Συνέντευξη Adrian Younge: Ο συνθέτης του ‘Luke Cage’ δεν ακούει μουσικές που βγήκαν μετά το ‘78

Αν ανήκεις κι εσύ σε αυτούς που είδαν το ‘Luke Cage’ της Marvel αυτές τις μέρες και θαύμασαν σε αυτό πρώτα απ’όλα τη σχέση του με τη μουσική, τότε ορίστε, να ο άνθρωπός σου. Είναι ο Adrian Younge, ο γεννημένος το 1978 (σημαντικό αυτό, θυμήσου το παρακάτω στη συνέντευξη) μουσικός, ο οποίος είναι απλά αδύνατον να περιγραφεί με μία φράση. Εκτός ίσως από ιδιοφυία.

Ξεκίνησε κάνοντας χιπ-χοπ και σαμπλάροντας κομμάτια στα ‘90s κι έφτασε σήμερα να γράφει concept albums σαν το ‘Electronique Void’, μια ερωτική οδύσσεια με εξεζητημένης παραγωγής ηλεκτρονική μουσική. Διδάσκει τη νομική διάσταση του entertainment και είναι και παραγωγός. Δεν ακούει μουσικές που γράφτηκαν μετά τη γέννησή του, αλλά πιστεύει πως ο κόσμος γίνεται καλύτερος και είναι αισιόδοξος για το μέλλον.

Από το μπάσο και τα κίμπορντς των ‘90s στον αναλογικό του ήχο του σήμερα, έμαθε στο ενδιάμεσο να παίζει ένα σωρό όργανα, συνθέτοντας έναν μοναδικό νοσταλγικό ήχο βασισμένο από ψυχεδελική σόουλ των ‘60s και ‘70s ως το blaxploitation. Αρκεί να ακούσει κανείς τη μουσική που έγραψε για την πρώτη ταινία που έντυσε με δικές του νότες, το ‘Black Dynamite’ του 2009. Από τότε έχει γίνει πολλή δουλίτσα, ο Younge έχει ασχοληθεί με διαφορετικά στυλ, έχει πειραματιστεί με ήχους και είδη, έχει γράψει σάουντρακ για ταινίες που δεν υπάρχουν(!), κι έχει δουλέψει με σπουδαίους μουσικούς, από τον Ghostface Killah ως τον Kendrick Lamar και τον Ali Shaheed Muhammad των A Tribe Called Quest (με τον οποίον έγραψαν το ‘Luke Cage’).

Το 2016 ήταν πολύ δυνατό για τον Younge, καθώς παρουσίασε το ‘Electronique Void’ την ίδια στιγμή που οι ήχοι του ταξίδευαν στις οθόνες αμέτρητων θεατών μέσω της υπερηρωικής σειράς του Netflix. Τι καλύτερη στιγμή λοιπόν για να τον δούμε λάιβ στην  Αθήνα, στις 5 Νοεμβρίου, όταν ο Adrian Younge μαζί με τον Larry Gus θα βρεθούν στο stage του Gagarin 205 για ένα πραγματικά άχαστο λάιβ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ

H μεγάλη συνέντευξη με τον Larry Gus

Με αφορμή την επικείμενη εμφάνισή του, μιλήσαμε μαζί του για την παλιά μουσική που λατρεύει, για το μέλλον στο οποίο πιστεύει, για το ‘Luke Cage’, και για τη μουσική που θέλει ο ίδιος στον δικό του κόσμο.

*Ευχαριστούμε τον μουσικό και κομίστα Παν Παν, ο οποίος ανάμεσα στις περιπέτειες του Κεράση βρήκε λίγο χρόνο και μας πρότεινε τις καλύτερες ερωτήσεις της παρακάτω συνέντευξης. Κάθε μέρα βρίσκεται εδώ και μπορείτε ήδη να υποθέσετε πού θα είναι στις 5 Νοεμβρίου.

