Όλα όσα θα ήθελα να ξέρω όταν ήμουν φοιτητής

Φαντάσου να μπορούσες να γίνεις πάλι 18, όχι απαραίτητα με τη γνώση και την εμπειρία που έχεις τώρα, αλλά με την κατάσταση που βρίσκεται ο κόσμος και με τη διαθέσιμη τεχνολογία του σήμερα.

Όταν συναντώ (πάντα τυχαία) άτομα στις περίεργες μα τόσο όμορφες ηλικίες των 18 και των 20 και μετά από τις μικρές υπαρξιακές μου κρίσεις, συνειδητοποιώ πόσες διαφορές έχουν αυτές οι δύο γενιές που φαινομενικά απέχουν τόσο λίγο.

Αν ξέραμε εμείς, που ζήσαμε τα φοιτητικά χρόνια κάπου στο 2003-2005, σε πολλούς τομείς θα ήταν η φοιτητική μας ζωή και καθημερινότητα πολύ διαφορετική.

Εδώ, μάλιστα, έχουν και ειδική εκπομπή που σου μαθαίνει όλα τα inside περι φοιτητικής ζωής.

Πέτυχα το Εκτός Ύλης, μια ιντερνετική εκπομπή με τον Κώστα Μαλιάτση, αποκλειστικά για φοιτητές και έμαθα λίγα πράγματα παραπάνω για το πώς ζει αυτή η μερίδα του πληθυσμού σήμερα. Είδα με πάθος όλα τα επεισόδια που έχουν κυκλοφορήσει, έμαθα για όλες εκείνες τις πτυχές της καθημερινότητας των φοιτητών και αναπόλησα τις δικές μου στιγμές.

Αρκετές εκφάνσεις της φοιτητικής ζωής έχουν αλλάξει, άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο δραματικά. Όταν, όμως, τα μέσα αλλάζουν, οι συνήθειες μένουν ταυτόχρονα οι ίδιες.

Το ίντερνετ

Πολλοί είναι εκείνοι που λένε πως εμείς, της γενιάς του ‘80 και του ‘90, αν είχαμε social media και smartphones όταν δίναμε Πανελλήνιες, δεν θα είχαμε περάσει πουθενά. Θα μπορούσα να συμφωνήσω, με τη διαφορά πως τότε δεν είχαμε ούτε τη γνώση, ούτε την ευκαιρία να μάθουμε τι συμβαίνει μέσα στις σχολές. Με άλλα λόγια, με τόσα Εξομολόγητα, Ανομολόγητα και εν γένει μυστικά που κανείς δε θέλει να αποκαλύψει αλλά τελικά όλοι το κάνουν, μπορείς να έχεις μια πολύ κατατοπιστική εικόνα για τα σημαντικά θέματα ενός τμήματος, όπως πόσο αυστηροί είναι οι καθηγητές ή ποιο είναι το ποσοστό του θηλυκού πληθυσμού σε αυτό.

Το πρώτο έτος

Όμορφοι μήνες εκείνοι του πρώτου έτους. Μετά από δύο χρόνια πανελλήνιες, πηγαίνεις επιτέλους σε ένα περιβάλλον που τις περισσότερες φορές είσαι τυχερός να μην έχει πολύ διάβασμα. Ακόμα κι αν έχει δηλαδή, εσύ το ίδιο θα το αγνοήσεις.

Εδώ οι διαφορές δεν ήταν πολλές. Ο φραπέ(ς) έχει περάσει τις ένδοξες μέρες του και έχει αντικατασταθεί από τον φρέντο, αλλά το “πάμε για καφέ” με μια παρέα 28 ατόμων παραμένει  ίδια σα συνήθεια όλα τα χρόνια. Ταυτόχρονα, το τίτσου, με το οποίο μαθαίνω ότι οι σημερινοί φοιτητές καταπιάνονται, έχει αντικαταστήσει το τάβλι, το οποίο, όμως, θέλω να ελπίζω ότι παραμένει αναντικατάστατο. Όπως αναντικατάστατη είναι και η επιθυμία να ρίξεις πιστόλι στο μάθημα και να πας για τίτσου/τάβλι/φραπε/φρεντο/μπύρες.

