PUBLI

Θα έτρεχες έναν μαραθώνιο για την Σύλβια Παπαδάκη

Το κορίτσι από την Κρήτη αξίζει όσο ελάχιστες Ελληνίδες μία θέση στο Hall of Femme του Oneman.

Μπορεί εδώ στο Oneman να έχουμε γράψει ότι είναι η τέλεια γυναίκα, ότι είναι από εκείνες που δεν χρειάζονται τα μαγικά του Photoshop για να δείχνουν υπέροχες στα περιοδικά, ότι ανήκει – αν όχι πρωτοστατεί – στην κατηγορία των Ελληνίδων με το καλύτερο φυσικό στήθος, αλλά αν το καλοσκεφτείς, η Σύλβια Παπαδάκη δεν πήρε ποτέ αυτό που της άξιζε από την Ελληνική showbiz. Αν αναλογιστείς μάλιστα ότι είναι εστεμμένη το 2008 με τον τίτλο της Playmate, μάλλον κάτι έχουμε κάνει λάθος.

Και είναι πολλοί εκείνοι που θα σου μιλήσουν για το στήθος της. Ναι, είναι εκείνο το οποίο χάζευα πιτσιρικάς στην παρακάτω φωτογραφία όταν πρωτοπήγα στο MAX το 2006 και αναρωτιόμουν αν είναι δυνατόν να μην ξέρω αυτό το κορίτσι.

 

Είναι αυτό το οποίο κέρδισε την προσοχή σε κάθε λήψη της φωτογράφησης που της κάναμε μερικά χρόνια μετά στη Μύκονο, λίγους μήνες πριν κλείσει το περιοδικό.

 

Είναι αυτό που θα κάνει πολλούς να την ακολουθήσουν στο Instagram και να χαζεύουν τις φωτογραφήσεις που κάνει τώρα “ξενιτεμένη” στο Miami. (Αν ακολουθήσεις εμένα, θα βλέπεις κυρίως φαγητά)

 

Είναι αυτό που θα σου τραβήξει το βλέμμα σε κάθε διαφήμιση, σε κάθε βίντεο που θα δεις για εκείνη, σε κάθε σχεδόν φωτογραφία που έχει τραβήξει ποτέ φωτογράφος από εκείνη προσπαθώντας να αναδείξει με τον δικό του τρόπο κάτι που έχουν προσπαθήσει τόσοι και τόσοι άλλοι φωτογράφοι πριν από αυτόν να αποτυπώσουν.

 

Σύλβια Παπαδάκη 

Αλλά όλα αυτά τα αφιερώματα, όλα όσα έχω γράψει κι εγώ κατά καιρούς για το στήθος της και εκείνη, στερούνται κάτι πολύ σημαντικό. Της ουσίας ότι η Σύλβια είναι ένα από τα πιο καλά και αγαπημένα παιδιά του ελληνικού modelling και ειδικότερα ένα κορίτσι που άργησε πολύ να μπει στη δημόσια σφαίρα. Μάλλον γιατί δεν το ήθελε και πολύ.

Βλέπεις είχε όλους τους τρόπους, όλα τα μέσα, όλους τους σωστούς ανθρώπους δίπλα της για να εξαργυρώσει την επιτυχία της το 2008 και να πρωταγωνιστήσει λίγα χρόνια πριν αρχίσουμε να βλέπουμε τα σημάδια της κρίσης στην ελληνική αγορά. Εκείνη όμως φαινόταν να μην το θέλει και πολύ. Φαινόταν να απολαμβάνει τις όποιες φωτογραφήσεις έκανε, να υπηρετεί όσο καμία άλλη όποια πρόκληση βρισκόταν μπροστά της και να κρατά για τον εαυτό της αυτό που τόσες και τόσες δεν κατάφεραν να κρατήσουν. Το όνομά της άθικτο και αμόλυντο σε μια εποχή που ήταν τόσο μα τόσο εύκολο να μεγαλουργήσεις και να βγάλεις λεφτά βγαίνοντας λίγο προκλητικά στο προσκήνιο.

 

Δεν θα πω ότι είναι από τα κορίτσια του χώρου που ξέρω καλά. Γιατί δεν την ξέρω καλά. Και το τριήμερο που περάσαμε μαζί της με όλη την ομάδα του MAX στη Μύκονο, από το πλοίο που είχε ξαπλώσει στον καναπέ και κοιμόταν ήσυχη μέχρι τις βόλτες στα Ματογιάννια, σίγουρα δεν ήταν αρκετό για να πω κάτι παραπάνω από αυτό. Η Σύλβια Παπαδάκη ήθελε απλά να κάνει τη δουλειά της και να περάσει καλά. Η Σύλβια είναι ένα καλό παιδί, πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα που έχω γνωρίσει στο χώρο.

Με σχετικά σκληρά χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, υπέροχα σχηματισμένα χείλη, ένα πολύ κοριτσίστικο χαμόγελο και αναλογίες για τις οποίες θα σκότωνε κάθε κορίτσι εκεί έξω, η Σύλβια είναι κάτι παραπάνω από άξια για να μπει στο Hall of Femme μας.

Είναι ο λόγος που ξεκινήσαμε να βάζουμε Ελληνίδες στο Hall of Femme μας