Ο Patrick Wilson και η Vera Farmiga αποχαιρετούν περήφανοι το Conjuring Universe

Ενώ το Conjuring Universe είναι γνωστό για τις ανατριχιαστικές του τρομάρες, το ρομάντσο μεταξύ των παραφυσικών ερευνητών έχει γίνει η καρδιά του. Η ακλόνητη πίστη και η αγάπη μεταξύ των χαρακτήρων του Wilson και της Farmiga καθώς μάχονται με σφοδρούς δαιμονικούς εχθρούς σώζοντας ο ένας τον άλλον από τον θάνατο περισσότερες από μία φορές, είχε ενσταλλάξει γρήγορα ένα συναισθηματικό φορτίο που μονάχα βάθαινε με κάθε νέα ταινία.

Στο Last Rites πρόκειται να αναλάβουν την πιο επικίνδυνη υπόθεσή τους μέχρι σήμερα – αυτή της στοιχειωμένης οικογένειας των Smurl. Αλλά αυτή τη φορά, τα πράγματα είναι προσωπικά. Για τον Wilson και τη Farmiga όμως, είναι η υπόθεση που θα φέρει το ταξίδι τους ως ένα από τα αγαπημένα ζευγάρια του τρόμου σε ένα εγκάρδιο τέλος. Και είναι ένα ταξίδι που θυμούνται με αγάπη, αν και με λίγη δυσπιστία.

Όπως θα διαπιστώσεις παρακάτω από την αποκλειστική συνέντευξη που εξασφαλίσαμε, ήταν ένα ταξίδι που θα θυμούνται με αγάπη αλλά και σχετική, ακόμα, έκπληξη μπροστά στην ιστορική επιτυχία του.

Τι είναι αυτό που συνεχίζει να μας εμπνέει στον Ed και τη Lorraine Warren;

Vera Farmiga: Νομίζω ότι οι Warrens είναι συναρπαστικοί επειδή είναι επικό ζευγάρι. Πυροδοτούν την πίστη μας στον ηρωισμό και την αυτοθυσία. Μας δείχνουν ότι αν αγκαλιάσεις τη συμπόνια και αν αξιοποιήσεις τα ιδιαίτερα χαρίσματά σου, τότε μπορείς να κάνεις τον κόσμο ένα πιο ευγενικό, πιο ήπιο, πιο στοργικό, πιο ιερό μέρος. Και τους παρουσιάζουμε με πολύ ειδυλλιακό τρόπο για να είναι ένα παράδειγμα της εντολής της αγάπης.

Patrick Wilson: Πιστεύω επίσης ότι ο τρόπος που παρουσιάζονται αυτοί οι χαρακτήρες, οι ερμηνείες μας γι’ αυτούς, έρχεται σε τόσο καλή αντίθεση με το σκοτάδι των ιστοριών. Όσο σκοτεινές κι αν είναι οι ιστορίες, όσο διαλυμένες κι αν είναι οι οικογένειες, και όσο βαρύ κι αν είναι το δράμα που δημιουργείται με τις υποθέσεις που ερευνούν, πραγματικά εδραιώνει τη σχέση τους. Έχεις αυτή την ηρωική, ειδυλλιακή, στοργική σχέση. Είναι σε θέση να πετύχουν όλα αυτά ενώ συνεργάζονται αρμονικά. Δηλαδή, σε όσο πιο σκοτεινά μέρη είμαστε, τόσο περισσότερο φως μπορούμε να βρούμε. Αυτές οι στιγμές ελαφρότητας και αγάπης, χιούμορ και χημείας… Νομίζω ότι γι’ αυτό έχουν γίνει ένας ασφαλής χώρος οι Warrens.

Και τι αναζητούσε ο καθένας σας σε αυτόν τον αποχαιρετισμό των χαρακτήρων;

Farmiga: Τις τελευταίες τελετουργίες – την τελευταία τελετή, την τελευταία πράξη, το τελευταίο ζήτω. Νομίζω ότι αυτή η συγκεκριμένη ιστορία είναι κατάλληλο τέλος για την ιστορία του Ed και της Lorraine, επειδή νομίζω ότι αυτός ο συγκεκριμένος δαίμονας που πολεμούν έχει μια προσωπική βεντέτα εναντίον τους που χρονολογείται δεκαετίες πίσω. Και αυτός ο δαίμονας ειδικότερα είναι ένας εκδικητικός, αιμοδιψής, θανατηφόρος –

Wilson: Υπέροχα επίθετα. Είσαι πραγματικά καλή σε αυτό.

Farmiga: – μακάβριος δαίμονας που δεν θα ησυχάσει μέχρι να πάρει αυτό που θέλει. Και αυτό που θέλει είναι πολύ, πολύ προσωπικό στο ποιοι είναι.

