Ο φίλος που καθόταν εθελοντικά τέρμα κι άλλοι ήρωες στους οποίους δεν είπαμε ποτέ ευχαριστώ

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, φοράω ένα λίγο λερωμένο μαύρο τζιν και μια αρκετά τσαλακωμένη μωβ μπλούζα και κάθομαι στο γραφείο με νυσταγμένο ύφος (όπως πάντα), φορώντας τα φανταστικά μπλε ακουστικά μου.

Εσύ όμως θέλω να με φανταστείς με ένα πανάκριβο και κομψό κοστούμι, πάνω στη σκηνή μιας κατάμεστης αίθουσας, με ένα μικρόφωνο μπροστά μου, έτοιμο να εκφωνήσω ευχαριστήριο λόγο, σαν να έχω μόλις κερδίσει το Όσκαρ.

Μόνο που στις θέσεις της κατάμεστης αίθουσας δεν κάθονται διάσημοι ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι κι οι οικογένειές τους. Κάθονται όλοι αυτοί οι μικροί ήρωες που χωρίς να το ξέρουν, κάνοντας κάτι πολύ απλό για εκείνους, διευκόλυναν τη ζωή μας όσο ήμασταν παιδιά.

Αυτά τα “θα ήθελα να ευχαριστήσω” πηγαίνουν σε εκείνους. Μην σου πω ότι κανονικά αξίζουν και τουλάχιστον ένα Όσκαρ (κι ένα Νόμπελ κι ένα Πούλιτζερ κι ένα Γκράμι, θα το κάψουμε κυρ Στέφανε).

Αυτός που καθόταν εθελοντικά τέρμα όταν παίζαμε ποδόσφαιρο

Γιατί ήταν ήρωας: Ξέρεις πόσες παρέες γλίτωσαν από τσακωμούς χάρη σε αυτόν τον ανιδιοτελή θεό; Το μόνιμο άγχος που είχαμε πάντα πριν πάμε για ποδόσφαιρο, ήταν ποιος θα κάτσει τέρμα. Όταν δεν ήθελε κανείς, είτε καθόμασταν όλοι εκ περιτροπής, είτε γινόντουσαν ομηρικοί καυγάδες που απειλούσαν να τινάξουν το παιχνίδι στον αέρα. Η παρουσία του εθελοντή τερματοφύλακα, εξασφάλιζε πως το βασικότερο πρόβλημα μετά την εξασφάλιση μπάλας, είχε λυθεί και μπορούσαμε να σκεφτούμε με πόσα γκολ θα φύγουμε ευχαριστημένοι απ’ το γήπεδο.

Τι τύπος ήταν: Λίγο χοντρούλης, δεν ήξερε πολύ από ποδόσφαιρο, όμως δεν ήθελε να μείνει στην απ’ έξω κι ερχόταν για την παρέα. Έτρωγε τουλάχιστον δύο αστεία γκολ σε κάθε αγώνα, όμως κανείς δεν τολμούσε να του πει το παραμικρό, αφού όλοι του χρωστούσαμε χάρη (και κανείς δεν ήθελε να πάρει τη θέση του).

Τι δώρο θα του έκανες σήμερα: Ένα ζευγάρι καλά δερμάτινα γάντια.

Αυτός που έλεγε την προσευχή κάθε πρωί στο σχολείο

Γιατί ήταν ήρωας: Ξέρεις κανένα παιδί που ήθελε να στηθεί απέναντι σε όλο το σχολείο και να πει την προσευχή; Βασικά, ξέρεις κανένα παιδί που ήξερε απ’ έξω ολόκληρη την προσευχή; Εγώ τουλάχιστον ήξερα μόνο τις πρώτες 20 λέξεις και το σενάριο του να σηκωθώ μπροστά σε όλους τους δασκάλους και τους μαθητές και να τους κοιτάω σαν το χάνο, έμοιαζε εφιαλτικό. Αυτός ο ήρωας, σε γλίτωνε από αυτό το άγχος και πλέον όλοι αγχωνόσασταν μην τυχόν και αρρωστήσει και χρειαστεί κάποιο πρωί να λείψει.

Τι τύπος ήταν: Συνήθως ήταν ο/η απουσιολόγος, το “φυτό” της τάξης, που μέσα στα καθήκοντά του θεωρούσε πως έπρεπε να είναι κι η απαγγελία της προσευχής. Άσε που ήταν και το αγαπημένο παιδί του Θεολόγου/γυμνασιάρχη.

