Για να γίνεις ωρολογοποιός πρέπει όλα να πάνε ρολόι

Τσολιάς. Αυτό έλεγα πάντα στη ζωή μου ότι δεν θα μπορούσα να γίνω. Εύζωνας. Να πρέπει να στέκομαι ακίνητος με τις ώρες χωρίς να κουνηθώ. Με τα μέσα μου να φωνάζουν ότι θέλω να κουνήσω έστω ένα εκατοστό το πόδι μου γιατί είμαι ψυχαναγκαστικός και να μην μπορώ. Μισή ώρα βορειότερα της Ζυρίχης ανακάλυψα πρόσφατα το δεύτερο πράγμα που θα μου ήταν πολύ δύσκολο να κάνω. Να κατασκευάζω ρολόγια και να μπω σε αυτή την σχετικά κλειστή και ευσεβέστατη κάστα των ωρολογοποιών. Το γιατί θα το το εξηγήσω λίγο αργότερα.

Το ταξίδι στο Schaffhausen, όπως μπορεί να έχεις διαβάσει και σε προηγούμενο κείμενο, έγινε με την IWC, ώστε να παρακολουθήσουμε όλη τη διαδικασία δημιουργίας αυτού του κομψοτεχνήματος που θα δεις περασμένου σε κάποιον καρπό. Και αφού περάσαμε τις πιο “βαριές” δουλειές που είχαν να κάνουν με την κάσα του ρολογιού και την κατασκευή των εξαρτημάτων, είχε έρθει η ώρα να δούμε τους watch makers. Τους ωρολογοποιούς που αφιέρωναν κάθε μέρα της ζωής τους για να δημιουργήσουν άλλον έναν πολύπλοκο, εξοργιστικά σύνθετο αλλά απελπιστικά όμορφο στη σύνθεσή του μηχανισμό ρολογιού για την IWC Schaffhausen.

Η Marketing Manager της IWC Schaffhausen σε Ελλάδα και Κύπρο, Έλενα Δεδούση, μαζί με έναν νεαρό αλλά εξαιρετικά ταλαντούχο ωρολογοποιό.

Και όχι απλά γνωρίσαμε από κοντά ωρολογοποιούς, αλλά είχαμε και την μέγιστη χαρά να συμμετέχουμε σε ένα σεμινάριο ωρολογοποιίας και να “χτίσουμε” υπό την σωστή καθοδήγηση των ειδικών έναν δικό μας μηχανισμό. Την καρδιά κάθε ρολογιού. Τον πυρήνα κάθε ύπαρξης σε αυτή τη βιομηχανία. Γιατί όσο διαφορετικό κι αν είναι ένα ρολόι στην όψη του, η μαγεία του κρύβεται στον μηχανισμό ο οποίος βρίσκεται κρυμμένος καλά κάτω από το καντράν ή φαίνεται ελαφρά σε ένα tourbillon. Υπάρχουν πολλές ωρολογοποιίες με μοντέλα που φανερώνουν τον μηχανισμό αλλά είτε εμφανής στο μάτι είτε όχι, είναι η γνώση ότι έχεις κάτι τόσο πολύπλοκο και υπέροχο στον καρπό σου που σε αποζημιώνει κάθε φορά.

Τώρα, γιατί θα μου ήταν εμένα δύσκολο να γίνω πράγματι ωρολογοποιός. Γιατί αυτό το επάγγελμα απαιτεί τιτάνια συγκέντρωση, ψυχραιμία και υπομονή. Στοιχεία τα οποία ναι μεν νιώθω ότι διαθέτω αλλά θεωρώ ότι θα εξαντλούνταν σε έναν μηχανισμό τόσο λεπτομερή, τόσο σημαντικά εύθραυστο, τόσο παρανοϊκά ευφυή. Γιατί οφείλω να ομολογήσω ότι τα υπόλοιπα “κομφόρ” αυτής της δουλειάς μου φαίνονταν υπέροχα. Μια ζωή χαρισάμενη στο ονειρεμένο Schaffhausen της Ελβετίας, ένα IWC στο χέρι και ένα εργασιακό περιβάλλον ζηλευτό από κάθε έναν μυημένο στην τέχνη της ωρολογοποιίας.

