Τα "κόκκινα" που συμφέρει να αγοράσεις το Πάσχα

(Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει:) Μπήκαμε αισίως στη Μεγάλη Εβδομάδα. Γνωστή ως Εβδομάδα των Παθών. Πασίγνωστη ως Εβδομάδα των βαφτιστηριών.

Νονοί κάθε λογής (ακόμη και αυτοί της συνομωταξίας «Αλ Πατσίνο») παίρνουν σβάρνα τα μαγαζιά και αναζητούν το δώρο που θα ικανοποιήσει το βαφτιστήρι τους -και σε περίπτωση που αυτό είναι μικρό, τους γονείς του. Το Πάσχα είναι μίας από τις περιόδους (αν όχι η μοναδική) που είσαι πρώτα Νονός και έπειτα όλα τα άλλα.

Δεν θέλω να σε αγχώσω. Ούτε να σε κάνω να τα βάψεις μαύρα. Ούτως ή άλλως είθισται να τα βάφουμε κόκκινα -μην τα βάζουμε και με τις παραδόσεις. Απλώς θέλω να σου επισημάνω ότι το δώρο στο βαφτιστήρι δεν μπορεί να γίνει ελαφρά τη καρδία. Θέλει σκέψη και κυρίως: Γούστο.

Βγαίνεις λοιπόν στα μαγαζιά και έχοντας διαβάσει και εμένα -μαζί με τις υπερβολές μου- ψάχνεις εναγωνίως (συνοδεία τρελής βαρεμάρας) να βρεις λαμπάδα και παπούτσια (γιατί τηρείς και τις παραδόσεις). Ενώ τριγυρίζεις σαν την άδικη κατάρα, συνειδητοποιείς ότι το βαφτιστήρι δεν είναι πέντε αλλά δεκαπέντε χρονών. Χιούστον, ακούει; Γουί χαβ α πρόμπλεμ!