Κοίτα, κοίτα πώς ο Ray Velcoro παίρνει μια τζούρα τσιγάρου. Κοίτα με τι κατεβασμένο, παραιτημένο βλέμμα, που το τραβάνε κάτω βαρίδια μαύροι κύκλοι, προσπαθεί να αδειάσει το τσιγάρο όσο αδειασμένη είναι και η ψυχή του.

Να, να κοίτα, πώς καπνίζει το τσιγάρο του ο Ray.

Αυτός , φίλοι μου, είναι ένας άντρας με προβλήματα.

Κάθε Κυριακή βράδυ στις 04:00 μετά τα μεσάνυχτα μέσα από τα κανάλια Novacinema προβάλλονται τα καινούρια επεισόδια της σειράς ταυτόχρονα με την Αμερική και σε prime time κάθε Δευτέρα στις 22:00.

***

Ο Ray, ερμηνευμένος εναλλάξ με παραίτηση και οργή από έναν υποτιμημένα καλό Colin Farrell, είναι ο βρώμικος μπάτσος που προσπαθεί -αλλά δεν έχει ακόμα αποφασίσει αν θέλει- να αλλάξει την ύπαρξή του. Να κάνει κάτι καλό, κάτι χρήσιμο. Κρατά μετά βίας και με απόγνωση, την τελευταία του επαφή με κάτι το αθώο, δηλαδή τον γιο του. Φοβάται και τρέμει μην το τεστ πατρότητας δείξει πως δεν ήταν ποτέ δικός του, γιατί τότε είναι που πραγματικά θα τα έχει χάσει όλα.

Να πώς εκδικήθηκε έναν συμμαθητή του γιου του που του έκανε τη ζωή δύσκολη στο σχολείο:

Όλοι κάποτε έχουμε χρησιμοποιήσει ως παιδιά στο σχολείο την απειλή πως ο πατέρας μας θα έρθει να τις βρέξει στον άλλον, αλλά εδώ ο Ray έφτασε στο άλλο άκρο. Δεν ήταν επίδειξη ισχύος από μέρους του, ήταν επίδειξη φόβου. Πως θα χάσει τον γιο του.

Βγάζοντας στην επιφάνεια τα χειρότερα γονεϊκά ένστικτα που, αναμφίβολα, κληρονόμησε από μια δική του προβληματική σχέση με τον πατέρα του, ανατρέχει διαρκώς στη βία ως λύση.

Βαθιά τραυματισμένος, ήταν μια επίθεση στην πρώην γυναίκα του που αποτέλεσε την αφορμή για να καταστραφεί ολοκληρωτικά. Παραδόθηκε στον πεσιμισμό, υπάκουσε τις πιο βαθιές, βίαιες τάσεις του.

Ο Ray πίνει πολύ, όχι για να περάσει καλά, ούτε καν για να ξεχάσει. Απλά, για να μη νιώθει.

Δεν πιστεύει σε τίποτα γύρω του, είναι σαν ο κόσμος να είναι ένα μεγάλο βάσανο. Όπως και ο προκάτοχός του στο τιμόνι της σειράς, Rust Cohle, έτσι κι ο Ray είναι νιχιλιστής ως εκεί που δεν πάει. Δεν πιστεύει στους ανθρώπους, και δεν πιστεύει πως ο κόσμος στον οποίον υπάρχουμε, ζούμε, αγαπάμε, γελάμε, ενθουσιαζόμαστε, απογοητευόμαστε, είναι κάτι καλό.

Ό,τι αθωότητα και ελπίδα υπήρχε μέσα του, τώρα τον έχει εγκαταλείψει. Μικρός ίσως πίστευε σε κάτι, πίστευε σε κάτι το ανώτερο, το ηρωικό, μα πλέον δεν υπάρχει τίποτα. “Οι αστροναύτες δεν πάνε καν στο φεγγάρι πια.” Δεν υπάρχει όνειρο. Ή, ακόμα ακριβέστερα, το όνειρό σου είναι τελικά κάτι πεζό, κάτι βαρετό.

