Το Many Saints of Newark είναι η επιτομή του μαφιόζικου στυλ

Οι πρώτες κριτικές για την πρίκουελ ταινία της σειράς-θρύλου της μικρής οθόνης, που μόλις κυκλοφόρησε στο HBO Max, κάνουν λόγο για έναν καθηλωτικό Michael Gandolfini και συγκινητικό ταυτόχρονα, που σώζει μία παρτίδα που μάλλον ήταν χαμένη εξαρχής. Όλο το Many Saints of Newark είναι αυτός, με τον δικό του τρόπο. Χωρίς να βαδίζει στα γνώριμα χνάρια του πατέρα του. 

Κι αν ο 22χρονος γιος του James Gandolfini είναι το ένα, μεγάλο highlight του φιλμ, ένα δεύτερο είναι τα κοστούμια. Οι ενδυματολογικές επιλογές των ηρώων, που μένουν πιστές στο μαφιόζικο στυλ των Sopranos και στο mafia look, γενικότερα. Δεν το απεικονίζουν σαν καρικατούρα, αλλά με έναν τρόπο αυθεντικό, που παντρεύει την ιταλική μόδα και κουλτούρα με την αμερικάνικη.

Many Saints of Newark, το μαφιόζικο στυλ στην πιο ρεαλιστική του εκδοχή

Ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τον σχεδιασμό της γκαρνταρόμπας των χαρακτήρων του Many Saints of Newark είναι η ενδυματολόγος Amy Wescott. Μιλώντας στο InsideHook, τόνισε ότι ο σκοπός της και του δημιουργού της σειράς και της ταινίας, David Chase ήταν να παραδώσουν μία ρεαλιστική εικόνα του μαφιόζικου στυλ.

«Ναι, τύποι σαν τον Dickie Moltisanti τείνουν να επιδεικνύουν μέσα από τα καλοραμμένα, bespoke κοστούμια και τα χρυσά τους κοσμήματα, τις καδένες και τα δαχτυλίδια, ότι έχουν χρήματα, αλλά μην ξεχνάμε ότι ταυτόχρονα είναι και απλοί άνθρωποι, οικογενειάρχες, γείτονες, φίλοι. Και όντως έτσι είναι. Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήξαμε με τον Chase και την έρευνα που κάναμε στο ντύσιμο των μαφιόζων στα 60s και τα 70s στη Νέα Υόρκη.

Επίσης, πολλοί μαφιόζοι ντύνονταν λες και είχαν υπέρογκη περιουσία, ενώ στην πραγματικότητα δεν ζούσαν τελικά μες στην πολυτέλεια». 

Σκίτσο της Amy Wescott για το The Many Saints of Newark / Warner Bros

Η Wescott δεν διάβασε πολύ μόνο για το νεουρκέζικο mafia στυλ. Παρακολούθησε όλα τα επεισόδια των Sopranos για να ξαναθυμηθεί τις ενδυματολογικές επιλογές των πρωταγωνιστών. 

«Όπως τότε, έτσι και τώρα, στο Many Saints of Newark τα δερμάτινα τζάκετ, τα άνετα κοστούμια σε ουδέτερες αποχρώσεις -από γκρι και μπλε μέχρι καφέ-, τα λευκά πουκάμισα, οι λευκές φάνελες, τα κοσμήματα και οι εμπριμέ γραβάτες, τα polo μπλουζάκια και τα μακριά, στιβαρά παλτό έχουν κεντρικό ρόλο στο ντύσιμο των ηρώων».

Αν υπάρχει μία μεγάλη διαφοροποίηση στη γκαρνταρόμπα των Sopranos από εκείνη των Newarks είναι τα μάλλινα πλεκτά. Από τον νεαρό Tony μέχρι τον Dickie Moltisanti, όλοι οι πρωταγωνιστές της ταινίας φορούν από τα πιο cool πουλόβερ που έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη. Η αισθητική τους είναι αναμφίβολα ρετρό. Μην ξεχνάμε ότι η ιστορία λαμβάνει χώρα στη δεκαετία του 1960. 

«Εκτός από κοστούμια, οι Ιταλοί μαφιόζοι φορούσαν εμπριμέ πλεκτά, τα οποία ταξίδεψαν μαζί τους στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και τα πέρασαν στη γκαρνταρόμπα των Αμερικανών “συναδέλφων” τους», εξηγεί η Wescott.

Η στιλιστική περίπτωση του νεαρού Tony

Σε κάποιο σημείο της συνέντευξης, η ενδυματολόγος αναφέρει ότι ο Tony Soprano δεν γεννήθηκε αρχιμαφιόζος. Συνεπώς, το ντύσιμό της εφηβικής του εκδοχής θα ήταν κάπως αστείο να περιλαμβάνει κοστούμια, πουκάμισα και δερμάτινα μπουφάν ή παλτό. 

«Τον έντυσα όπως ντυνόντουσαν οι έφηβοι της ηλικίας τους εκείνη την εποχή. Με τζην παντελόνια και μπουφάν, ριγέ T-shirts, κοντομάνικα πουκάμισα, κολεγιακά τζάκετ και sneakers. Ο Chase μου είχε τονίσει εξάλλου ότι δεν θέλει σε καμία περίπτωση το στυλ του Tony να δείχνει μαφιόζικο, αλλά να έχει ένα επαναστατικό πνεύμα».

To μαφιόζικο στυλ του Many Saints of Newark στη σύγχρονη γκαρνταρόμπα

Ερωτώμενη ποιο είναι το στιλιστικό μάθημα που θα μπορούσε να πάρει ο σύγχρονος άντρας από το πρίκουελ των Sopranos, η Amy Wescott απαντά: «Θεωρώ ότι τα κοστούμια των 50s και των 60s με τα λεπτά πέτα και τους τετραγωνισμένους ώμους που αγκάλιαζαν αρμονικά το σώμα χωρίς να το εγκλωβίζουν, αλλά και χωρίς να είναι ιδιαίτερα φαρδιά, είναι τα πιο κλασικά όλων.

Το δεύτερο μάθημα έχει να κάνει με το tailoring, με τη φιλοσοφία του sur mesure. Μπορείς να αγοράσεις ένα φθηνό κοστούμι και να το αναβαθμίσεις με τη βοήθεια ενός ράφτη, φέρνοντάς το στα μέτρα και το γούστο σου, για να το φοράς και να μην σε φοράει. Να μπορείς να το υποστηρίξεις. Αυτή δεν είναι άλλωστε όλη η ουσία του στυλ;».