Wilson: Χρειαζόμασταν αυτή την ιστορία Και μετά χρειαζόταν να τους δούμε και τους δύο σε κίνδυνο και σε ηρωικές στιγμές. Να δούμε αυτούς τους μεσήλικες ανθρώπους να εξετάζουν πού βρίσκονται – όπως όλοι μας – και να αναρωτιούνται τι κάνουν με τη ζωή τους. Και νομίζω ότι είναι σημαντικό για τον Ed και τη Lorraine σε αυτό το σημείο, καθώς εγκαινιάζουν μια νέα εποχή με την κόρη τους, να καταλάβουν πού πηγαίνει και τι σημαίνει να θυσιάζεις τον εαυτό σου τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά. Ως μεγαλύτερο ζευγάρι, κοιτάζοντας πίσω στη νεότητά τους, κοιτάζοντας τη ζωή τους, έχουν καταφέρει αυτό που ήθελαν; Υπάρχει κάτι ακόμη; Ή μήπως είναι καλύτερα απλώς να χαθούν στο ηλιοβασίλεμα; Αυτόν τον εσωτερικό αγώνα θέλαμε να πετύχουμε και νομίζω ότι το έχουμε κάνει.

Πού βρίσκουμε τη Lorraine και τον Ed στην αρχή της ταινίας;

Farmiga: Όταν τους συναντάμε έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες στην καριέρα τους. Έχουν περάσει από πολλές συγκλονιστικές υποθέσεις μέχρι το τώρα. Έχουν βρεθεί στο προσκήνιο και έχουν υποστεί τον έλεγχο και τον χλευασμό. Και είναι εξαντλημένοι από τη μάχη, για να είμαστε ειλικρινείς. Είναι συναισθηματική δουλειά αυτό που κάνουν. Και σίγουρα το άγχος της δουλειάς τους έχει επηρεάσει σημαντικά την υγεία του Ed και την αρτηριακή του πίεση, καθώς και τη γενική ευεξία της Lorraine. Είναι σαν την εξάντληση του φροντιστή, όταν ασχολείσαι τόσο βαθιά με τη φροντίδα των άλλων.και αναγκάζει και εκείνον πάρει. Εκείνη βρίσκεται σε παύση αλλά νομίζω πως ο Ed θα ήθελε έναν ακόμα γύρο. Όσον αφορά τη Lorraine όμως, εκείνη βρίσκεται σε φάση αυτοσυντήρησης.

Πώς εκδηλώνονται τα ψυχικά της χαρίσματα, ιδιαίτερα σε σχέση με την κόρη τους, την Judy;

Farmiga: Η πραγματική Lorraine Warren μου είχε πει ότι η ικανότητά της είχε ένα είδος διακόπτη on-off, και μπορούσε να τον ενεργοποιήσει όποτε χρειαζόταν, ή όπως ήθελε, και μπορούσε και να τον απενεργοποιήσει. Σαν να συντονίζεις ένα παλιό ραδιόφωνο όπου μπορείς να ενισχύσεις το σήμα ή απλώς να το κλείσεις, και έτσι γινόταν επιλογή στην πραγματικότητα. Τώρα, στην αυτοεπιβαλλόμενη παύση της, η ένταση του σήματός της είναι χαμηλή. Μέχρι που λαμβάνει ένα όραμα όταν δεν το περιμένει, όταν πλένει πιάτα. Η κόρη της η Judy έχει κληρονομήσει τη διόρασή της και η Lorraine γνωρίζει καλά πως αυτό είναι ένα χάρισμα που μπορεί να είναι είτε ευλογία, είτε κατάρα, ανάλογα με το πώς το αγκαλιάζεις και ανάλογα με τα συναισθήματά σου απέναντί ​​του. Και όπως με κάθε μητέρα για την κόρη της, ελπίζει απλώς ότι η Judy μπορεί να αγκαλιάσει αυτό το δώρο, να το αξιοποιήσει και να το εμπιστευτεί. Να πιστεύει σε αυτό όσο η Lorraine πιστεύει στις ικανότητες της Judy. Αλλά μέχρι αυτό το σημείο των ταινιών, έχουμε δει πως η Judy το φοβάται αρκετά.

