“Argo”: Ο Μπεν Άφλεκ και μια από τις ταινίες της χρονιάς

Πριν λίγες μέρες δόθηκαν τα πρώτα βραβεία από ένωση κριτικών στην Αμερική, κάτι που σημαίνει ένα πράγμα: Είμαστε στην τελική ευθεία για τα Όσκαρ. Τις προάλλες μιλήσαμε γενικά για το τι μπορούμε να περιμένουμε λίγο ως πολύ από την φετινή κούρσα, αλλά μιας και το “Argo” εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης, παίρνουμε την αφορμή να μιλήσουμε λίγο για αυτό, και γιατί ο Μπεν Άφλεκ είναι μια φοβερή περίπτωση που γίνεται πιο ιδιάζουσα με κάθε νέα ταινία που γυρίζει.

Αυτά είναι μερικά πράγματα που αξίζει να έχεις υπόψη σου περιμένοντας την κυκλοφορία του “Argo” στις αίθουσες.

Ο Μπεν Άφλεκ έκανε τη μεγαλύτερη ανατροπή

Είναι φοβερό το πόσο μοναδική είναι η περίπτωση του Μπεν Άφλεκ, ενός ηθοποιού/σεναριογράφου/σκηνοθέτη του οποίου η καριέρα θα ήταν φανταστικό θέμα για μια ταινία του Μπεν Άφλεκ. Για κάποιον ειδικά που στην κοινή συνείδηση καταγράφηκε ως περιορισμένος ηθοποιός σε μονίμως καθοδική πορεία, είναι κάπως απίστευτη η συνειδητοποίηση πως α) το Όσκαρ του το έχει κερδίσει ως σεναριογράφος και β) την καριέρα του την έχει χτίσει πλέον ως σκηνοθέτης.

Και καλός σκηνοθέτης κιόλας. Οι ταινίες του δεν είναι τρομερά πολυεπίπεδες ή απαιτητικές (αν και το φοβερό του ντεμπούτο “Gone Baby Gone” έφτασε πιο κοντά από το επίσης ωραιότατο “The Town”) αλλά διάολε, ο άνθρωπος ξέρει να φτιάχνει σκεπτόμενο, απόλυτα ικανοποιητικό, συναρπαστικό entertainment. Επιπλέον, με τη νέα του ταινία μπαίνει στο πεδίο του πολιτικού φιλμ, και μάλιστα σε μια περίοδο κρίσης στις διεθνείς σχέσεις με τη Μέση Ανατολή. Άρα, μια περιπέτεια για το τότε, λαμβάνει διαστάσεις σχολίου για το τώρα.

Ότι πριν μια δεκαετία αυτός ήταν ο ξύλινος ‘ηθοποιος’ που όλοι κοροϊδεύαμε στο “Gigli” και στο “Daredevil” κι επειδή τα είχε με τη Τζένιφερ Λόπεζ, μοιάζει σήμερα απίστευτο. Λες κι επρόκειτο για κάποιον άλλον Άφλεκ.  Τρεις σκηνοθεσίες μετά, το Rotten Tomatoes δίνει στο “Gone Baby Gone” ποσοστό αποδοχής 94%, στο “The Town” επίσης 94% και στο “Argo” ένα 95%, κάνοντάς το ασφαλές πια να ισχυριστούμε πως ο άνθρωπος βρήκε το κάλεσμά του.

Το “Argo” έχει τις περισσότερες “ωχ! ο Τάδε!” στιγμές οποιασδήποτε φετινής ταινίας

Δεν είναι κάτι καινούριο, πάντα μας άρεσε να σταμπάρουμε ηθοποιούς που έχουμε αγαπήσει από κάποιο ρόλο τους όταν περνάνε από κάποια άλλη ταινία. Αλλά με τους τηλεοπτικούς είναι κάπως αλλιώς, έτσι δεν είναι; Προφανώς λόγω του χρόνου που επενδύουμε σε κάθε τέτοια ‘σχέση’, είναι πάντα άλλη η χαρά όταν πετυχαίνεις κάποιον τηλεοπτικό σου ήρωα ακόμα και σε 18ο ρόλο σε κάποια ταινία.

