Συρίγος ή Χατζηγεωργίου;

Οι ημιτελικοί ξεκινούν. Η Αγία Ελληνική τηλεόραση (συνδρομητική και κρατική) έχει δώσει την επιλογή στον Έλληνα τηλεθεατή. Ποιόν θες να σου περιγράφει / σχολιάζει / αναλύει τα pick n roll του Μπατιστ με τον Γιασικεβίτσιους και τις τάπες του Ντόρσει;

Συρίγο ο Ηλίας Αναστασιάδης

Θα είμαι σύντομος και περιεκτικός. Υπάρχουν δύο τρόποι να ξεχωρίσεις στο λεγόμενο sportscasting (που κρίνομε εν προκειμένω). Ο πρώτος είναι να είσαι edgy και να λες έως και politically correct “καφρίλες” αντί να είσαι φλατ και να μας λες ποιος έδωσε την μπάλα σε ποιον και πόσο μεγάλος αθλητής είναι ο Διαμαντίδης. Ο δεύτερος δεν έχει σημασία.

Ο Φίλιππος Συρίγος θα μπορούσε να κάθεται παρέα με τον Stephen Fry και να μιλάνε με τις ώρες, γεμίζοντας δυο κανάτες φλεγματικότητα, λεπτό χιούμορ και άποψη στην καθισιά τους.

Συρίγο ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Επειδή η βαθιά, σοβαρή του φωνή και επιβλητική περσόνα θα είναι πάντα συνδεδεμένη με αυτό το cult classic μεγαλείο.

Συρίγο ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Τα αθλήματα που περιγράφουν οι ένα λόγω κύριοι είναι θεάματα. Και τα αντιμετωπίζω ως θεάματα. Το δίλημμα λοιπόν για εμένα είναι αν θέλω να παρακολουθήσω μία βρετανική ταινία εποχής με μεγάλες αφηγήσεις, εμφατικούς μονολόγους και λογοτεχνικές περιγραφές (Χατζηγεωργίου) ή μία Αμερικανιά όπου τα αίματα ανάβουν, ο αφηγητής έχει ο ίδιος μία πληγή από μαχαίρι και η υπερβολή είναι το μέτρο και όχι η εξαίρεση (Συρίγος). Sorry, αλλά επιλέγω Συρίγο. Γιατί τα έβαλε με τον Κόκκαλη, τα έβαλε με την Αγγελοπούλου και λατρεύει όσο τίποτα άλλο να “γλεντάει” τον σκηνοθέτη των παιχνιδιών στον αέρα επειδή έχασε ένα πλάνο ή έπαιξε το replay άλλης φάσης.

Συρίγο ο Θανάσης Κρεκούκιας

Άλλο ένα δίλημμα που δεν είναι δίλημμα. Δεν πάμε όμως έτσι πουθενά παλικάρια μου. Είναι σα να ρωτάς Φρέντυ Γερμανό ή Ναταλία Γερμανού. Άρατα κούρατα δηλαδή, κουκιά νερόβραστα. Δεν υπάρχει σύγκριση. Από τη μία ο «γκουρού» κι από την άλλη ο να ‘χαμε να λέγαμε. Γιατί αν δεν πούμε, θαρρείς πως δεν θα μας πληρώσουν. Οπότε πάρε παρλαπίπα και άγιος ο Θεός. Λανσελότε, σόρι, αλλά δεν υποφέρεσαι. Μπορεί να είσαι καλό παιδί, οκ, αλλά και η υπομονή έχει όρια. Άσε που διακόπτεις συνέχεια, πράγμα άκρως εκνευριστικό. Μα, θα μου πεις, κι ο άλλος διακόπτει. Και ειρωνεύεται. Και τα χώνει. Ναι, αλλά εκείνος το κάνει με στιλ. Είναι ο Κάπο και το ξέρει. Και σ’ όποιον αρέσει. Κι εμένα μ’ αρέσει. Φίλιππας. Γιατί απ’ αυτόν έμαθα το μπάσκετ. Ενώ με τον άλλον κοντεύω να το ξεχάσω.