Οι χαρακτήρες του Ed και της Lorraine σε νεότερο εκδοχή στο Last Rites

Και πού βρίσκεστε όσον αφορά την πίστη του Ed και τη σχέση του με την Judy;

Wilson: Όσον αφορά την πίστη, δεν νομίζω ότι είχε ποτέ κλονιστεί. Αυτό είναι πάντα σταθερό με τον Ed. Νομίζω ότι φοβάται για τα προβλήματα υγείας του μετά την καρδιακή προσβολή. Ως άνδρας παλιομοδίτης, ως άνθρωπος που νιώθει ευθύνη του απέναντι στην οικογένειά του και τη σύζυγό του, παλεύει με αυτό. Δεν θέλει η υγεία του να αποτελεί πρόβλημα. Θέλει να είναι εκεί έξω, αυτό τον κρατάει ζωντανό, αλλά ξέρει τι κοστίζει αυτό στη Lorraine.

Farmiga: Η σχέση τους όμως είναι εξαιρετική και ξέρουν επίσης ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν όλα αυτά χωρίς να έχει ο ένας τον άλλον.

Wilson: Όχι, σίγουρα δεν μπορούν. Όσον αφορά την Judy, νομίζω ότι είναι πολύ προστατευτικός. Επειδή δεν έχει το χάρισμα της διόρασης, δεν νομίζω ότι έχει συνειδητοποιήσει πραγματικά την εκκολαπτόμενη ικανότητά της. Είμαι σίγουρος ότι το έχουν συζητήσει, αλλά το μόνο που μπορεί να δείξει είναι ενσυναίσθηση. Δεν ξέρει πώς είναι αυτό. Είναι πολύ πιο πρακτικός, επειδή είναι παλιάς σχολής. Είναι διασκεδαστικό αυτό, πάντα βρίσκω ενδιαφέρον το να το υποδύομαι – κάποιον που είναι σταθερός στις πεποιθήσεις του, στις παραδόσεις και σε έναν ηθικό κώδικα, και πώς τον διατηρεί – ειδικά όταν διαφωνούν μεταξύ τους.

Πώς συνδυάζονται όλα αυτά ώστε να οδηγηθούν στη νέα τους υπόθεση;

Wilson: Εμπλεκόμαστε απρόθυμα. Η Lorraine καταλαβαίνει ότι η Judy έχει πρόβλημα. Δεν μπορούμε να τη βρούμε γιατί έχει πάει στο σπίτι μιας οικογένειας που έχει απεγνωσμένα ανάγκη από βοήθεια. Εκείνη είναι η προτεραιότητά μας, σε αντίθεση με άλλες ταινίες όπου έχουμε πάει να βοηθήσουμε. Είναι μία πολύ διαφορετική ιστορία.

Farmiga: Στα άλλα Conjuring, η Judy δεν έχει αγκαλιάσει το χάρισμά της. Αυτή εδώ είναι η πρώτη φορά που τη βλέπετε να το εξερευνά και να μην το αποφεύγει. Και ως γονείς, μεγαλώνοντας μία τυπική έφηβη την εκπαιδεύεις για να γίνει μια θαρραλέα και δυνατή γυναίκα, όμως για την Judy υπάρχει μία εντελώς άλλη πτυχή λόγω της διόρασής της. Μέχρι τώρα, η Lorraine της έχει προσφέρει μια διέξοδο, έναν τρόπο να το μειώσει και να το συντονίσει, κάτι που έχει να κάνει με την αναπνοή και ένα μάντρα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που τη βλέπεις να παίρνει τον έλεγχο του τιμονιού και για τη Lorraine, από πολλές απόψεις, γίνεται μία από τις τελευταίες τελετουργίες της μητρότητας. Είναι σαν να παίρνει τα δικά της χέρια από το τιμόνι. Θέλουν να προστατεύσουν την Judy, είναι αυτό το γονεϊκό ένστικτο που είναι ριζωμένο στο ψυχολογικό μας DNA

Wilson: Για να την κρατήσουν μακριά από αυτό.

Farmiga: Είμαστε και οι δύο γονείς στη ζωή, οπότε το γνωρίζουμε πολύ καλά. Έρχεται ένα σημείο στο ταξίδι σου ως γονέας όπου συνειδητοποιείς ότι αν δεν είσαι διατεθειμένος να αφήσεις τα παιδιά σου να βιώσουν οποιαδήποτε αποτυχία ή απογοήτευση, δεν πρόκειται να αναπτύξουν αυτούς τους μύες ζωής. Δεν πρόκειται να αναπτύξουν το σθένος, το θάρρος, την αντοχή ή την ανθεκτικότητα για να ευδοκιμήσουν στο μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής τους. Και αυτό είναι που αντιμετωπίζουν αυτοί οι δύο. Είναι δύσκολο να το κάνεις. Η προστασία του παιδιού σου είναι μέρος του job description, αλλά το να μάθεις πώς να αφήνεις τον έλεγχο είναι αυτό που πραγματικά αντιμετωπίζει αυτή τη φορά η Lorraine.

