Η διαχείριση της Πολλαπλής Σκλήρυνσης μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου της πρώτης γραμμής στο ΕΣΥ

Η Πολλαπλή Σκλήρυνση αποτελεί μια σχετικά δύσκολη νόσο καθώς σε κάθε ασθενή είναι διαφορετική η εξέλιξη και η εμφάνισή της. Πώς διαχειρίζεστε τα διαφορετικά περιστατικά;

Λόγω της ιδιαίτερης φύσης της νόσου ο κάθε ασθενής απαιτεί εξατομικευμένη αντιμετώπιση, έτσι βάσει των διαφορετικών σταδίων εξέλιξης της νόσου απαιτείται διαφορετική αντιμετώπιση, πάντα με γνώμονα τις ατομικές ανάγκες του κάθε ασθενή.

Ποια επιπλέον κατάρτιση θα πρέπει να έχει ένας νοσηλευτής προκειμένου να μπορεί να παρέχει την φροντίδα που χρειάζεται ένας ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση;

Για να επιτύχουμε πιο αποτελεσματική φροντίδα σε άτομα με πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας ο εκάστοτε νοσηλευτής είναι χρήσιμο πέρα από τις βασικές γνώσεις νοσηλευτικής να κατέχει και βασικές γνώσεις ψυχολογίας για ψυχολογική υποστήριξη του ασθενή, νευρολογίας για να κατανοεί περαιτέρω τις βλάβες που προκαλεί η νόσος και τέλος κινησιοθεραπείας για το πρακτικό μέρος της φροντίδας του ασθενή αλλά και των κινητικών λειτουργιών του πάντα υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση ειδικών.

Πόσο είναι το διάστημα που ασχολείστε με την συγκεκριμένη νόσο και ποια τα πιο ιδιαίτερα περιστατικά τα οποία έχετε βιώσει;

Με τη συγκεκριμένη νόσο ασχολούμαι τα τελευταία πέντε χρόνια της πορείας μου στον τομέα της υγείας. Ιδιαίτερα περιστατικά μπορείς να χαρακτηρίσεις όλα εκείνα πού το στάδιο της νόσου είναι στο σημείο που αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τη μείωση των βασικών τους λειτουργιών ή ακόμα και την απώλεια τους, άτομα συνήθως νεότερης ηλικίας, το στάδιο αυτό χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης και ψυχολογικής υποστήριξης.

Θεωρείται ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας μπορεί να παρέχει τις απαραίτητες υπηρεσίες στους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση;

Παρόλο που έχουν γίνει βήματα προς την σωστή κατεύθυνση παροχής υπηρεσιών για τους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας από το εθνικό σύστημα υγείας υπάρχουν αρκετά περιθώρια βελτίωσης για καλύτερη ποιότητα ζωής των ασθενών και εξυπηρέτηση των αναγκών τους.

Ήταν δική σας επιλογή να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο νόσημα η σας “επιβλήθηκε” λόγω του των αναγκών της δομής υγείας που βρίσκεστε;

Η νοσηλευτική από τη φύση της είναι περισσότερο λειτούργημα παρά επάγγελμα έτσι μετά την επαφή με περιστατικά με πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας και την έντονη ευαισθητοποίηση μου θα έλεγα πως ήταν περισσότερο επιλογή παρά επιβολή η ενασχόληση μου με ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο.

Πόσο δύσκολο η εύκολο είναι να αναπτύξετε σχέσεις με τους ασθενείς που φροντίζετε. Υπάρχει τακτική επικοινωνία; Θα λέγατε ότι αποτελείται οικογένειά τους;

Οι άνθρωποι που πάσχουν από μία χρονιά νόσο και ιδιαίτερα από μία νόσο που ενδεχομένως παρουσιάζει φθίνουσα πορεία συνήθως είναι αρκετά επιφυλακτικοί, αυτό διαφοροποιείται ανάλογα την ηλικία, το στάδιο της νόσου και την ψυχοσύνθεσή κάθε ανθρώπου, τις περισσότερες φορές η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε Νοσηλευτή και νοσηλευόμενο είναι σχέση εμπιστοσύνης η οποία εξελίσσεται και συχνά καταλήγει σε μία εντός εισαγωγικών οικογενειακή σχέση αφού η επαφή είναι καθημερινή.