ORIGINALS

Η φανέλα που έλιωσα μικρός

Ένα flash back στην εποχή που χρειαζόσουν μόνο μια μπάλα, έναν ήρωα και μια μπλούζα που να γράφει το νούμερό του.

Τη φορούσες στο σχολείο, την έπαιρνες μαζί σου όταν πήγαινες στο χωριό για διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού, την έβαζες πάνω – πάνω στη βαλίτσα της  κατασκήνωσης. Ήταν η στολή σου. Αυτή που ήθελες να φοράς κάθε φορά που βρισκόσουν σε έναν χώρο μαζί με περισσότερους από έναν συνομήλικους και μία μπάλα.

Ήταν η φανέλα σου.

Αυτή που ζήτησες με λύσσα από τον μπαμπά σου μετά από ένα ματς που δεν θα ξεχάσεις ποτέ. Αυτή που έγινε δεύτερο δέρμα σου από τη μέρα που την απέκτησες. Αυτή που φαίνεται σε δεκάδες φωτογραφίες της παιδικής σου ηλικίας και που μπορεί να βρίσκεται ακόμα σε κάποιο συρτάρι που πλέον ανοίγει όλο και πιο σπάνια.

Εμείς σήμερα ανοίξαμε το συρτάρι. Και οι αναμνήσεις σκόραραν κατά βούληση. Εσύ από σήμερα μπορείς να συμμετάσχεις στις Δημοπρασίες Αγάπης και να διεκδικήσεις την υπογεγραμμένη φανέλα ενός διάσημου αθλητή, συνεισφέροντας σε έναν πραγματικά καλό σκοπό. Τα έσοδα των φετινών δημοπρασιών θα διατεθούν στον Πανελλήνιο Σύλλογο Φροντίδα, για την ενημέρωση και συμπαράσταση ατόμων με εγκεφαλική παράλυση, νοητική υστέρηση και σύνδρομο Down.

Ενδεικτικά, την Πέμπτη 23/03 θα διατεθούν σε δημοπρασία οι υπογεγραμμένες φανέλες του Γιάννη Αντετοκούνμπο και του Σωκράτη Παπασταθόπουλου και υπογεγραμμένα παπούτσια του Κώστα Μήτρογλου, ενώ την Παρασκευή θα βγουν σε πλειστηριασμό συλλεκτικές φανέλες του Βασίλη Σπανούλη και του Νταβίντ Φουστέρ αλλά και μια υπογεγραμμένη μπάλα Euroleague BC Barcelona.

Τη φανέλα του Οφορίκουε ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Ζιοβάνι, Ριβάλντο, Καρεμπέ, Τζόρτζεβιτς, Γκαλέτι. Μερικοί μόνο απ’ τους ξένους παιχταράδες που έχουν παίξει στον Ολυμπιακό τα χρόνια που ήμουν τρελαμένος με την ομάδα, όταν κι έβλεπα όλα της τα παιχνίδια φανατικά και πήγαινα σχεδόν κάθε Κυριακή στο γήπεδο. Αλλά όχι, στην πρώτη φανέλα Ολυμπιακού που απέκτησα ποτέ στη ζωή μου, έγραψα πίσω το όνομα του Πίτερ Οφορίκουε.

Γιατί; Ειλικρινά, δεν θυμάμαι. Από μικρός είχα μια τρέλα με τους επιθετικούς και το γεγονός ότι όταν ήρθε στον Ολυμπιακό δήλωνε (το πόσο ήταν πραγματικά δεν θα το μάθουμε ποτέ) 17 χρονών, τον έκανε στα μάτια μου κάτι σαν ήρωα. Πίτερ Οφορίκουε λοιπόν, με τον αριθμό 24, και σε όλες τις πρώτες μου μπάλες, την επομένη μεγάλων νικών στο σχολείο και στις εξορμήσεις μου στο γήπεδο, φορούσα τη φανέλα με τ’ όνομά του με καμάρι.

Το ωραίο είναι ότι ποτέ δεν αγόρασα άλλη φανέλα του Ολυμπιακού, οπότε έχω να το λέω ότι η μοναδική που είχα ποτέ, ήταν αυτή του Πίτερ Οφορίκουε, ο οποίος για την ιστορία, δηλώνει πως είναι ακόμα μόλις 35 χρονών. I regret nothing.

