Ένας προπονητής πυγμαχίας σχολιάζει το θρυλικό Ρόκι vs. Ντράγκο

Ο Ρόκι Μπαλμπόα έδωσε πολλούς αγώνες μέσα στα κινηματογραφικά ρινγκ. Σημείωσε επικές νίκες, συμβιβάστηκε με ισοπαλίες αλλά έφυγε και με σκυμμένο το κεφάλι. Αν ρωτήσεις όμως τους φανατικούς του Italian Stallion, είμαι βέβαιος ότι θα ξεχωρίσουν ΜΙΑ επική μονομαχία. 

Τη θρυλική αναμέτρηση του Ρόκι με τον Ιβάν Ντράγκο, το καμάρι της Σοβιετικής Ένωσης, μέσα στο εχθρικό ρώσικο έδαφος. Τη μάχη των Η.Π.Α. ενάντια στο κομμουνισμό. Ο σοβιετικός γίγαντας έχει ήδη πάρει τη ζωή του καλύτερου φίλου και μέντορα του Ρόκι, Απόλλο Κριντ κι ο οργισμένος Σταλόνε προπονείται σκληρά στα κρύα της Ρωσίας, για να τον εκδικηθεί, σε ένα αγώνα με ιδιαίτερη συναισθηματική αλλά και εθνική σημασία. Χαμός δηλαδή. 

Οι δυο τους μπαίνουν στο ρινγκ και μας χαρίζουν μια συγκλονιστική μάχη, την οποία όλοι μας έχουμε δει δεκάδες φορές. Ήρθε η ώρα όμως να ακούσουμε και τη γνώμη ενός ειδικού, σχετικά με τον θρυλικό αγώνα.

Ποιος θα ήταν λοιπόν ιδανικότερος από τον προπονητή του πυγμάχου Δημήτρη Ξερικού, του Ρίκο, τον οποίο ο Ηλίας Αναστασιάδης ακολούθησε για τρεις ολόκληρες εβδομάδες, από τις προπονήσεις μέχρι και τον μεγάλο του αγώνα; Ο Νίκος Γιδάκος αναλύει την τακτική, την αληθοφάνεια και την έκβαση του Ρόκι εναντίον Ντράγκο.

Η έξοδος του Ρόκι από τα αποδυτήρια

Ο Ρόκι βγαίνει από τα αποδυτήρια. Συνοδεύεται από τον Πόλι, τον Τόνι και φυσικά την Άντρια, λαμβάνοντας τις τελευταίες οδηγίες και φορτισμένα λόγια εμψύχωσης από τον δακρυσμένο και τυλιγμένο με την αμερικάνικη σημαία Πόλι. Το σοβιετικό κοινό γιουχάρει τον Ρόκι με όλη του την ψυχή.

“Αυτά είναι συνηθισμένα, ο κάθε αθλητής πηγαίνει προς το ρινγκ με τον δικό του τρόπο, είτε με εκατό ανθρώπους είτε με έναν. Έχει και τη γυναίκα του μαζί ο Ρόκι, αυτό δεν το πολυβλέπουμε. Τώρα βέβαια αν θέλει ο αθλητής γίνεται, έχω δει μάλιστα γυναίκα να απειλεί πως αν δεν την αφήσουν να πάει στα αποδυτήρια δεν θα αφήσει να γίνει η διοργάνωση. Συνήθως πάντως μαζί με τον αθλητή βγαίνει το τιμ του, ο προπονητής του, ο γιατρός του κι ο φυσιοθεραπευτής του, ή o προπονητής, o βοηθός προπονητή και ο cutman, αυτός που φροντίζει τα κοψίματα”.

*Παρέμβαση διαιτητή που παρακολουθεί μαζί μας τον αγώνα* Κανονικά μαζί με τον αθλητή στο ρινγκ επιτρέπονται μέχρι τρία άτομα, ποτέ παραπάνω.

Όλα νόμιμα και ηθικά λοιπόν, προχωράμε.

