5 σκάνδαλα που σημάδεψαν την πορεία του Silvio Berlusconi

Τα μαλλιά του δεν άσπρισαν ποτέ και το μέτωπό του δεν έκανε ποτέ ρυτίδες. Ο Silvio Berlusconi πέθανε σήμερα σε ηλικία 86 ετών και δεν επέτρεψε στον κόσμο να τον δει να καταρρέει. Έζησε μια larger than life ζωή, αλλά πέθανε σχεδόν αθόρυβα, κάτι που καθόλου δεν ταίριαζε με την περσόνα που είχε χτίσει όλα αυτά τα χρόνια για τον εαυτό του.

Ο Silvio Berlusconi γεννήθηκε το 1936 στο Μιλάνο, την πόλη που αγάπησε περισσότερο από κάθε άλλη και στην οποία έμελλε να μεγαλουργήσει. Μεγάλωσε σε μια μεσοαστική οικογένεια με πατέρα τραπεζικό και μητέρα οικιακά. Σχεδόν τίποτα δεν προμήνυε τα ύψη στα οποία θα έφτανε, εκείνος όμως ήταν αποφασισμένος.

Ξεκίνησε την καριέρα του στις κατασκευές, πριν ιδρύσει τη Mediaset, τον τηλεοπτικό κολοσσό της Ιταλίας και πριν γίνει πρόεδρος της αγαπημένης του Μίλαν το 1986.

Όλα αυτά όμως δεν του έφταναν και έτσι αρχές της δεκαετίας του 1990 αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική, ιδρύει το Forza Italia και το 1994 τον βρίσκει πρωθυπουργό της χώρας.

Ήταν ο πρώτος που κατάφερνε να πάρει τον πρωθυπουργικό θώκο, χωρίς πριν να κατέχει κανένα πολιτικό αξίωμα, ενώ η θητεία του από το 2001 έως το 2006 ήταν η μακροβιότερη από κάθε άλλη. Επέστρεψε και πάλι στην πρωθυπουργία το 2008, αναγκάστηκε όμως να παραιτηθεί το 2011 εν μέσω της οικονομικής κρίσης που έπληττε όχι μόνο την Ιταλία, αλλά σχεδόν ολόκληρη τη νότια Ευρώπη.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτική και όχι μόνο καριέρας του, ο Silvio Berlusconi, κατάφερε να γίνει συνώνυμο του τυχοδιωκτισμού και να συνδέσει το όνομά του με δεκάδες σκάνδαλα, που υπό κανονικές συνθήκες, θα μπορούσαν να καταστρέψουν την πολιτική του πορεία, εκείνος όμως έμοιαζε να βγαίνει αλώβητος από τα περισσότερα.

Bunga-bunga Parties

© Luca Bruno / AP

O Berlusconi δήλωνε λάτρης των γυναικών και το έδειχνε σε κάθε ευκαιρία, φέρνοντας πολλές φορές σε δύσκολη θέση αρκετές από τις γυναίκες που είχε απέναντί του, με απρεπή σχόλια, τα οποία καμουφλάριζε ως χιούμορ και άκακο φλερτ. Ο Καβαλιέρε όπως ήταν το παρατσούκλι του, όμως δεν έμενε εκεί.

Τον Οκτώβριο του 2011, ο ίδιος ο Ιταλός πρωθυπουργός τηλεφώνησε στην αστυνομία και ζήτησε να αφεθεί ελεύθερη η 17χρονη Karima el-Mahroug, η οποία κατηγορούνταν ότι είχε κλέψει 3.000 ευρώ. Ήταν τότε που άρχισε να κυκλοφορεί έντονα στα media ο όρος bunga-bunga party.

Ο Μπερλουσκόνι είπε στην αστυνομία ότι επρόκειτο για την ανιψιά του Αιγύπτιου πρώην προέδρου Hosni Mubarak, στην πραγματικότητα όμως η el-Mahroug ήταν στρίπερ και ιερόδουλη και ο Berlusconi φοβόταν πως θα μαθευτεί ότι η ανήλικη που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Ruby, είχε βρεθεί στα πάρτι που έκανε στη Villa San Martino, λίγο έξω από το Μιλάνο.

Όπως ήταν φυσικό, αυτό δεν έμεινε κρυφό για καιρό και οι εφημερίδες όχι μόνο της Ιταλίας, άρχισαν να γράφουν για τα περίφημα bunga-bunga parties του Μπερλουσκόνι, στα οποία συχνά καλούσε και ανήλικα κορίτσια μέσω της Nicole Minetti, μέλος της Forza Italia, που φρόντιζε να του βρίσκει συνοδούς.

Τον Ιούνιο του 2013 κρίθηκε ένοχος για πληρωμή για σεξ με ανήλικη και για κατάχρηση του αξιώματός του. Καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλάκιση και του απαγορεύτηκε ισόβια να ασκεί δημόσια αξιώματα. Ωστόσο, οι δικαστές στο Μιλάνο ανέτρεψαν την καταδίκη μετά από έφεση ένα χρόνο αργότερα.

Φοροδιαφυγή

Το 2012 κρίθηκε ένοχος για φορολογική απάτη και καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση για φοροδιαφυγή.

