ORIGINALS

Οι Merry EX-Mας

Τέτοιες μέρες αγάπης είπαμε να κάνουμε μερικές ευχές και δώρα στα κορίτσια που ήμασταν παλιά μαζί.

Οι πρώην – για τους λόγους του άρθρου “EX-Μας” – δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι κορίτσια που άλλα άφησαν πληγές, άλλα άφησαν αναμνήσεις, άλλα που άφησαν ένα μεγάλο “τι θα γινόταν αν;” Και κάτι τέτοιες μέρες έρχονται αναμνήσεις από παλιά Χριστούγεννα μαζί τους, συγκρίσεις, δώρα που πήραμε και γενικά θυμησοκατάσταση. Οπότε, 100 – 150 λέξεις ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε γι’ αυτές.

Merry X-Mas στις Merry Ex-Μας (κάπου κάπως κάτι τερμάτισε)

 

Οι EX-μας ευχές του Στέλιου Αρτεμάκη

Τα κορίτσια που ήμασταν παλιά μαζί χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτά που θα έπαιρναν δώρο και σε αυτά που θα τους έπαιρνα το Χριστουγεννιάτικο δέντρο για να το ανάψω στο τζάκι. Στα πρώτα δε χρειάζεται να μοιράσω αγάπη. Την έχουν. Ήταν είναι και θα είναι αγαπητά. Ένα “χρόνια πολλά” θα το πούμε. Με τα άλλα, τώρα, είναι λίγο άβολη η κατάσταση. Ας πούμε ότι θυμόμαστε ο ένας τον άλλον για τους λάθος λόγους. Σίγουρα τα Χριστούγεννα που περάσαμε μαζί δεν ήταν τα καλύτερα. Αλλά τέλος πάντων θα μοιράσω αγάπη. Σ’ εσένα λοιπόν ΓΛ εύχομαι να έχεις βρεις τις ισορροπίες σου, να πηγαίνεις σε πολλές συναυλίες και να περνάς καλά. Για φέτος θα σου έπαιρνα δώρο ένα δίσκο των Nightstalker. Κι εσύ ΒΓ, ελπίζω να έγινε αυτό που περίμενες, να έχεις ξαναβρεί τους φίλους σου, να περνάς τέλεια. Το δώρο σου θα ήταν συνταγές του Jamie Oliver γιατί κατά βάθος ήσουν πάντα Brit.

Τα χρυσά κορίτσια του Χρήστου Χατζηιωάννου

Αν γνωρίζονταν μεταξύ τους, τις φαντάζομαι στα 70 τους να κάθονται σαν τα τέσσερα τηλεοπτικά Χρυσά Κορίτσια (ντροπή να μην τις ξέρεις) και να συζητάνε για εκείνον τον μαλάκα που έβγαιναν κάποτε σε αυτή τη ζωή. Βασικά την έχω δει και λίγο που θέλω να με θυμούνται στα 70 τους αλλά δεν μπορεί, τρία – τέσσερα κορίτσια νομίζω θα με θυμούνται. Η σημερινή ιδέα για το κείμενο, προφανώς και ξεκίνησε σαν γραφικό αστείο για το λογοπαίγνιο x-mas < ex-μας αλλά επεκτάθηκε σε μία κουβέντα για αυτά που σκέφτεται ο καθένας για τις πρώην του. Σκέφτομαι λοιπόν ότι χρωστάω πολλά σε κάποια κορίτσια. Το ξέρουν και οι ίδιες μετά από τόσα χρόνια. Γιατί αυτές οι δύο-τρεις που με καθόρισαν σε αυτή τη ζωή, είναι ευτυχώς ακόμα στη ζωή μου και πολλές φορές θα μιλήσουμε με άνεση για εκείνα που κάποτε έμοιαζαν τόσο μεγάλα και σημαντικά και τώρα μοιάζουν τόσο αστεία και μακρινά. Αυτά τα 2-3 κορίτσια με έμαθαν να φέρομαι σε μια γυναίκα, να μην κάνω τις ίδιες ηλιθιότητες ξανά και ξανά, να ονειρεύομαι ένα κοινό μέλλον, να ερωτεύομαι και να αφήνομαι. Θα σας έλεγα ότι ο έρωτας είναι το πιο ουσιαστικό μάθημα της ζωής αλλά θα με κυνηγάει ο Τριαντάφυλλος και βαριέμαι να τρέχω.