Η παρουσίαση των αθλητών

Αφού βγαίνει κι ο Ντράγκο απ’ τα αποδυτήρια μέσα σε αποθέωση, ξεκινά η παρουσίαση των δυο αθλητών. Ακούμε τον ύμνο της Σοβιετικής Ένωσης, αποθέωση, παρουσίαση στα ρώσικα, ακόμα μεγαλύτερη γιούχα στον Ρόκι και φυσικά το μυθικό “I must break you” του Ρώσου.

“Όλα αυτά τώρα με τους ύμνους και τις σημαίες είναι προπαγάνδα των Αμερικάνων για τους Σοβιετικούς. Τα σώματα των δυο αθλητών είναι χτιστά, παίζουν όμως και τέτοια σώματα στο μποξ. Μην σου πω ότι υπάρχουν και πιο γυμνασμένοι, εκείνη την εποχή για παράδειγμα ο Μπρούνο ήταν δέκα φορές πιο γυμνασμένος απ΄ αυτούς, έχει να κάνει με τα κιλά και τα ποσοστά λίπους στον κάθε αθλητή. Πρέπει να είναι 90-100 κιλά αυτοί, είναι πολύ ψηλός ο Ρώσος, λεβεντόπαιδο. Παίζουν και τα βρισίδια πριν τον αγώνα, περισσότερο όμως συνηθίζονται τα ψυχρά βλέμματα”.

Ο αγώνας ξεκίνησε, ο Ρόκι τρώει ξύλο

Ο Ντράγκο μπαίνει πιο δυνατά, στριμώχνει τον Ρόκι στα σχοινιά και τον σφυροκοπάει. Ο Ρόκι αντιδρά, προσπαθεί να αποδράσει και ρίχνει τα πρώτα του δειλά χτυπήματα προς τον Ρώσο. Ο Ντράγκο όμως πατάει πολύ καλύτερα και οι μπουνιές του φεύγουν γεμάτες προς το πρόσωπο του Σταλόνε, καταφέρνοντας και το πρώτο νοκ ντάουν. Η Άντρια ετοιμάζεται να κλάψει, οι Σοβιετικοί αξιωματούχοι και το κοινό χειροκροτάνε όρθιοι όμως ο Ρόκι δεν τα παρατάει και σηκώνεται. Ο Ντράγκο τον στριμώχνει ξανά στη γωνία και τον χτυπάει αλύπητα, όμως το κουδουνάκι του πρώτου γύρου γλιτώνει τον Italian Stallion. Οι αθλητές επιστρέφουν στις γωνίες τους.

“Πολλή ένταση για πρώτο γύρο. Δεν είναι καθόλου ρεαλιστικό αυτό που βλέπουμε, όλο αυτό δεν ταιριάζει σε αγώνα πυγμαχίας, πιο πολύ σαν smackdown είναι, γίγαντες του κατς. Σε αυτές τις κατηγορίες κιλών, με κάθε χτύπημα σβήνεις, δεν μπορείς να αντέξεις τόσα χτυπήματα και ‘πέσε κάτω’ και ξανασήκω. Είναι και θέμα του πώς διαχειρίζεται ο κάθε αθλητής το κορμί του και τη φυσική του κατάσταση, εδώ βλέπουμε ότι από τον πρώτο γύρο θέλει ο ένας να πεθάνει ο άλλος. Ο Ντράγκο πάντως φαίνεται πιο στημένος, έχει πατήματα, έχει απόσταση, στρίβει χτυπήματα, δίνει το ‘ίσιο’ καλά. Είναι σωστή στάση μποξέρ. Κανονικά, αν φας ένα χτύπημα όπως αυτά που έχει φάει ο Ρόκι σε αυτές τις κατηγορίες, δεν αντέχεις να φας και δεύτερο και τρίτο. Καλώς ή κακώς, η ψυχή σε έναν άνθρωπο είναι πολύ βασικό πράγμα, να παρακινείς το ίδιο σου το σώμα να αντέξει σε τέτοια πίεση. Δεν φτάνει όμως μόνο η ψυχή. Ο Ρόκι δεν έχει στάση πυγμάχου, παίζει, σπρώχνει”.

Ζόρικα τα πράγματα, τελειώνει η ψυχή του Ρόκι.