Πού βρισκόμαστε χρονικά στο The Conjuring: Last Rites;

Farmiga: Τοποθετείται το 1986, που σημαίνει Τσερνόμπιλ, σημαίνει την αρχή του Ιράν-Κόντρας, σημαίνει το διαστημικό λεωφορείο Challenger. Και σημαίνει και η υπόθεση των Smurls.

Wilson: Είναι επίσης μια καλή, πολύ καλή εποχή στη ροκ μουσική.

Farmiga: Αλλά ήταν πολύ ωραίο που μεγαλώσαμε μέχρι το 1986, μιας που είχαμε ξεκινήσει το 1971 με το The Conjuring.

Wilson: Τότε ήταν;

Farmiga: Το Annabelle Comes Home ήταν το 1972.

Τα ξέρεις απ’ έξω όλα αυτά; Ή μήπως τα έψαξες πριν μιλήσουμε;

Farmiga: Όχι, όχι, κρέμονται πάνω από την καρέκλα του μακιγιάζ μου! Η Jess [σ.σ. η μακιγιέζ Jessica Needham] έχει όλες τις φωτογραφίες. Tο The Conjuring είναι το 1971, το Annabelle το 1972, το The Conjuring 2 το 1977, και το Last Rites το ’86.

Wilson: Το τρίτο Conjuring ήταν το ’81.

Farmiga: Είναι εύκολο για εμάς το να γερνάμε όμορφα σε αυτούς τους ρόλους. Βλέπεις τις γραμμές στα πρόσωπά μας, στα ασημένια μαλλιά μου, στο επίπεδο άνεσής μας μεταξύ μας, στην αυτοπεποίθησή μας στους ρόλους. Ήταν πολύ διασκεδαστικό να μεγαλώνουμε μέσα στις δεκαετίες και να εξερευνούμε όλες τις διαφορετικές μόδες της εποχής και τα χτενίσματα.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Michael Chaves;

Farmiga: Ο Chaves είναι σκέτη χαρά, είναι ποτήρι του ξεχειλίζει από αυτήν. Έχει την ικανότητα να τη νιώθει και να την εκφράζει. Αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα στον Chaves. Θα μπορούσα να κάνω απλώς μια αργή στροφή 180 μοιρών με το κεφάλι μου και να με κάνει να νιώσω ότι είναι η καλύτερη στροφή κεφαλιού που έχει δει ποτέ!

Wilson: «Ω, να αυτή η εμβληματική στροφή κεφαλιού!»

Farmiga: Eίναι τόσο απίστευτα χαρούμενος και εύθυμος. Απολαμβάνει τις τρομάρες και τους τρόπους που μπορεί να μας καθοδηγεί μέσα σε αυτές.

Wilson: Από επαγγελματικής άποψης, έχει πλέον τέσσερις ταινίες τρόμου στο ενεργητικό του. Είναι πολύ πιο σίγουρος για τον εαυτό του και πιέζει τον εαυτό του σε τεχνικό επίπεδο. Βρίσκεται σε εξαιρετική θέση ως κάποιος που τρέφει σεβασμό για αυτή τη σειρά ταινιών, αλλά είναι επίσης σε θέση να εμφυσήσει το δικό του πάθος και την ικανότητά του και όσα έχει μάθει στην πορεία. Και εξακολουθεί να ρωτάει, «ok, πώς μπορώ να πιέσω τον εαυτό μου;».

Πώς νιώθετε που ολοκληρώνετε την πορεία σας ενώ γνωρίζετε πως οι ιστορίες των Conjuring μπορεί να συνεχιστούν;

Wilson: Είναι πολύ δύσκολο για μένα προσωπικά να το συνειδητοποιήσω, να το χωνέψω αυτή τη στιγμή. Η Καλόγρια δεν ήταν κεντρικός χαρακτήρας στη δεύτερη ταινία, αλλά ξαφνικά έχεις δύο πραγματικά επιτυχημένες ταινίες και ο κόσμος αγαπά τον χαρακτήρα της. Αυτό που λέω είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να πάει όλο αυτό. Είμαι ενθουσιασμένος και ελπίζω να συνεχιστούν με κάποιο τρόπο, αλλά μπορεί να μην είναι με τρόπους που περιμένει ίσως το κοινό.

Farmiga: Εγώ είμαι απλώς γεμάτη ευγνωμοσύνη! Πραγματικά. Είμαι περήφανη για εμάς και είμαι περήφανη για όσα έχει καταφέρει το Conjuring, και είναι ένα πολύ καλό συναίσθημα.

Το The Conjuring: Last Rites κυκλοφορεί στις 4 Σεπτεμβρίου από την Tanweer.

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.