Η εξεταστική

Μια διάσταση της φοιτητικής ζωής που μένει ίδια είναι η εξεταστική. Ανά τα χρόνια, όμως, αλλάζουν οι τρόποι με τους οποίους την αγνοούμε.

Εκείνα τα παλιά χρόνια, όσο ένα 20λεπτο επεισόδιο χρειαζόταν μισή μέρα για να κατέβει, εμείς συνεχίζαμε να αδιαφορούμε για την παραμικρή υποχρέωση. Φάνταζε να έχει περισσότερο νόημα να παρακολουθούμε την μπάρα του torrent ή του Napster για τους πιο παλιούς (στα πρώτα του τότε χρόνια) να γεμίζει βασανιστικά αργά, ή να πλύνουμε τα πιάτα (δες παρακάτω για τη σχέση μου με το καθάρισμα) από το να διαβάσουμε για το επόμενο μάθημα.

Βέβαια, τότε που οι περισπασμοί ήταν κάπου ανάμεσα στην τελευταία σεζόν των Friends και στο καινούργιο βιβλίο του Harry Potter, τώρα οι δύστυχοι φοιτητές έχουν περισσότερες επιλογές από όσες μπορούν να καταναλώσουν. Σειρές στο YouTube, σειρές σε streaming, σειρές και ταινίες που κατεβαίνουν με μαγικό τρόπο σε 5 λεπτά. Αν ήμουν τώρα φοιτητής, ακόμα θα ήλπιζα σε εμβόλιμη εξεταστική και να μην ισχύσει το 2ν.

Τα ψέματα

Εδώ, για άλλη μια φορά, τα ίντερνετς και τα σοσιαλ τα μίντια βάζουν το χέρι τους και κάνουν λίγο πιο δύσκολη αυτή τη φορά τη ζωή ενός φοιτητή, κυρίως στη σχέση του με τους γονείς του.

Κάποτε, ο πατέρας μου έπαιρνε στο σταθερό για να δει αν είμαι ή δεν είμαι σπίτι.

“Ναι πατέρα, σε λίγο φεύγω για το μάθημα”, με ρωτούσε στις 10:30 και ξανακοιμόμουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα πράγματα ήταν απλά.

Τώρα, μαθαίνω, η μητέρα σου έχει Instagram και βλέπει τα stories σου, πότε ήσουν online τελευταία φορά στο Messenger και πλέον τίποτα κρυπτόν υπό του ηλίου.

Η καθαριότητα

Έζησα τα φοιτητικά μου χρόνια σε ένα μικρό (και παλιό) διαμέρισμα στο Νέο Κόσμο, πάντα ευάερο και ποτέ ευήλιο. Με την καθαριότητα έχουμε μια σχέση αγάπης, αλλά με το καθάρισμα δεν ταιριάξαμε ποτέ. Θες ότι οι ανάγκες για καθαριότητα έφταναν ίσα ίσα στα όρια του παιδικού μου δωματίου; Θες ότι πάντα την έβλεπα ως προνόμιο και όχι απαραίτητα ως επιβίωση;

Ίσως αυτό και να είναι η μόνη πλευρά της φοιτητικής ζωής που μένει ίδια και απαράλλακτη. Χρήματα για Smart ηλεκτρικές συσκευές που μόνο δεν φτιάχνουν καφέ, τον ρίχνουν και τον μαζεύουν λογικά δεν έχουν ούτε οι σημερινοί φοιτητές, συνεπώς τα πιάτα και το σφουγγάρισμα συνεχίζουν να είναι κάποια από τα μεγαλύτερα εμπόδια της φοιτητικής ξεγνοιασιάς.

Για να νιώσεις και συ όμορφα για τις φοιτητικές σου αναμνήσεις (και λίγο άσχημα που αυτοί που θα μπουν το επόμενο ακαδημαϊκό έτος στις σχολές είναι γεννημένοι το 2000) τσέκαρε το Εκτός Ύλης, με χαμομήλι και μέλι, εξαντλημένος από το προηγούμενο ξενύχτι που δεν αντέχεις πια όπως παλιά.