Ο τρόμος στα μάτια της μητέρας μου
Μερικές αναμνήσεις από την 11η Σεπτεμβρίου. Αλήθεια, πώς εξηγείς σε κάποιον με απλά λόγια ότι μόλις είδες ένα αεροπλάνο να καρφώνεται στον Πύργο;
- 13 ΣΕΠ 2025
Λένε ότι μοιάζω αρκετά στη μητέρα μου. Έχω σίγουρα τα χείλη της, τα ζυγωματικά της, ενώ μοιραζόμαστε και μια ελιά στο μάγουλο, στο ίδιο ακριβώς σημείο. Αλλά δεν πήρα τα μάτια της. Πάντα ζήλευα τα μάτια της, την αμφιβολία που γεννά το βλέμμα της μόλις πέφτει πάνω σου και δεν μπορείς να πεις με σιγουριά αν υπερισχύει το γαλάζιο ή το πράσινο. Τουλάχιστον τα πήρε η μία από τις αδερφές μου, κάτι είναι και αυτό.
Την ημέρα που, σύμφωνα με πολλούς, άλλαξε ο κόσμος μας, στα μάτια της μητέρας μου εμφανίστηκε και κάτι άλλο εκτός από το γνωστό γαλαζοπράσινο yin-yang: ο τρόμος, το μαρτύριο και η απόγνωση που δημιουργεί η απόσταση από το γεγονός.
Η μητέρα μου είναι Αμερικανίδα οπότε όλη της η οικογένεια, εκτός από αυτή που δημιούργησε η ίδια, ζει στις ΗΠΑ. Όταν το πρώτο αεροπλάνο έπεσε στον Βόρειο Πύργο, εκείνη βρισκόταν κάπου στην Κορινθία και μάζευε τα πεταμένα μας ρούχα προσπαθώντας να κάνει τα δωμάτιά μας κατοικήσιμα. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια, αλλά ποιος είναι σίγουρος για εκείνη τη μέρα; Μπορεί να ξάπλωνε ή να έκανε το μπάνιο της.
Εγώ βρισκόμουν στο μπαλκόνι, 7 χρονών και 7 ώρες μπροστά από την Αμερική, παίζοντας μάλλον κάποιο παιχνίδι ή μετρώντας τα πεσμένα φύλλα του φίκου που σάπιζαν μπροστά μου. Ξεκινούσε το σχολείο, ίσως μετρούσα τις ώρες μου. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια, αλλά ποιος είναι σίγουρος για εκείνη τη μέρα; Μπορεί να κοίταζα τις γάτες ή να ζωγράφιζα.
Ο πατέρας μου, ξαπλωμένος στον καναπέ, προσπαθούσε να αφήσει πίσω του τον μεσημεριανό ύπνο. Έπινε τον φραπέ του πριν πάρει το δρόμο για το μαγαζί. Οι αδερφές μου, έφηβες τότε, γυρνούσαν κάπου στην παραλία. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια, αλλά ποιος είναι σίγουρος για εκείνη τη μέρα; Μπορεί να άκουγαν μουσική ή να έβλεπαν ταινία. Με τις πιθανότητες παίζω, οι αναμνήσεις μου από το απόγευμα (για την Ελλάδα) της 11ης Σεπτεμβρίου είναι λίγες και συγκεκριμένες.
Θυμάμαι, για παράδειγμα, την ένταση της τηλεόρασης η οποία ανέβηκε απότομα, την ανοιχτή μπαλκονόπορτα, τις εικόνες που καθρεφτίζονταν στο πλακάκι του σαλονιού, τον πατέρα μου να αφήνει τον καναπέ και να στέκεται όρθιος κοιτάζοντας μία την οθόνη και μία τις σκάλες που οδηγούσαν στον επάνω όροφο, εκεί όπου η μητέρα μου έκανε ό,τι έκανε. Τι να έκανε, άραγε;
Λένε ότι όλοι θυμούνται τι έκαναν εκείνη τη μέρα. Δεν διαφωνώ, αλλά πιστεύω ότι το σοκ αλλοιώνει τη μνήμη – ή τουλάχιστον αποκρύπτει ένα μέρος των αναμνήσεων για το δικό μας καλό.
Και ξαφνικά φωνές. Τις θυμάμαι καλά τις φωνές. Ο πατέρας μου φώναζε το όνομά της μητέρας μου μέχρι να πάρει μια απάντηση. Και μόλις την πήρε, δεν ήξερε τι να της πει. Αλήθεια, πώς εξηγείς σε κάποιον με απλά λόγια ότι μόλις είδες ένα αεροπλάνο να καρφώνεται στον Πύργο; Πώς λες σε κάποιον ότι, ξέρεις, τα πράγματα μοιάζουν σοβαρά, πιο σοβαρά από ποτέ;
Η μητέρα μου κατέβηκε στο σαλόνι. Δύο μαύρες φιγούρες που τρέφονταν από το φως της τηλεόρασης, έτσι έμοιαζαν από το μπαλκόνι. Από εκεί παρακολουθούσα τα πάντα, χωρίς να καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Αλλά ήταν κάτι κακό, αυτό το κατάλαβα από το πρώτο “Oh my God” που βγήκε από το στόμα της.
Κάποιος άνοιξε και την άλλη μπαλκονόπορτα και τράβηξε τις κουρτίνες. Οι δύο σκοτεινές φιγούρες έγιναν οι γονείς μου, όπως τους γνώρισα. Η μητέρα μου σηκώθηκε από την καρέκλα της τραπεζαρίας και κάθισε στην πολυθρόνα, δίπλα από το τηλέφωνο. Κάλεσε τη γιαγιά μου. Τίποτα. «Κάτι δεν πάει καλά», είπε στον πατέρα μου. «Μάλλον έχουν κοπεί οι γραμμές».
Λίγα λεπτά αργότερα ένα αεροπλάνο καρφώθηκε στον Νότιο Πύργο, έπειτα στο Πεντάγωνο. Ήταν από τις στιγμές που η πραγματικότητα ξεπερνάει το φόβο. Ξανά κλήσεις στη γιαγιά, ξανά λευκός θόρυβος. Μετά ψιθύριζαν. Όταν ψιθυρίζουν οι γονείς σημαίνει ότι τους έχει κυριεύσει η ανησυχία, όταν φωνάζουν σημαίνει ότι, με κάποιο τρόπο, το κακό θα ξεπεραστεί.
Πάντα ζήλευα τα γαλαζοπράσινα μάτια της μητέρας μου, με εξαίρεση την 11η Σεπτεμβρίου, όταν βγήκε στο μπαλκόνι να καπνίσει με την τηλεόραση να ουρλιάζει πίσω της. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια αν σκέφτηκα κάτι τέτοιο μόλις την είδα, αλλά ποιος είναι σίγουρος για εκείνη τη μέρα;
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
