«Με κέρασε για τα καλά μου λόγια» κι άλλες σουρεάλ ιστορίες διασήμων στο Reddit

Μέσα στο ελληνικό Reddit, σε αυτή τη λέσχη επιστημόνων στην οποία δε χρειάζεσαι τίποτα πάρα μόνο ένα ανώνυμο προφίλ για να εισέλθεις, μπορείς να βρεις τα πάντα.

Τα μεγαλύτερα ψέματα για τον στρατό, τη Mordor της Ελλάδας, τη γοητευτική μιζέρια της Αθήνας αλλά και τα καλύτερα νησιά για solo διακοπές.

Ο χρήστης Giancarlo_Edu προσκάλεσε τους μαχητές αυτής της ιδιαίτερης πλατφόρμας να μοιραστούν ιστορίες με τους διάσημους/ες Έλληνες και Ελληνίδες που έχουν συναναστραφεί και τους προσκάλεσε να “spill the tea” σε αυτό το ιντερνετικό μουχαμπέτι. Και οι χρήστες με IP τη χώρα που λατρεύει το κουτσομπολιό, φυσικά και έχυσαν το τσάι.

Ο πρώτος που έσυρε τον χορό των ιστοριών ήταν ένας εργαζόμενος σε γυράδικο που συνάντησε τον Ρένο Χαραλαμπίδη, όταν εκείνος είχε έρθει στην πόλη για μια παράσταση, χωρίς να αναφέρει ότι συνέλλεγε κάπου στιγμές.

«Μπήκε ο άνθρωπος παρήγγειλε ένα σάντουιτς όμορφα ωραία, τον αναγνώρισα φυσικά και τον ρώτησα πώς κι έτσι από την πόλη μας κι ο άνθρωπος μιλούσε ανθρώπινα και πολύ ευγενικά, ούτε μαγκιές, ούτε σταριλίκι. Μάλιστα όταν του είπα ότι το σάντουιτς και το αναψυκτικό είναι κερασμένα μου είπε “να’σαι καλα αγόρι μου, αλλά κι εσύ για ένα κομμάτι ψωμί σκοτώνεσαι όλη μέρα εδώ. Πάντως, σε ευχαριστώ πάρα πολύ”.

Χαμογέλασε και άφησε και ένα τάλιρο πουρμπουάρ. Μου έφτιαξε την ημέρα μιλάμε, όχι για τα λεφτά φυσικά, αλλά επειδή ένας πελάτης αναγνώρισε ότι δουλεύουμε σκληρά, κάτι που ελάχιστοι πελάτες το έχουν κάνει σε όλα αυτά τα χρόνια που δούλευα στις ταβέρνες».

Αρκετοί αποθεώνουν την Έλενα Παπαρίζου ενώ ένας άλλος χρήστης που αντιλαμβάνεται διαφορετικά το Savoir Vivre γυρίζει το χρόνο πίσω στην εφηβεία του. «Όταν ήμουν 15, είχε ρευτεί στη μούρη μου ο Τσάκωνας, αλλά αυτό το θεωρώ ευγένεια».

EUROKINISSI

Τα καλύτερα λόγια λέει ένας άλλος τύπος για τους IDLES. «Είχαμε κάτσει με την μπάντα, τους ηχολήπτες και τον φωτιστή τους σε μια συναυλία στο εξωτερικό. Κάθισαν όλοι (πλην του Lee Kiernan, που φάνηκε να ντρέπεται) και μου μίλησαν και με ρώτησαν πράγματα για μένα και φαινόντουσαν invested στην κουβέντα. Αυτό που βγάζουν προς τα έξω, είναι όντως».

Ο Γιάννης Μπέζος δε θα μπορούσε να λείπει από αυτό το διαδικτυακό κους κους. «Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο απόμακρος παρά αγενής. Η στάση του ήταν σαν να προσπαθεί να καταστήσει σαφές ότι δε θέλει να του μιλήσεις παραπάνω απ’ όσο χρειάζεται».

«Πιο αντιπαθείς και κομπλεξικοί είναι υπουργοί, γενικά πολιτικοί και πολλοί γνωστοί μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως και κάποιοι ηθοποιοί μεγαλύτερης ηλικίας», εξηγεί ένας τύπος κάνοντας ειδική μνεία στο Μητσοτακέικο «που έχει την πιο παγωμένη και “άριστη” ευγένεια που μπορείς να συναντήσεις σε άνθρωπο — νομίζεις ότι συναναστρέφεσαι ρομπότ».

Ένα άλλο φυντάνι γράφει: «Είχα γνωρίσει τον Κουτσούμπα πριν γίνει Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ… Απίστευτος, ευγενικός, απλός».

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου αναφέρθηκε από αρκετό κόσμο. «Πρέπει να είναι ο πιο γλυκός και ταπεινός άνθρωπος ever. Πριν πολλά χρόνια είχε έρθει για συναυλία σε νησί, η οποία είχε είσοδο. Μετά από ένα σημείο, αφού είδε ότι έξω από τον χώρο είχε πολύ κόσμο που ήθελαν να τον ακούσουν, είπε να ανοίξουν τις πόρτες να μπουν όλοι. Μετά τη συναυλία πήγα σε τοπικό μαγαζί για φαγητό, όπου -κατά τύχη- ήταν εκεί και αυτός για να κάνει τραπέζι σε όλο του το συνεργείο.

