Το σημερινό μπιφ των Δράκων της Λάμψης ξύπνησε μέσα μου το τέρας

Καταρχάς να σας πω ότι το πρώτο επεισόδιο της Λάμψης προβλήθηκε μία ημέρα πριν από τη γέννησή μου (16/09/1991), αλλά είναι ταυτισμένο με τα παιδικά μου χρόνια. Καλό Το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι, ακόμα καλύτερο το Dragon Ball, αλλά στο δικό μου το σπίτι επί της οδού Εσπερίδων στην Καλλιθέα η Λάμψη ήταν το απόλυτο break από τις δυσκολίες εκείνης της εποχής.

Λοιπόν, εμένα η οικογένειά μου ήρθε στην Ελλάδα από το Καζακστάν το ’90 μετά από την περεστρόικα του Γκορμπατσόφ. Έλληνες από τον Πόντο, άπαντες μεγαλωμένοι και σπουδασμένοι στην κομμουνιστική Ρωσία. Από ελληνικά στο σπίτι να είναι καλά η ποντιακή διάλεκτος. Κρατήστε το αυτό…

Μέναμε οκτώ άτομα σ’ ένα σπίτι (παππούς, γιαγιά, οι τρεις θείες μου, η μητέρα μου, ο πατέρας μου κι εγώ). Η Λάμψη ήταν η παρηγοριά της οικογένειας Ναβροζίδη. Οι εργαζόμενοι έτρεχαν σαν τους παλαβούς για να προλάβουν τους τίτλους αρχής με τη Βίρνα να παιδεύεται με τα περιστέρια αν θυμάστε…

Το παράδοξο της υπόθεσης ήταν πως κανείς στο σπίτι δεν καταλάβαινε καλά τα ελληνικά. Έως καθόλου για να είμαι πιο ακριβής. Και τι σημασία είχε; Στους δύο καναπέδες οι παππούδες και η υπόλοιπη οικογένεια ξαπλωμένη στα χαλιά και όπου έβρισκε ο καθένας τέλος πάντων γι’ αυτή τη μία ιερή ώρα.

Όταν έπαιζε η Λάμψη απαγορευόταν ν’ αναπνεύσεις! Κυριολεκτικά όποιος έβγαζε άχνα περνούσε εκτός με αποβολή. Δηλαδή πώς να σας πω για να αντιληφθείτε το μέγεθος. Από εκείνο το σπίτι φύγαμε γιατί γέμισε ποντίκια. Εάν λοιπόν την ώρα του αριστουργήματος της ελληνικής τηλεόρασης μας την έπεφταν τα ποντίκια θα καθόμασταν να μας φάνε αρκεί να μη χανόταν λεπτό από τους διαξιφισμούς της σοβαρής Εισαγγελέως και του ακαταμάχητου playboy.

Ξέρω απ’ έξω το ξέσπασμα της Βίρνας

Πολλές οι αγαπημένες σκηνές που συνεχίζω ακατάπαυστα να βλέπω στο YouTube, αλλά σαν το ξέσπασμα της Βίρνας όταν ξεπόρτισε ο Γιάγκος με νεαρή καλλονή καμία. Παραθέτω τα ακριβή λόγια όταν η κ. Δράκου διάβασε τους τίτλους των εφημερίδων που τις έκρυψε νωρίτερα η Ελβίρα για να μην πληγωθεί η Εισαγγελέας:

«Λυπάσαι; Ποιον λυπάσαι; Εμένα; Που ξαναπαντρεύτηκα τον πιο αδιάντροπο και προκλητικό άνδρα που γέννησε ο κόσμος. Αυτόν τον άρρωστο Δον Ζουάν, αυτόν τον πρωταθλητή της συζυγικής απιστίας. Τι λυπάσαι; Λυπάσαι εμένα; (ξανά) που πίστεψα τα χοντροκομμένα του ψέματα που έγινε περίγελος της Αθήνας, αντικείμενο φθηνού κουτσομπολιού…» και πάει λέγοντας.

Με έκρυβαν όταν έβγαινε ο Ευλογητός

Ο φόβος και ο τρόμος της παιδικής μου ζωούλας ήταν ο Ευλογητός, αυτός που σήμερα φωνάζει στην OPAP Arena: «Το γκολ για την ΑΕΚ, ο Σέέέέέρχιο Αραούχο». Μιλάμε όταν έβγαινε ο κίλερ του Φώσκολου για να καθαρίσει την κοινωνία από τη σαπίλα ήταν ο εφιάλτης μου.

Σε τέτοιο σημείο που η θεία μου η Σιμέλα έλεγε στα ρώσικα (ελληνική μετάφραση): «Τον δείχνει ακόμα…». Αυτό ήταν το σύνθημα για να μην μπω στο σαλόνι όταν ο Ευλογητός εκτελούσε το έργο του παραγγελιά από τους ουρανούς όπως συνήθιζε να λέει στα τηλέφωνα που έκανε στο αρχηγείο για να τρολάρει τον Ταξίαρχο Σερέτη ή Λίνο.

Όλα αυτά μέχρι την άγια μέρα της 13ης Μαρτίου 1998 όταν η Τατιάνα Δράκου που βαριόταν κι έγινε αστυνομικός καθάρισε τον Ευλογητό κάπου κοντά στο Σχοινιά. Του λέει με στιλ πως το κωλοπίστολό του δε ρίχνει άλλες σφαίρες και του φυτεύει μολύβι για να αποκαλυφθεί λίγη ώρα αργότερα πως κάτω από τη φρικιαστική μάσκα του τιμωρού βρισκόταν ο Πίτερ Αλεξάνδρου ή μάλλον αυτός που σκότωσε τον Πίτερ Αλεξάνδρου και του πήρε την ταυτότητα και την επόμενη μέρα θα παντρευόταν την κόρη του Έλληνα κροίσου.

Τα γεμάτα Λάμψη βράδια μου

Η αλήθεια είναι πως συχνά πυκνά αράζω το βράδυ και βλέπω βίντεο στο YouTube με αποσπάσματα από τη Λάμψη. Τις τελευταίες ημέρες, όμως, το κακό παράγινε. Ομολογώ πως παίρνει το ξημέρωμα για να βλέπω ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια. Δε χορταίνω βρε παιδιά.

Αυτή την περίοδο βλέπω την υπόθεση με το κλεμμένο ουράνιο που ο Γιάγκος Δράκος μετράει σαν κουφέτα τα δισεκατομμύρια που έχασε επειδή τον έπιασε κότσο ένας γκάνγκστερ και Στάθης Θεοχάρης, ο απόλυτος αστυνομικός, ο ανεπανάληπτος Γιώργος Βασιλείου έπαιζε το ρόλο του λιμενικού προτού γίνει αυτός που έγινε στο Καλημέρα Ζωή για το οποίο θα σας γράψω κάποια στιγμή στο μέλλον.

Φιλιά πολλά και μην ντρέπεστε για την παιδική σας ηλικία. Αυτά είναι που μένουν…