Αυτή του Τσαρλς Μπάρκλεϊ ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Φανέλα, φανέλα, φανέλα… Που έχω λιώσει μικρός. Πολλές. Αυτή είναι η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό. Νομίζω, όμως, ότι αυτή που έλιωσα λίγο παραπάνω, μέχρι να την ανταλλάξω για ένα καπέλο ‘No Fear’, που δεν θυμάμαι καν τι απέγινε, ήταν αυτή του αγαπημένου Τσαρλς Μπάρκλεϊ. Ήταν ένας συνδυασμός, όμως. Αφενός Τσαρλς Μπάρκλεϊ γιατί απλά ήταν ο πιο σκληρός καργιόλης και μου έφερνε λιγάκι στο σουλούπι και αφετέρου γιατί είχε πάει στους Χιούστον Ρόκετς και είχαν βγάλει μια εξαιρετική μπλε φανέλα με άσπρες ρίγες. Με συνόδευε στα απογευματινά μονά και στις προπονήσεις, μέχρι που μεγάλωσα λιγάκι. Ή μίκρυνε αυτή και υποχρεώθηκα να την κάνω trade πριν γίνει free agent.

Τη φανέλα του Αναστό ο Θέμης Καίσαρης

Σε ηλικία των 11 είχα τη δική μου φανέλα με το 9. Την εποχή που και να ήθελες δεν μπορούσες να αγοράσεις αυθεντική ποδοσφαιρική φανέλα των ελληνικών ομάδων, ήρθε το δώρο απ’ την Ιταλία. Η φανέλα του Νίκου Αναστόπουλου στην Αβελίνο. Με το 9 στην πλάτη, με την αφιέρωσή του γραμμένη στην ετικέτα. Όταν τη φόρεσα για πρώτη φορά για να πάω για μπάλα, ένοιωσα σαν να έβαλα τη στολή του Μπάτμαν. Δέκα λεπτά αργότερα ένιωσα σαν τον Σάμιουελ Τζάκσον στον Άφθαρτο, με τον αριστερό αγκώνα θρυμματισμένο, μετά από πτώση απ’ το ποδήλατο. Τα τελευταία λόγια που πρόλαβα να πω πριν επιδράσει η αναισθησία και μπω στο χειρουργείο ήταν “όχι, όχι την φανέλα”. Είχα ακούσει μια φωνή να λέει “ένα ψαλίδι να κόψουμε την μπλούζα, να του τη βγάλουμε”.

Με άκουσαν κι έτσι τριάντα χρόνια μετά η φανέλα του Αναστό είναι άθικτη. Δεν τη φόρεσα ποτέ ξανά, όχι για να μη σπάσω το χέρι μου, αλλά γιατί κατάλαβα πως δεν αξίζει για κανέναν λόγο να φθαρεί ή να σκιστεί. Δεν την έλιωσα ποτέ, δεν έπαιξα καν μπάλα με αυτήν, αλλά έχω την ιστορία για τη μία και μοναδική φορά.

Της μπασκετικής ΑΕΚ ο Πάνος Κοκκίνης

Δεν θυμάμαι τι όνομα είχε πάνω. Ίσως του Μιλίσεβιτς, που ήταν ο προσωπικός μου ήρωας επειδή σκόραρε όπως γούσταρε και έτρωγε πάντα μετά τον αγώνα μια τούρτα. Δεν θυμάμαι τι απέγινε. Δεν θυμάμαι καν αν την έσκισα ή την έχασα. Αυτό που θυμάμαι είναι η χαρά του πατέρα μου, hardcore φαν της ΑΕΚ (που την είχε ακολουθήσει, πριν με κάνει, σε ό,τι αγώνα έδινε στην Ευρώπη), όταν του την ζήτησα ως δώρο. Το μοναδικό ‘αθλητικό’ δώρο που του ζήτησα ποτέ στη ζωή μου. Ναι, ένιωθα και έμοιαζα με ζουμπουρλό γαριδάκι. Εκείνος όμως ήταν τόσο, μα τόσο περήφανος.

Τη φανέλα του Παναθηναϊκού της σεζόν 1995-96 ο Γιώργος Μυλωνάς

Προφανώς την αγόρασα μετά το γκολ του Βαζέχα στο Άμστερνταμ και την φορούσα ανεξάρτητα από το bullying που δεχόμουν από συμμαθητές και μεγαλύτερους μου Ολυμπιακούς. Μ’ αυτή πήγαινα σχολείο, μ’ αυτήν έπαιζα ποδόσφαιρο, μ’ αυτήν έπαιζα μπάσκετ. Ίσως κάποιο βράδυ να τη χρησιμοποίησα και ως πιτζάμα. Εν τω μεταξύ, για αδιευκρίνιστο(;) λόγο στο σχολείο μου είχε πολυφορεθεί εκείνη την περίοδο η φανέλα του Γιάρι Λιτμάνεν. Δεν με επηρέαζαν τέτοιου είδους μικρότητες και συνέχιζα να τη φοράω μέχρι που μεγάλωσα τόσο που κάθε φορά που σήκωνα ένα από τα δυο μου χέρια, εκείνη ανέβαινε μέχρι τον αφαλό. Σήμερα βρίσκεται πάνω-πάνω στο συρτάρι με τις υπόλοιπες πράσινες φανέλες και τα κασκόλ εκείνης της εποχής.