Το ζόρι συνεχίζεται, αλλά ο Ρόκι αντιδρά

Στην ανάπαυλα του πρώτου γύρου ο Ρόκι παραδέχεται ότι από το πολύ ξύλο, βλέπει τον Ντράγκο τριπλό. “Χτύπα αυτόν στη μέση”, η χρυσή συμβουλή του Πόλι και του Τόνι. Οι Ρώσοι προπονητές γκρινιάζουν, ζητώντας από τον Ντράγκο να αποτελειώσει τον μικρό κι αδύναμο Αμερικάνο. Ο Ντράγκο συνεχίζει να χτυπά αλύπητα τον Ρόκι, καταφέροντας απανωτά νοκ ντάουν, επιστρατεύοντας μέχρι και λαβές ελληνορωμαϊκής. Προς το τέλος του δεύτερου γύρου όμως, ο Ρόκι αντιδρά, κάνει τον Σοβιετικό να ματώσει και τον στριμώχνει στη γωνία, για να καταλήξουν σε λίγο αντρικό βρωμόξυλο χωρίς κανόνες.

“Τέτοια μπουνίδια όπως αυτά που τρώει ο Ρόκι δεν γίνεται να τα αντέξεις. Πονάνε, έπρεπε να έχει λιποθυμήσει. Τέτοια ένταση δικαιολογείται μόνο στα 60 κιλά. Ανεβαίνει σιγά-σιγά ο Ρόκι, έδωσε μια γερή στα πλευρά του Ρώσου, είναι και το αμερικάνικο όραμα εδώ, πιεζόμαστε και αντιδράμε και στο τέλος θα κερδίσουμε. Αυτό που βλέπουμε πάντως δεν γίνεται, αν σου βάλω τον πιο διάσημο αγώνα της 20ετίας σε αυτά τα κιλά δεν θα δεις κάτι με τόση ένταση, ακόμα και στο Μοχάμεντ Άλι εναντίον Φόρμαν για παράδειγμα. Σε αυτά τα κιλά οι αγώνες κρίνονται στο χτύπημα, είναι άθλημα λεπτομέρειας. Το νοκ άουτ ας πούμε είναι ένα χτύπημα που δεν προλαβαίνει να δει το μάτι, γι’ αυτό κι ο άλλος πέφτει ξερός. Εδώ δεν βλέπουν τίποτα, απλά τρώνε. Τότε ήταν και 15 οι γύροι, δεν γίνεται να φας τόσο ξύλο και να αντέξεις”.

Ξύλο εκατέρωθεν

“No Pain”. Ο Ρόκι καταλαβαίνει ότι ο Ντράγκο είναι άνθρωπος κι ο Ντράγκο καταλαβαίνει ότι ο Ρόκι δεν είναι. Ο τρίτος κι ο τέταρτος γύρος ανήκουν και πάλι στον Σοβιετικό, όμως στη συνέχεια ο Ρόκι ανεβαίνει και καταφέρνει δυνατά χτυπήματα προς τον Ντράγκο. Ο Πόλι κι ο Τόνι πανηγυρίζουν και στον 11ο γύρο το εχθρικό κοινό ξεκινά να αποθεώνει τον Ρόκι. Τα τιμ των δυο μποξέρ πάνε να πλακωθούν κι ο κόσμος ουρλιάζει ¨Ρόκι”, “Ρόκι”.

“Οι πρώτοι 3-4 γύροι ανήκουν ξεκάθαρα στον Ντράγκο. Μετά ο Ρόκι ανεβαίνει, αλλά βλέπουμε ότι πέφτει συνέχεια κάτω. Κάθε φορά που το χέρι σου ακουμπάει το έδαφος, είναι νοκ ντάουν κι αυτόματα χάνεις το γύρο. Και να τον έχεις πλακώσει τον άλλον, αν φας νοκ ντάουν χάνεις το γύρο με 10-8, ενώ αν τον έχεις πλακώσει απλά πάει 10-9. Του έχει φύγει λίγο ο κώλος του Ρόκι, δεν διαχειρίζεται την απόστασή του, τις άμυνές του. Αν ήμουν προπονητής του Ρόκι θα έφευγα. Το σκηνικό με τα ‘ένα-ένα’ χτυπήματα το βλέπουμε, αλλά όχι με τέτοια ‘ένα’. Σκίζονται κι οι δυο, κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει ολόκληρο χειρουργείο πάνω στο ρινγκ με τα χτυπήματα που τρώνε. Δεν υφίσταται αυτό που βλέπουμε, είναι σαν τα καουμπόικα που πυροβολάει ένας και πέφτουν όλοι. Αυτό που πλακώνονται τα τιμ γίνεται πάντως αν ανάψουν τα αίματα. Βασικά όλα τα υπόλοιπα γίνονται και σε μεγαλύτερο βαθμό μην σου πω. Το μέσα στο ρινγκ δεν γίνεται”.

