«Με έφτυσε στη μούρη»: Εργαζόμενοι στην εστίαση μοιράζονται ακραίες ιστορίες
«Χρησιμοποιημένη πάνα πάνω στα πιάτα ενώ έφευγαν από ταβέρνα. Plot twist: Ήρθαν ξανά και την άφησαν πάλι» και άλλα πολλά.
- 20 ΙΟΥΝ 2025
Όσοι έχουν εργαστεί στο κομμάτι της εστίασης, ξέρουν. Όσοι δεν έχουν φορέσει ποδιά ή κουβαλήσει μπασκέτα, έχουν ακούσει. Όσοι δεν έχουν εργαστεί ή ακούσει για τα όσα γίνονται, πάει να πει ότι ζουν κάπου απομονωμένα. Και μπράβο τους.
Η πλειοψηφία, ωστόσο, ξέρει πολύ καλά ότι η εστίαση είναι μια δύσκολη πίστα, μια πίστα που απαιτεί ψυχική και όχι μόνο αντοχή, μιας και οι πελάτες είναι πολλοί, διαφορετικοί και ο καθένας κουβαλάει τις δικές του ιδιαιτερότητες.
Και ενώ θα μπορούσαμε να εστιάσουμε (διπλής) στην καλοκαιρινή σεζόν και να γράψουμε μια σειρά βιβλίων, θα περιοριστούμε σε ένα απλό thread στο Reddit. Ένας χρήστης, αφού έγραψε τη δική του – ακραία – ιστορία, ζήτησε από τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο. Δεν μας απογοήτευσαν. Πρώτα, όμως, η ιστορία που ξεκίνησε και τη συζήτηση.
«Με έφτυσε στη μούρη»
Ύστερα από 4 χρόνια γύρισα στην εστίαση για καλοκαίρι να βγάλω μερικά χρήματα και είχα ξεχάσει πόση τρέλα υπάρχει εκεί έξω. Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιο είναι το πιο ακραίο σκηνικό που σας έχει συμβεί στην εστίαση/εξυπηρέτηση;
Το δικό μου θεωρώ μέχρι τώρα είναι Ισραηλινό ζευγάρι που έκανε μισή ώρα να παραγγείλει ενώ με είχε βάλει να τους διαβάσω όλο τον κατάλογο και να τους δείξω όλα τα προϊόντα, γυρίζουν μετά από λίγο και επειδή δεν τους άρεσε αυτό που πήραν μου το φόρεσαν καπέλο κυριολεκτικά και η γυναίκα με έφτυσε στη μούρη. Πλύθηκα δέκα φορές με οινόπνευμα.
Οι απαντήσεις
– Τέσσερα χρόνια σε fast food, από όλες τις θέσεις, μέχρι και manager. Αργούσε ένα καινούργιο παιδί στο ταμείο και ήταν ένας γύρω στα 50 που έκανε σκηνικό. Ένα άκυρο παιδί από την ουρά πήγε να τον υπερασπιστεί στο ταμείο και άρχισαν να τσακώνονται μέσα στο κατάστημα. Βγήκαν έξω και ήταν έτοιμοι να αρχίσουν τις μπουνιές μέχρι που ήρθε ο πατέρας του παιδιού πού ήτανε 2.20 και 120 κιλά μόνο μυς και έκανε τον μπάρμπα τόπι στο ξύλο.
Φωνάξαμε αστυνομία από το κατάστημα αλλά μέχρι να έρθει εγώ άφησα το πόστο και έκατσα και είδα όλο το σκηνικό. Ο μπάρμπας δεν είχε καμία ελπίδα. Μπορώ να γράψω μικρό βιβλίο με όσα έχω δει μέσα μόνο τέσσερα χρόνια.
– Το πιο ακραίο όταν δούλευα σε μπαρ ήταν μια καθημερινή, τελείως νέκρα, οπότε έκλεινα μόνος μου. Αφήνω την μπάρα 5 λεπτά να πάω τουαλέτα και όταν γύρισα βρήκα μια τύπισσα (λιώμα) πίσω από το μπαρ να προσπαθεί να βάλει μόνη της μπίρα. Αφού της είπα να φύγει μου λέει «αφού δεν ήταν κανείς να με σερβίρει…»
– Ακραίο όχι, αστείο ίσως. Πιτσιρικάς, πρώτη μου δουλειά και δεν είχα ιδέα από μοντέλα, σελέμπριτις και σκάει στην καφετέρια η Βατίδου (όπως έμαθα μετά είχε μόλις βγει Μις Ελλάς) μαζί με άλλα τρία κορίτσια.
