H Σμαράγδα Καρύδη γεννήθηκε για την καταστροφή (μας)

Πάνε 16 χρόνια από την πρώτη φορά που την έπιασε το μάτι μας, ως γκόμενα του Μαρκουλάκη στο Λόγω Τιμής. Και από τότε ποτέ δεν πάψαμε να αισθανόμαστε πως κάτι πολύ επικίνδυνο παίζει με την πάρτη της. Γιατί αυτό που κάνει την Σμαράγδα να ξεχωρίζει δεν είναι το αψεγάδιαστης κατατομής πρόσωπο της, αλλά το γεγονός ότι επιμένει να παίζει στην πόκα της ζωής με τους δικούς της όρους.

Μια χαρακτηριστική ατάκα της Σμαράγδας που δείχνει πως μια πραγματικά ωραία γυναίκα (με καρτουνίστικα ένρινη μπλαζέ σέξι φωνή) μπορεί να ξεστομίσει την μεγαλύτερη ηλιθιότητα χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι.

Σμαράγδα Καρύδη 

Γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει άντρας που να έχει κοιτάξει κατάματα τα καταπράσινα, σχεδόν γατίσια, μάτια της και να μην μπορεί μετά να θυμηθεί κάθε λεπτομέρειά τους, κάθε τελευταίο ατίθασο κόκκο.

Κάτι που η μικρή Καρύδη (πανέμορφη, όπως μπορείτε να δείτε στην παρακάτω φωτό) προφανώς και διαπίστωσε από πολύ νωρίς.

Ήδη από τα χρόνια που μεγάλωνε ως έφηβη στους δρόμους γύρω από την πλατεία Εξαρχείων. Πολύ πριν μπουκάρει με τσαμπουκά στην δραματική σχολή του εθνικού θεάτρου για να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση.

Οι άνθρωποι του χώρου του μίντια που την ξέρουν καλά, μιλούν για ένα πολύ ιδιαίτερο πλάσμα. Γεμάτο πάθη και ελαττώματα που η ίδια τρέχει πρώτη να παραδεχτεί. Όπως η ακαταστασία της (‘’ την έχω βελτιώσει αρκετά αλλά όταν την αφήνω ανεξέλεγκτη, δεν την αντέχω’’) και η αναβλητικότητά της (‘’ Π.χ. με το κάπνισμα. Όλο λέω ότι θα το κόψω αλλά είμαι αναβλητική με αυτά τα πράγματα’’).

Καθώς επίσης και το παθιασμένο του χαρακτήρα της, όπως προκύπτει από δηλώσεις όπως ‘’Μου έχει τύχει να με κυριέψει ακραία ζήλια, αλλά δεν ξεπέρασα τα όρια. Κλώτσησα τοίχους και έσπασα πράγματα, αλλά μέχρι εκεί’’.

Αν και η ψίχα του χαρακτήρα της κρύβεται αλλού. Συγκεκριμένα στην απέραντη ανάγκη που νοιώθει να κάνει τους φίλους της να γελάνε ( ‘’Xαρά μου δημιουργεί πάντα όταν κάνω τους άλλους να γελάνε. Το είχα από μικρή αυτό. Όλη μου η χαρά ήταν να κάνω τις φίλες μου να γελάνε’’). Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο ρόλος της Ντάλιας στο Παρά Πέντε γράφτηκε με εκείνη κατά νου.

Ούτε ότι -ακόμη και στις φαντασμαγορικά σέξι και γυμνές σκηνές κατά την διάρκεια του Λαζοπουλικού Ο καλύτερός μου φίλος- αυτό που σου μένει είναι η αντίφαση μιας πολύ ωραίας γυναίκας που αυτοσαρκάζεται ανελέητα προκειμένου να σε κάνει να γελάσεις.

Στο μυαλό μου η Καρύδη είναι κάτι σαν την δική μας εκδοχή της Cameron Diaz. Μόνο που η Σμαράγδα δεν είναι ούτε χαζοχαρούμενη, ούτε Καλιφορνέζικα αφελής.

Είναι ο ορισμός της femme fatale, μια γυναίκα που σε κάνει να θέλεις να σκοτώσεις για να την αποκτήσεις. Ακόμη και αν αυτός ο χαρακτηρισμός είναι κάτι που σιχαίνεται σχεδόν εξίσου με τις μικροαστικές ερωτήσεις για το πότε επιτέλους θα γίνει σύζυγος και μάνα.

Ουσιαστικά  αυτό που την ρωτάνε οι δημοσιογράφοι (κυρίως οι γυναίκες), είναι το πόσο ακόμη σκοπεύει να μένει ακαλούπωτη, δυνητικά διαθέσιμη, ένας δημόσιος κίνδυνος. Και το γεγονός ότι –προς τιμήν της- έχει βγει και παραδεχτεί ότι έχει υπάρξει τρίτο πρόσωπο σε σχέση δεν  βοηθάει στο να την δουν/δούμε διαφορετικά.  (” Μου έχουν συμβεί και τα δυο. Και υπήρξε τρίτο πρόσωπο στη σχέση μου και έχω υπάρξει εγώ τρίτο πρόσωπο. Αυτές οι καταστάσεις είναι πολύ δύσκολες και συνήθως αυτός που ταλαιπωρείται είναι αυτός που βρίσκεται στη μέση, όπως κοιτάμε από δεξιά!”).

Στα 40 της, η Σμαράγδα βρίσκεται στην καλύτερη φάση της ζωής της. Ξέρει ακριβώς ποια είναι και τι θέλει. Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ‘’ Έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος. Έχω ηρεμήσει. Είμαι πολύ καλύτερα τώρα από ό,τι ήμουν στα 20 μου, αλλά το φοβάμαι το μετά. Θα ήθελα να κάνω pause τώρα, εδώ που είμαι. Αν και γενικά δεν με πιάνει αυτή η υστερία που οδηγεί τις γυναίκες στα λίφτινγκ και τα μπότοξ. Επίσης έχω αποδεχθεί το σώμα μου. Δεν είμαι η Zιζέλ αλλά και με το σώμα που έχω μια χαρά τα έχω καταφέρει. Έχω ατέλειες που θα ήθελα να ήταν καλύτερες, όπως π.χ. τα αυτιά μου που θα τα μίκραινα λίγο, αλλά πια και αυτές τις έχω αγαπήσει’’.

Όχι, δεν είναι η Ζιζέλ. Αλλά αν είναι δεδομένο ότι, αν ποτέ την γνώριζε η Βραζιλιάνα, θα ένοιωθε τις τρίχες στο πίσω μέρος του σβέρκου της να σηκώνονται.

Είπαμε, δεν φταίει η Σμαράγδα. Απλά έτσι είναι σχεδιασμένη.