70 πράγματα που μας θυμίζουν την μάνα μας

Το πιο εύκολο και ταυτόχρονα πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο είναι το να πεις ευχαριστώ. Για όσα έχει κάνει και όσα έχει αποφύγει. Για όλα αυτά που είναι και που (συγκρατείται και) δεν είναι. Κάθε χρόνο, την ημέρα της μητέρας νιώθουμε όλοι ένα σφίξιμο ως προς την έκφραση και ταυτόχρονα μία γλυκιά ανατριχίλα που έχουμε την ευκαιρία να πούμε αυτό το ‘χρόνια πολλά μαμά’ με τον όποιο τρόπο.

Συγκινητικά, αστεία, ακόμα και τυπικά για τους πιο σκληρούς και καθωσπρέπει.

Φέτος, αφού φάγαμε μαζί τους, αφού καταφέραμε να χωρίσουμε σε μία παράγραφο το τι σημαίνουν για εμάς και αφού έχουμε παραδεχτεί ήδη πόσο μαμάκηδες είμαστε και θα είμαστε μέχρι ο φούρνος να σταματήσει να μυρίζει το αγαπημένο μας φαγητό που μπορεί να μαγειρευτεί ακόμα και στις 12 τα μεσάνυχτα επειδή το ζητήσαμε με την πιο γλυκιά φάτσα του κόσμου, ήρθε η ώρα να φτιάξουμε τη λίστα με όλα αυτά που για μας είναι ‘μαμά’ και θα είναι ‘μαμά’.

Το team του Oneman με συμμετέχοντες από όλο το team της 24Media μύρισαν, άκουσαν, γεύτηκαν όλες τις στιγμές που στο μυαλό τους μετουσιώνονται στο άγγιγμα της μητέρας τους. Προφανώς, τα σχόλια υπάρχουν μόνο και μόνο για να μπορείς να κάνεις τη λίστα με τα πράγματα μεγαλύτερη και πιο προσωπική. Και αν θέλεις, να τη δείξεις και στη μαμά σου.

‘Χρόνια Πολλά’

Οποιαδήποτε πίτα με χειροποίητο φύλλο.

Το παστίτσιο της (είναι το καλύτερο παστίτσιο του κόσμου).

Οι καμένες αλλά πεντανόστιμες κατά τα λεγόμενά της φακές.

Ο λουκουμάς σε σχήμα πατούσας.

Τα πιροσκί.

Μπουργκινιόν, ή όπως διάολο το λένε αυτό το γευστικό ποίημα που φτιάχνει σε κάθε γενέθλια μου ή γιορτή.

Τα τάπερ με φαγητό για ένα λόχο.

Πατάτες τηγανητές με αυγά. Και φέτα. Και μπέικον. Και λουκάνικα.

Το σβουρηχτό φιλί που μου δίνει στο λαιμό όταν τελειώνει η αγκαλιά μας.

Η φωνή της το πρωί και το ελαφρύ τρίψιμο στην πλάτη για να ξυπνήσω.

Το ραδιόφωνο που παίζει το πρωί όταν μαζεύει το σπίτι.

Η φράση ”όλα θα γίνουν”.

Τα κόκκινα χέρια από τα απορρυπαντικά.

Το ρόλεϊ στη φράντζα για όγκο.

 

Ο τρόπος που γελάω.

Η φράση “Πάρε κάτι για από πάνω“.

Οι ασπροπίνακες γιατί είναι δασκάλα.

Οι ρυτίδες έκφρασης στα μάτια.

Ο βήχας του τσιγάρου.

Το χτύπημα του φλιτζανιού για φτιάξιμο νες.

Η μπιρίμπα.

Ο Ρίτσαρντ Γκιρ (αγαπημένος της) .

O Βασίλης Παπακωνσταντίνου (αυτός να δεις).

Η τριπλή επανάληψη μιας φράσης (στο καλό, στο καλό, στο καλό), σαν να έχει eccho.

Ο ήχος που κάνουν τα τακούνια στα πλακάκια.

Οι παστέλ πυτζάμες.

Τα σκουλαρίκια με τα clips.

Ο ήχος από τα βραχιόλια της τα καλοκαιρινά μεσημέρια, όταν ερχόταν να τσεκάρει αν κοιμάμαι (δεν κοιμόμουν).

Τα φουντωτά μαλλιά αφάνα.

Η φράση: “ό,τι κι αν συμβεί θα το αντιμετωπίσουμε“.

Ο ήχος από ντουλάπες να ανοιγοκλείνουν.

Η φράση “μόλις φτάσεις κατευθείαν τηλέφωνο“.

Η ΙΟΝ αμυγδάλου.

Τα lactaκια.

Η ατάκα “μην τρέχεις” κάθε φορά που φεύγεις από το σπίτι με το αυτοκίνητο.

Η ερώτηση “ποιος θα οδηγήσει, είναι καλός οδηγός;” πριν πας ταξίδι με το αυτοκίνητο.

Η ατάκα “δεν πιστεύω να γίνουν επεισόδια” πριν πας στο γήπεδο.

Το υποκοριστικό που χρησιμοποιεί μόνο εκείνη από τότε που ήσουν 4 και συνεχίζει παρ’ ότι έφτασες 30.

Η μυρωδιά του φρεσκοπλυμμένου ρούχου.

Το ‘Angie’ των Rolling Stones που κάνει πάντα sing along όποτε το ακούει.

Τα γλυκά και λουλουδάτα αρώματα.

Οι ατέλειωτες ώρες στο αυτοκίνητο στις διακοπές (ήθελε να δούμε όλο το νησί, όσο μεγάλο κι αν ήταν).

Η λέξη ‘χαρώτο’.

Οι άνθρωποι που σιχαίνονται τα παπούτσια.

Το περπάτημα χωρίς σταματημό και πολλές φορές χωρίς νόημα.

Τα όνειρα για μακρινά ταξίδια.

Τα παιδιά που παίζουν ‘μήλα’.

Οι Πανελλήνιες.

Το παιχνίδι ‘Γιάντες’.

Το Puzzle Bobble.

Τα Χανιά.

Η Μαλβίνα Κάραλη.

Η ραδιοφωνική ελληνοφρένεια.

Οι Ψίθυροι Καρδιάς.

 

Η ‘Μικρά Αγγλία‘.

Η Αλέκα Κανελλίδου, η Αλεξίου, η Πρωτοψάλτη.

Οι στίχοι της Νικολακοπούλου.

Το άσπρο Lada, σαν ψυγείο με ρόδες.

Ο Μανώλης Λιδάκης.

Ο Σάκης Ρουβάς.

Τα επτά πιάτα στο τραπέζι όταν επέστρεφα από αγώνα μπάσκετ την Πέμπτη το βράδυ.

“Να κάνεις ο,τι θες”.

“Το σωστό είναι αυτό, αλλά μπορείς να κάνεις ο,τι θες”.

“Πότε θα παντρευτείς;”

-Μη βγαίνεις με βρεγμένο μαλλί. -Δεν παθαίνω τίποτα ρε μάνα. -Της μάνας σου ο κώλος.

“Όλα θα πάνε καλά”.

*Χρήστο Κυριαζή, ευχαριστούμε για την έμπνευση.