PUBLI

Η Barclays Premier League δεν είναι απλά ένα πρωτάθλημα, είναι λατρεία

Ένας δημοσιογράφος του Oneman αποθεώνει το κορυφαίο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στον κόσμο.

Ας είμαστε αντικειμενικοί. Εμείς οι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι δεν μπορούμε να θεωρηθούμε και η πιο τυχερή κατηγορία φιλάθλων στον κόσμο. Το ελληνικό πρωτάθλημα, η Superleague δηλαδή (τρομάρα της), δεν φημίζεται για το θέαμα και τις μεγάλες στιγμές ποδοσφαιρικής ποιότητας που μας χαρίζει.

Ευτυχώς, το θέαμα, οι συγκινήσεις, η αγωνία και η ποδοσφαιρική μαγεία δεν είναι και τόσο μακριά, όσο νομίζαμε. Για την ακρίβεια, βρίσκεται μόλις ένα πάτημα του κουμπιού μακριά. Γιατί αν έχεις φροντίσει να γίνεις συνδρομητής του ΟΤΕ TV, μπορείς να απολαμβάνεις το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου από την άνεση του σαλονιού σου.

 

Ο μαγικός κόσμος της Barclays Premier League

 

Μου είναι δύσκολο να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου, μπροστά στον ιερό σκοπό της αποθέωσης της Barclays Premier League. Οι λόγοι είναι πολλοί και ισότιμα σημαντικοί. Όπως και οι ομάδες που μετέχουν σε αυτό πρωτάθλημα.

Ας ξεκινήσω λοιπόν από αυτό. Στην Barclays Premier League δεν υπάρχουν φαβορί. Αρχικά είναι αδύνατο να προβλέψεις από το καλοκαίρι ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα. Τις τελευταίες έξι σεζόν, καμία ομάδα δεν έχει καταφέρει να πάρει το πρωτάθλημα δυο συνεχόμενες σεζόν.

 

Πέρα από τον πρωταθλητή, είναι αδύνατο να προβλέψεις και τον νικητή της κάθε αναμέτρησης. Ο τελευταίος μπορεί να κερδίσει τον πρώτο, κάθε Κυριακή, σε οποιοδήποτε γήπεδο. Κάθε φορά που ανοίγεις τον αποκωδικοποιητή του ΟΤΕ TV για να παρακολουθήσεις μια αναμέτρηση του αγγλικού πρωταθλήματος σε ποιότητα HD, είσαι σίγουρος ότι θα δεις ένα παιχνίδι με γρήγορο ρυθμό σε ένα γεμάτο γήπεδο. Για τον νικητή όμως, δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος.

Στην Αγγλία ο Δαβίδ κοιτάζει στα μάτια τον Γολιάθ τόσο συχνά ώστε η λέξη αουτσάιντερ να χάνει πια το νόημά της. Όταν όμως ένας Δαβίδ, όπως είναι ας πούμε η φετινή Γουέστ Χαμ, έχει στις τάξεις της παίκτες όπως ο Άλεξ Σονγκ και ο Μάουρο Ζάρατε και μετά από 5 αγωνιστικές έχει ήδη αποδράσει από το Emirates και το Anfield, καταλαβαίνουμε πως η σφεντόνα του έχει αναβαθμιστεί σημαντικά.

Αξίζει να αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι ενδιάμεσα από τα επικά της διπλά, η Γουέστ Χαμ έφαγε 4 γκολ από την νεοφώτιστη Μπόρνμουθ, μέσα στο σπίτι της. Είπαμε, σε αυτό το πρωτάθλημα όλα γίνονται και όλοι μπορούν να κερδίσουν τους πάντες. Εδώ είναι Barclays Premier League. Παίκτες που σε άλλα πρωταθλήματα έβαζαν 25 γκολ ανά σεζόν, εδώ αποχωρούν ως αποτυχημένοι.

Εδώ έχει πάντα μπάλα

 

Τα μεσημέρια του Σαββάτου αποκτούν άλλο νόημα όταν ξαπλωμένος στον καναπέ μου προβληματίζομαι απλώς για το ποιο κανάλι του ΟΤΕ TV να επιλέξω, ανάλογα με την αναμέτρηση της Barclays Premier League που μεταδίδει.

Φυσικά δεν είναι μόνο τα μεσημέρια του Σαββάτου που αποκτούν άλλο νόημα. Τα απογεύματα της Κυριακής, τα βράδια της Δευτέρας, πολλές φορές και μεσοβδόμαδα, όταν υπάρχει κάποια εμβόλιμη αγωνιστική. 38 ολόκληρες αγωνιστικές είναι αυτές και η αγάπη των Άγγλων για τη μπάλα είναι τόσο μεγάλη που εσύ μπορείς να απολαύσεις την Barclays Premier League ακόμη και μια μέρα μετά τα Χριστούγεννα, στην περιβότητη Boxing Day αλλά και ανήμερα την Πρωτοχρονιά.

