ORIGINALS

Καλά μακροβούτια: Η ποδοσφαιρική έκδοση

Όχι, δεν είναι οδηγός για την παραλία. Είναι μια συλλογή με τις αγαπημένες “οσκαρικές” ερμηνείες ποδοσφαιριστών, από τον Μπούσκετς και τον Ντρογκμπά μέχρι τη νέα άφιξη που θα μας καθηλώσει.

Μιας που έγινε θέμα το πρόσφατο βιντεάκι που κορόιδευε τον Γιώργο Καραγκούνη για τις διαμαρτυρίες του, αναρωτηθήκαμε: Πού είναι το φρικτό στο να σε κοροϊδεύουν όταν τους κοροϊδεύεις; Κάποιοι παίχτες όπως κι αν το κάνεις έχουν έφεση στη βουτιά και τη διαμαρτυρία και την έχουν κάνει αναπόσπαστο κομμάτι του ποδοσφαιρικού DNA τους.

Όταν για παράδειγμα σου λέει κάποιος “Ντρογκμπά”, δύο πράγματα σκέφτεσαι. “Πω ρε φίλε μόνος του το πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ φέτος” και “πέφτει σα να τον εκτελούνε ρε συ”. (Η σειρά είναι υποκειμενικό θέμα.) Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Ο Ντρογκμπά είναι παιχτάρα, αλλά είναι και καταδύτης αξιώσεων, πώς να γίνει.

Αυτοί είναι μερικοί από τους καλύτερους ηθοποιούς των γηπέδων – και μαζί, επιλέξαμε το Οσκαρικό τους κλιπάκι. Την ερμηνεία δηλαδή εκείνη που, αν διαγωνίζονταν για το πολυπόθητο αγαλματίδιο, θα έστελναν στα μέλη της Ακαδημίας “For Your Consideration”.

(Ο Κριστιάνο, για να προλάβω άπαντες, δεν είναι σε αυτή τη λίστα. Όχι ότι δεν είναι ηθοποιός. Τον λατρεύω σαν ποδοσφαιριστή, αλλά βουτάει και γκρινιάζει ανηλεώς. Απλώς, να, είναι τραγικός ηθοποιός το παλικάρι. Εδώ έχουμε τους καλύτερους. Δες παρακάτω τεχνική και θα καταλάβεις τη διαφορά.)

Άριεν Ρόμπεν

Κοίτα μόνο την κεντρική φωτό του θέματος για να καταλάβεις. Κανείς άνθρωπος δεν ΠΕΦΤΕΙ έτσι. Αν σε κλαδέψουν, αν σε σπρώξουν, αν σε τζαρτζάρουν, μπουρδουκλώνεσαι και σωριάζεσαι χάμω. Ο Ρόμπεν ίπταται. Ποζάρει σε ύψος πιο ψηλό από το στέρνο. Ηρέμησε ρε φίλε, δεν βουτάς σε εκκίνηση 100 μέτρων ελεύθερο στην Ολυμπιάδα. Αυτό είναι το πιο εκνευριστικό. Δεν είναι ότι κάνει τα άπειρα θέατρα, αλλά ακόμα κι όταν όντως του έχει γίνει φάουλ, φροντίζει να τα περιτυλίγει με απογειώσεις Σούπερμαν. Άσε μας ήσυχους και πάρε το Χρυσό σου Βατόμουρο τώρα.

Οσκαρική περφόρμανς: Δες μαγεία ο τύπος. Κάνει φανταστικό αλματάκι χιλιοστών μες στην περιοχή για να αποφύγει το πέναλτι, και τη στιγμή που συνειδητοποιεί ότι έχει χάσει το ιδανικό κοντρόλ, προσγειώνεται, κάνει ένα έξτρα πάτημα, και βουτάει. Φανταστικό.

Σέρχιο Μπούσκετς

Η Μπαρτσελόνα πάντα είχε μεγάλη σχολή θεατρίνων (τι σου είναι οι Ακαδημίες), όχι μόνο τώρα, αλλά και παλιότερα όταν δεν είχε ομαδάρα. Οπότε κάπως ήταν αυτό που κυρίως σου έμενε για αυτούς. Αν ο Μπούσκετς έπαιζε στη Μπαρτσελόνα πριν καμιά δεκαετία, τότε παρέα με το ιερό τέρας του θεάτρου Ριβάλντο, σήμερα δε θα μιλάγαμε καν για άλλους. Σήμερα αδικείται γιατί παίζει σε τόσο μεγάλη ομάδα, αλλά και πάλι, κανείς δε μπορεί να αγνοήσει τη δύναμη με την οποία μπορεί να κόψει στροφές γύρω από τον εαυτό του χωρίς καν να δεχτεί άγγιγμα ή την ικανότητα να απογειωθεί χωρίς φόρα (θαύμα της φύσης) ή φυσικά την τελειοποίηση αυτού που κάναμε όταν παίζαμε στις αλάνες στα 12 μας, που μας χτύπαγε η μπάλα στο χέρι και πέφταμε κάτω κλαίγονται πιάνοντας το μέτωπό μας ή ξερωγώ κάποια παλιότερη πληγή στο πόδι πχ. Το μεγαλείο δεν κρύβεται, τίποτα δεν πάει χαμένο.