Εγώ βοηθός πάω να μαζέψω το τραπέζι να καθίσουν και γυρνάει η Βατίδου και με ρωτάει «πως βλέπεις τα μαλλιά μου μόλις τα άλλαξα» και της απαντάω «δεν έχω ιδέα ποια είστε οπότε δεν μπορώ να ξέρω πως είχατε τα μαλλιά σας πριν». Το αποτέλεσμα ήταν να γουρλώσει τα μάτια και να κοκκινίσει και οι άλλες τρεις να γελάνε τόσο δυνατά που είχε γυρίσει όλο το μαγαζί και μας κοιτάει. Well, αυτό.
– Χρησιμοποιημένη πάνα πάνω στα πιάτα ενώ έφευγαν σε ταβέρνα. Plot twist: Ήρθαν ξανά και την άφησαν πάλι.
– Να πίνει ο μπάρμαν από το καφέ πελάτη για να δει ποιος είναι ο γλυκός. Δεν είναι το πιο εξωφρενικό, αλλά είναι το πιο σύντομο σε αναφορά & συνάμα content worthy.
– Σε μπυραρία έπεσε κάτω το μπιφτέκι από το μπέργκερ, το σήκωσε, το τίναξε και το έβαλε κανονικότητα επάνω. Σάπια κρέατα που με βουτυράκι να φύγει η μπόχα ψήνονταν και δίνονταν στο προσωπικό για γεύμα. Η εστίαση στην Ελλάδα είναι από άλλο κόσμο.
– 17 χρονών, πρώτη φορά νύχτα σε τοπικό μπαρ του νησιού μου. Εγώ μπασκέτας/άι φερ. Ένα τυπικό Αυγουστιάτικο βράδυ, μέτρια πράγματα από κόσμο, αρχίζει από το πουθενά καβγάς ανάμεσα σε μπαρμαν/πελάτες.
Στην αρχή 1-2 μπουνιές και μετά χάος, Γυάλινα τασάκια στον αέρα, ποτήρια, μπουκάλια, μισά λεμόνια, παγάκια, σαμπανιέρες, μέχρι και τα τσιγάρα του πελάτη βρήκα μετά. Εγώ χωμένος μέσα και κάτω από το μπαρ με την μπασκέτα στο κεφάλι για κράνος να βλέπω όλα τα παραπάνω να περνάνε. Τελικά τσακώνονταν για αμάξια (κοντράκηδες και κάποιος είχε φάει λεφτά από τον άλλο ή κάτι τέτοιο).
Το αφεντικό στην άκρη του μαγαζιού ούτε που κουνήθηκε, γέλαγε, κάπνιζε πούρο και μετά με έβαλε εμένα και την καθαρίστρια να σκουπίσουμε το χάος. Πήρα και διπλό μεροκάματο πάντως.
– Πελάτης μου πέταξε τον καφέ μαζί με το πλαστικό ποτήρι πάνω μου επειδή δεν είχε όση ζάχαρη ήθελε. Εντάξει, λογικό, μια δουλειά είχαμε να κάνουμε…
– Είχαμε σε κάποια φάση κάτι Ρουμάνους που παρήγγειλαν μια καραβιδομακαρονάδα. Η σερβιτόρα τους είχε πει την τιμή του πιάτου (είχε γύρω στα 130 ευρώ, αλλά ήταν τεράστιο πιάτο) όταν το παρήγγειλαν μήπως και δεν το θέλουν με αυτή την τιμή.
Αυτοί είπαν είναι ΟΚ και το παρήγγειλαν. Αφού ήρθε το πιάτο και έφαγαν ένα μεγάλο μέρος τους, άρχισαν να γκαρίζουν και να λένε δεν το παρήγγειλαν και ότι έκανε λάθος η σερβιτόρα. Ήθελαν να το βγάλουμε από τον λογαριασμό τους και η καημένη η σερβιτόρα έλεγε στο αφεντικό ότι τους ενημέρωσε για το πόσο κοστίζει.
Επίσης είχαμε και μια οικογένεια και καλά πλουσίων που είχαν αγοράσει ένα τεράστιο φρέσκο ψάρι που πήρε πολλή ώρα να ψηθεί. Αφού ψήθηκε και λίγο πριν το σερβίρουμε αποφάσισαν ότι χόρτασαν και δε το ήθελαν. Όταν πήγε να τους μιλήσει ο υπεύθυνος άρχισαν να φωνάζουν και να τον βρίζουν άσχημα.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