Μετά το ξενύχτι του ρεβεγιόν, μια αναμέτρηση του αγγλικού πρωταθλήματος έχει αποτελέσει πολλές φορές την ιδανική παρέα και το καλύτερο παυσίπονο για το χανγκόβερ. Μπορείς να φανταστείς καλύτερο τρόπο να ξεκινήσεις τη χρονιά σου από μια ματσάρα ανάμεσα σε μερικούς από τους κορυφαίους παίκτες του πλανήτη;

 

Είχαν κι αυτοί τα προβλήματα τους με τους χούλιγκανς φυσικά αλλά τα άφησαν πίσω τους και απολαμβάνουν το καλύτερο πρωτάθλημα στον πλανήτη. Μια μικρή μυρωδιά την πήρα κι εγώ, κατά την παραμονή μου στο Λονδίνο, όσο έκανα τις  σπουδές μου.

Πήγα στο γήπεδο, παρακολούθησα όσους περισσότερους αγώνες μπορούσα στις παμπ και ερωτεύτηκα για πάντα την Barclays Premier League. Πλέον, έστω και από την Ελλάδα, κρατάω όσο μπορώ την επαφή μου μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης. Και ο ποδοσφαιρικός πολιτισμός που μεταλαμπαδεύεται, έστω και από απόσταση, είναι ανεκτίμητος.

Η υπέροχη αγγλική κουλτούρα

 

Μιας και μίλησα για την κουλτούρα και τον πολιτισμό των Άγγλων ποδοσφαιρόφιλων, δεν θα μπορούσα να μην σταθώ στις εξαιρετικές κόντρες ανάμεσα στους φιλάθλους αλλά και στους προπονητές του πρωταθλήματος.

Συγγνώμη Έλληνες οργανωμένοι οπαδοί, αλλά οι Άγγλοι μας δείχνουν πως μπορεί ένα σύνθημα να είναι όμορφο, να έχει πλάκα και να αποτελεί σωστή καζούρα, χωρίς να αφορά απαραίτητα τις μητέρες των αντιπάλων. Σχεδόν με το ίδιο ενδιαφέρον που παρακολουθώ ένα ματς, προσπαθώ να καταλάβω και τα λόγια ενός συνθήματος το οποίο περνάει μέσα από την τηλεόρασή μου.

 

Εκτός από τις κόντρες των οπαδών όμως, επικές είναι πολλές φορές και οι κόντρες των προπονητών. Μουρίνιο και Βενγκέρ, με βιτριολικές ατάκες, μας έχουν χαρίσει μια έχθρα που παρά τις σκληρές ατάκες εκατέρωθεν εξακολουθεί να διατηρεί υψηλά το επίπεδο του διαλόγου, χωρίς “φτηνές επιθέσεις”.

Όλα αυτά αποτελούν βούτυρο στο ψωμί των Άγγλων συναδέλφων, οι οποίοι είναι μετρ στο να σχολιάζουν με αυτοσαρκασμό και χιούμορ τα τεκταινόμενα, επινοώντας συνήθως τους εξυπνότερους και πιο ταιριαστούς τίτλους στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα.

Οι ομορφιές αυτές, λειτουργούν σαν το αλατοπίπερο σε ένα ήδη νοστιμότατο πιάτο. Είναι όλα αυτά τα “τριγύρω” που έρχονται να προστεθούν στο εξαιρετικό θέαμα ενός των γραμμών του γηπέδου που συμβάλλουν στο να είναι η Barclays Premier League ένα πρωτάθλημα που θέλεις να παρακολουθείς με λατρεία.

Για την ιστορία βρε αδερφέ

 

Θα κλείσω αυτή την κατάθεση αγάπης προς την Barclays Premier League λιγάκι ανάποδα. Με μια επίκληση στην ιστορία του αγγλικού πρωταθλήματος. Ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο. Γιατί μπορεί η Barclays Premier League να συστάθηκε το 1992, όμως το αγγλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου μετράει σχεδόν 130 χρόνια ιστορίας.

Μιας ιστορίας την οποία έχουν γράψει με τον καλύτερο τρόπο τεράστιες μορφές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Κι όσο τα χρόνια περνάνε, ο ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής δίνει πάσα στον επόμενο. Ο Μπίλι Ράιτ στον Τζίμι Γκριβς, αυτός στον Μπόμπι Τσάρλτον, από εκεί η μπάλα περνάει στον Νταγκλίς και τον Λίνεκερ, οι οποίοι με άψογη μεταβίβαση βρίσκουν τον Μπεστ, για να περάσει η μπάλα από τα πόδια των Καντονά, Όουεν, Μπέκαμ, Ρονάλντο και Σουάρεζ.

Παρακολουθώντας τις σύγχρονες μορφές της Barclays Premier League μέσα από τη συχνότητα του ΟΤΕ TV σε υψηλή ποιότητα HD, νιώθω ότι το κουβάρι της ιστορίας ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου. Κάτι το οποίο δεν μπορώ να αισθανθώ σε τέτοιο βαθμό για κανένα άλλο πρωτάθλημα. Μόνο για την Barclays Premier League άλλωστε έχουν γραφτεί τόσα βιβλία, έχουν γυριστεί τόσες ταινίες.

Θα αγαπούσα την Barclays Premier League ακόμα κι αν έπαιζαν ακόμη με καμινάδες. Τώρα που παίζεται και το καλύτερο ποδόσφαιρο στον πλανήτη, είναι δυνατόν να μην την λατρεύω;