NETFLIX

Πώς είναι να βλέπεις το ‘Narcos’ με τρία χρόνια καθυστέρηση

Γιατί του ναρκοβαρώνου την ωδή (και την οργή) είναι αδύνατον να την αποφύγεις.

Λίγους μήνες πριν την φημολογούμενη πρεμιέρα του 4ου κύκλου, με τη δράση να μετακομίζει στο Μεξικό και τον υπέροχο Pedro Pascal να έχει -δυστυχώς- κρεμάσει τα όπλα του (και το ’70s μουστάκι πορνοστάρ του), ήρθε η ώρα να αποκαλύψω το πιο βρώμικο τηλε-μυστικό μου.

Ότι δηλαδή, όλα αυτά τα χρόνια, μπορεί να συμφωνούσα δημοσίως για το τι φοβερή και τρομερή σειρά είναι το ‘Narcos’.

Αλλά, μεταξύ μας, δεν είχα ποτέ κάνει τον κόπο να την δω.

Ούτε το trailer σου λέω, έτσι από περιέργεια.

Κάτι που συνέβη (το ‘Narcos’ binge-watching) ξαφνικά και αναπάντεχα πριν ένα 15νθήμερο, με αποτέλεσμα να φτάσω στα όρια του χωρισμού αφού προτιμούσα να δω στα κλεφτά ένα ακόμη επεισόδιο στο κινητό μου, ακόμη και ξάπλα σε κάποια παραλία της Ναυπάκτου, από το να ασχοληθώ με την γυναίκα μου (που ήθελε επιτέλους να ασχοληθώ με το παιδί μου), το παιδί μου (που νομίζει ότι ξέρει μπάνιο, αλλά κάθε απλωτή το διαψεύδει) ή οτιδήποτε καλοκαιρινό και λάιτ.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω γιατί επί τόσα χρόνια είχα τόσο μεγάλη άρνηση με την συγκεκριμένη σειρά.

Ίσως να έπαιξε ρόλο ότι βαριέμαι (έχω ενστάσεις σχετικά με) την ιστορία του ‘Προστάτη Αγίου’ Pablo Escobar (ναι, αρχικά νόμιζα ότι μόνο για αυτόν μιλάμε / θα μιλάμε) γιατί την έχω δει και έτσι και αλλιώς και αλλιώτικα και Πασαλιμανιώτικα.

Ίσως γιατί -λανθασμένα-πίστεψα ότι πρωταγωνιστής ήταν ο ξανθομπούπουρας Boyd Holbrook (ως Steve Murphy) και όχι ο ανυπέρβλητος, ο ‘κάποιος να του δώσει ένα spinoff εδώ και τώρα’ Pedro. Η απουσία του οποίου από τον επόμενο κύκλο είναι αδιαμφισβήτητα ‘βαριά και ασήκωτη’, παρότι οι ‘σκάντζες’ του (βλέπε Michael Pena και Diego Luna) δεν είναι ακριβώς του ‘πεταματού’.

Ίσως, εν τέλει, γιατί, όλη αυτή η ‘δεν έχει σταματημό’ μόδα με τους σινε-ναρκοβαρώνους, ακόμη και όταν έχει εξαιρετικά αποτελέσματα (βλέπε τα δυο ‘Sicario’), μου ‘μυρίζει’ και λίγο έλλειψη έμπνευσης.

Η ουσία, όμως, δεν είναι στο γιατί εγώ δεν είδα εγκαίρως μια σειρά για την οποία (παρά)μιλούσαν όλοι. Αυτό μπορεί να συμβεί, ειδικά τώρα στην χρυσή εποχή της τηλεόρασης, ακόμη και στους πιο ‘ευσυνείδητους’ από εμάς.

Η ουσία βρίσκεται στην πικρή συνειδητοποίηση ότι τα τηλε-πράγματα κινούνται πλέον τόσο αιφνιδιαστικά γρήγορα και ‘στριμάτα’, που σε χρόνο dt μπορείς να βρεθείς στην ‘απέξω’. Συγκεκριμένα στην ‘απέξω’, γκρινιάζοντας για τα spoilers που όλοι τριγύρω σου πετούν σαν μπανανόφλουδες βουτηγμένες σε λάδι μηχανής στον διάβα σου.

Γιατί, όσο και αν αυτό με εκνευρίζει και εμένα τον ίδιο, στο τώρα που ζούμε δεν νοείται spoiler για κάτι που συνέβη καν πριν μια εβδομάδα. Αν δεν δεις ατάκα και επιτόπου τη σειρά / το επεισόδιο, όταν αυτό προβάλλεται, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να αποφύγεις το spoiler.

Παύση να ανάψω τον καπνό στο τσιμπούκι μου, να λικνιστώ σαν γέρος καπετάνιος στην κουνιστή πολυθρόνα μου και, μέσα σε ένα σύννεφο καπνού και σοφίας, να φέρω στο νου εκείνες τις εποχές, πίσω στα ’90s, όπου είχες το χρόνο να ‘ανακαλύψεις’ μια σειρά ακόμη και δυο και τρία χρόνια μετά το πρώτο της μπαμ.

Και όχι μόνο να την ανακαλύψεις, αλλά να έχεις το κεκτημένο δικαίωμα να αισθάνεσαι χιπ και μουράτος με το να μοιραστείς την ανακάλυψή σου με τους φίλους σου (εσένα κοιτάζω ’24’).

Σε αντίθεση με το τώρα όπου, οφείλεις να ομολογήσεις, ότι αισθάνεσαι ολίγον τι παρίας αν τολμήσεις να ξεστομίσεις ότι δεν έχεις δει ακόμη (ή, ακόμη χειρότερα δεν σκοπεύεις να το κάνεις ποτέ) π.χ. το Game of Thrones ή κάποιο αντίστοιχο global phenomenon.

Και αυτό είναι που τελικά με θλίβει. Ότι δεν έχω προσωπικά τα κότσια να παραμείνω γευσιγνώστης σε ένα τηλεοπτικό τοπίο που πάντοτε κυνηγά το επόμενο ‘μπουγατσάν’ (βλέπε κάτι λαχταριστό με τη δυνατότητα να γίνει viral).

Ότι δεν έχω το σθένος να μείνω εκτός hip ‘λούπας’ όχι λόγω έλλειψης χρόνου, αλλά από άποψη.

Ότι, στο τέλος της ημέρας, με το να κυνηγάω να έχω άποψη για την επόμενη χιπ σειρά, στερώ από τον εαυτό μου την μεγαλύτερη απόλαυση από όλες. Το να την ανακαλύψω στο δικό μου χρόνο και με τους δικούς μου όρους. Έστω και με τρία χρόνια καθυστέρηση, όπως συνέβη με το Narcos. Μήπως, λέω μήπως, το κάνεις και εσύ και δεν έχεις απλά προλάβει να το συνειδητοποιήσεις;

Απόλαυσε το ‘Narcos’ και ακόμα περισσότερο πρωτότυπο περιεχόμενο του Νetflix, με τη WIND VISION.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Το ‘Narcos’ είναι το πιο fun ‘ντοκιμαντέρ’ εκεί έξω
Αδερφός Escobar σε Netflix: “Προσλάβετε εκτελεστές”