***

Έγραψες τη μουσική για το ‘Luke Cage’, μια σειρά με ιδιαίτερη συναίσθηση της μαύρης ιστορίας και του χιπ-χοπ. Πώς μπλέχτηκες με τη σειρά και πώς σου φάνηκε η εμπειρία;

Έγραψα τη μουσική με τον Ali Shaheed Muhammad και ήταν μια από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου. Δουλέψαμε αποκλειστικά σε αυτό για 9 μήνες, πασχίζοντας να φτιάξουμε μια από τις καλύτερες μουσικές που έχουν γίνει για τηλεοπτική σειρά. Μας ζήτησε να γράψουμε το score ο ίδιος ο δημιουργός και showrunner της σειράς, ο Cheo Cocker.

Ποια ήταν η αγαπημένη σου σκηνή από όλες στις οποίες ακούγεται η μουσική σου;

Η αγαπημένη μου σκηνή είναι στο 2ο επεισόδιο όταν ο Cottonmouth δέρνει τον Shameek. Είναι η αγαπημένη μου για πολλούς λόγους. Αγαπώ την εμβληματική φωτογραφία του Biggie και αγαπώ το πώς η μουσική τονίζει τον τρόμο της σκηνής.

To ‘Luke Cage’ είναι μέρος νομίζω ενός μεγάλου κύματος σειρών που εξετάζουν τη σύγχρονη εμπειρία από μια οπτική που ήταν σχεδόν απούσα μέχρι πριν λίγα χρόνια. Σειρές όπως το ‘Atlanta’, το ‘Insecure’, το ‘Queen Sugar’. Είναι σημαντικό που συμβαίνει αυτό τώρα;

Είναι ευλογία που μπορούμε επιτέλους να βλέπουμε περισσότερο diversity στις οθόνες της τηλεόρασής μας. Είναι σημαντικό επειδή βοηθά διάφορες κουλτούρες να κατανοήσουν καλύτερα η μία την άλλη και επίσης συνεισφέρει στη φθορά κάθε αντίληψης διακρίσεων.

Έχεις δουλέψει με ανθρώπους που αγαπούσες από μικρός (τον Ghostface Killah στο ‘Twelve Reasons to Die’) και με ανθρώπους που σκίζουν σήμερα (τον Kendrick). Πώς έγιναν αυτές οι συνεργασίες;

Όταν είσαι σε αυτή τη βιομηχανία γνωρίζεις πολύ κόσμο. Οι άνθρωποι ξέρουν άλλους ανθρώπους και με συστήνουν σε κόσμο. Εμένα με σύστησαν και στους δυο τους κοινοί μας φίλοι, και έτσι γράφτηκε η ιστορία.

Νιώθεις πως ο φαν είναι ακόμα ζωντανός μέσα σου;

Ο φαν είναι πάντα Ζωντανός μέσα μου. Δουλεύω με ανθρώπους που εκτιμώ ειλικρινά. Αυτοί οι δύο που αναφέρεις είναι δύο από τους καλύτερους που υπάρχουν και ήταν τιμή μου.

Σήμερα φαίνεται πως είναι ευκολότερο να γράψεις ηλεκτρονική μουσική χωρίς πολλά έξοδα όμως εσύ χρησιμοποίησες πολύ πιο ακριβά μέσα ώστε το ‘Electronique Void’ να ακούγεται πιο αναλογικό, με πιο ζεστό ήχο. Γιατί επέλεξες αυτή την old school προσέγγιση;

Οτιδήποτε δημιουργώ γίνεται με αυτή την old school προσέγγιση επειδή η μουσική πολύ απλά ακουγόταν καλύτερα τότε. Απεχθάνομαι την ψηφιακή ηχογράφηση όπως και plug in όργανα. Επεδίωξα να δείξω πώς πιστεύω ότι θα έπρεπε να ακούγεται η ηλεκτρονική μουσική, στον δικό μου κόσμο.

