Πώς θα καταλάβεις ποιος ηγέτης έχει ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας
Yπάρχουν παγκόσμιοι ηγέτες που είναι νάρκισσοι, αλλά ο ναρκισσισμός δεν είναι προαπαιτούμενο της δουλειάς. Μια εγκληματολογική ψυχολόγος εξηγεί.
- 18 ΝΟΕ 2025
Στη δεδομένη χρονική στιγμή, ομολογουμένως υπάρχει ένα θεματάκι με τους παγκόσμιους ηγέτες. Περισσότερο παραπέμπουν σε έφηβους, οι οποίοι είναι -ορμονικά- στα ντουζένια τους και ανταγωνίζονται για τα πάντα, έχοντας την άγνοια κινδύνου για έμβλημα, παρά με ανθρώπους που έχουμε εμπιστευτεί πως -τουλάχιστον- θα διατηρήσουν την παγκόσμια ειρήνη.
Να ευχηθώ κουράγια, πριν σε ρωτήσω πόσο σίγουρος/η είσαι πως μπορείς να αναγνωρίσεις τους ηγέτες που έχουν ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας (ΔΔΠ) και άρα, πιστεύουν πως είναι πιο σημαντικοί από όλους, συμπεριλαμβανομένης της παγκόσμιας ειρήνης ή του λαού που καλούνται να υπηρετήσουν.
Η Δρ. Julia Shaw, εγκληματολογική ψυχολόγος διαβεβαιώνει μέσω του Honesty Box του LADbible Stories, λέει πως το πιθανότερο είναι οι περισσότεροι να κάνουμε λάθος.
Υπάρχουν λοιπόν, φίλη Julia παγκόσμιοι ηγέτες που είναι νάρκισσοι; «Δίχως αμφιβολία, ωστόσο δεν χρειάζεται να είσαι νάρκισσος, για να είσαι ηγέτης.
Και στην πραγματικότητα, αυτό που θεωρώ ότι έχει ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη ερώτηση είναι πως πολλοί άνθρωποι θα απαντήσουν θετικά στην ίδια ερώτηση, αλλά μπορεί να έχουν στο μυαλό τους ανθρώπους που δεν είναι νάρκισσοι.
Δεν πιστεύω πως ένας ηγέτης χρειάζεται να είναι νάρκισσος για να πετύχει. Μπορεί να καταφέρει, αν είναι φυσιολογικός, μη νάρκισσος, που αντιλαμβάνεται τα όρια και την αξία του».
Η ειδικός διευκρίνισε μια σημαντική λεπτομέρεια: «Προφανώς, όταν είσαι πρόεδρος ή πρωθυπουργός ή βασιλιάς χώρας, μπορείς να πεις “είμαι ο ηγέτης” και είναι ΟΚ. Δεν είναι ναρκισσιστικό σχόλιο, αλλά η πραγματικότητα.
Όταν όμως, το προχωράς και υπερεκτιμάς σε τι είσαι καλός και τι γνωρίζεις, όταν σταματάς να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που είναι ειδικοί στα πράγματα, για τα οποία χρειάζεται να πάρεις αποφάσεις τότε προκύπτει το τοξικό κομμάτι και ο κίνδυνος του ναρκισσισμού».
Πού καταλήγουμε, με τη βοήθεια της εγκληματολογικής ψυχολόγου;
«Για αυτό δεν πρέπει να εκλέγουμε ποτέ ανθρώπους, όταν βλέπουμε πως έχουν μια υποψία της παραπάνω τάσης, καθώς δεν θα κάνουν τις σημαντικές ερωτήσεις -αυτές σε θέματα που χρειάζονται βοήθεια- στους σωστούς ανθρώπους, γιατί δεν αντιλαμβάνονται πως χρειάζονται βοήθεια.
Οι νάρκισσοι εν τω μεταξύ, κερδίζουν τη μεγαλύτερη προσοχή, γιατί είναι οι πιο θορυβώδεις. Και είναι οι πιο θορυβώδεις, γιατί πιστεύουν πως είναι εκπληκτικοί.
Αυτό είναι το επικίνδυνο με τους ναρκίσσους και για αυτό δεν πρέπει να τους εκλέγουμε, ποτέ.
«Πρέπει να θυμόμαστε και ότι οι μη νάρκισσοι ηγέτες, κάνουν ήρεμα τη δουλειά τους, όπως θα έπρεπε. Οι νάρκισσοι φωνάζουν όλη την ώρα τις απόψεις τους. Κι έχουν άποψη για τα πάντα, γιατί πιστεύουν ότι είναι εκπληκτικοί και άρα πρέπει να έχουν άποψη για όλους και όλα».
