Τα σιγουράκια του 15αύγουστου

Α εξαιρετικά. Έφτασε αυτή η άγια μέρα κατά την οποία όλοι βρίσκονται σε ένα νησί ή σε κάποιο παραθεριστικό μέρος και επιδίδονται σε όλες τις αμαρτίες που προλαβαίνουν να πράξουν πριν επιστρέψουν στη βάση τους. Αυτοί που δεν κάνουν διακοπές τέτοιες μέρες είναι είτε αυτοί που έπιασαν πριν λίγο καιρό δουλειά και σιγά μην έπαιρναν άδεια 15Αύγουστο είτε εκείνοι που προτιμούν να δουλεύουν με το κεφάλι τους ήσυχο. Α ναι είναι και οι αθλητικογράφοι γιατί σε δυο μέρες ξεκινάει η φανταστική Superleague.

Αυτό όμως που με απασχολεί σήμερα είναι αυτές οι πανανθρώπινες αξίες που μας περιβάλλουν τέτοια μέρα, αυτά τα σιγουράκια που δεν παίζονται καν στον ΟΠΑΠ γιατί θα παίζονταν στο 1,01.

Αυτά που συμβαίνουν κάθε χρόνο τέτοια μέρα:

Το ρεπορτάζ της άδειας πόλης

Κλαπ κλαπ κλαπ. Συγχαρητήρια και φέτος στον αρχισυντάκτη της εκπομπής που στέλνει τον ρεπόρτερ στη στροφή της Σταδίου που βγαίνει Σύνταγμα για να μιλήσει για το πόσο έρημη είναι αυτή η πόλη. Βασικά γιατί δεν βάζετε το περυσινό βίντεο. Αν και φέτος προβλέπω twist και να λένε ότι με την κρίση είδαν και πέντε άτομα να περπατάνε στο κέντρο.

Οι Μαρίες που δεν γιορτάζουν

Για το Θεό βρείτε τα λίγο μεταξύ σας και πείτε μας ποιες γιορτάζετε και ποιες όχι. Και στην τελική τι είστε κι έχετε δύο εναλλακτικές για τη γιορτή σας. Τόσο έξαλλος που δεν εύχομαι σε κανέναν τέτοια μέρα. Μόνο στον Παναγιώτη τον κολλητό μου. Πανάρα χρόνια πολλά ρε τιτάνα.

Οι θρησκευάμενοι πολιτικοί μας

Που ένας πάει στην Τήνο και ο άλλος στην Εκατονταπυλιανή στην Πάρο. Πραγματικά αυτά τα θρησκευτικά κλισέ ανήμερα Πάσχα και 15Αύγουστο πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουν, να κάνουν κι οι πολιτικοί αρχηγοί διακοπές σαν άνθρωποι βρε αδερφέ.

Η αδιανόητη ρούχλα στην πόλη

Λες και είναι η Κυριακή όλων των Κυριακών. Λες και δεν υπάρχει ανάγκη να τσουλήσεις ο κόσμος λίγο παραπέρα γιατί ξερωγώ αύριο είναι Dooms Day. Κανείς δεν δουλεύει. Κι αυτοί που δουλεύουν το κάνουν τρομακτικά βαριεστημένα βλαστημώντας για τη μοίρα τους. Αλλά είναι αυτό το πέπλο βαρεμάρας, αυτό το πέπλο ατέρμονης οκνηρίας που κάνει την πόλη ασήκωτη.

Το ξεκοίλιασμα

Γιατί νηστεύαμε τόσες μέρες. Ναι. Σίγουρα. Νηστεύαμε. Αλλά επειδή νήστευε το 1% του πληθυσμού της χώρας, να μία ωραία αφορμή να ξεκοιλιαστούμε και σήμερα. Απλά γιατί μπορούμε.

Το tweet της άδειας πόλης

Πώς είναι αυτά τα κλισέ που όλοι θεωρούμε τόσο ελεφάντεια μέσα στο δωμάτιο και δεν τα ακουμπάει κανείς γιατί έχει τερματιστεί το θέμα; Ε όλο και κάποιος στο timeline σου θα πεταχτεί να βγάλει φωτό #happeningnow #28daysafter ή κάτι ανάλογο.

Τα μειωμένα δρομολόγια. Σε όλα

Βρε αθεόφοβοι. Υπάρχουμε κι εμείς που μπορεί να δουλεύουμε μέχρι 14 βράδυ και να θέλουμε να κάνουμε κάτι εξαιρετικό από 15 και μετά. Ούτε πλοία, ούτε μετρό, ούτε λεωφορεία, όλα πεθαίνουν.

Τα πανηγύρια

Είμαστε σε νησί ή σε χωριό. Και νιώθουμε πώς να το κάνουμε λίγο πιο φολκλόρ τύποι. Οπότε θα πάμε στο πανηγύρι. Έχει δεν έχει μαλλί της γριάς, είναι ωραίο ή δεν είναι. Κάποια πανηγύρια είναι grande και θα περάσεις καλά, κάποια είναι μίζερα. Αλλά εσύ την βόλτα σου θα την κάνεις.

Η σκέψη του Σεπτέμβρη

Αναπόφευκτη αυτή η σκέψη. Για εμένα τουλάχιστον το 15Αύγουστο είναι το ορόσημο για το τέλος του καλοκαιριού. Πώς βλέπεις τον κόμβο της Κηφισιάς ή τα διόδια της Ελευσίνας και ξέρεις ότι φτάνεις Αθήνα; Κάπως έτσι ένα πράγμα.

Καλά να περάσετε σήμερα, να φάτε πολύ και να ρίξετε μεσημεριανούς ύπνους.