Η Νατάσα Κουβέλα αισθάνεται τον Τροχό της Τύχης σαν το σπίτι της

Αν και, σε αντίθεση με την νόρμα, η μοναχοκόρη του καθηγητή γυμναστικής δεν φαίνεται πρόθυμη να τρέξει με μανία να το εκμεταλλευτεί καθώς για παράδειγμα το Instagram account της είναι εξίσου μη φλύαρο -αλλά παρόλαυτά  προσεγμένο- όσο και εκείνη.

Το δικό της origin story (το κορίτσι κάλλιστα θα μπορούσε να είναι μια από τις αμαζόνες δίπλα στην Gal Gadot) περιλαμβάνει μια κλασική παιδική ηλικία παιδιού της επαρχίας, με παιχνίδια ως αργά το βράδυ στην πλατεία του χωριού μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά. Αποτέλεσμα των οποίων είναι διάφορα σημάδια πάνω στο κορμί της.

Ένα πλάσμα γεμάτο ενέργεια

Με τη Νατάσα, ένα πλάσμα φουλ στην ενέργεια, να αποκτά πολύ νωρίς τους trademark κοιλιακούς της καθώς έκανε -και, φυσικά, διέπρεπε- σε ό,τι άθλημα της ήταν διαθέσιμο.

«Ξεκίνησα από τα 3 μου με κολύμβηση και στην πορεία ασχολήθηκα σοβαρά και με το βόλεϊ».

Αν και το μεγάλο της πάθος, εκείνος ο λόγος που πηγαινοερχόταν 5 φορές την εβδομάδα στη Λάρισα, ήταν ο χορός, τον οποίο έκανε σε επίπεδο πρωταθλητισμού, με διακρίσεις σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο ίδιος λόγος για τον οποίο επέλεξε ως ειδίκευση για το πτυχίο της τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς.

«Έκανα 8 χρόνια λάτιν σε αγωνιστική ομάδα. Σταμάτησα λόγω πανελληνίων. Γενικότερα έχω μια έφεση σε όλα τα είδη χορού,  για αυτό και επέλεξα τη συγκεκριμένη ειδίκευση. Μου αρέσει η ενέργεια που έχει το μάθημα και η αύρα των καθηγητών».

Μια φουλ αθλητική οικογένεια (ο αδελφός της είναι personal trainer) με τους γονείς να κινούνται συνεχώς ανάμεσα στον Βόλο (που ήταν το κολυμβητήριο) και τη Λάρισα (που ήταν η σχολή χορού) προκειμένου τα παιδιά τους να αποκτήσουν εκείνη την αθλητική παιδεία που την ορίζει.

Με τη Νατάσα, με ύψος 177 εκατοστά, να επιμένει να κρύβει την ομορφιά της πίσω από φαρδιές φόρμες και  να κερδίζει τις εντυπώσεις με το χαρακτηριστικό χαμόγελό της.

«Το χαμογελαστό κορίτσι. Αυτό θα σου έλεγαν για εμένα αν ρωτούσες τους συγχωριανούς μου. Και εννοείται πως οι φόρμες ήταν πάντα και παραμένουν και σήμερα το νο1 στην γκαρνταρόμπα μου».

Με άλλα λόγια, για τη -φυσικής ομορφιάς- Νατάσα ο αθλητισμός ήταν μονόδρομος. Mε πρώτη στάση τη γυμναστική ακαδημία Θεσσαλονίκης (για ένα χρόνο) και δεύτερη την αντίστοιχη της Αθήνας. Το απόσταγμα από τη φοιτητική της ζωή; Ένα λιτό «Πέρασα υπέροχα στη Θεσσαλονίκη».

«Πρώτη μου δουλειά ήταν ως μοντέλο. Με πλησίασε ένα γνωστό πρακτορείο όσο ήμουν φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη. Αφού πρώτα είδα πόσο καλές δουλειές κάνουν, είπα να το δοκιμάσω».

Και, κάπως έτσι, μετά από έναν χρόνο, το 2018, η Νατάσα έφτασε στην Αθήνα. Με το book της γεμάτο καλές φωτογραφήσεις και στόχο να ολοκληρώσει τις σπουδές της.

«Παράλληλα με τις σπουδές μου, συνέχισα και στην Αθήνα να κάνω μόντελινγκ».

Ο Τροχός της Τύχης προέκυψε εντελώς τυχαία, με τη Νατάσα να πηγαίνει στο σχετικό casting σίγουρη ότι δεν πρόκειται να κερδίσει τη δουλειά.

«Είχε απίστευτα πολύ κόσμο στο στούντιο. Θεώρησα ότι δεν έχω καμία ελπίδα. Επίσης, δεν ήταν ποτέ στόχος μου η τηλεόραση. Είπα “θα πάω και ό,τι γίνει”. Την επόμενη μέρα κιόλας με πήραν και μου είπαν ότι θα συνεργαστούμε».