Οσκαρική περφόρμανς: Διπλή ερμηνεία πόνου απέναντι στην Ίντερ, τα έβλεπε ο Λίαμ Νίσον και άρχισε να νιώθει πως ήταν διακριτικός στο ξέσπασμα στη “Λίστα του Σίντλερ”. Η μέγιστη ποδοσφαιρική δικαιοσύνη βέβαια είναι ότι μετά την αποβολή του Μότα η Ίντερ δεν άφηνε τη Μπάρτσα να ανασάνει και την πέταξε έξω. Οπότε δύο μεγάλα κέρδη έχουμε από εκείνη τη χρονιά. Το τρεμπλ του Μουρίνιο, και το “κούκου!” .gif του Μπούσκετς.

Ντιντιέ Ντρογκμπά

O Ντρογκμπά είναι εξίσου γελοίος με τον Μπούσκετς σε αυτά τα ζητήματα, έχει κάνει δηλαδή κι αυτός το ίδιο “κούκου”, και γενικά ας μη γελιόμαστε, σαν σύνολο καριέρας πιθανότατα ντροπιάζει όλους τους άλλους συμμετέχοντες αυτή τη λίστα. Είναι ο πρωταθλητής, βουτάει με κάθε πιθανή τεχνική, και το κάνει τόσο καλά που παρότι σεσημασμένος συνεχίζει να ξεγελά. Η διαφορά είναι ότι πήρε όντως ένα Τσάμπιονς Λιγκ μόνος του φέτος. Αλλά ναι, βουτηχτής από τους ελάχιστους.

Οσκαρική περφόρμανς: Έχει κάνει και πιο δυνατά, αλλά επιλέγουμε αυτό εδώ το διακριτικό στιγμιότυπο, γιατί εδώ κάνει κάτι που κανείς άλλος δεν έχει την ικανότητα. Πρόσεξε. Σε μπαλιά από την άμυνα, στήνει το σώμα του μπροστά από τον αμυντικό και ερμηνεύει τη γνωστή κίνηση “θύμα sniper” αλλά δίχως να κινείται προηγουμένως και δίχως ο αμυντικός να τον πολυακουμπάει κάν. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό, πραγματικά.

Άσλεϊ Γιανγκ

Στους περισσότερους αυτής της λίστας δίνεις και κάποια ελαφρυντικά, τύπου είναι παιχτάρα, έχει κερδίσει το τάδε τρόπαιο, είναι τρομερός τεχνίτης, είναι μεγάλος βετεράνος κλπ. Ο Γιανγκ πραγματικά δεν έχει “αλλά”. Ο τύπος είναι για μαστίγωμα. Σοβαρά, δεν ξέρω τι σκέφτεται ο Σερ Άλεξ και τον αφήνει έτσι ατιμώρητο. Στην Αγγλία είναι μόνιμο ανέκδοτο οι βουτιές του Γιανγκ, ο οποίος τη στιγμή που θα αγγίξει περιοχή απλά ξέρεις ότι θα πέσει για να πάρει πέναλτι. Αυτό είναι το χειρότερο βασικά. Όχι απαραίτητα ότι πέφτει συνέχεια, αλλά ότι είναι πάντοτε η πρώτη του επιλογή. Όχι να κοιτάξει να εκμεταλλευτεί τον χώρο που έχει με τη μπάλα στα πόδια, αλλά να βουτήξει τη στιγμή που θα αισθανθεί μια νιφάδα χιονιού από το παράλληλο σύμπαν του “Fringe” να προσγειώνεται πάνω στο μάγουλο του Παράλληλου Άσλεϊ. Παίξε λίγη μπάλα ρε φίλε.

