H Zoe Saldana έγινε από μπλε, πράσινη

Μια bisexual Λατίνα που διαθέτει το σώμα Σκανδιναβής μπαλαρίνας και τον τσαμπουκά Τζαμαϊκανού gangster. Από μόνο του επίτευγμα και επαρκής αφορμή για να ασχοληθούμε, μετά από 33 μήνες, μαζί της. Aν και το bisexual δεν είναι ακριβώς αλήθεια. Το κορίτσι που γεννήθηκε στο New Jersey και μεγάλωσε στον Άγιο Δομίνικο απλώς σιχαίνεται τις ταμπέλες.

Παρότι εδώ και ένα χρόνο είναι παντρεμένη (με τον πρώτο άντρα που, όπως είπε, της φέρθηκε ως άνθρωπο και όχι ως ‘τρόπαιο προς επίδειξη’) δεν έχει κανένα πρόβλημα να δηλώσει στο περιοδικό Allure πως, αν τύχει και της αρέσει κάποια, δεν θα δίσταζε να κάνει σχέση σχέση μαζί της.

Προσθέτοντας επιπλέον ότι, και σε αυτή την περίπτωσή, η οικογένειά της θα την στηρίξει. Όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια. Όπως έκανε όταν γύριζε μικρή από το σχολείο έχοντας μπλέξει σε ένα ακόμη καβγά επειδή κάποιος είπε κάτι ρατσιστικό για εκείνη.

Εννοείται πως η συγκεκριμένη lesbian power δήλωση προκάλεσε τον κακό χαμό. Όπως έγινε και με τη συνέντευξη που έδωσε καπάκι στην Amanda de Cadenet όπου εξηγούσε ότι για πολλά χρόνια ήταν ‘τεμπέλα στο κρεβάτι’ και προτιμούσε την ιεραποστολική στάση. Εξηγώντας πως πλέον έχει αλλάξει μυαλά και είναι πάντα από πάνω. Βάζοντας μάλιστα μαξιλάρια κάτω από την πλάτη του εραστή της ώστε να έχει χώρο για τα μακριά πόδια της.

Το κρίμα είναι πως, με όλα τα παραπάνω σεξουαλικά, χάθηκε η ουσία. Το γεγονός δηλαδή ότι, στην ίδια συνέντευξη, δήλωσε με μάτια που έβγαζαν φωτιά “Δεν ορίζομαι από τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις, το χρώμα του δέρματος μου ή την εθνικότητά μου. Είμαι απλά η Zoe. Και αυτό είναι το μεγαλύτερό μου επίτευγμα στη ζωή”.

Μια ζωή η οποία, για κάποια με το δικό της χρώμα δέρματος, πάθος και μόρφωση (μιλάει 4 γλώσσες), στην συγκεκριμένη δουλειά δεν πρέπει να ήταν και πολύ εύκολη.

Ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια μετά το Center Stage του 2000, τον πρώτο της δηλαδή μεγάλο ρόλο ως ισχυρογνώμων μπαλαρίνα (αυτό που όντως ήταν μέχρι τότε), όταν βρέθηκε να συμπρωταγωνιστεί δίπλα σε ‘ταλέντα’ όπως την Britney Spears (Crossroads, 2002) και τον Ashton Kutcher (Guess who, 2005) πριν τα στούντιο συνειδητοποιήσουν ότι αυτή δεν είναι η καλύτερη δυνατή χρήση του κορμιού, του προσώπου και του μυαλού της.

Και, κάπως έτσι, εντελώς με τα ψέματα (σ.σ. με την εξαίρεση της συμμετοχής της στο Terminal και σε μια από τις ταινίες των Πειρατών της Καραϊβικής) , φτάσαμε στο 2009. Τότε που έγινε επιτέλους το μεγάλο μπαμ με την πάρτη της τόσο με το Avatar όσο και με το πρώτο Star Trek.

Τότε που η καριέρα της σοκολατένιας κινηματογραφικής γαζέλας (ναι, ναι, το ξέρω ότι είναι γραφικό, αλλά της ταιριάζει) απογειώθηκε στην στρατόσφαιρα και άρχισε να πρωταγωνιστεί σόλο σε ταινίες (Colombiana, Nina) και μίνι τηλεοπτικές σειρές (το φετινό Rosemary’s Baby) ή τουλάχιστον να είναι το πρώτο γυναικείο όνομα σε αυτές (The Losers, Τhe Words).

Αν και, προσωπικά, και πάλι δεν είμαι ευχαριστημένος. Περιμένω περισσότερα από τη Zoe. Το ίδιο, είμαι σίγουρος, και εκείνη. Ειδικά τώρα που ο χρόνος της τελειώνει αφού όταν τελειώσουν τα γυρίσματα του Avatar 4 θα είναι ήδη 40 χρονών. Μια ηλικία που στο Χόλιγουντ είναι σχεδόν αδύνατον να βρεις καλούς ρόλους. Σε όσα franchise (Star Trek, Guardians of the Galaxy) και ας συμμετέχεις ταυτόχρονα.

Θέλω να ελπίζω ότι το κορίτσι θα βρει τη λύση. Είπαμε, διαθέτει υπερβολικά πολύ μυαλό και τσαμπουκά για να επιτρέψει σε οτιδήποτε να σταθεί στον δρόμο της.