ΜΟΔΑ

Δύο χρόνια χωρίς σίδερο

Ένας συντάκτης σβήνει κεράκι διετίας πάνω από μία στοίβα μυρωδάτα φρεσκοπλυμένα αλλά ασιδέρωτα ρούχα.

Είμαι ένας αρκετά οργανωτικός άνθρωπος στη ζωή μου. Και κάποια πράγματα που άλλοι θεωρούν πολυτέλεια, για μένα μπαίνουν στην λίστα με το φως – νερό – τηλέφωνο. Στο σπίτι μου θα βρεις blender χειρός για σούπες και μοριακά κοκτέιλ. Θα βρεις peeler και zester για τα λαχανικά και τα φρούτα. Θα βρεις αρωματικά στικ χώρου (ντρέπομαι λίγο για αυτό). Θα βρεις σκεύος για να ψήνεις στον ατμό. Θα βρεις ακρυλικούς μύλους για αλάτι και πιπέρι. Θα βρεις ρομποτάκι να βάζεις μέσα χύμα τσάι. Αλλά σίδερο δεν θα βρεις.

Ξέρεις, αυτό το σχεδόν τριγωνικό εργαλείο με τη λαβή και τα κουμπάκια. Ε δεν θα το βρεις. Έπρεπε βασικά να δεις την έκφραση της μάνας μου όταν της το είπα πριν κάνα μήνα ότι εδώ και 2 χρόνια ο κανακάρης της κυκλοφορεί ασιδέρωτος.

Βλέπεις τα πουκάμισα που πηγαίνω μια φορά το μήνα στο πατρικό μου για σιδέρωμα, δεν χτύπησαν κανένα alarm. Θεωρούσε ότι είμαι απλά ανίκανος να σιδερώσω πουκάμισο. Αλλά το ότι δεν έχω σίδερο και σιδερώστρα δεν το φανταζόταν ποτέ.

 

Και δεν είναι ότι δεν κάνω δουλειές. Κάνω και με το παραπάνω αγαπητέ αναγνώστη. Έχω περάσει μισή Κυριακή τρίβοντας τον φούρνο να βγουν τα λίπη του προηγούμενου ενοικιαστή. Ένα fun Saturday monring ξεκινάει με σκούπισμα, σφουγγάρισμα και καθάρισμα του μπάνιου. Το μαγείρεμα και το πλύσιμο των πιάτων είναι καθημερινή συνήθεια.

Στο σιδέρωμα τραβάω την κόκκινη γραμμή. Όχι επειδή έχω πρόβλημα μαζί του. Αλλά επειδή δεν με απασχόλησε ποτέ.

 

Προφανώς επειδή κάνω μια δουλειά που δεν με υποχρεώνει καθημερινά να είμαι με πουκάμισο και κοστούμι. Προφανώς επειδή δεν το συνηθίζω να φοράω πουκάμισα και να θέλω τον γιακά να είναι πατημένος καλά. Αλλά κυρίως γιατί έμαθα να εφαρμόζω ένα δικό μου σύστημα  μέγιστης αξιοποίησης πρωτόγονων μεθόδων.

Όχι, σε προκαλώ. Ρώτα τους φίλους μου, τους συνεργάτες μου και τους γειτόνους. Με βλέπουν ποτέ ατσαλάκωτο; Έχει γυρίσει έστω ένας από αυτούς να ρωτήσει πώς είναι δυνατόν να κυκλοφορώ με τσαλακωμένα ρούχα; Όχι κύριε, δεν είναι θέμα ευγένειας.

Όταν κυκλοφορείς στο 90% της ζωής σου με τζιν ή σκληρά παντελόνια, t-shirt και πουκάμισα που δείχνουν όταν δεν είναι κολαριστά, φούτερ και ζακέτες, δεν θα φανείς ποτέ ατσαλάκωτος. Ναι, όταν έχω ανάγκη να σιδερωθεί κάτι, θα το πάω στο καθαριστήριο ή θα το πάω στη μάνα μου. Αλλά σίδερο δεν έχει μπει σε αυτό το σπίτι.

Κι όλη αυτή η γελοιοδέστατη συνήθεια ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν στη Γηραιά Αλβιώνα. Όταν ήμουν φοιτητής και αγοράζοντας hardware για το σπίτι από το Argos, ξέχασα να πάρω σίδερο. Σιδερώστρα είχα πάρει.

Το πρώτο πλυντήριο σε laundry κατάστημα κάτω από την εστία λειτούργησε αποκαλυπτικά για εμένα. Όλα τα t-shirt μέσα, χαμηλή θερμοκρασία, πλύσιμο και μετά έπρεπε να ανακαλύψω τι είναι αυτό το άλλο τεράστιο μηχάνημα δίπλα. Στεγνωτήριο. 20 pennies και βρέθηκα μετά από 10 λεπτά να μην μπορώ καν να αγγίξω τα ρούχα από το κάψιμο.

 

Προφανώς και κατέστρεφα τα ρούχα μου. Αλλά μέσα σε αυτό το στεγνωτήριο συντελούταν ένα θαύμα. Τα ρούχα έβγαιναν τόσο καυτά που ήταν σαν σιδερωμένα. Άνοιγα τα μπλουζάκια, τα κοίταγα καλά καλά και η μόνη τσαλάκα που έβλεπα ήταν στα μανίκια.

Κάποια ρούχα μού μπήκαν, κάποια έχασαν το χρώμα τους με τον καιρό, κάποια ένιωθες ότι έχαναν χιλιοστά από το πάχος τους. Αλλά ποτέ δεν χρειάστηκαν σιδέρωμα. Και μην νομίζεις ότι ήμουν μόνος μου σε αυτό τον όλεθρο. Κανείς δεν σιδέρωνε στην εστία. Όλοι έκαιγαν τα ρούχα στον ατμό, τα τέντωναν καλά καλά και τα δίπλωναν.

Νοικιάζοντας πριν δύο χρόνια ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι δεν αγόρασα και πάλι σίδερο. Δεν ξέρω γιατί. Ελπίδα να μου σιδερώνει η μάνα μου συχνά δεν είχα και δεν έχω γιατί δεν είμαι από αυτούς. Ούτε τάπερ παίρνω ούτε πάω ρούχα. (Το μια φορά το δίμηνο δεν πιάνεται, οκ?)

Και έκτοτε βάζω το πλυντήριό μου και επειδή δεν έχω στεγνωτήριο να μου κάψει τα ρούχα, τα τινάζω καλά και τα απλώνω όσο πιο τεντωμένα μπορώ στην απλώστρα. Και σε πληροφορώ ότι το αποτέλεσμα είναι εξίσου εντυπωσιακό.

Παραδέχομαι ότι είναι φρικτή η συνήθειά μου. Παραδέχομαι ότι το έργο 29 κατασκευαστών πλυντηρίων μένει λειψό χωρίς το σιδέρωμα.

 

Και υπόσχομαι να πάρω σίδερο και να αρχίσω να σιδερώνω για να γίνω άνθρωπος στα 30 μου. Δυο χρόνια τώρα όμως κουφάλες την έβγαλα καθαρός….