“Οι άνθρωποι θα παρτάρουν για πάντα. Είναι κάτι παγκόσμιο.”

Ναι, τα δελτία ειδήσεων.

Καταλαβαίνεις πως, στο κυνήγι της φήμης, του coolness και φυσικά του σεξ, τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Πολύ. Και στην πραγματικότητα: Η ταινία ενέπνευσε μια σειρά από ανεξέλεγκτα πάρτι στην Αμερική, όπου παιδιά μέχρι που τραυματίστηκαν! Υπό αυτή την έννοια, το “Project X” είναι η πιο άγρια party movie που έχει γυριστεί. Πατάει πάνω στα γνώριμα μοτίβα των εφηβικών κωμωδιών (από τις ταινίες του John Hughes, μέχρι τα “American Pie”, μέχρι το “Superbad”) και τους βάζει φωτιά.

Όχι, αλήθεια, το πάρτι παίρνει και φωτιά.

Ο Nima Nourizadeh, ένας 35χρονος βιντεοκλιπάς από το Λονδίνο, ανέλαβε την ταινία με στόχο να φέρει σε αυτή την ιδέα το δικό του στυλ και τη δική του ενέργεια. Τον βρήκαμε στο τηλέφωνο και μιλήσαμε μαζί του για το τι σημαίνει να είσαι αγόρι και να θες να είσαι κουλ και για το πώς είναι να σκηνοθετείς το πιο άγριο πάρτι του κόσμου.

***

Η έμπνευση για την ταινία είναι μάλλον εμφανής, αλλά εσύ συγκεκριμένα γιατί ήθελες να την γυρίσεις;

Για μένα ήταν ευκαιρία να επαναδημιουργήσω μια πολύ γνώριμη αφήγηση, μια πολύ γνώριμη ιστορία. Όλοι μεγαλώσαμε με τέτοιες ταινίες. Η ιδέα είναι κάτι πολύ γνώριμο σε όλους μας, και ήταν ευκαιρία να την προσεγγίσουμε με το εύρημα του found footage. Να την κάνουμμε ξανά φρέσκια. Επίσης ήταν μια τεχνική πολύ σχετική με το πώς βλέπουμε πράγματα σήμερα. Εξάλλου ήθελα να κάνω μια ταινία για το μεγαλύτερο πάρτι στην ιστορία, και η αίσθηση που έχεις είναι ότι είσαι όντως στο πάρτι, χαμένος μέσα στη στιγμή. Ήθελα επίσης να δουλέψω με κάποιον σαν τον Todd Phillips, που είναι ο παραγωγός της ταινίας.

Μιας και τον ανέφερες, είχα μιλήσει με τον Phillips πριν λίγα χρόνια όταν είχε βγει το πρώτο “Hangover”, και θυμάμαι πως ήταν τρομερά περήφανος για το ότι σε εκείνη την ταινία οι άντρες φέρονταν ακραία και ανώριμα, αλλά στο τέλος η ταινία δεν ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί εκ μέρους τους. Ισχύει κάτι παρόμοιο και με το “Project X”;

Οπωσδήποτε. Είναι από αυτές τις ταινίες όπου θα εισπράξεις πολλή κριτική για το ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερες συνέπειες για αυτά τα παιδιά. Αυτό όμως θες να αισθανθείς. Αυτά τα παιδιά ξεκινούν να κάνουν κάτι. Ξεκινούν με αυτή την αθώα ιδέα και στη συνέχεια περνάνε από το ένα λάθος στο άλλο,  πράγματα συμβαίνουν, τα πάντα βγαίνουν εκτός ελέγχου. Αλλά είναι περισσότερο για τη διαδρομή, για το ταξίδι, παρά για κάποιο βαθύ μήνυμα στο τέλος, όπου απολογούνται για ό,τι έκαναν. Αυτό είναι γενικότερα το στυλ του Todd Phillips, ποτέ να μην γίνεται απολογητικός, και νομίζω πως λειτουργεί τέλεια και για αυτή την ταινία.

Είναι μεγάλη παράδοση στο Αμερικάνικο σινεμά αυτού του είδους η ταινία ενηλικίωσης, όπου μια παρέα από αγόρια κάνουν τα πάντα για σεξ πριν τελειώσει η σχολική χρονιά. Σου αρέσουν γενικά αυτές οι ταινίες; Κι από πού πιστεύεις ότι πηγάζει αυτού του είδους η πίεση;

Είναι ενδιαφέρον. Ναι, μου αρέσουν πολύ αυτές οι ταινίες, είναι κάτι με το οποίο μπορώ να συνδεθώ. Όλα τα αγόρια μπορούν. Ακόμα και τώρα, στα 35 μου. Επιστρέφουν όλα πίσω σε αυτή τη γνώριμη ιδέα για μια εφηβική ταινία. Θες να βγεις, θες να γίνεις δημοφιλής, θες να κάνεις σεξ, θες να είσαι ο cool τύπος. Το να είσαι έφηβος είναι κάτι αρκετά δύσκολο στην πραγματικότητα. Γι’αυτό νομίζω πως τόσοι πιτσιρικάδες μπορούν να καταλάβουν αυτή την ταινία.

Το σχολείο μπορεί να είναι πολύ σκληρό, και όλοι κατανοούν αυτό το συναίσθημα του να θες να είσαι αποδεκτός, το να θες να είσαι cool. Νομίζω πως απλά είμαστε έτσι. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι που μας κάνει να νιώθουμε έτσι, είναι απλά κάτι φυσικό καθώς μεγαλώνεις. Γι’αυτό νομίζω πως ταινίες σαν αυτή θα υπάρχουν πάντα. Δε μπορώ να φανταστώ ποτέ τους ανθρώπους να κουράζονται από αυτού τους είδους τις ιστορίες.