Οι ευχές του Χρήστου Δεμέτη στις πρώην

Προσπαθώ να τα βάλω κάτω και να σκεφτώ αν υπάρχει κάποια πρώην ή κάποια που δεν έγινε ποτέ πρώην που της κρατάω κακία. Σοβαρά τώρα, η απάντηση είναι όχι. Σε μια ιδανική ουτοπία, σε ένα παράλληλο σύμπαν, θα έκανα Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και θα καλούσα νυν, πρώην, ανεκπλήρωτους έρωτες του παρελθόντος και πάει λέγοντας για να φάμε μαζί γαλοπούλα. Μετά θα έβαζα τον Ντέιβιντ Λιντς να το κάνει όλο αυτό ταινία. Οκ, είπαμε ουτοπία είναι. Γιορτές ήρθαν, θα ευχόμουν σε όλες να έχουν καταφέρει όσα σκέφτονταν ότι δεν θα κάνουν ποτέ. Αγάπη μόνο. Γιατί μέσα και από τη γνωριμία μαζί τους, έγινα αυτό που είμαι, έμαθα ένα μικρό μέρος του αβυσσαλέου κόσμου των γυναικών, έμαθα να αισθάνομαι και να το δείχνω. Και εκείνες αντιστρόφως (ελπίζω). Στην τελική, είμαστε οι επιλογές μας. “Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η διαπίστωση ότι μας αγαπούν γι’ αυτό που είμαστε, ή, μάλλον, παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που είμαστε”. Ο Β. Ουγκώ το έλεγε. Εγώ πώς να του πάω κόντρα;

Οι αμυδρές αναμνήσεις του Πάνου Κοκκίνη

Όταν ένας μαραθωνοδρόμος αγγίξει μετά από χίλια ζόρια την γραμμή του τερματισμού, δεν θυμάται αν τον πόναγαν τα πόδια του στα 6χλμ ή πως ήταν το πρόσωπο της άσχετης χαμογελαστής εθελόντριας που του έδωσε ένα ποτήρι νερό στα 11χλμ. Έτσι και εγώ, παντρεμένος και τυφλός από έρωτα ήδη από την εποχή που πρωτόεσκασα μύτη στο Maxim και μετά στο Nitro (σ.σ. εκεί που η χρόνια καθημερινή επαφή με τις πιο όμορφες γυναίκες της χώρας μου προκάλεσαν ‘ανοσία’ στο εφέ που έχουν συνήθως στους άντρες οι ωραίες) δεν θυμάμαι ποιες προηγήθηκαν της γυναίκας μου. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν ότι είχα επιτέλους στα χέρια μου αυτή που ‘κυνηγούσα’ επί 10 χρόνια. Οπότε, σε όλες τις προηγούμενες, το μόνο που έχω να πω είναι ‘ευχαριστώ’ και σόρι για τις αναμνήσεις από εκείνες που δεν έχω. Ελπίζω μόνο και εγώ να υπήρξα το ίδιο άνευ ουσίας για εκείνες όσο εκείνες για εμένα. Γιατί αυτό σημαίνει ότι πλέον είναι με κάποιον που τις κάνει ολόκληρες.

