Η ιατρική ειδικότητα που κινδυνεύει περισσότερο να πεθάνει από καρκίνο

Οι γιατροί είναι συνέχεια μέσα σε νοσοκομεία και γιατρεία, έχοντας στη διάθεση τους όλα τα μέσα που υπάρχουν για να τσεκάρουν την υγεία τους, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Έχουν και τις γνώσεις που τους επιτρέπουν να καταλαβαίνουν πότε δεν πάει κάτι καλά και χρίζει περαιτέρω παρακολούθησης. Έχουν και τις γνωριμίες -με τα χρήματα- να χρησιμοποιήσουν τα καλύτερα δυνατά μέσα.

Παρ’ όλα αυτά, ως άνθρωποι και αυτοί, πεθαίνουν. Δεν έχουν μεν, το ίδιο ποσοστό θνησιμότητας με άλλα επαγγέλματα, αλλά δεν είναι και Χαϊλάντερ.

Ποια ειδικότητα έχει το υψηλότερο ποσοστό;

Αυτό ήταν άγνωστο έως τώρα, καθώς οι περισσότερες μελέτες που είχαν γίνει τους συμπεριφερόταν ως μια ομάδα (όλοι οι γιατροί ήταν ένα). Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Harvard αποφάσισαν να βάλουν μια τάξη. Τα ευρήματα της εργασίας τους αποκαλύπτουν πως περισσότερο κινδυνεύουν οι χειρουργοί. Γενικά και ειδικότερα, από καρκίνο.

Οι χειρουργοί δεν κινδυνεύουν από πολλά

National Cancer Institute/Unsplash

Τα στοιχεία τους δείχνουν πως οι χειρουργοί στην άλλη ακτή του Ατλαντικού έχουν ποσοστό θνησιμότητας από καρκίνο που είναι πάνω από δύο φορές μεγαλύτερο, από αυτό των μη χειρουργών ιατρών. Είναι και περίπου 20% υψηλότερο από τους περισσότερους μη γιατρούς εργαζόμενους, ενώ συγκριτικά με το γενικό πληθυσμό, είναι από τα χαμηλότερα.

Οι επιστήμονες αξιολόγησαν αρχεία θανάτου για 1.080.298 άτομα, ηλικίας 25-74 ετών που ελήφθησαν από το Εθνικό Σύστημα Στατιστικών Ζωής του 2023, συμπεριλαμβανομένων 224 χειρουργών και 2.740 άλλων ιατρών.

Τα αρχεία πιστοποιητικών θανάτου παρείχαν ηλικία, φύλο, υποκείμενη αιτία θανάτου και συνήθη απασχόληση. Οι παρονομαστές πληθυσμού προέκυψαν από την Έρευνα Αμερικανικής Κοινότητας του 2023 και επαληθεύτηκαν με το Masterfile Ιατρών της AMA.

Οι ομάδες σύγκρισης περιελάμβαναν μη χειρουργούς ιατρούς, άλλους επαγγελματίες (δικηγόρους, μηχανικούς, επιστήμονες) και όλους τους άλλους εργαζόμενους.

Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπολόγισαν τη θνησιμότητα ανά 100.000 κατοίκους, χρησιμοποιώντας την τυποποίηση ηλικίας και φύλου στον τυπικό πληθυσμό των ΗΠΑ του 2000, ενώ υπολόγισαν τους λόγους θνησιμότητας (MRR).

Οι χειρουργοί λοιπόν, είχαν 355,3 θανάτους ανά 100.000, σε σύγκριση τους με 228,4 ανά 100.000 μεταξύ των μη χειρουργών ιατρών και τους 632,5 ανά 100.000 άλλων εργαζομένων (δικηγόροι, μηχανικοί, επιστήμονες).

Φάνηκε ότι οι μη χειρουργοί ιατροί ήταν οι λιγότερο πιθανό να πεθάνουν σε τροχαίο ατύχημα (3,4 ανά 100.000 άτομα), από ό,τι οι χειρουργοί (13,4 ανά 100.000) και οι εργαζόμενοι σε άλλα επαγγέλματα (16,6 ανά 100.000).

Οι χειρουργοί δεν κινδύνευαν το ίδιο με τους υπόλοιπους από γρίπη, νεφρική νόσο, ηπατική νόσο, σηψαιμία και διαβήτη ή αναπνευστικές παθήσεις. Κινδυνεύουν περισσότερο από τροχαία και επιθέσεις, με την κύρια απειλή να είναι ο καρκίνος – ειδικά τα νεοπλάσματα. Αυτή ήταν η μόνη κατηγορία που εμφάνισαν υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από τους άλλους εργαζομένους.

Ήταν της τάξεως των 193,2 θανάτων ανά 100.000 άτομα, με τους μη χειρουργούς να έχουν 87,5 ανά 100.000 και τους άλλους εργαζομένους να είναι στους 162 ανά 100.000 άτομα.

Ποιος απειλεί τους χειρουργούς

National Cancer Institute/Unsplash

Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι οι γνώσεις και οι πόροι υγείας, μεταξύ των χειρουργών και των μη χειρουργών γιατρών, είναι παρόμοιοι, με το αυξημένο ποσοστό θνησιμότητας στους χειρουργούς να οφείλεται πιθανώς σε επαγγελματικούς κινδύνους που σχετίζονται με τη χειρουργική εργασία (π.χ. έκθεση σε ακτινοβολία, στρες, αναθυμιάσεις αναισθητικών).

Ο Dr. Vishal Patel, εκ των ερευνητών εξήγησε στο MedPage Today ότι «οι χειρουργοί έχουν μια πολύ διαφορετική καθημερινή εμπειρία από άλλους γιατρούς. Πολλές ώρες εργασίας, σωματικές απαιτήσεις, νυχτερινές βάρδιες και μια κουλτούρα που μπορεί να αποθαρρύνει την αναζήτηση βοήθειας. Όλα αυτά μπορεί να έχουν αντίκτυπο στην υγεία.

Ωστόσο, μέχρι τώρα, δεν υπάρχουν εθνικά δεδομένα που να έχουν πραγματικά εξετάσει πώς τα πάνε οι χειρουργοί, όσον αφορά τη μακροζωία ή τις κύριες αιτίες θανάτου. Αυτή η μελέτη βοηθά στην κάλυψη αυτού του κενού».

Μολονότι η μελέτη δεν παρέχει τους υποκείμενους λόγους για το υψηλότερο ποσοστό των χειρουργών, λειτουργεί ως λόγος για περαιτέρω έρευνα, ώστε να πέσει το ποσοστό. Με την ευκαιρία, ίσως θα ήταν χρήσιμο να γίνει σχετική μελέτη και στην Ευρώπη, καθώς ακόμα δεν υπάρχουν σχετικά στοιχεία.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