Εσύ και οι άλλοι άνθρωποι πίσω από την ταινία, φέρατε και δικές σας εμπειρίες στην ιστορία;

Την ακούω πολύ συχνά αυτή την ερώτηση – λατρεύω να πηγαίνω σε πάρτι, ειδικά όταν μεγάλωνα. Έχω πολλές καλές εμπειρίες, πολλές τρελές εμπειρίες, αλλά αυτό που ήταν φοβερό σε αυτή την ταινία ήταν ότι, οι συγγραφείς είναι κάποιες πολύ καλές ιδέες, αλλά όλοι τελικά συνεισφέραμε. Ήταν ας πούμε, ιστορίες που ήταν δικές μας, πράγματα που είδαμε να συμβαίνουν, ή πράγματα που ακούσαμε να συμβαίνουν σε άλλους. Ήταν σαν μια μεγάλη συνεργασία. Φοβερή διαδικασία. Αν δηλαδή είχαμε πάει και ζούσαμε ένα τέτοιο πάρτι στην πραγματικότητα, δε νομίζω να επιβιώναμε… Οπότε ναι, υπάρχουν κομμάτια από τον καθένα μας σε αυτό το μεγα-πάρτι.

Πόσο πήρε για να ολοκληρωθεί η ταινία, κάπου διάβασα κάτι για δύο χρόνια;

Μας πήρε καιρό γιατί υπήρχε ΠΟΛΥ υλικό. Ετοίμαζε και το “Hangover 2” o Todd, οπότε ήταν δύσκολο να συντονίσουμε και τους χρόνους μας. Αλλά βασικά το υλικό. Ειδικά όταν βάλαμε μέσα και τις άλλες κάμερες, τα κινητά, τις κάμερες των ειδήσεων, τα ελικόπτερα, όλα αυτά… ήταν ζόρικο να το μοντάρουμε. Δηλαδή τα γυρίσματα ήταν 7 βδομάδες αλλά μετά ναι, όλη η διαδικασία πήρε κάπου 2 χρόνια.

Πώς μπορεί να περάσατε στα γυρίσματα αυτής της ταινίας;

Ο τρόπος που ήθελα να το γυρίσω ήταν να πιάσω αυθεντικές στιγμές. Ήθελα να έχει αληθινή αίσθηση. Δημιουργήσαμε λοιπόν ένα περιβάλλον που έμοιαζε όντως με πάρτι, είχαμε όλο τον κόσμο εκεί όλη την ώρα, είχαμε έναν DJ να παίζει συνέχεια μουσική. Ακόμα και ανάμεσα στις λήψεις, ακουγόταν μουσική, κόσμος μίλαγε και χόρευε, πέρναγαν τέλεια, ξέρεις. Όπου κι αν κοίταζες, κάτι γινόταν, ακόμα και πριν ξεκινήσει η κάμερα να τραβάει.

Οπότε είχαμε αυτή την απίστευτη ενέργεια στο σετ, δεν έμοιαζε ποτέ με δουλειά. Ήταν μεν γυρίσματα, όμως όλοι το απολάμβαναν εντελώς. Και αυτό ήταν στην πραγματικότητα. Βασικά πέτυχα αυτό που εξαρχής στόχευα: Να δημιουργήσω ένα περιβάλλον όπου θα έπιανα αυθεντικές στιγμές ανθρώπων να παρτάρουν και να διασκεδάζουν.

Γνωρίζεις για αυτά τα πάρτι που ξεπηδούν στην Αμερική που υποτίθεται είναι εμπνευσμένα από την ταινία;

Ειλικρινά, είναι κάτι που ποτέ δεν θα έλεγα… ξέρεις τι; Δεν είμαι υπέρ του να βγαίνουν οι άνθρωποι και να είναι παντελώς απρόσεκτοι βασιζόμενοι σε κάτι που έχουν δει σε μια ταινία. Επειδή, στην τελική, εμείς κάναμε μια ταινία. Μια κωμωδία. Κάτι πλαστό. Αυτά που γίνονται στην πραγματικότητα, δεν τα στηρίζω καθόλου. Θέλω να πω, αν κάνεις μια ταινία τρόμου ή μια περιπέτεια, δεν θες κάποιον που θα πάρει ένα στοιχείο από αυτή την ταινία και θα το αναπαράγει, έτσι δεν είναι; Νομίζω πως ο καθένας μπορεί να είναι πιο υπεύθυνος. Και το ξέρω πως είμαι ο τύπος που γύρισε μια ταινία σαν το “Project X”, αλλά…

…είναι κάτι σαν το “μην το δοκιμάσετε αυτό στο σπίτι”.

Ναι. Είναι μια κωμωδία. Είναι μια ταινία. Θέλω ο κόσμος να νιώθει ενθουσιασμένος, να τη δει και να πει “Γαμώ! Να μαζευτούμε να διασκεδάσουμε”, αλλά όχι με τρόπο που σημαίνει πως κόσμος θα τραυματίζεται στην πραγματικότητα, σωστά; Οπότε ναι, είναι κρίμα που έγινε αυτό, αλλά… ο κόσμος θα παρτάρει για πάντα. Θέλω να πω, αυτή η ταινία θα μπορούσε να μην έχει καν γυριστεί, και ο κόσμος και πάλι θα πάρταρε για πάντα. Είναι κάτι παγκόσμιο. Όλοι θέλουν να μαζεύονται και να διασκεδάζουν. Έτσι νιώθω.

*To “Project X” παίζεται από σήμερα Πέμπτη στις αίθουσες από την Village.