Τι δώρο θα του έκανες σήμερα: Μια Βίβλο.

Ο φίλος σου που έπαιρνε τηλέφωνο σπίτι της κοπέλας σου γιατί τον συμπαθούσαν οι γονείς της

Γιατί ήταν ήρωας: Για τις εφιαλτικές στιγμές που έπρεπε να πάρεις τηλέφωνο την κοπέλα που σου άρεσε στο σταθερό του σπιτιού της, με τον κίνδυνο να το σηκώσει ο αυστηρός πατέρας της, τα έχουμε πει. Σκέψου τώρα να μην σε συμπαθούσε κιόλας ο πατέρας της. Σε αυτό το σενάριο, τη λύση έδινε εκείνος ο φίλος σου που δεν είχε την παραμικρή τύχη με το κορίτσι, ήταν όμως καλό παιδί και δεν φοβόταν να τη ζητήσει στο τηλέφωνο. Ίσα-ίσα, συνήθως τον καλούσαν και σπίτι της για φαγητό. Wingman πριν γίνει κουλ.

Τι τύπος ήταν: Λίγο φλώρος, το καλό παιδί που όλοι οι γονείς ήθελαν για φίλο του παιδιού τους και δεν φοβόσουν να τον αφήσεις να βγει μόνος του με το κορίτσι που σου άρεσε.

Τι δώρο θα του έκανες σήμερα: Μια κάρτα κινητού φορτωμένη με 15 ευρώ.

Αυτός που καθόταν εθελοντικά στο πρώτο θρανίο

Γιατί ήταν ήρωας: Όπως έχουν δείξει μελέτες του Πανεπιστημίου του (Γ)Ουισκόνσιν, αυτός που κάθεται πρώτο θρανίο έχει τις περισσότερες πιθανότητες να εξεταστεί στο μάθημα, να τον ακουμπάει συνέχεια χωρίς λόγο η δασκάλα και να δεχτεί παρατήρηση σε περίπτωση που μιλήσει. Αυτόματα, όταν κάποιος καθίσει εθελοντικά στο πρώτο θρανίο, σε γλιτώνει απ’ όλα τα παραπάνω.

Τι τύπος ήταν: Ο/η ίδιος/α που έλεγε την προσευχή, a.k.a “ο πιο καλός ο μαθητής”.

Τι δώρο θα του έκανες σήμερα: Ένα καλό ζευγάρι μυωπίας.

Αυτός που πήρε πρώτος δίπλωμα αυτοκινήτου

Γιατί ήταν ήρωας: Γιατί ξεκινούσε από το σπίτι του στο Μαρούσι, ανέβαινε Κηφισιά, έστριβε προς Μελίσσια, έμπαινε Παγκράτι και μετά κατεβαίνατε όλοι μαζί προς το κέντρο. Εκεί, ήταν ο μόνος που δεν μπορούσε να πιει, για να γυρίσει μετά όλους τους μεθυσμένους φίλους του σπίτια τους. Του χρωστάς αμέτρητα λεφτά που γλίτωσες από τα ταξί κι αμέτρητες ‘ταριφιές’, ακόμα και σήμερα.

Τι τύπος ήταν: Βασικά, απλά ήταν ο άτυχος που έκλεισε τα 18 πριν απ’ τους υπόλοιπους της παρέας.

Τι δώρο θα του έκανες σήμερα: Μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για το Taxibeat.

Ο μπροστινός/διπλανός σου που είχε πάντα τα καλά τα σκονάκια

Γιατί ήταν ήρωας: Γιατί έμπαινε στον κόπο να κάτσει να γράψει δεκάδες σκονάκια, με όλη την ύλη του μαθήματος στο οποίο εξεταζόσασταν. Έχεις δοκιμάσει ποτέ να γράψεις σε ένα τόσο μικρό κομμάτι χαρτί; Θέλει λεπτές κινήσεις και πολύ καλά μάτια. Αν ήταν μερακλής, πήγαινε σε ένα βιβλιοπωλείο και έδινε για σμίκρυνση όλο το βιβλίο. Το σημαντικό, είναι ότι μετά μοιραζόταν αυτά τα σκονάκια με σένα.

Τι τύπος ήταν: Ο κλασικός τύπος που μιλούσε συνέχεια στην τάξη, έτρωγε αποβολές και περνούσε τις τάξεις οριακά.

Τι δώρο θα του έκανες σήμερα: Έναν καλό εκτυπωτή.