Της ΑΕΚ με τον τεράστιο δικέφαλο στα πλευρά ο Ηλίας Αναστασιάδης

Ένα από τα κομμάτια του παζλ ‘είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ’ όταν μεγάλωνα ήταν οι φανέλες της ομάδας που αψηφούσαν τα γνωστά γεωμετρικά σχήματα και σύστηναν στο χώρο της αθλητικής μόδας τα δικά τους. H AEK των ’90s του έδινε και καταλάβαινε με τις φανέλες. Έκανε σίγουρα το κάτι παραπάνω. Μια χρονιά μάλιστα χώρεσε το ανάπτυγμα ενός υπερμεγέθους δικέφαλου στο πλάι της φανέλας – κι αυτό ήταν κουλ. Αυτό που δεν ήταν κουλ ήμουν εγώ όταν έχανα το ένα τετ α τετ μετά το άλλο στα διαλείμματα φορώντας καμαρωτός καμαρωτός τη φανέλα με τον δικέφαλο. Καθότι αγορασμένη από τη λαϊκή της Κάτω Ηλιούπολης, η φανέλα είχε γραμμένο το όνομα του Βεριντιάνο Μαρτσέλο με κακή ορθογραφία, ενώ χωρούσε εύκολα άλλον έναν Ηλία μέσα της. Αυτή ήταν μια υπέροχη δικαιολογία για τα χαμένα τετ α τετ τώρα που το σκέφτομαι.

Η φανέλα μου αναπαύτηκε εν ειρήνη μόλις πριν δύο χρόνια, ζαρωμένη και συρρικνωμένη, περίπου τρία νούμερα μικρότερη από τότε που αγοράστηκε. Το όνομα του Μαρτσέλο, ακόμα ανορθόγραφο.

Της Ιταλίας για το Μουντιάλ του 1994 ο Πάνος Σεϊτανίδης

Όταν ήμουν πραγματικά μπόμπιρας και οι άλλοι μάθαιναν το μπάσκετ λόγω Γκάλη, Γιαννάκη, τίμιου γίγαντα Καμπούρη και σία, εγώ παρέμενα κολλημένος με την μπάλα. Θυμάμαι να παίρνω ένα λευκό φανελάκι και με μαρκαδόρο να το μετατρέπω στη φανέλα του τεράστιου σε ταλέντο αλλά μικρού στο δέμας Ιγκόρ Μπελάνοφ! Φυσικά και έλιωσε σύντομα (κυριολεκτικά) αλλά η φανέλα που είχα επί σειρά ετών ένα με το δέρμα μου όποτε το δεξί μου πόδι μιλούσε στη μπάλα (και που περιέργως υπάρχει ακόμα κάπου στη ντουλάπα – άντρας είμαι, δεν πετάω τις ποδοσφαιρικές φανέλες!), ήταν αυτή της Εθνικής Ιταλίας για το Μουντιάλ του 1994. Θείος μου την είχε φέρει από τη γειτονική χώρα, φυσικά όχι αυθεντική αλλά από αυτές που πουλούσαν με το κιλό. Ωστόσο τη δουλειά της την έκανε. Με απόλυτο role model τον Ρομπέρτο Μπάτζιο, ευτυχώς περιορίστηκα στη φανέλα του και δεν υιοθέτησα και την κόμη. Θυμάμαι καλοκαίρι στον Ωρωπό να βλέπουμε η παρέα τον τελικό, όλοι μα όλοι με τη Βραζιλία και εγώ μόνος μου να φωνάζω για τους μακαρονάδες. Τι κι αν στο μοιραίο πέναλτι η μπάλα μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη; Ο Μπάτζιο παραμένει στα μάτια μου ο κορυφαίος που πάτησε σε χορτάρι και τη φανέλα του τη φόραγα περήφανα μέχρι που έπαψε να μου κάνει! Θα τη φόραγα για φωτό τιμής ένεκεν αλλά οι οντισιόν για τους Village People έχουν τελειώσει.

Τώρα που τα διάβασες όλα αυτά και ίσως κάτι σου θύμισαν και σε συγκίνησαν, διεκδίκησε μια συλλεκτική φανέλα για τον εαυτό σου και για καλό σκοπό, στις Δημοπρασίες Αγάπης, που διοργανώνουν για 6η χρονιά  η 24MEDIA και η Follow Me Now. Τα έσοδα της φετινής ενέργειας θα διατεθούν στον Πανελλήνιο Σύλλογο Φροντίδα, για την ενημέρωση και συμπαράσταση ατόμων με εγκεφαλική παράλυση, νοητική υστέρηση και σύνδρομο down.