Ο Ray, σε αντίθεση με τον Rust, δεν είναι απλά πως βρίσκει την καθημερινότητα ως κάτι περιττό, ως κάτι ενοχλητικό. Αλλά τον κουράζει. Ο Ray δε θέλει να είναι εδώ. Ο πόνος είναι το μόνο πράγμα που δεν εξαντλείται- μόνο οι άνθρωποι εξαντλούνται.

Όχι ο καλύτερος καλεσμένος στα πάρτι!

O Ray άφησε τον εαυτό του να χαθεί στο βούρκο της ανομίας και των καταχρήσεων, έδιωξε τους πάντες από γύρω του, και τώρα απλώς υποφέρει διαρκώς.

Δεν ελπίζει τίποτα, δεν περιμένει τίποτα:

Είναι ελεύθερος;

***

Ίσως ήταν αυτό του το φλερτ με τον θάνατο, και η μετέπειτα αποκάλυψη της αλήθειας για το ένοχο μυστικό εκδίκησης που τον κρατούσε τόσο καιρό φυλακισμένο σε μια κόλαση που ο ίδιος δημιούργησε για τον εαυτό του, όμως η αλήθεια είναι πως από το σοκ του παρολίγον θανάτου ο Ray βγήκε ελαφρώς διαφορετικός.

Έτσι κι αλλιώς τις στιγμές χιουμοριστικής αναλαμπής πάντα τις είχε:

Όμως, βαθιά, πίσω ακόμα κι από την πιο απαισιόδοξη πτυχή του εαυτού του, ο Ray κάπως, κάπου, σε κάποιο επίπεδο, μάχεται ακόμα. Νοιάζεται ακόμα.

Σώζει την Άνι από βέβαιο θάνατο στη διάρκεια μιας νυχτερινής καταδίωξης, σχεδόν θυσιάζεται για να λύσει ένα μυστήριο που κανείς από τους ανώτερούς του δε θέλει να δει λυμένο, και τώρα, 2 μήνες κι ένα επίπονο μακελειό αργότερα, επιστρέφει στην υπόθεση επειδή… γιατί, αλήθεια; Ίσως ούτε ο ίδιος είναι απόλυτα σίγουρος, αλλά μάλλον κάτι μέσα του τον ωθεί, ακόμα και τώρα, ακόμα και την ύστατη στιγμή, προς το φως.

Όπως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, έτσι κι ο Ray είναι ένας γρίφος που διαβάζεται με δύο διαφορετικούς τρόπους. Μπορεί να είναι η απόλυτη ενσάρκωση της παραίτησης, της παράδοσης του ανθρώπους στα πιο σκοτεινά, πιο δυσάρεστα ένστικτά του, ένας άντρας που νιώθει πως τα πάντα γύρω του είναι κάτεργο.

Μην ξεχνάς ότι μπορείς πάντα να γράψεις όλα τα επεισόδια του True Detective στον αποκωδικοποιητή εγγραφής NovaBox+ και να τα βλέπεις όποτε θέλεις, απλά με το πάτημα ενός κουμπιού στο τηλεκοντρόλ σου.

Μα την ίδια στιγμή, είναι εκεί, συνεχίζει να προσπαθεί, να θέλει να κρατήσει την τελευταία του επαφή με την αθωότητα ζωντανή, θέλει να βοηθήσει όταν το ίδιο το σύστημα γύρω του, του λέει να κάτσει στα αυγά του. Ίσως ο Ray Velcoro να είναι ο καταραμένος ήρωας που ελπίζει -κι ας μην το αποδέχεται- πως μια αχτίδα φωτός θα τον οδηγήσει προς την εξιλέωση, πως η σωτηρία της ψυχής είναι μια επιτυχία μακριά.

Ο Ray, αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο, ακόμα κι αυτός ο βουτηγμένος στην απόγνωση άντρας, συνεχίζει, βαθιά μέσα του να ελπίζει.

Ως τότε, θα συνεχίσει απλά να είναι το καλύτερο ρούφηγμα τσιγάρου στην παραλιακή Καλιφόρνια.

(κεντρική εικόνα via)