Οσκαρική περφόρμανς: Το πιο χαρακτηριστικό από τα πέτσινα πέναλτι που είναι μανούλα στο να κερδίζει. Παίρνει τη μπάλα σε τρομερή θέση (είναι οφσάιντ κιόλας αλλά αυτό δε μας απασχολεί αυτή τη στιγμή), έχει κάνει φοβερή κίνηση για να έχει όλο το χώρο και το οπτικό πεδίο δικά του, και… πάρτον κάτω. ΑΠΛΑ ΣΟΥΤΑΡΕ DUDE.

Λούις Σουάρεζ

Ο Σουάρεζ είναι τρομερός. Όποτε παίζουμε σε εθνικό επίπεδο τον λατρεύω γιατί γουστάρω φουλ Ουρουγουάη και αυτές οι αλητείες που κάνει σε πωρώνουν. Ειδικά όταν αποδεικνύονται ηρωικές (βλέπε πέναλτι+κόκκινη στον προημιτελικό με Γκάνα στο τελευταίο Μουντιάλ). Αλλά σαν αντίπαλος δεν αντέχεται, αλήθεια. Ανήκει σε αυτή την εκλεκτή λίστα ποδοσφαιριστών που τη στιγμή που θα τους δεις να εμπλέκονται σε μια φάση ξέρεις πως έχουν κάνει κάτι. Όπως ο Πέπε πχ. Βλέπεις δύο ποδοσφαιριστές πεσμένους κάτω να κοπανιούνται και να οδύρονται. Τι κάνεις; Πας να δεις ριπλέι για να προσέξεις τι έγινε. Πάντα; Όχι! Αν ο ένας από τους δύο είναι ο Πέπε, ξέρεις ότι έχει κάνει άγριο φάουλ στον άλλον και τώρα το παίζει θύμα. Έτσι είναι κι ο Σουάρεζ. Άπαξ και εμπλακεί σε αμφισβητούμενη φάση απλά ξέρεις πως είναι υπέρ του άλλου.

Οσκαρική περφόρμανς: Δείτε εδώ ρεζιλίκια. Ούτε από ελατήρια να ήταν φτιαγμένος.

Φρανκ Ριμπερί

Δεν του το είχα του Ριμπερί ότι ήταν τέτοιος βουτηχτής, αλλά αυτά είναι τα πράγματα που θα βρεις αν ψαχουλέψεις αριστερά-δεξιά για πολλή ώρα. Ίσως είναι οι κακές παρέες με τον Ρόμπεν, τι να πω. Σε κάθε περίπτωση: Φρανκ Ριμπερί, απογοητευτικός ως ηθοποιός όσο απογοητευτικός είναι και σαν ηγέτης.

Οσκαρική περφόρμανς: Έχουμε βάλει αυτές τις δύο γιατί φαίνεται πως ενώ ο Φρανκ έχει πάρα πολύ δυνατό potential στον τομέα κι έχουμε μεγάλες ελπίδες από αυτόν στο μέλλον (κίνηση σώματος, τεχνική, τρόπος βουτιάς κλπ, όλα άψογα) χάνει ακόμα λίγο στο σωστό πάτημα. Πάει πάντα μισή πατούσα πιο κει από το ιδανικό, θα το παρατηρήσεις. Και σαν τριπλουνίστρια που θαυμάζεις για την αλκτικότητά της αλλά της βγαίνουν άκυρα τα 5 από τα 6 άλματα, ξέρεις πως μια μέρα έτσι κι ο Φρανκ, και με τη σωστή προπόνηση, αυτό το βάθρο τον περιμένει.

Νεϊμάρ

Να έχουμε κι ένα φρέσκο entry στη λίστα, να ξέρουμε τι μας περιμένει. Πώς θα καταλάβεις τον Νεϊμάρ σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο; Θα είναι αυτός που βάζει τα θεαματικά γκολ, που παίρνει τη μπάλα κι αρχίζει να ντριμπλάρει τον εαυτό του, που έχει ένα νεκρό σκίουρο πάνω στο κεφάλι του και που, α ναι, είναι στο χορτάρι όλη την ώρα. Σοβαρά, ο τύπος έχει πρόβλημα. Θα περάσουμε πάρα πολύ ωραία όταν με το καλό έρθει στην Ευρώπη. Αν. Δεν ξέρω κιόλας. Στο Μουντιάλ τελοσπάντων. Κάποτε, που θα τον δούμε παιχνίδι μετά από παιχνίδι κι όχι μόνο σε κλιπάκια στο ίντερνετ. Κάποιος να ετοιμάζει τα ποπ κορν.

Οσκαρική περφόρμανς: Δες εδώ. Σε διεθνές φιλικό. Όπου δεν κρινόταν καν τίποτα. Δες και τράβα τα μαλλιά σου.