Συρίγο η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Διαλέγω τον Συρίγο. Κατ’ αρχάς γιατί είναι “παλιός” και τον ξέρω, σε αντίθεση με τον άλλο που πρώτη φορά ακούω το όνομά του. Επιπλέον, μου αρέσει η φάτσα του Συρίγου, ενώ ο άλλος ο χατζη-πως-τον-λένε δεν μου γεμίζει το μάτι. Τις ικανότητες μου ως φυσιογνωμίστρια τις επιβεβαιώνει ο λαός: δεν τον συμπαθούν οι fans, γράφουν στα blog πως είναι άσχετος από μπάσκετ, πως πετάει ωραίες ατάκες για να κουκουλώσει την άγνοιά του, πως καλύτερος ήταν όταν περιέγραφε στίβο και άλλα τέτοια κολακευτικά.

Βέβαια, τους ανώνυμους χρήστες του ίντερνετ δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι, καθότι γνωστοί φαρμακόγλωσσοι. Για τον Συρίγο λένε πως ειρωνεύεται όλους τους παίκτες, αλλά αυτό μάλλον πλεονέκτημα το θεωρώ (και τι να τους κάνει τους παίκτες δηλαδή; Να τους γλυκομιλάει;). Τέλος, ο Συρίγος μου αρέσει και για έναν ακόμη, πολύ σημαντικό λόγο: κατέθεσε στην υπόθεση Κεντέρη – Θάνου. Εναντίον τους, υποδεικνύοντας ως ενορχηστρωτή τον Τσέκο, αλλά προστατεύοντας πάση θυσία τις πηγές του. Και κάτι τέτοια μου θυμίζουν γιατί ονειρεύτηκα εξ’ αρχής να γίνω δημοσιογράφος. Ασχέτως που κατέληξα να γράφω για loafers, πουκάμισα, φρου φρου και αρώματα.

Συρίγο ο Μάνος Μίχαλος

Εύκολη απάντηση, παρότι έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να διαφωνεί (σε μεγάλο βαθμό) με αυτά που λέει ο αξιοσέβαστος Φίλιππος Συρίγος, είτε παλαιότερα στις μεταδόσεις, είτε τώρα που τον βλέπω να “μπασκετοκαυγαδίζει” με το γιο του, Γιώργο, στην εκπομπή της συνδρομητικής τηλεόρασης. Όμως, αυτόν θυμάμαι να φωνάζει “η μπάλα στα χέρια του τίμιου γίγαντα” και εν συνεχεία “όχι τρίποντο, όχι τρίποντο!”. Ο Γιοβάισα το έκανε το τρίποντο αλλά το έστειλε στο δοκάρι (του ταμπλό) και έτσι ο Φ.Σ. έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που περιέγραψε το ματς που άλλαξε την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και του επαγγελματικού αθλητισμού σε αυτή τη χώρα. Από εκεί και πέρα, είναι ο μοναδικός που ξέρω να έχει μαχαιρωθεί, όντας αθλητικός δημοσιογράφος, επειδή όταν έχει να πει ή να γράψει κάτι, το κάνει χωρίς να ξέρει τη λέξη φόβο και μετά όποιον πάρει ο χάρος.

Ναι, είναι αιρετικός, είναι και εριστικός, δεν θα διαφωνήσω σε καμία περίπτωση. Αλλά με μια ψύχραιμη ματιά και σκέψη, μπορώ να πω ότι ο Φίλιππος Συρίγος είναι από τους ανθρώπους που τώρα έχει “διαφωνούντες”  και “πολέμιους”, αλλά στο τέλος της δημοσιογραφικής διαδρομής του θα αφήσει πίσω του μόνο ανθρώπους που θα τον παραδέχονται. Και αυτή δεν είναι νίκη που πετυχαίνουν πολλοί.

