Ο ακτιβιστής -και σχεδιαστής μόδας- κύριος Hector Bellerin
Οι ακτιβιστικές δράσεις του Hector Bellerin εκφράζονται μέσα από τον σχεδιασμό των φανελών για το FIFA Street και τις απόψεις του για τη ψυχική υγεία των ποδοσφαιριστών.
- 9 ΦΕΒ 2021
Εκτός από την πανδημία, το lockdown και τις απαγορεύσεις από τις 6 το απόγευμα, όσοι υποστηρίζουν Arsenal (όπως και ο γράφων) μπορεί να απογοητεύονται διπλά με τα σκαμπανεβάσματά της. Ήδη την Κυριακή, οι Gunners σημείωσαν τη 10η ήττα τους στην Premier League, κάνοντας την έξοδο για την Ευρώπη ακόμα πιο δύσκολη. Οι τραυματισμοί και η προσήλωση των παικτών στους αγώνες, μακριά από τις οικογένειές τους, διαλύουν την ψυχολογία τους. O Hector Bellerin όμως έχει βρει το αντίδοτό του από την προηγούμενη ήδη χρονιά.
Ο τραυματισμός του right-back της Arsenal τον Ιανουάριο του 2019 που τον κράτησε έξι μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία του, ακολούθως και στην ποδοσφαιρική του καριέρα, αν δεν έβρισκε κάποιο χόμπι. Μέχρι που η εταιρεία περιεχομένου Volta του πρότεινε να σχεδιάσει τις φανέλες του FIFA Street και η Arsenal κατέγραφε την αποθεραπεία του, για να την προβάλλει σαν ντοκιμαντέρ, όπως αποσαφηνίζει στη συνέντευξή που έδωσε στο βρετανικό Esquire.
H αισθητική του διαμορφώθηκε από την εποχή του FIFA Street. «Έπαιζα τόσο πολύ FIFA Street όταν ήμουν μικρός και πιστεύω πως κάθε ποδοσφαιριστής ξεκινάει να παίζει ποδόσφαιρο στις αλάνες. Όταν πρωτοβγήκε, ήταν μια επανάσταση. Για μένα, το να σχεδιάζω τα ρούχα για τους χαρακτήρες, είναι κάτι που δεν πίστευα ότι θα μου ζητηθεί να το κάνω. Σε αυτή την περίοδο, όταν είμαστε στο σπίτι, ούτε καν στην προπόνηση, ήταν πολύ θετικό που είχα να ασχοληθώ με ένα project».
Όσο για τη μόδα, τα ερεθίσματά του ήρθαν αποκλειστικά από την οικογένειά του. «Στο σχολείο μου, δεν είχαμε τα μέσα ή δεν το παίρναμε στα σοβαρά, επομένως επικεντρωνόμασταν στο ποδόσφαιρο και τέλος. Αλλά ήμουν πολύ τυχερός που είχα τη γιαγιά και τη μαμά μου που έφτιαχναν ρούχα και ήμουν πάντοτε γύρω από ρούχα και τη διαδικασία του σχεδιασμού. Από παιδί, ζωγράφιζα με τη μαμά μου. Έτσι συνηθίζαμε να περνάμε καλά τα κυριακάτικα απογεύματα».
Από πού εμπνεύστηκε τα σχέδιά του όμως; «Η φανέλα των εκτός έδρας της Arsenal του 95. Είναι τόσο γαμάτη με το μπλε και τη στάμπα της JVC. Στις φανέλες που φτιάξαμε, οι χορηγίες είναι σχετικές με το τι εκπροσωπούν οι φανέλες. Οι φανέλες της Barcelona έχουν χορηγίες από πράγματα που συμβαίνουν στην πόλη ή σχετικά με την κουλτούρα της. Έχει πλάκα για τον παίκτη να ψάξει τι παίζει και πώς το φτιάξαμε. Πήραμε έμπνευση από τις φανέλες των Εθνικών Ομάδων του 80 και τους δώσαμε το δικό μας μοντέρνο στίγμα».
Ωστόσο, οι αγαπημένες του παραμένουν αυτές με τις οποίες εκφράζει τον ακτιβισμό του. «Ως προς το design, μου αρέσει πολύ η φανέλα της Kumbaya Union. Όταν συνέβη η δολοφονία του George Floyd ένιωσα πως θέλω να διαδηλώσω. (…). Μίλησα με έναν φίλο μου στη Βαρκελώνη που είναι από τη Σενεγάλη και εργάζεται ως σχεδιαστής μόδας και μουσικός και μου λέει “Hector, νομίζω πως πρέπει να φτιάξεις κάτι που γιορτάζει την κουλτούρα μας, την ενότητα και την ισότητα”. Έχουμε και μια φανέλα για τη ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα, το μοτίβο της φανέλας είναι ουσιαστικά ο σπόνσορας και είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ πριν, αλλά μπορούσαμε να το κάνουμε έτσι, επειδή είχαμε την ελευθερία».
Τέλος, αναφέρεται στην ψυχική υγεία των ποδοσφαιριστών, η οποία έχει επιδεινωθεί λόγω του lockdown και του εγκλεισμού τους στα σπίτια τους ή στο προπονητικό κέντρο. «Τώρα υπάρχουν παίκτες που τραβάνε μεγάλο λούκι. Δεν μπορούν να δουν τις οικογένειές τους ή να έχουν κανονικές ζωές, αλλά είμαστε κι εμείς άνθρωποι σαν όλους τους άλλους. Είμαστε καλοί στο παιχνίδι, αλλά αυτό δε μας κάνει ρομπότ. Έχουμε τον ίδιο αριθμό συναισθημάτων με όλους. Η βιομηχανία όμως και η αρρενωπότητα είναι αυτό που έχει δυσκολέψει τους παίχτες να ανοιχτούν».