Είναι οι άνδρες πιο σατανικοί από τις γυναίκες;
«Δεν μου αρέσει ο όρος “σατανικός”, σχεδόν όλα τα εγκλήματα γίνονται από άνδρες. Και συχνότερα τα θύματα είναι επίσης, άνδρες. Πιστεύω λοιπόν, πως είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει φυλετικό ζήτημα, υπό τους όρους του εγκλήματος, παραβάσεων, θυμού και εγκλημάτων βίας ή καλύτερα σε ό,τι αφορά όλα τα εγκλήματα».
Γιατί είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως οι όμορφοι άνθρωποι είναι κακοί;
«Υπάρχει ένα φαινόμενο που λέγεται halo effect. Είναι ο λόγος που πιστεύουμε πως οι άνθρωποι που είναι όμορφοι, είναι καλοί». Το φαινόμενο του φωτοστέφανου είναι επιβεβαιωμένη γνωστική προκατάληψη που θέλει τη θετική εντύπωση που έχουμε για ένα χαρακτηριστικό κάποιου ατόμου, να επεκτείνεται και σε άλλα χαρακτηριστικά του. Συνδέει την εξωτερική εμφάνιση με εσωτερικά χαρακτηριστικά, που στην πραγματικότητα μπορεί να μην έχουν σχέση μεταξύ τους.
Παρεμπιπτόντως, μπορεί μια κακή παιδική ηλικία να μας κάνει δολοφόνους;
«Όχι. Η κακή παιδική ηλικία δεν κάνει κάποιον να σκοτώνει ανθρώπους. Μπορεί να κάνει ανθρώπους πιο ευάλωτους σε άλλους στρεσογόνους παράγοντες. Για παράδειγμα, αν χάσεις τη δουλειά σου, αν ζεις σε συνθήκες φτώχειας, αν είσαι εθισμένος σε ουσίες, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να γίνεις λιγότερο καλός στη διαχείριση του στρες. Και πιθανότατα μπορεί να σου δώσει κακό τρόπο σκέψης για τον κόσμο, υπό την έννοια του ότι μπορεί για παράδειγμα, να μιμηθείς τα πράγματα που έκαναν οι γονείς σου -εάν οι γονείς σου έκαναν κακό ο ένας στον άλλον ή σε εσένα.
Οι περισσότεροι εξ όσων είχαν κακή παιδική ηλικία δεν εγκληματούν ως ενήλικες, κάτι που είναι σημαντικό να πούμε και να ξαναπούμε.
Το να έχεις ωστόσο, κακή παιδική ηλικία είναι πιο σύνηθες μεταξύ ανθρώπων που έχουν κάνει εγκλήματα.
Δηλαδή, δεν προκαλεί το έγκλημα, αλλά γίνεται παράγοντας κινδύνου ως προς την αδυναμία διαχείρισης της κοινωνίας και των συναναστροφών μεταξύ των ανθρώπων».
Εξήγησε πως οι δολοφόνοι αισθάνονται ενοχές στις πλείστες περιπτώσεις και αποκάλυψε ότι συμβαίνει και κάτι ακόμα: «Κάποιος που έχει σκοτώσει άνθρωπο, σχεδόν πάντα έχει διαταραχή μετατραυματικού στρες. Βλέπει δηλαδή, εικόνες σχετικές με το έγκλημα. Δεν λέω πως πρέπει να τους λυπηθούμε, αλλά είναι ένα γεγονός που σχετίζεται με τη μεταμέλεια και τις ενοχές. Επίσης, οι εγκληματίες έχουν το αίσθημα της απώλειας από την αξιόποινη πράξη τους».
Ποια είναι η μεγαλύτερη παρανόηση που έχουμε για τους ψυχοπαθείς;
«Μια από τις μεγαλύτερες παρανοήσεις είναι πως όσοι δολοφονούν, είναι ψυχοπαθείς. Η μεγαλύτερη είναι πως όλοι οι ψυχοπαθείς είναι έξυπνοι. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Αν δείτε τους ανθρώπους που έχουν διαγνωστεί με ψυχοπάθεια, σχεδόν πάντα έχουν δείκτη ευφυίας κάτω του μέσου όρου.
Δεν υπάρχουν δηλαδή, ψυχοπαθείς που είναι πραγματικά έξυπνοι και πολύ χειριστικοί. Ναι, είναι χειριστικοί, αλλά συχνά είναι κακοί σε αυτό. Και δεν χειρίζονται τους άλλους απαραίτητα με έξυπνο τρόπο.
Πιστεύω λοιπόν, ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε πως οι ψυχοπαθείς είναι πραγματικά έξυπνοι, ιδιοφυείς τύποι, γιατί οι περισσότεροι δεν είναι».
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.