Οι πρώην και η πρώην πρώην, νυν φίλη του Ηλία Αναστασιάδη

Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή που έχω συνδυάσει περισσότερο με το Χαλάνδρι, με το οποίο γενικά δεν έχω συνδυάσει πολλά πράγματα. Που λες, τα Χριστούγεννα του ’10 που χιόνιζε στα βόρεια εγώ πηγαινοερχόμουν στο Χαλάνδρι για να δω τη ΘΓ και να πιούμε έναν καφέ παραδίπλα και μετά να πάει στο σπίτι της στην Άνοιξη (εδώ δίπλα μωρέ). Γενικά ωραία πράγματα. Η ΘΓ είναι η μόνη πρώην με την οποία είμαι φίλος-φίλος και τις άγιες αυτές ημέρες, ήρθε η ώρα (και το θέμα) να αναλάβω τις ευθύνες μου. Όπως λέει και ο Χατζηιωάννου σε μια αποστροφή του, υπήρξα μαλάκας σε αρκετές περιστάσεις και σχέσεις, αλλά δεν ήμουν ο μόνος. Έχω πρώην που αδυνατούν να πιστέψουν ότι ήταν μαζί μου, πρώην που αδυνατώ να πιστέψω ότι ήμουν μαζί τους και πρώην που δε θα με φαντάζονταν με μουστάκι. Το θέμα είναι ότι όντως ενθουσιάστηκα με όλες, όντως ερωτεύτηκα μερικές και όντως δεν ήξερα τι μου γινόταν κάποιο σεβαστό διάστημα που ήμασταν μαζί. Αν βγαίνει κάτι απ’ όλον αυτόν τον ορυμαγδό είναι ότι πλέον έχω μια πραγματική φίλη (να σου γνωρίσω κάπου εδώ ότι ποτέ δεν είχα πραγματικές φίλες) και ότι θέλω όλες οι πρώην μου να είναι χαρούμενες, χαρούμενες και πολύ χαρούμενες γιατί είναι απ’ τα καλύτερα παιδιά εκεί έξω.

Χριστουγεννιάτικη ιστορία για καλυνηχτάκηδες από τον Στέφανο Τριαντάφυλλο

Σύμφωνα με τη μυθολογία, όχι του Αισώπου, αυτή που μας τσαμπουνούσαν όταν μεγαλώναμε στο στυλ του “θα έρθει ο μπαμπούλας” και “φάε θα το πάρεις μπόι”, τα Χριστούγεννα γράφουμε γράμμα για το αν ήμασταν καλοί ή κακοί. Αυτά τα Χριστούγεννα, ο Χρήστος κάνει τη διαφορά μας ζητάει να γράψουμε ένα mail για το αν ήμασταν μαλάκες. Να γράψουμε για τις πρώην. Που δεν λέγονται και πρώην στο κάτω-κάτω, αλλά “τέως”, γιατί πρώην είναι μόνη η προηγούμενη. Η τελευταία. Γυρνώντας πίσω στο χρόνο -σαν την ταινία με τον Μπιλ Μάρεϊ- καταλήγω ότι δυστυχώς στην περίπτωση μου τα “όχι” μπορεί να χτίζουν καριέρας όπως λένε, αλλά στις σχέσεις δεν βοηθάνε και πολύ. Ειδικά αν τα λέει η άλλη. Δυστυχώς, όμως, εν αντιθέσει με αυτό του Μπαμπινιώτη, στο λεξικό της ζωής (no he didn’t) το “πάθω” έρχεται πριν το “μάθω”. Οπότε η εμπειρία είτε είναι καλή , είτε κακή είναι σημαντική. Γιατί είναι εμπειρία (υψηλή φιλοσοφία). Για αυτό σας ευχαριστώ κορίτσια. Τι εννοείς “ποιος είναι”; Τι εννοείς “ποιος Στέφανος”;  Τι εννοείς “μην σε ξαναενοχλήσω”;

Τέλος πάντων. Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω σαν το Σκρουτζ και τους μιλούσα, δεν θα πήγαινα με άδεια χέρια. Θα τους έκανα και το δώρο που πάντα ονειρευόντουσαν έναν μπάρμαν με τατουάζ, μηχανή, τριμαρισμένο μούσι και ευαισθησίες και έφεση στη φωτογραφία. Σαν τον Τζόνι Ντεπ στο 21 Jumpstreet ασούμε. Αντί για κάρτα θα ψιθύριζα το “ευχαριστώ” που λέγαμε πιο πάνω. Και κανά-δυο “άντε γ@μήσου”. Από μέσα μου. Και “χρόνια πολλά”. Και καμιά “καληνύχτα”. Γιατί οι συνήθειες δεν κόβονται.

Μοίρασε κι εσύ ευχές στις πρώην σου μέσα από τα σχόλια. Μπορείς…