Α ναι, μου δώσαν και ποδιά. Έτοιμος είμαι παιδιά, πού υπογράφω;

Στο μάθημα τα πράγματα ήταν αυστηρά. Κι έτσι η ωραία κομπανία των έξι που μέχρι τότε χαβαλέδιαζαν στους διαδρόμους της γραμμής παραγωγής, τώρα σοβάρεψε. Μπροστά μας υπήρχε ένα toolbox παρόμοιο με εκείνο που έχει κάθε watch maker για να χρησιμοποιήσουμε στο μάθημα.

Κι αφού μάθαμε συνοπτικά τη χρησιμότητα και την ουσία που έχουν τα διάφορα εξαρτήματα σε κάθε διαφορετικό μηχανισμό, από το balancier στους τροχούς κι από της γέφυρες στο σύστημα κουρδίσματος, είχε έρθει η ώρα να αποδομήσουμε αυτόν τον έτοιμο μηχανισμό και να τον δομήσουμε ξανά από την αρχή. Με την επίβλεψη ενός ωρολογοποιού.

Όλα πήγαν ρολόι.

(συγγνώμη)

Το σημαντικό βασικά ήταν να μάθουμε να χρησιμοποιούμε σωστά τα εργαλεία που είχαμε στα χέρια μας. Να χρησιμοποιούμε με το ένα χέρι το κατσαβιδάκι, να τοποθετούμε σωστά τα εξαρτήματα, να τα ξεχωρίζουμε σωστά αλλά και να αντιληφθούμε τον τρόπο λειτουργίας του μηχανισμού ώστε να μην τον συναρμολογήσουμε μηχανικά αλλά να κατανοήσουμε γιατί το κάθε εξάρτημα πρέπει να μπει με τον συγκεκριμένο τρόπο.

Ήταν ο πιο σύνθετος μηχανισμός της IWC Schaffhausen; Γελάνε πέντε καλόγριες. Ήταν ένα πάναπλος μηχανισμός απλά για να αντιληφθούμε και τις απαιτήσεις της δουλειάς αυτής αλλά και να πάρουμε μια γεύση του μηχανισμού.

Κι ομολογώ ότι εκεί, με τα χέρια σε ειδικά στηρίγματα πάνω στον πάγκο, με το φως πάνω από το κεφάλι και τον μηχανισμό μπροστά μου, το έζησα λίγο. Μπήκα για λίγο σε αυτόν τον κόσμο και σκέφτηκα πώς θα ήταν αν πήγαινα εγώ στην πρότυπη σχολή ωρολογοποιίας από την οποία είχα περάσει νωρίτερα απέξω. Και πώς θα ήταν τελειώνοντας αυτή τη σχολή να ξέρω ότι με περιμένει μια θέση στην IWC Schaffhausen.

Τέτοια ώρα, τέτοια ρολόγια.

(ξανά συγγνώμη, ο Αμπατζής φταίει)

Ο μηχανισμός όμως είχε τελειώσει, το μάθημα είχε τελειώσει και με ένα τεράστιο χαμόγελο ευχαριστούσα τους ανθρώπους που με είχαν φέρει πιο κοντά σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο που λίγοι καταφέρνουν να γνωρίσουν από κοντά αλλά τόσοι μα τόσοι πολλοί θαυμάζουν από μακριά.

Για να αντιληφθώ όχι μόνο τις απαιτήσεις της δουλειάς ενός ωρολογοποιού αλλά να εκτιμήσω αφάνταστα περισσότερο το κάθε IWC Schaffhausen που μπορεί να βρεθεί κάποτε στον καρπό του αριστερού μου χεριού. Ο κουμπαράς έχει ήδη αρκετά περισσότερα ψιλά μέσα απ’ ό,τι είχε δυο μήνες πριν. Το Portugieser είναι λιγάκι πιο κοντά.