PUBLI

Η Λίτσα Γιαγκούση και τα ‘αεροπλανικά’ της

Η Πειραιώτισσα που κάποτε μας έκανε να θέλουμε να την ‘κάνουμε’ όποτε βλέπαμε αεροπλάνο ‘ωρίμασε’ αρκετά ώστε να μπει στo Hall of Femme μας.

Μια χαρά γυναίκες είναι, προφανώς, η Cameron Diaz, η Natalie Portman και η Monica Bellucci. Αλλά δεν ήταν αυτές, παραδέξου το φίλε 30άρη, που ξεροστάλιαζες να πας να δεις την δεκαετία του ‘90. Τότε που το Λιτσάκι γέμιζε μαγαζιά και την καρδιά του αντρικού κοινού με όχι και τόσο καθαρές σκέψεις.

Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι το μικρότερο αυτό παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας από την Αμφιάλη είναι μια δίμετρη αψεγάδιαστη κουκλάρα. Ούτε ότι η φωνή της συναγωνίζεται εκείνη π.χ. της Αλεξίου. Όποιος όμως την έχει δει πάνω στην πίστα, όποιος έχει έρθει αντιμέτωπος με ένα ζευγάρι μάτια που άστραφταν από εξυπνάδα και ένα μισο-χαμόγελο που έμοιαζε να λέει ‘Γατάκια, άντρες σαν και εσάς τους τρώω για πρωινό’, ξέρει ότι άλλη ήταν και παραμένει η δύναμη της Λίτσας.

Ότι δηλαδή πρόκειται για μια πραγματική γυναίκα. Από εκείνο το είδος που σε κάνει να κόβεις το μουστάκι. Και, αν αναρωτιέστε, όχι, μουστάκι δεν είχα. Αλλά όντως έχει περάσει μια περίοδος που υπήρξα καψούρης μαζί της. Και όχι, δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ.

Όλα ξεκίνησαν γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1980 όταν η Λίτσα ανακοινώνει και επίσημα στους γονείς της ότι θέλει να γίνει τραγουδίστρια και αρχίζει να κάνει συναυλίες στην επαρχία με ένα συγκρότημα ονόματι Mice.

Όταν αυτό, όπως συμβαίνει συνήθως, διαλύθηκε η Γιαγκούση βρέθηκε να τραγουδάει για λίγο σε μια οικογενειακή ταβέρνα στη Νέα Ιωνία μέχρι που την πήρε στο πλευρό της η Πίτσα Παπαδοπούλου στο Αρχιπέλαγος.

Ενώ, κάπου μέσα σε όλα αυτά, βρήκε και ευκαιρία να κατέβει στα καλλιστεία του 1981. Εκεί που δήλωνε ότι ονειρό της ήταν να γίνει ‘μανεκέν’.

 

Και μετά μπήκαν ταυτόχρονα στη ζωή της τόσο ο Χρήστος Δάντης (μετέπειτα συζυγός της για πενταετία και ο άνθρωπος σε δίσκο του οποίου ήταν η πρώτη της επαφή με τη δισκογραφία) όσο και ο Γιάννης Κάραλης ( ‘ηθικός αυτουργός’ για μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της).

Και όταν λέμε επιτυχίες, εννοούμε επιτυχίες ‘βαρβάτες’. Τότε που όλοι τραγουδούσαμε για αεροπλάνα και γυναίκες που όταν δεν τις αγαπάς είναι καλύτερο να ‘την αφήνεις να φύγει, μην την τυραννάς’.

 

Μια εξαιρετική δεκαετία (τα 90s) για εκείνη που τελείωσε με την Λίτσα on top of her game. Τόσο φωνητικά (πάντα μου άρεσε το ιδιαίτερο γρέζι που είχε) όσο και σωματικά, με το κορμί της να έχει αποκτήσει κανονικά six pack (αν και, δυστυχώς, δεν υπάρχουν φωτογραφίες από εκείνη την περίοδο).

 

Αλλά εντάξει, μπορείς να πάρεις μια ιδέα από βιντεοκλίπ που φοράει μαγιό, όπως το παρακάτω.

Λίγο μετά, στα 00s, η Λίτσα αποφάσισε να κάνει μια αλλαγή, έκοψε τα μαλλιά της κοντά και άρχισε να τραγουδά σε πιο ποπ ροκ ύφος τραγούδια όπως το ‘Πάρα Πολύ’.

Μια επιλογή που δεν της βγήκε ιδιαίτερα. Αλλά δεν πειράζει. Καλή καρδιά που λένε.

Άλλωστε αυτή τη στιγμή, όπως μπορεί να καταλάβει κάποιος που έχει δει πρόσφατες συνεντεύξεις της, μοιάζει απολύτως ικανοποιημένη. Ζει εδώ και 5 χρόνια λίγο έξω από την Αθήνα, στα Βίλια, όπου είχε εδώ και πολλά χρόνια σπίτι. Μαζί με τον άντρα που αγαπά (σ.σ. είχαν γνωριστεί πριν γίνει τραγουδίστρια και βρέθηκαν ξανά μετά). Και ξεκινάει την μέρα της πηγαίνοντας για βόλτα στον Κιθαιρώνα μαζί με  τα τρια σκυλιά της που υπεραγαπά.

Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι αν από εκεί που είναι, όταν βγαίνει στον κήπο της και κοιτάζει ψηλά, βλέπει αεροπλάνα. Και αν ναι, τι σκέφτεται;