βρεις κάτι καλύτερο. Επίσης, απάνθρωπο αν με ρωτάτε. Ποιότητα ζωής μηδέν».
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.