Φαίνεται πως έχεις μελετήσει την ιστορία της μαύρης μουσικής, αντλώντας όμως έμπνευση από διάφορες πηγές (μέχρι και Beatles στο ‘April Sonata’). Γιατί είναι σημαντικό το να αντλείς από την μουσική του παρελθόντος; Είναι λόγοι αισθητικής ή κλείνεις λογαριασμούς με το παρελθόν;

Ως καλλιτέχνης είναι πάντα σημαντικό να αντλώ έμπνευση από το παρελθόν επειδή είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι οι κλασικοί καλλιτέχνες. Όταν μελετάς τους σπουδαίους, μπορείς εύκολα να κάνεις ένα απόσταγμα αυτών που θεωρείς απαραίτητα και να παρεμβάλεις αυτά τα χαρακτηριστικά στις μοντέρνες δουλειές σου.

Ξεκίνησες κάνοντας χιπ-χοπ μουσική και χρησιμοποιώντας samples άλλων καλλιτεχνών αλλά καθώς εξελίχθηκες έφτασες σήμερα να κάνεις μουσική από το τίποτα και τώρα άλλοι σαμπλάρουν εσένα. Το βλέπεις σαν κλείσιμο ενός κύκλου;

Είναι οπωσδήποτε ένας κύκλος που ολοκληρώνεται επειδή πάντοτε ήθελα να με σαμπλάρουν σπουδαίοι όπως ο DJ Premier κι ο No I.D. Όταν με σαμπλάρουν τόσο σημαντικοί άνθρωποι, προστίθεται νέο νόημα στο ορίτζιναλ τραγούδι μου. Κάτι τέτοιο κάνει το ορίτζιναλ πιο επιθυμητό, κάτι που είναι μια υπέροχη και πολύ κολακευτική εμπειρία. Ελπίζω άνθρωποι να συνεχίσουν να σαμπλάρουν τον κατάλογό μου καθώς συνεχίζω να παράγω μουσική.

Υπάρχει κάποιο χιπ-χοπ άλμπουμ των τελευταίων 5-10 χρόνων που πιστεύεις πως θα είναι κλασικό στο μέλλον;

Δε μπορώ να απαντήσω αυτή την ερώτηση επειδή ακούω μόνο παλιούς δίσκους, πριν το ‘78.

Το κεντρικό μοτίβο του ‘Electronique Void’ μοιάζει να είναι αυτό ανθρώπως που προσπαθούν να ανακαλύψουν ξανά πώς να ερωτεύεσαι στη σημερινή εποχή. Πιστεύεις πως αυτό είναι πιο δύσκολο σήμερα;

Το κεντρικό θέμα είναι ότι κάποιοι άνθρωποι δεν ξέρουν πότε τους αγαπούν πραγματικά. Είναι ένα πρόβλημα που αντηχεί τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες. Πηγάζει από την ανασφάλεια και μπορεί να καταστρέψει δεσμούς. Το άλμπουμ αυτό είναι κάτι σαν μια μουσική διαπαιδαγώγηση που ασχολείται με αυτό το θέμα.

Η εποχή του Trump είναι αξιοσημείωτη εν μέρει και για το πώς όλη η συζήτηση σε αυτές τις εκλογές έχει εστιάσει σχεδόν αποκλειστικά στην εξέταση εντάσεων ανάμεσα σε φυλές και φύλα. Πιστεύεις πως ζούμε σε σημαντική στιγμή της ιστορίας; Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον;

Αν κοιτάξεις στο παρελθόν, θα συνειδητοποιήσεις πως η ανθρωπότητα πάντοτε γίνεται πιο πολιτισμένη. Είναι σημαντικό αυτή τη στιγμή οι γυναίκες να καταλάβουν τα ίσα δικαιώματά τους και αυτές οι εκλογές έχουν εντείνει αυτή την επίγνωση. Τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.

Ποια ταινία ή βιβλίο που είδες ή διάβασες πρόσφατα θα πρότεινες σε όλους;

Ταινία. Το ‘Black Dynamite’.

* Ο Adrian Younge εμφανίζεται ζωντανά στο Gagarin 205 στις 5 Νοεμβρίου μαζί με τον Larry Gus. Περισσότερες πληροφορίες + προπώληση εισιτηρίων.