Χατζηγεωργίου ο Άλκης Βασιλείου

Ναι, ναι το γνωρίζω! Ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου είναι για πολλούς ο πιο εκνευριστικός Έλληνας σπίκερ. Την ώρα που μεταδίδει αγώνες, το Facebook και το Twitter γεμίζουν σεντόνια ολόκληρα με τις ατάκες του, αλλά οι φράσεις όπως “άνοιγμα χεριών”, “σκοράρει με τα finger rolls”, “ένα παιδί που ξέρει τα βασικά του μπάσκετ, γνωστά και ως fundamentals”, “ψηλααααα”, “ΤεΠέ για τον Μπατυυυμ” έχουν εξελιχθεί σε… μίσος που έγινε λατρεία. Εγώ τον αγαπώ και μου λείπει, γιατί τις περισσότερες φορές που μεταδίδει, είμαι στο γήπεδο κι έτσι χάνω το ανεπανάληπτο ρεσιτάλ του. Ίσως βέβαια, γι αυτό να μου λείπει…

Όσο για τον Φίλιππα; Είναι γκουρού, είναι γνώστης, είναι τα νιάτα μας, είναι “ωωωω, είναι κλοπήηηη, έδωσε φάουλ ο Ζιχ”, είναι “η πρόκριση στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα”, είναι “τίποτα τίποτα δεν μας σταματά”, αλλά όλα αυτά ήταν 20 χρόνια πριν. Σήμερα, είναι σας ένας βαριεστημένος, κακόκεφος συνταξιούχος που ξέρει πολύ μπάσκετ μεν, αλλά βαριέται αυτό που κάνει, δεν έχει ΠΟΤΕ καλή θέση στο γήπεδο, διαμαρτύρεται για τα replay στον σκηνοθέτη και κατά βάθος προτιμάει να πάει για τσίπουρα.

Είμαι μαζί του! Κι εγώ για τσίπουρα, με τον Συρίγο θέλω να πάω, αλλά όταν παρακολουθώ μπάσκετ, προτιμώ να μεταδίδει ο Σκουντής! Τι; Το δίλημμα ήταν “Χατζηγεωργίου ή Συρίγος”;;; Εγώ, Σκουντή θέλω και μαζί μου όλη η Ελλάδα! “Cogito ergo sum”, “Βάλτο αγόρι μου” και Βασιλάκης και ξερό ψωμί!

Χατζηγεωργίου η Αμαλία Κουλακιώτη

Επειδή όλοι ψηφίζουν δαγκωτό Συρίγο. Επειδή από πάντα υποστήριζα τους outsider. Επειδή δεν είναι σωστό να πάρει ο καημένος ο κύριος Χατζηγεωργίου μόνο μία ψήφο. Επειδή, έτσι και αλλιώς, ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ ΑΠΟ ΜΠΑΣΚΕΤ!

Είμαι η Αμαλία, άσχετη από αθλητικά και είμαι καλά…

Συρίγο ο Στέλιος Αρτεμάκης

Ο Φίλιππας έχει άστρο, δεν μπορείς να μου το βγάλεις από το μυαλό. Είναι ο μόνος που μπορεί να λέει ότι γουστάρει, για όποιον γουστάρει και όποτε γουστάρει. Τον ζηλεύω πραγματικά, δεν είναι πολλοί που έχουν αυτό το χάρισμα. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει και αν ποτέ το συναντούσα αυτό θα τον ρωτούσα: Πως μπορείς π.χ. να λες τον Αλβέρτη “γάτο με πέταλα” και το Ναβάρο “σίχαμα” (το βίντεο από κάτω) για τον ίδιο ακριβώς λόγο; Πως μπορείς την ίδια στιγμή να είσαι ο αιρετικός αντικειμενικός Συρίγος που αποδίδει μπασκετική δικαιοσύνη χωρίς περιστροφές στο λόγο του; Δε μου το βγάζεις από το μυαλό, έχει άστρο ο άνθρωπος.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ – ΣΥΡΙΓΟΣ ΜΕ 77,8%

Ο Φίλιππος Συρίγος έχει λογικά κερδίσει πολύ πιο σημαντικές μονομαχίες από αυτήν. Όμως, η νίκη είναι νίκη. Και για ένα τόσο ego άντρα που βρίσκεται όλη τη ζωή του μέσα στο μπάσκετ, κανένα ροζ φύλλο δεν πάει χαμένο. Ακόμη και ο Χατζηγεωργίου, άλλωστε, αν τον ρωτήσεις θα πει “ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ”. Αλήθεια.