Μια δουλειά που η Νατάσα μοιάζει να γεννήθηκε για να κάνει αφού εκπέμπει μια αμεσότητα και μια γλύκα που σπάνια περιμένει θα συναντήσει κανείς σε μια γυναίκα του δικού της βεληνεκούς.

«Στην αρχή ήμουν, όπως είναι λογικό, κομπλαρισμένη και ντροπαλή. Αλλά  περνάμε τρομερά στα γυρίσματα. Είναι όλοι ορεξάτοι. Θεωρώ ότι αυτό με έκανε να λυθώ γρήγορα και να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου. Επίσης, με έχει βοηθήσει πολύ ο Πέτρος Πολυχρονίδης σε αυτή την κατεύθυνση με την εμπειρία του και με το ακαταμάχητο χιούμορ του. Μέρα με τη μέρα αισθάνομαι περισσότερο “σαν το σπίτι μου”».

«Μοναδική μου παρασπονδία είναι τα γλυκά»

Απώτερος στόχος της Νατάσας -αγαπημένος τραγουδιστής της οποίας είναι ο Γιάννης Πάριος («Μεγάλωσα με τον Πάριο. Έχω όλα τα CD του. Αγαπημένο μου είναι το Απόψε») είναι το να εξελιχθεί όσο μπορεί στο κομμάτι της γυμναστικής, να κάνει επιλεκτικά δουλειές στο μόντελινγκ και να εξελιχθεί σαν άνθρωπος.

Εννοείται πως γυμνάζεται σε καθημερινή βάση και πως φροντίζει να μην ξεφεύγει από τη διατροφή της, παρότι έχει χρόνια να κάνει αυστηρή διατροφή.

«Η γυμναστική αποτελεί ζωτικό στοιχείο της ζωής μου. Αν δεν γυμναστώ νιώθω ότι πάει χαμένη η μέρα μου. Μοναδική παρασπονδία μου τα γλυκά. Είμαι πολύ γλυκατζού, τρώω σε καθημερινή βάση. Ειδικά οτιδήποτε υπάρχει σε παγωτό».

Εννοείται πως θα ήθελα να με πάρει από το χέρι η Νατάσα και να μου γνωρίσει τα μυστικά του αγαπημένου της Βόλου, με στάση για μεζέδες στα Σκαλάκια της Χαράς στην Άλλη Μεριά.

Όπως εννοείται πως θα ήθελα να γνωρίσω τις -εξίσου εντυπωσιακές- παιδικές της φίλες. Γιατί, για μένα, το γεγονός ότι έχει πραγματικές φίλες, από τα παλιά, αποτελούν μια ακόμη απόδειξη για το άριστον του χαρακτήρα της.

«Το πρώτο πράγμα που θα σου έλεγαν για εμένα οι φίλες μου είναι ότι μικρή ήμουν αγοροκόριτσο. Και αυτό γιατί βαριόμουν να παίζω μόνο με τα κορίτσια. Ήθελα περισσότερη ενέργεια».

«Αντιμετωπίζω τα πράγματα με ηρεμία»

Τι μένει για το τέλος;  Η εικόνα της Νατάσας, πίσω στο πατρικό της, να τρέχει αργά το βράδυ στο στάδιο. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει στην Αθήνα. Αυτό που καθαρίζει το μυαλό της και τη βοηθάει να συγκεντρωθεί.

«Παλιότερα αισθανόμουν ότι δεν μπορώ να ελέγξω το άγχος μου. Πλέον είναι πιο διαχειρίσιμο. Αντιμετωπίζω γενικότερα τα πράγματα με ηρεμία».

Το ξέρω ότι, ως πακέτο, μοιάζει υπερβολικά καλή για να είναι αληθινή. Μοναδική μου ελπίδα, όταν και εφόσον δοκιμάσω το κοκκινιστό μοσχαράκι της για το οποίο είναι περήφανη, να αποδειχθεί ότι είναι τουλάχιστον ατάλαντη εκεί.

«Όταν δεν είμαι σε καλή ψυχολογική κατάσταση, με βοηθάει η μαγειρική και η καθαριότητα. Συνήθως κάνω και τα δυο ταυτόχρονα. Καλύτερο μου πιάτο, από τα παραδοσιακά, είναι το κοκκινιστό μοσχαράκι. Αν και οι φίλες μου προτιμάνε τα μπιφτέκια».

Μια αφορμή για ένα to be continued αφού η Νατάσα, που είναι απλώς προσεκτική και επιφυλακτική και όχι ντροπαλή ή σεμνότυφη, με αντιμετώπισε (εμένα και όσες κάφρικες ερωτήσεις της έκανα και απέκρουσε) όπως αντιδρά γενικότερα όσον αφορά τους άντρες. Δηλαδή;

«Τα αντιμετωπίζω όλα με ηρεμία και χαμόγελο. Δεν έχω να σου πω κάτι άλλο».