Γιατί μας έπιασε Linsanity

Πώς λοιπόν να μην τον γουστάρουμε όλοι και να μην ασχολούμαστε μαζί του; Αποτελεί ορισμό του success story. Από το πουθενά, μεταξύ πάγκου κι εξέδρας, έφτασε στο σημείο να γίνει εξώφυλλο στην βίβλο των αμερικάνικων σπορ, το Sports Illustrated, για δύο συνεχόμενες εβδομάδες.

Είχα υποσχεθεί ότι θα έκανα για καμιά εβδομάδα αποτοLinωση. Αποδείχθηκε μάταιος ο κόπος γιατί πολύ απλά παντού τον βλέπω μπροστά μου. Ανοίγω το iPad για να ρίξω μια ματιά στη New York Post και το Sports Illustrated και «τσουπ» νάτος πρώτη μούρη. Πάω να παρακολουθήσω λίγο ESPN και ΝΒΑ TV, πάλι εκεί, φάντης μπαστούνι! Αν δεν μεταδίδουν στιγμιότυπα από παιχνίδι των Knicks, τότε κάποιος σχολιαστής θα μιλάει για τον Jeremy Lin.

Ακόμα και φίλοι μου, που δεν πολυασχολούνται με το ΝΒΑ με πήραν τηλέφωνο για να μου πουν: «Ρε μ#$3α τι θεός είναι αυτός ο Κινέζος των Knicks. Άμα πας Αμερική φέρε κανένα από αυτά τα μπλουζάκια που γράφουν “Linsanity”».

Κι εδώ που τα λέμε έφερε μία φρεσκάδα ο γκαρντ της Νέας Υόρκης. Ενα διαφορετικό θέμα στις συζητήσεις περί ΝΒΑ, εκτός από το πόσο παικταράς είναι ο Lebron James στα 3 πρώτα δωδεκάλεπτα ενός αγώνα ή αν οι Lakers πρέπει να προσπαθήσουν να φέρουν με ανταλλαγή τον Dwight Howard στο Χόλυγουντ. Η ιστορία του Jeremy Lin έγινε τόσο δημοφιλής επειδή όλοι μπορούν να ταυτιστούν μαζί του. Κατ’ αρχήν λόγω κοψιάς. Δεν είναι δα και κανένα θηρίο, θαύμα της φύσης, όπως ο LeBron ή ντερέκι όπως ο Dirk Nowitzki. Και μετά λόγω του ιστορικού των αποτυχιών του μέχρι να πάρει την ευκαιρία που έψαχνε. Πόσος κόσμος δεν αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι δουλειά; Πόσοι είναι αυτοί που τρώνε χυλοπίτες από γκόμενες, αλλά δεν το βάζουν κάτω; Πόσοι ψάχνουν για εκείνη την ευκαιρία που πιστεύουν ότι θ’ αλλάξει την ζωή τους προς το καλύτερο; Πόσοι ονειρεύονται κάθε μέρα και αγωνίζονται για να επιτύχουν κόντρα στις προβλέψεις; Όλοι μας.

Αν το σκεφτείτε αυτός ο σπασίκλας από το Harvard, τρύπωσε από την πίσω πόρτα του ΝΒΑ και κατάφερε μέσα σε μία νύχτα να το κυριεύσει. Ενας ταπεινός τυπάκος, γιος μεταναστών από την Ταϊβάν, αδύνατος κοντά στο 1.95μ. με ψιλό-flat top κούρεμα, κυρίαρχος σε μία macho λίγκα, μπροστά στο πιο απαιτητικό κοινό του πλανήτη. Εκείνο της Νέας Υόρκης.

Από την πρώτη μέρα της Linsanity, στις 4 Φεβρουαρίου, μέχρι και σήμερα η φανέλα του με το Νο. 17 είναι πρώτη σε πωλήσεις σε όλο το ΝΒΑ κι έχει αποσταλεί σε συνολικά 23 χώρες (ανάμεσα τους και η Ελλάδα!). Οι πωλήσεις και η κίνηση στο e-shop των Knicks παρουσίασε πρωτοφανή αύξηση 4.000%! Η Νεοϋορκέζικη αλυσίδα καταστημάτων αθλητικών ειδών, Modell’s, πούλησε περισσότερα από 50.000 κομάτια αναμνηστικών σχετικών με τον Lin (από μπλουζάκια μέχρι πετσέτες). Είναι τέτοια η ζήτηση που υποχρεώθηκε να βρει κι άλλους τυπωτές στο Μπρούκλιν και το Νιου Τζέρσεϊ, έτσι ώσε ν’ ανεβάσει την παραγωγή αναμνηστικών. Οι τιμές των διαθέσιμων εντός έδρας εισιτηρίων των Knicks στο StubHub.com αυξήθηκαν κατά 200%, ενώ ήταν sold out οι εκτός έδρας αγώνες των Knicks μεTimberwolves και Raptors. Οι τηλεθεάσεις στο δίκτυο MSG, που μεταδίδει τους αγώνες της Νέας Υόρκη, αυξήθηκαν κατά 70%.

Το αποκορύφωμα; Σύμφωνα με την εταιρεία analytics General Sentiment, από τις 6 μέχρι τις 14 του μήνα, το όνομα του Lin αναφέρθηκε στα πάσης φύσεως social media όχι απλά περισσότερο από κάθε άλλον παίκτη του ΝΒΑ, αλλά ακόμα και από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Barack Obama! Μέχρι και η Sarah Palin εθεάθη στη Νέα Υόρκη φορώντας μπλουζάκι «Linsanity».

Μέσα λοιπόν στην γενικότερη μιζέρια (μας), μία ιστορία σαν του Jeremy Lin, αποδεικνύει όχι μόνο πως στην ζωή τίποτε δεν είναι αδύνατο, αλλά και πως δεν είναι απαραίτητο κάτι απρόσμενο να χαρακτηρίζεται πάντα φούσκα η κομήτης. Αν υπάρχει πίστη και λίγο άστρο όλα γίνονται! Οπότε ας κρατήσει η Linsanity όσο γουστάρει!

Για ανταλλαγή απόψεων υπάρχει και το Twitter @ndpapaioannou