WOMEN

Στείλτε εδώ και τώρα την Εύα (Καϊλή) στη Βραζιλία

Η συγκεκριμένη φωτό είναι από το Euro. Δεν θα μας χάλαγε όμως να ήταν η 35χρονη Θεσσαλονικιά σήμερα στην εξέδρα. Ούτε, φυσικά, τους καμεραμάν όλων των τηλεοπτικών δικτύων του πλανήτη. Ναι, είναι τόσο όμορφη. Και ναι, αργήσαμε τραγικά πολύ να την βάλουμε στο Hall of Femme μας.

Είναι πραγματικά γελοίο το πόσο όμορφη είναι από κοντά η -ψηφισμένη ως ‘πιο σέξι πολιτικός της Ευρώπης’ από την εφημερίδα Sun- ευρωβουλευτής της Ελιάς. Κάτι που είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω, χρόνια πριν, όταν καταδέχθηκε να έρθει στα γραφεία των lifestyle εκδόσεων που δούλευα προκειμένου να συζητήσει το ενδεχόμενο μιας λίγο πιο ‘προχώ’ φωτογράφησης.

Το ξέραμε και οι δυο ότι αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί (το κορίτσι φωτογραφίζεται σπάνια και πάντα προσεκτικά). Αλλά εκείνη είχε την ευγένεια να περάσει, μετά από μήνες ‘πολιορκίας’. Και εγώ είχα την ‘αγένεια’ να μην μπορώ να σταματήσω να την κοιτάζω.

Στα μάτια, εννοείται. Εννοείται; Στείλτε εδώ και τώρα την Εύα (Καϊλή) στη Βραζιλία

Ναι, η Εύα, παρά τα παραπανίσια κιλά που κατά περιόδους κουβαλά (στο κάτω μέρος-το πάνω είναι σταθερά έξοχο), είναι η πιο ωραία Ελληνίδα που έχω δει από κοντά. Άμεσα συγκρίσιμη μόνο με την Άντζελα Γκερέκου με την οποία είναι φανερά μέλη της ίδιας, εξωγήινα όμορφης, ράτσας.

 

Όχι δηλαδή ότι η αδελφή της, Μανταλένα (τελειόφοιτη της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ με μεταπτυχιακά στο Λονδίνο) , πάει πίσω. Κάτι που αποδεικνύει περίτρανα την συνταρακτική δύναμη των καλών γονιδίων.

 

Και φαντάσου ότι εκείνη την εποχή, μετά από χρόνια σε αντρικά περιοδικά, το μάτι μου ήταν χορτασμένο από όμορφες γυναίκες. Σχεδόν κορεσμένο. Πως να το πω, πολύ δύσκολα μου έκανε κάποια εντύπωση. Ένα ‘κουσούρι’ που μου έχει μείνει μέχρι και τώρα.

Μόνο που η Εύα, ‘Η Μπάρμπι της Ελλάδας’ κατά την τουρκική εφημερίδα Hurriyet, ήταν ξεκάθαρα από άλλο ανέκδοτο. Όμορφη σαν αρχαία Ελληνίδα θεά. Επίσης χαμογελαστή, έξυπνη, ευγενική και ετοιμόλογη. Ένα πακέτο που σε κάνει να αισθάνεσαι, αν είσαι άντρας με έστω και την παραμικρή αυτεπίγνωση, τόσο απελπιστικά ανάξιος όταν βρίσκεσαι μπροστά της.

Άσε που σε αντίθεση με 9 στους 10 πολιτικούς που έχω γνωρίσει, η νεότερη εκλεγείσα βουλευτής της Βουλής το 2004 (έδρα που έχασε επειδή ο τότε αρχηγός Γιώργος Παπανδρέου επέλεξε την περιφέρειά της για να εκλεγεί-μια από τις δυο φορές που της έχει τύχει αυτό) ήταν και παραμένει ένας κανονικός άνθρωπος. Με τα φλερτάκια του, τα ποτάκια του, τις εξόδους του και τα λαθάκια του.

Αλλά όχι τους γάμους του. Κάτι που επίσης μετράω στα υπέρ της. Ότι δηλαδή δεν μπήκε στο τριπάκι να καλοπαντρευτεί -ιδανικά με κάποιο γόνο παλιάς πολιτικής οικογένειας- γιατί αυτό θα ήταν το ‘πρέπον’ για μια βουλευτή που ψάχνει να μπουστάρει την καριέρα της.

Ενώ, τώρα που τα χρόνια πέρασαν και το μυαλό μας έπηξε, είναι ολοφανερό ότι δεν υφίσταται καμία σύγκριση ανάμεσα σε εκείνη και την Έλενα Ράπτη. Όπως δηλαδή συνέβαινε συνεχώς τα πρώτα χρόνια της παράλληλης πορείας τους.

Ναι, η Έλενα είχε ανέκαθεν πολύ καλύτερο κορμί. Λαχταριστό, φυσικό και σχεδόν αψεγάδιαστο. Το πρόσωπο όμως της Εύας σε κάνει να σιχαίνεσαι που δεν είσαι ζωγράφος ώστε να έχεις το ταλέντο το αποθανατίσεις.

Και, το πιο εξωφρενικό από όλα, γίνεται καλύτερη όσο περνούν τα χρόνια. Κάτι που θα νοιώσουν στο πετσί τους οι υπόλοιποι Ευρω-βουλευτές που θα την έχουν πλέον κοντά τους. Όσο ξενέρωτα βορειοευρωπαίοι και αν είναι οι περισσότεροι από αυτούς.

Καταλαβαίνω ότι όλα τα παραπάνω ακούγονται πολύ διθυραμβικά για να είναι αληθινά. Όμως επιμένω. Αν την δεις από κοντά, σχεδόν δακρύζεις. Και σκέψου ότι δεν έχω τολμήσει καν να μιλήσω για το πόσο μορφωμένη είναι (δεν αναφέρομαι στο πτυχίο αρχιτεκτονικής, αλλά στα σοβαρά βιβλία που διαβάζει από τότε που ήταν πιτσιρίκα).

Ούτε για το γεγονός ότι, την εποχή που παρουσίαζε δελτία στο Mega και τα ξένα ΜΜΕ την αποκαλούσαν ‘ Η Ελληνίδα θεά των ειδήσεων’ και παρά την απειρία της, ήταν αντικειμενικά πολύ καλή.

Εννοείται, επίσης, ότι όλα τα παραπάνω είναι πέρα για πέρα αυτονόητα. Όπως εννοείται ότι η Εύα δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για όλα αυτά.

Έχει συνηθίσει το σοκ που προκαλεί η ομορφιά της. Έχει συνηθίσει το να βλέπει πόρτες να της ανοίγουν (αλλά και να της κλείνουν) εξαιτίας της. Έχει συνηθίσει να αναγκάζεται να υπενθυμίζει στους συναδέλφους της ότι δεν είναι ντροπαλό κοριτσάκι αλλά μια δυναμική γυναίκα που δεν διστάζει να στείλει στο πειθαρχικό (το ‘στον διάολο’ δεν αρμόζει στον χαρακτήρα της) όποιον ξεφύγει από τα όρια.

Με άλλα λόγια είναι καλά στο πετσί της. Οπότε απλά συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει. Δηλαδή να προσπαθεί να είναι ο εαυτός της. Δεν είναι εύκολο. Αλλά, είπαμε, και εκείνη δεν είναι συνηθισμένη περίπτωση. Και σίγουρα δεν είναι από τις περιπτώσεις που αυτό που βλέπεις είναι το μόνο που έχεις να πάρεις.