Ο έρωτας είναι ένα πιάτο μακαρόνια

Το κείμενο αυτό θα μπορούσε να τραβήξει δύο διαφορετικούς δρόμους. Ένας θα ήταν να μιλήσω για τον έρωτα του ανθρώπου (και δη του Έλληνα) για τα ζυμαρικά και πώς αυτά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Ο δεύτερος – και αυτόν θα ακολουθήσω – είναι να γράψω για το πώς ένα πιάτο μακαρόνια μπορεί να είναι ο θεμέλιος λίθος μιας σχέσης.

(Προτεινόμενο τραγούδι για να συνοδεύσει την ανάγνωση, το That’s Amore με την υπέροχη φωνή του Dean Martin)

Κανείς δεν ερωτεύτηκε κυριολεκτικά πάνω από ένα πιάτο ζυμαρικών. Κανείς δεν έχτισε έναν έρωτα με ζυμαρικά. Αλλά αν ξεφύγεις από τα στενά όρια, θα δεις ότι στη σχέση σου, το φαγητό έχει παίξει έναν καταλυτικό ρόλο. Το κλισέ υπαγορεύει ότι ο έρωτας περνά από το στομάχι. Αλλά αν αυτό ισχύει, τότε στην εξίσωση θα έπρεπε να σημειώνουν ότι στο στομάχι αυτό έχουν πέσει μακαρόνια.

Από ένα ραντεβού σε κάποιο ιταλικό στέκι της πόλης μέχρι τη στιγμή στον καναπέ που ονειρεύεστε μαζί τι θα μαγειρέψετε και από τη γουρουνιά της βραδιάς μέχρι τον τσακωμό πάνω από ένα πακέτο Barilla για το αν πρέπει να υπακούσεις τα λεπτά που λέει η συσκευασία ή να του δώσεις άλλο ένα λεπτάκι για τη σιγουριά, τα ζυμαρικά είναι πάντα εκεί. Όχι φυσικά για να σε κάνουν να ερωτευτείς αλλά για να αποτελούν το ιδανικό συμπλήρωμα σε κάθε βήμα αυτού του έρωτα.

Τα άβολα μετεφηβικά ραντεβού

Φέρε στο μυαλό σου το πρώτο σου ραντεβού με κορίτσι, σε μια ηλικία που δεν πηγαίνατε απλά βόλτα κάτω από το σπίτι της. Στη συντριπτική πλειοψηφία η επιλογή ήταν φαγητό και ειδικά ιταλικό. Με τα ιταλικά στην Αθήνα να είναι περισσότερα κι από τους φούρνους στη δεκαετία του 90, τα πρώτα άβολα αμήχανα και ψαρωμένα λόγια προς μια κοπέλα, βγήκα πάνω από μία μακαρονάδα.

Το ιταλικό εστιατόριο ήταν η εύκολη αλλά και σίγουρη λύση για όλα. Πού θα την πήγαινες; Για burger ή για ακριβά steaks; Το μακαρόνι δεν θα σε πρόδιδε ποτέ. Η καρμπονάρα ήταν το απόλυτο σιγουράκι, με δεύτερη την μπολονέζ. Με spaghetti να είμαστε 100% σίγουροι και μόνο οι πιο πεπειραμένοι ξέφευγαν από το μοτίβο αυτό και δοκίμαζαν κι άλλα ζυμαρικά, δοκίμαζαν κι άλλες γεύσεις.

Οι πρώτες απόπειρες στην κουζίνα

Το τοστ δεν είναι μαγείρεμα. Τα αυγά δεν είναι μαγείρεμα. Μαγείρεμα είναι εκείνη η πρώτη φορά που έβαλες νερό να βράζει, έκανες τον σταυρό σου και έριξες τα spaghetti στο νερό. Με τεράστια απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο για το γιατί τα μακαρόνια εξέχουν από την κατσαρόλα και πώς στο καλό θα μπουν μέσα. Με μακαρόνια έμαθες να μαγειρεύεις. Και είτε εξελίχθηκες από τότε σε τεράστιο σεφ είτε έμεινες ένα φανταστικός μακαρονάς, ανίκανος να μαγειρέψεις οτιδήποτε άλλο. Δεν έχει σημασία.

Το θέμα είναι ότι η πρώτη φορά που μαγείρεψες για εκείνη, η πρώτη φορά που μαγείρεψες έχοντας την ευθύνη να φάει και κάποιος άλλος, πιθανότατα περιλάμβανε μακαρόνια. Με πολλούς να προτιμούν Fusilli ή Penne Rigate γιατί απλά δεν τους φαινόταν αρκετά μεγάλη η κατσαρόλα για τα spaghetti ή τα linguine. Και ήταν τόσο απλό. Με κάποια κόκκινη σάλτσα Barilla έτοιμη να την ρίξεις στα μακαρόνια ή ακόμα πιο εύκολα ένα Pesto Genovese. Πόσα κορίτσια σε αυτή τη ζωή έχουν φάει μακαρόνια με πέστο και λίγη παρμεζάνα μαγειρεμένα από το αγόρι τους το οποίο θεωρούσε ότι ανακάλυψε την Αμερική.

Πόση λίγη σημασία είχε να έχεις πετύχει το πιάτο; Πόσο αδιάφορο ήταν να τα έχεις κάνει όλα σωστά. Μετρούσε μόνο η προσπάθεια. Αυτή η όποια ενέργεια έβαλες για να φτιάξεις κάτι. Οι απαιτήσεις έρχονται με τα χρόνια. Γιατί στη γενιά των σημερινών τριαντάρηδων, εκείνων που έχουν μάθει να μαγειρεύουν περισσότερο και καλύτερα από κάθε άλλη γενιά, ακόμα και για το έτερό σου ήμισυ δεν αρκεί μια απλή μακαρονάδα.

Το βίντεο είναι μια παραγωγή της Barilla σε συνεργασία με το Athens Daily Secret

Η μαγεία του να μαγειρεύεις μαζί της

Αυτή η γενιά όμως είναι αυτή ακριβώς που ζει τον έρωτα μέσα από τα ζυμαρικά. Που ζει τον έρωτα μέσα από την συνύπαρξη. Από το παιχνίδι στην κουζίνα. Από το μάτι που μένει ανοιχτό γιατί αποφασίσατε να σταματήσετε το μαγείρεμα και να πάτε στο κρεβάτι. Από τους πειραματισμούς με Casarecce και Bucatini δίπλα σε κλασικές ιταλικές συνταγές όπως η A la norma ή μια Amatriciana.

Η συνύπαρξη στην κουζίνα είναι μια υπέροχη νότα χαράς και αλληλεπίδρασης σε ένα ζευγάρι που περνά χρόνο μαζί, σε ένα ζευγάρι που συγκατοικεί. Είναι φανταστικός χρόνος για το ζευγάρι. Χρόνος που τους φέρνει πιο κοντά, χρόνος που τους δείχνει ότι ακόμα και κάτι τόσο απλό όπως το καθημερινό μαγείρεμα μπορεί να γίνει μια στιγμή δική τους.

Ο έρωτας ζει στις μικρές καθημερινές στιγμές των ανθρώπων. Σε εκείνες που κάτι τόσο απλό όσο μια λαχταριστή μακαρονάδα μπορεί να σε κάνουν να έρθεις κοντά με εκείνη.