Ο τελευταίος γύρος και το μεγάλο νοκ άουτ

Οι Σοβιετικοί αξιωματούχοι είναι έξαλλοι. “I fight to win. For me” απαντά ο Ντράγκο πετώντας σαν κατσαρίδα τον Ρώσο επίσημο, ενώ ο Ρόκι αναρωτιέται σε ποιο γύρο βρισκόμαστε. Στα σημεία είναι πίσω πάντως και τον σώζει μόνο ένα νοκ άουτ. Ο Ρόκι μπαίνει πιο νωθρά, δέχεται χτυπήματα, όμως περιμένει την κατάλληλη στιγμή και με συντονισμένες μπουνιές βγάζει νοκ άουτ τον Ντράγκο. Θρίαμβος, αποθέωση και πανηγύρια. Δεν σε χάλασε κομμουνισμέ.

“Πάλι, τα χτυπήματα που τρώει ο Ρόκι στην αρχή θα έπρεπε να του προκαλέσουν αιματώματα, μόνο από τον τρόπο που πέφτει στο λάστιχο θα έπρεπε να σπάσει την σπονδυλική του στήλη. Οι μπουνιές που τρώνε πάντως φαίνονται αρκετά ψεύτικες. Αντίθετα είδα το Creed κι έχει εξελιχθεί πολύ η φάση, φαίνονται πολύ πιο αληθινές πια. Είναι λίγο σαν βιντεοπαιχνίδι. Έχουμε κανονικό νοκ άουτ εδώ, έμεινε 10 δεύτερα κάτω, κανονικά μέχρι τα 8 πρέπει να έχεις σηκωθεί και να δείξεις στο διαιτητή ότι είσαι εντάξει για να συνεχίσεις. Το νοκ άουτ ήρθε με αριστερό ίσιο χτύπημα, μετά από απανωτά χτυπήματα. Τον έπιασε λίγο στον ύπνο. Δεν είναι ρεαλιστικό πάντως ότι το γύρισε. Υπάρχει το ενδεχόμενο να πιέζεσαι, να έχεις φάει απανωτά νοκ ντάουν, να έχεις χτυπηθεί και να δώσεις στον αντίπαλο ένα δυνατό χτύπημα και να τον στείλεις, συνήθως επειδή παρασύρεται. Γίνεται αυτό. Όλα γίνονται, αλλά όχι μετά από τόσο ξύλο. Η μπουνιά η τελευταία ήταν πολύ σωστή πάντως, ήταν για νοκ άουτ, μπήκε όλη μέσα”.

Το συμπέρασμα

Ο Ρόκι θριάμβευσε μέσα στο σπίτι του μεγάλου του αντιπάλου, πήρε εκδίκηση για τον κολλητό του και ανάγκασε τους Ρώσους να τον αποθεώσουν. Ο Νίκος Γιδάκος μας προσγειώνει με το τελικό του πόρισμα, υπενθυμίζοντας πως είναι απλά μια ταινία.

“Είναι μια πολύ καλή ταινία για την εποχή της, όμως είναι απλά μια ταινία. Προώθησε πάρα πολύ το άθλημα, παίξανε μποξ κι όσοι δεν ξέρανε, αγάπησαν το άθλημα. Την ένταση και το ρυθμό αυτού του αγώνα δεν τα συναντάς όμως, μόνο σε πολύ αρχάριους αθλητές και μόνο για δυο γύρους. Ο Ντράγκο έχασε γιατί έπαιζε με την Αμερική, δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο. Ο άλλος απλά δεν έχασε γιατί είναι ο Ρόκι”.

Λίγο είναι να είσαι ο Ρόκι;