Η σύγχρονη μέθοδος που θα σε βοηθήσει να καταπολεμήσεις την παχυσαρκία

Οι δύο σημαντικότεροι παράγοντες, που συμμετέχουν και επιδρούν στην εμφάνιση της παχυσαρκίας είναι το περιβάλλον, σε ποσοστό περίπου 40% και ο γενετικός παράγοντας, σε ποσοστό περίπου 60%. Η παχυσαρκία θεωρείται χρόνια και υποτροπιάζουσα νόσος, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται δύσκολα.

Συνδέεται με χρόνιες παθήσεις, όπως η αρτηριακή υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, η καρδιαγγειακή νόσος, το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, το σύνδρομο άπνοιας ύπνου και οι ορμονοεξαρτώμενοι καρκίνοι, όπως ο καρκίνος του μαστού και ο καρκίνος του προστάτη.

Η παχυσαρκία αποτελεί, επίσης, το σημαντικότερο παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Το 80 έως 90% των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι παχύσαρκοι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο σχετικός κίνδυνος εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι 2,9 φορές μεγαλύτερος στους ενήλικες παχύσαρκους, από ότι στα άτομα με κανονικό σωματικό βάρος της ίδιας ηλικίας, ενώ είναι 3,8 φορές μεγαλύτερος σε παχύσαρκους ηλικίας 20 έως 45 ετών.

Όλες αυτές οι επιπτώσεις της παχυσαρκίας αποτελούν σημαντικό παράγοντα νοσηρότητας και θνησιμότητας. Έτσι, η παχυσαρκία είναι η δεύτερη αιτία θανάτου, ύστερα από το κάπνισμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και έχει σημαντική επίπτωση στην ποιότητα ζωής. Ειδικότερα, στα παιδιά και στους εφήβους, η καθιστική ζωή καλύπτει το σημαντικότερο μέρος της ημέρας, είτε στο σχολείο και στις λοιπές εκπαιδευτικές δραστηριότητες ή στο σπίτι, μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή ή στην τηλεόραση. Μέσα σε λίγες δεκαετίες, η γυμναστική και ο αθλητισμός έχουν αντικατασταθεί, για πολλά παιδιά, από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ενώ οι έξοδοι για διασκέδαση με συνομήλικους καταλήγουν στα ταχυφαγεία, όπου οι προσλαμβανόμενες θερμίδες σε ένα γεύμα είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με το σπιτικό φαγητό.
Η συχνότητα των παθήσεων που σχετίζονται με την παχυσαρκία είναι:

Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου II 57%, Υπέρταση 17% , Στεφανιαία νόσος 17% , Χολολιθίαση 30%, Οστεοαρθρίτιδα 14%, Καρκίνος μαστού 11%, Καρκίνος ενδομητρίου 11%, Καρκίνος παχέος εντέρου 11% .
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ), ο επιπολασμός της παχυσαρκίας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχει τριπλασιαστεί από την δεκαετία του “80. Υπολογίζεται ότι το 51,6% του πληθυσμού της ΕΕ (18 ετών και άνω ) είναι υπέρβαρος, ενώ το 35,7% είναι προ-παχύσαρκο και το 15,9% έχει παχυσαρκία. Αυτό αντιπροσωπεύει ότι 1 στους 6 ενήλικες στην ΕΕ επηρεάζονται από την ασθένεια.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, τουλάχιστον 2,8 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω του υπερβολικού βάρους ή της παχυσαρκίας. Προβλέπεται ότι έως το 2030, το 50% του ευρωπαϊκού πληθυσμού θα έχει παχυσαρκία.

ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΠΑΧΥΣΑΡΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

Το οικονομικό κόστος μιας νόσου εκτιμάται με δυο τρόπους: το άμεσο και το έμμεσο κόστος. Στο άμεσο κόστος συμπεριλαμβάνονται οι δαπάνες διάγνωσης και θεραπείας που σχετίζονται με τη νόσο, ενώ στο έμμεσο κόστος περιλαμβάνεται η ελάττωση της παραγωγικότητας, η απώλεια ωρών εργασίας, λόγω ασθένειας και η θνησιμότητα από τη νόσο (μείωση εργατικού δυναμικού, λόγω πρόωρου θανάτου).

Η οικονομική επίπτωση της παχυσαρκίας έχει αναλυθεί σε αρκετές μελέτες. Το άμεσο κόστος υγείας, που αποδόθηκε στην παχυσαρκία, εκτιμήθηκε σε 51,6 δισεκατομμύρια δολάρια, σε σταθερές τιμές του 1995, αντανακλώντας το 5,7% του συνόλου των εθνικών δαπανών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής για την υγεία, το έτος 1995. Οι δαπάνες αυτές, συγκρινόμενες με τις δαπάνες άλλων νοσημάτων, είναι περίπου ίδιες με τις δαπάνες του σακχαρώδη διαβήτη, ενώ είναι 2,7 φορές και 1,25 φορές μεγαλύτερες από εκείνες που απαιτούνται για την υπέρταση και τη στεφανιαία νόσο, αντίστοιχα.

Το έμμεσο κόστος, για το έτος 1995, εκτιμήθηκε σε 47,56 δισεκατομμύρια δολάρια, σε σταθερές τιμές του 1995. Σε αρκετές μελέτες εκτιμήθηκε, επίσης, η επίδραση της παχυσαρκίας στην ποιότητα ζωής, με διάφορα ερωτηματολόγια, όπως για παράδειγμα, το ερωτηματολό- γιο IWQOL (Impact of Weight on Quality of Life), στα οποία αξιολογείται η επίδραση του σωματικού βάρους στις διάφορες δραστηριότητες της καθημερινής ζωήςστην αυτοεκτίμηση και στη σεξουαλική ζωή . Βρέθηκε, λοιπόν, ότι η παχυσαρκία επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής, ενώ η απώλεια βάρους βελτιώνει όλες τις παραμέτρους, που σχετίζονται με την ποιότητα ζωής. Οι στρατηγικές αντιμετώπισης της παχυσαρκίας και οι οδοί θεραπείας πρέπει να περιλαμβάνουν και την βαριατρική χειρουργική. Μακροπρόθεσμες και συνεχιζόμενες μελέτες έχουν αποδείξει τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της βαριατρικής χειρουργικής στη διαχείρηση της παχυσαρκίας.

Για ασθενείς με σοβαρή παχυσαρκία, η βαριατρική χειρουργική επιτυγχάνει μεγαλύτερη και πιο σταθερή απώλεια βάρους από την μη χειρουργική αντιμετώπιση, σύμφωνα με την Αγγελική Γιοβάννη – Μπέη, Γενική Χειρούργο. Αυτό συσχετίζεται και με πρόληψη και ύφεση των νόσων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως ο διαβήτης τύπου ΙΙ.