Ο ιδιοκτήτης της Μίλαν είχε κατηγορηθεί ότι αγόρασε δικαιώματα ταινιών στις ΗΠΑ σε διογκωμένες τιμές μέσω offshore εταιρειών. Οι εισαγγελείς ισχυρίστηκαν ότι μέρος των χρημάτων που δηλώθηκαν για την αγορά των δικαιωμάτων ταινιών χρησιμοποιήθηκαν για να μειωθούν οι φορολογικές υποχρεώσεις της Mediaset.

Ο Berlusconi τελικά εξέτισε μόνο τον έναν χρόνο της ποινής του, χωρίς όμως να μπει ποτέ κανονικά φυλακή, καθώς ήταν πάνω από 70 χρονών. Το δικαστήριο του επέτρεψε να αποφασίσει να θα μπει σε κατ’ οίκον περιορισμό για έναν χρόνο ή αν θα κάνει κοινωφελή εργασία.

Σεισμός στη Λ’ Άκουιλα

Πορεία στο κέντρο της Ρώμης εναντίον του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. AP Photo/Pier Paolo Cito

Το 2009 ένας σεισμός 5.8 ή 5,9 της κλίμακας Ρίχτες χτύπησε την πόλη Λ’  Άκουιλα της κεντρικής Ιταλίας, σκοτώνοντας πάνω από 300 ανθρώπους. Ήταν ο πιο φονικός σεισμός για τη χώρας, ενώ χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους.

Πάνω από 40.000 άνθρωποι βρέθηκαν να είναι άστεγοι και χρειάστηκε να μεταφερθούν σε προσωρινά camps. Ο Silvio Berlusconi που τότε ήταν πρωθυπουργός της χώρας, αντί να προτείνει άμεσες λύσεις, πρότεινε στον κόσμο να δει όλη αυτή την τραγική εμπειρία σαν ένα μάθημα ζωής. Όπως ήταν φυσικό αυτή του η δήλωση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις όχι μόνο στη χώρα του, αλλά και στο εξωτερικό.

Υπόθεση «Δικαίωμα στον Θάνατο»

Η Eluana Englaro βρισκόταν σε κώμα για 17 χρόνια και η οικογένειά της είχε δώσει μεγάλη μάχη, προκειμένου να μπορέσει να πείσε τις δικαστικές αρχές να την αφήσουν να πεθάνει. Το δικαστήριο έδωσε τελικά το πράσινο φως στους γιατρούς να βγάλουν την Englaro από τη μηχανική υποστήριξη, μέχρι που ο ίδιος ο Silvio Berlusconi επενέβη και εξέδωσε διάταγμα, με το οποίο απαγόρευε στους γιατρούς να προχωρήσουν τις απαραίτητες διαδικασίες. «Αυτό είναι θάνατος. Θα αποτύγχανα να τη σώσω. Εγώ δεν είμαι ένας Πόντιος Πιλάτος».

Και σαν να μην έφταναν αυτές οι άκρως προβληματικές δηλώσεις, ο Καβαλιέρε έκανε ακόμα χειρότερα τα πράγματα λέγοντας πως, «Η Eluana μπορεί ακόμα να κάνει παιδιά», εννοώντας στην ουσία πως η άτυχη γυναίκα είχε ακόμα περίοδο. Σύμφωνα με τους επικριτές του, που ήταν ομολογουμένως πολλοί, αυτές οι αμφιλεγόμενες κινήσεις ήταν μια προσπάθεια για να φτιάξει τις σχέσεις του με το Βατικανό.

Νομοθετικές Αλλαγές υπέρ του

© Gregorio Borgia / AP

Ο Silvio Berlusconi δε δίσταζε να αλλάζει ακόμα και τους νόμους της χώρας του, προκειμένου να μπορεί να ξεφεύγει από τις δικαστικές αρχές.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, που προκάλεσαν ισχυρές αναταραχές στα κόμματα της αντιπολίτευσης, οι νόμοι που ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση Berlusconi ουσιαστικά καθυστέρησαν τις συνεχιζόμενες δίκες εναντίον του. Σχετικό παράδειγμα είναι ο νόμος που  επέτρεπε στους κατηγορούμενους να ζητήσουν τη μεταφορά των υποθέσεων τους σε άλλο δικαστήριο εάν πιστεύουν ότι οι τοπικοί δικαστές είναι μεροληπτικοί εναντίον τους.

Σύμφωνα έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την εφημερίδα La Repubblica, ο Berlusconi ψήφισε 17 διαφορετικούς νόμους που ωφέλησαν κυρίως τον ίδιο. Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους λόγους, για τους οποίους ο Μπερλουσκόνι και η κυβέρνησή του είχαν συνεχή διαμάχη με την ιταλική δικαιοσύνη, μια διαμάχη που έφτασε στο αποκορύφωμά της το 2003, όταν ο Berlusconi σχολίασε σε ξένο δημοσιογράφο πως οι δικαστές είναι «ψυχικά διαταραγμένοι» και «ανθρωπολογικά διαφορετικοί από την υπόλοιπη ανθρώπινη φυλή»,  παρατηρήσεις που αργότερα ισχυρίστηκε ότι αφορούσαν μόνο συγκεκριμένους δικαστές και ήταν χιουμοριστικού χαρακτήρα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

OPINIONS

Η Ιταλία μόλις έκανε ένα βήμα πιο κοντά στον φασισμό