Στο “Argo” δε θα έχει σταματημό αυτό το πράγμα. Θα δεις τον Γουώλτ Γουάιτ, τον κόουτς Τέιλορ, τον Τζίμι από το “O.C.”, τον μπαμπά της Σίτνεϊ Μπρίστοου από το “Alias”, τον Άντριου από τη “Buffy”, τον Ζέλικο Ιβάνεκ (αυτόν τον λέμε με το όνομά του γιατί έχει παίξει περίπου στο 106% των αμερικάνικων σειρών), την πράκτορα Όντρεϊ από το “Heroes” που μοιάζει με την Κλόι Σεβινί, η πρωταγωνίστρια της τελευταίας σεζόν “Scrubs” που δεν έβλεπε κανείς, μέχρι και ο Smoke Monster από το “Lost”.

Σοβαρά, κάθε 5 λεπτά θα είσαι “α! α! α!!”.

Είναι μια αληθινή ιστορία για μια ψεύτικη ταινία

Το “Argo” είναι μάλλον η διασημότερη από τις αρκετές ταινίες που έχουν βασιστεί σε άρθρα του περιοδικού Wired. Το συγκεκριμένο, από τον Απρίλιο του 2007, αφηγείται την απίθανη ιστορία για το πώς η CIA και το Χόλιγουντ έπαιξαν το ρόλο τους σε μια επιχείρηση διάσωσης 6 Αμερικανών διπλωματών από την Τεχεράνη, την περίοδο της κρίσης του 1980.

Το σχέδιο περιλάμβανε τη δημιουργία μιας ταινίας που δεν θα γυριζόταν ποτέ. Υπάρχουν σημεία που πραγματικά δεν πιστεύεις τα πράγματα που συμβαίνουν και συζητιούνται ακόμα και μες στο Λευκό Οίκο εν μέσω κρίσης με ομήρους. Το άρθρο του Wired είναι άψογο, αλλά μιας και η ιστορία δεν είναι ακριβώς και Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι λεπτομέρειές της δεν είναι πολύ γνωστές. Διαβάζεις λοιπόν το άρθρο με δική σου ευθύνη.

Έχει την ατάκα της χρονιάς

“Argo, fuck yourself.”

Ίσως ακόμα κι επιπέδου της “milkshake” ατάκας του “There Will Be Blood”. Επικό catch-phrase, και μπορούμε ήδη να φανταστούμε τον ιδρώτα να κυλά στο μέτωπο του λογοκριτή του NBC στη διάρκεια της απονομής των Χρυσών Σφαιρών (όπου ως γνωστόν οι σταρς πίνουν και κανά κρασάκι παραπάνω), γιατί έτσι και πάρει τίποτα το “Argo” η απόδοση δίνει 1.05 για να παίξει αυτή η ατάκα.

Θα είναι η φετινή “ταινία που είδε ο κόσμος” στα Όσκαρ

Βασικά φέτος θα έχει 2-3 τέτοιες ταινίες, σε αντίθεση με άλλες χρονιές όπου τους βασικούς νικητές έχουν δει στο σινεμά 17 μπλόγκερς και 3 ατζέντηδες απαντώντας μέιλ στο κινητό τους, αλλά το “Argo” θα είναι μάλλον το κατεξοχήν τέτοιο φιλμ. Καθαρόαιμο caper φιλμ, κατασκοπικό θρίλερ με τα όλα του, με αναγνωρίσιμους σταρ, σαφές στόρι και αγωνιώδη πλοκή, το “Argo” είνααι το σπάνιο crowd-pleaser που η Ακαδημία δε θα έχει κανένα πρόβλημα να βάλει στο πάρτι της.

Οι κριτικοί της Νέας Υόρκης (το πρώτο προ-Οσκαρικό γκρουπ που έδωσε βραβεία) του έδωσαν τη 2η θέση στην ψηφοφορία για την Καλύτερη Ταινία (το βραβείο πήγε στο “Zero Dark Thirty” της Κάθριν Μπίγκελοου) και γενικώς παραμένει ψηλά στις οσκαρικές εκτιμήσεις. Αν μη τι άλλο, Ταινία, Σκηνοθεσία και Β’ Ανδρικός (για τον Άλαν Άρκιν) είναι ψιλοσιγουράκια. Ακόμα κι αν φύγει με άδεια χέρια, το στάτους του Άφλεκ ως πιθανά Οσκαρικού σκηνοθέτη καλού κινηματογραφικού entertainment (και μάλιστα με μια πολιτική περιπέτεια που τραβά παραλλήλους με το σήμερα) όχι απλά αρκεί για να κάνει το “Argo” μια από τις ταινίες του χειμώνα, αλλά και στον Άφλεκ επισήμως έναν σκηνοθέτη αλάνθαστο.

*Το “Argo” βγαίνει στις αίθουσες στις 10 Ιανουαρίου