Ο γηπεδικός φίλος που στηνόταν με τις ώρες στις ουρές για ένα εισιτήριο

Γιατί ήταν ήρωας: Έχεις στηθεί ποτέ σε ουρά για ένα ‘μαγικό χαρτάκι’; Με ανθρώπους που έχουν να κάνουν μπάνιο στην καλύτερη περίπτωση μία εβδομάδα, δεν έχουν ιδέα τι είναι το αποσμητικό και δεν μπορούν με τίποτα να συλλάβουν την έννοια της καθορισμένης ουράς; Αν δεν το έχεις δοκιμάσει ποτέ, πρώτον είσαι πολύ τυχερός και δεύτερον, πρέπει να με πιστέψεις: μιλάμε για μια απ’ τις πιο δυσάρεστες εμπειρίες που μπορεί να σου τύχει. Αυτός ο φίλος, αναλάμβανε το δύσκολο έργο, τότε που έννοιες όπως ‘ηλεκτρονική κράτηση’, ήταν ακόμα άγνωστες.

Τι τύπος ήταν: Ο κλασικός γηπεδικός που αγόραζε κάθε μέρα αθλητική εφημερίδα και δεν έχανε ούτε τα φιλικά της ομάδας.

Τι δώρο θα του έκανες σήμερα: Ένα εισιτήριο διαρκείας.

Αυτός που είχε το θάρρος να αγοράζει τσοντοπεριοδικά

Γιατί ήταν ήρωας: Τα αγνά και τα αθώα εκείνα χρόνια, πριν το ίντερνετ, η πρόσβαση στο πορνό ήταν πολύ πιο δύσκολη σε σχέση με σήμερα. Ένα περιοδικό με γυμνά κορίτσια, ήταν κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο της εποχής μας και τα περίπτερα η Εδέμ στην οποία φύτρωναν. Το πρόβλημα ήταν πως όλοι ντρεπόμασταν να πάμε στον περιπτερά να τα ζητήσουμε, κι εκείνος ο φίλος που δεν κώλωνε, ήταν στα μάτια μας κάτι ανάμεσα σε κομάντο και Τσακ Νόρις.

Τι τύπος ήταν: Φορούσε σκουλαρίκι, κάπνισε απ’ τα 12 και πήρε μηχανάκι στα 13.

Τι δώρο θα του έκανες σήμερα: Μία συνδρομή στο Youporn.

Ο συμφοιτητής που κρατούσε σημειώσεις

Γιατί ήταν ήρωας: Όσο εσύ έπινες καφέδες, κοιμόσουν, έκανες βόλτες και δεν ήξερες καν πώς μοιάζει ο καθηγητής που παρέδιδε Ιστορία 1, εκείνος/η καθόταν υπομονετικά στο αμφιθέατρο και κρατούσε σημειώσεις με όλα εκείνα που θα ζητούσε στην εξεταστική. Σημειώσεις που με κάποιο τρόπο έφταναν στα χέρια σου και σε βοήθησαν να περάσεις τουλάχιστον τα μισά μαθήματα.

Τι τύπος ήταν: Είτε ο καλός μαθητής που προάχθηκε σε καλό φοιτητή, είτε μέλος κομματικής παράταξης.

Τι δώρο θα του έκανες σήμερα: Έναν ακριβό χαρτοφύλακα κι ένα ακριβό στυλό.

Ο απουσιολόγος που έσβηνε τις απουσίες μας

Γιατί ήταν ήρωας: Αν δεν υπήρχε αυτός, πιθανότατα θα πηγαίναμε ακόμα Δευτέρα Γυμνασίου. Όποτε μπορούσε και τον έπαιρνε, έκανε τα στραβά μάτια στις κοπάνες μας, ή τακτοποιούσε με προσωπικό ρίσκο παλαιότερες απουσίες μας, μπας και καταφέρουμε να περάσουμε την τάξη. Μύθος.

Τι τύπος ήταν: Ο απουσιολόγος που έσβηνε τις απουσίες δεν ήταν ο τυπικός καλός μαθητής του πρώτου θρανίου και της προσευχής. Αντίθετα, ήταν αυτός που ενώ έκανε συνέχεια κοπάνες κι αταξίες, διάβαζε και κατάφερνε να παίρνει βαθμούς.

Τι δώρο θα του έκανες σήμερα: Θα τον κέρναγες μπύρες με τα λεφτά που βγάζεις απ’ τη δουλειά που έχεις επειδή κατάφερες να τελειώσεις κανονικά το σχολείο και μετά να σπουδάσεις.