Τον πλησίασα και του είπα ότι μου άρεσε πολύ η συναυλία και του ζήτησα αυτόγραφο. Όταν ήρθε η ώρα να φύγω και ζήτησα τον λογαριασμό, έμαθα ότι ήταν κερασμένος από τον Παπακωνσταντίνου επειδή εκτίμησε τα καλά μου λόγια».

Στη Θεσσαλονίκη όταν βλέπουν τον ΛΕΞ στον δρόμο ξέρετε τι λένε. «Πριν 6–7 χρόνια περίπου, όταν δούλευε στην εφημερίδα, είχαμε πάει μετά από ορκωμοσία για καφέ και τον βλέπουμε να βγαίνει από το μαγαζί και να πηγαίνει κάπου βιαστικός. Λέω στο φιλαράκι μου “Ωχ, ο Λεξ ρε μλκ!” και τον πιάνουμε στο κατόπι. Τον βλέπουμε να έχει μόλις μπει σε μια αποθηκούλα και να βγάζει κάτι μπουκάλες υγραερίου.

Στεκόμαστε μπροστά στην είσοδο, του λέω το κλασικό “πού ‘σαι ρε Λεξ!” και ο μπρο παρατάει τις μπουκάλες, βγαίνει έξω, μας δίνει το χέρι του και μιλάμε για κάνα πεντάλεπτο στο όρθιο. Μετά ξαναμπήκε στην αποθήκη και συνέχισε αυτό που έκανε».

SCREENSHOT

«Ο Κωστέτσος μου είχε φάει σειρά στο σουπερμάρκετ και όταν του το είπα, μου απάντησε αδιάφορα ότι “Δεν πειράζει”», θυμάται ένα μέλος της κοινότητας σε μια αρκετά τίμια ιστορία, μέχρι την επόμενη που αφορά τον Gangster.

«Στο εστιατόριο που δουλεύω, τυχαίνει ο μάγειρας να είναι κολλητός με τον Νίκο Γκάλη, οπότε έχω σχεδόν καθημερινή αλληλεπίδραση μαζί του. Ο τύπος είναι η έννοια του καλού παιδιού. Πάντα ευγενικός, ποτέ δεν έχει πει “όχι” σε κανέναν για φωτογραφία ή συζήτηση, ακόμα και όταν έτρωγε. Εγώ δουλεύω εκεί περίπου 2 μήνες και ήδη μου μιλάει με το μικρό μου, κι εγώ με το μικρό του και στον ενικό. Αν δεν έχει δουλειά, κάθομαι μαζί του και μιλάμε. Γενικά με ξάφνιασε πολύ που ένας άνθρωπος με τις δικές του επιτυχίες και δόξες είναι τόσο απλός. Επίσης, είμαι ΠΑΟΚ και τα λέω όλα αυτά!».

Ένας πρώην εργαζόμενος σε γνωστή αλυσίδα σινεμά παραθέτει τα δικά του σκηνικά.

«Όλοι οι άνθρωποι του θεάματος είχαν ένα free pass για να μην πληρώνουν εισιτήριο. Είχα μάθει απ’ τα ταμεία ότι ο Γιώργος Νταλάρας πάντα έστελνε κάποιον να βγάλει εισιτήριο και πλήρωνε κανονικά. Μόνο αυτός.

Επίσης, ένα διαφορετικό σκηνικό: Είχε τύχει να δω τον Στράτο Τζώρτζογλου να βγαίνει απ’ την αίθουσα στα μισά, και έπειτα έβγαλε τα παπούτσια του για να πάει ξυπόλυτος (χωρίς κάλτσες) στις κοινόχρηστες τουαλέτες. Γύρισε, τα φόρεσε από κει που τα είχε αφήσει και μπήκε πάλι μέσα».

«Έχω πετύχει έξω από καντίνα Μαβίλη τον Τάσο Νούσια. Χαμογελαστός, απλά ντυμένος, στάθηκε στην ουρά μαζί μας και με αυτή τη βαριά φωνή παρήγγειλε “Διπλό λουκάνικο με μπόλικο κρεμμύδι”. Μας χαιρέτησε και έφυγε» θυμάται ένας άλλος χρήστης.

EUROKINISSI

Ο Σταμάτης Γονίδης έχει μια και μόνο αναφορά. «Πριν χρόνια, ο Γονίδης ενώ ήταν σε εστιατόριο και μιλούσε για δουλειά, εγώ και η μάνα μου καθόμασταν λίγο πιο πέρα. Πήγα να του ζητήσω ένα αυτόγραφο για τη μαμά μου που ντρεπόταν να πάει. Πιάσαμε λίγη κουβέντα για λίγα λεπτά — άλλωστε ο άνθρωπος για δουλειά είχε πάει εκεί. Ευχάριστος, πολύ ευγενικός. Φεύγοντας ήρθε να μας χαιρετήσει και αργότερα μάθαμε ότι μας κέρασε και το τραπέζι».

Ένα thread που έδωσε αρκετό ψωμί, κλείνει οικονομίδικα ένας ανώνυμος μαν. «Εγώ που δεν έχω γνωρίσει κάποιον — ή απλά τον έχω ξεχάσει γιατί στα @@ μου που είναι διάσημος — θα πω: έχετε σκεφτεί ότι απλά το αν είναι ευγενής ή όχι μαζί σας έχει να κάνει αρκετά με το αν είναι σε διακοπές/δουλειά/καλή ή κακή ψυχολογική κατάσταση κ.λπ.;», διερωτάται.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