Η ανεξέλεγκτη τριχοφυΐα του Αντώνη Κανάκη απειλή για τον πλανήτη

Το 2047 μ.Χ η Ελλάδα υπάρχει ακόμα (για κάποιο λόγο) και αυτό είναι ένα απόσπασμα από τις κυριότερες ειδήσεις, όπως τις καταγράφει το Έθνος της Κυριακής 3 Δεκεμβρίου.

1.

Αμετανόητος χαιτάς και στα 78 του παραμένει ο Αντώνης Κανάκης. ‘Το ρουόκ είναι τρόπος ζωής και θέλει μακρύ μαλλί, τζίβες και κοτσίδες για να το ζήσεις στο μεδούλι του. Όσο ζω, το μαλλί μου θα φτάνει μέχρι τη μέση μου. Όσο δεν ζω, θα δούμε. Κάποιοι είμαστε απλά ευλογημένοι με τρισεκατομμύρια τρίχες στο κεφάλι μας. Τσούζει; Ξυδάκι’. Ο Θεσσαλονικιός κάτοχος του βραβείου Γκίνες ‘Περισσότερες τρίχες που ξαναβγήκαν με φυσικό τρόπο, αφού πρώτα είχαν εγκαταλείψει την εστία τους με αφύσικο τρόπο’, δήλωσε στη συνέχεια: ‘Είμαι περήφανος για τη μεγαλειώδη τριχοφυΐα μου και γενικά για την ύπαρξή μου. Και επειδή με πρήξατε και γι’ αυτό, ναι, το κομοδινί ήταν πάντα το φυσικό μου χρώμα. Κάτι άλλο τώρα που γυρίζει; Τίποτα; Σέβεστε, χαίρομαι’.

2.

Σαρώνει στο ίντερνετ η είδηση με τον τίτλο ‘Δείτε πώς είναι σήμερα η Εύα Καϊλή από το ΠΑΣΟΚ’, με περισσότερους από 2 εκατομμύρια χρήστες να έχουν δώσει μέχρι στιγμής το κλικ τους, για να δουν τη φωτογραφία της πρώην (κάτι σαν) πολιτικού. Ωστόσο, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος προειδοποιεί ότι πρόκειται για μία καλοστημένη απάτη, καθώς με κάθε κλικ, δύο ευρώ πηγαίνουν κατευθείαν στον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς που εδώ και 30 χρόνια προσπαθεί να συγκροτηθεί. Πρόσφατα, άρχισε να κάνει την εμφάνισή του και λινκ με το ‘δείτε πώς είναι σήμερα ο Κώστας Λαλιώτης’, με τη ΔΗΕ να προειδοποιεί ότι εδώ μιλάμε για πανίσχυρο ιό, που όχι μόνο στέλνει 10 ευρώ στην κεντροαριστερά, αλλά και ένα τζόνι μαύρο, ιδανικό για κεφάλι πριν από ζεϊμπέκικο. ΠΡΟΣΟΧΗ ΡΕ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ.

Σαν σήμερα (αλλά πριν από πολύ πολύ καιρό)

Πέρασαν 22 χρόνια από εκείνη τη μέρα που κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του Γιάννη Μπέζου, επιβεβαιώνοντας την εικόνα που είχαμε όλοι για τον αγαπημένο ηθοποιό της τηλεόρασης και του θεάτρου: ότι είναι αμετανόητα απάλευτος.

Στο βιβλίο του με τίτλο ‘Εγώ, ο μεγαλύτερος ηθοποιός της γενιάς μου’, ο Μπέζος, σεμνός και ταπεινός, εξηγούσε γιατί ήμασταν τυχεροί που τον είδαμε να μεγαλουργεί και αντίστοιχα γιατί ήταν άτυχοι όσοι δεν τον είδαν να μεγαλουργεί. ‘Δεν γεννήθηκα στο εξωτερικό δυστυχώς. Γεννήθηκα στην Ελλαδίτσα. Όσοι δηλαδή είδαν τον βαψοκαράφλα τον Παύλο Χαϊκάλη να παίζει, τόσοι είδαν και μένα. Δεν είναι άδικο αυτό; Αλλά και τι δεν είναι άδικο θα μου πεις’. Ο πρώην αγαπημένος ηθοποιός που άλλη εικόνα έδινε στους ρόλους του και άλλη στην πραγματικότητα, έγραφε σε ένα άλλο σημείο του βιβλίου του, του ‘άγιου δισκοπότηρου της ελληνικής τέχνης’, όπως το αποκαλούσε.

‘Μισώ τα αυτόγραφα. Μισώ να με σταματάει ο κόσμος στον δρόμο και να θέλει να βγούμε μια φωτογραφία. Μισώ να με κοιτάνε, να μου μιλάνε, να μου λένε ‘καλημέρα’, να περνάνε από δίπλα μου κοιτώντας αλλού, δήθεν ότι δεν έχουν καταλάβει ποιος είμαι. Μισώ τα πάντα. Σε ξέρω, κύριε; Επειδή δηλαδή τυχαίνει να με θαυμάζεις για το μεγαλείο μου, είμαι εγώ υποχρεωμένος να σου αφιερώσω έστω και ένα δευτερόλεπτο; Μόνο ο Φιλιππίδης με καταλάβαινε σ’ αυτό, όλοι οι υπόλοιποι με έλεγαν ιδιότροπο. Ο Πέτρος, ίσως επειδή μοιραζόμασταν το ασήκωτο βάρος του ταλέντου μας, έκανε ακριβώς το ίδιο με εμένα. Αλλά ας μη σας τα λέω εγώ. Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο του ‘Εγώ ο Πέτρος, ο μεγαλύτερος κωμικός από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας’ και να τα διαβάσετε εκεί’.

Το ημερολόγιο έγραφε 3 Δεκεμβρίου του 2025 και μακάρι τέτοια μέρα να μην ξανάρθει.

(Απόσπασμα από το κείμενο που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη στήλη ‘Σαν Σήμερα’ του Έθνους της Κυριακής 3 Δεκεμβρίου.)