GAMES

Παίξαμε την πρώτη αγωνιστική των ομίλων του Euro 2016 στο PES 2016

Ό,τι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο (στην ποδοκνημική του Cristiano).

Αυτή τη φορά στόχος δεν ήταν η κούπα, όπως στο τουρνουά του NBA 2K16. Αντίθετα, θέλαμε να μαζευτούμε, να διασκεδάσουμε, να γιορτάσουμε το launch του PopCode, αν και η κούραση περισσεύει. Τι καλύτερο από την ευρωπαϊκή γιορτή του ποδοσφαίρου που θα διεξαχθεί στα γήπεδα της Γαλλίας και η πρώτη αγωνιστική των ομίλων. Θεωρητικά. Γιατί όπου εμπλέκεται ο ανταγωνισμός και το πάθος για τη νίκη (ή για τη μη ήττα), παραμονεύει ο κίνδυνος για μία ακόμη μαύρη σελίδα στον ψηφιακό αθλητισμό, κανείς δεν είναι παρθενοπιπίτσα. Πόσω μάλλον ο υποφαινόμενος.

Να σημειωθεί το εξής πριν περάσουμε στην καταγραφή των ματσακίων, ένα προς ένα. Η Konami έχει τα επίσημα δικαιώματα του Euro και τα «μεταφέρει» στο PES 2016 ως free DLC (το κατεβάζεις) σε όλα τα formats, προφανώς εφόσον κατέχεις το παιχνίδι. Τώρα, το UEFA EURO 2016, συμπεριλαμβανομένου του PES 2016, κυκλοφορεί και στα καταστήματα σε PS3 και PS4. Ντάξει, λείπουν διάφορες επισημότητες (οι εμφανίσεις μερικών ομάδων, τα rosters θέλουν update, μόνο το Stade de France υπάρχει από τα γήπεδα), αλλά η ατμόσφαιρα είναι εκεί αν σε ενδιαφέρει.

 

ΓΑΛΛΙΑ-ΡΟΥΜΑΝΙΑ

Πρώτο λάκτισμα, πρέπει να είναι επίσημα τα πράγματα, διευθυντής Χρήστος Χατζηιωάννου (Γαλλία) εναντίον του υπογράφοντος (Ρουμανία), με την επιλογή των ομάδων να γίνεται έτσι ώστε «να έχει ενδιαφέρον». Ναι, ΟΚ. Η Γαλλία χάνει δύο-τρεις καλές ευκαιρίες με τον Giroud, αρχίζουν να ακούγονται οι κλισαδούρες για «το άγχος του φαβορί που λυγίζει στην έδρα του». Οι Ρουμάνοι βαστάνε, ο Lucian Sanmartean μοιράζει το φύλλο, κάνουν και καναδυό βίζιτες απέναντι, σκοράρουν σε ανύποπτη φάση με τον Keseru.

Ο διαιτητής δείχνει δύο λεπτά καθυστέρηση και, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, κάπου στο 98 λεπτό, ο Giroud περνάει έναν. Και δεύτερο. Σουτάρει με το εξωτερικό εντός της περιοχής και σκοράρει. 1-1. Από μοιραίος, ωραίος, είναι το κλισέ που αντικαθιστά το «κλασική έκπληξη πρεμιέρας». Ένα, δύο, τρία, και κάτι για διαιτησία ν’ ακολουθεί από πλευράς μου. Πολύ αργότερα, πριν πάει για εκπομπή, ο Καίσαρης σχολιάζει ότι 1-1 θα έρθει και κανονικά. Παίξτο, τι να σου πω, συνήθως μέσα πέφτει.  

ΑΛΒΑΝΙΑ-ΕΛΒΕΤΙΑ

Αλβανία ο Κωνσταντίνος Αμπατζής, Ελβετία ο Θοδωρής Δημητρόπουλος. Μακράν το πιο θεαματικό ματς των 12 που παίξαμε. Οι Αλβανοί μπαίνουν επιθετικά, ο Ελβετός Δημητρόπουλος (εμφανισιακά κυρίως) ακόμα ρωτάει ποιο κουμπί κάνει τι, δεν έχει επαφή με το σπορ. Οι πρώτοι έχουν δοκάρι σε κοντινή κεφαλιά, οι Ελβετοί διώχνουν και με κάποιο τρόπο ο Shaqiri βγαίνει μόνος του. Και το καρφώνει με σουτάρα στο απέναντι Γ. Όλοι, πλην του Αμπατζή, έχουν σηκωθεί όρθιοι και πανηγυρίζουν, λες και γεννήθηκαν στη Ζυρίχη.

Ο Shaqiri έχει και μία ακόμη ευκαιρία να σκοράρει με σουτ στο δοκάρι. Λίγο αργότερα, με γκολ του Cikalleshi, η Αλβανία ισοφαρίζει και ο Αμπατζής ρωτάει ειρωνικά, «τώρα σ’ αρέσει»; Χυδαιότητες και κακό χιούμορ, πάλι καλά που δεν ενέπλεξε την Ισμήνη Καλέση. Το ματς τελειώνει ισόπαλο 1-1, παρά τις αρκετές χαμένες φάσεις, κυρίως από πλευράς των γειτόνων. Ο Θοδωρής, χωρίς καν να χαιρετήσει τον λαό του, αποχωρεί σαν νυφίτσα και χάνεται στα σοκάκια. Ξέρει ότι βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του, είναι ήδη θρύλος, δεν έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο.

ΟΥΑΛΙΑ-ΣΛΟΒΑΚΙΑ

Σλοβάκος ο Φώντας Σέμπρος, που παίζει Pro από εποχές ISS άρα μας την πέσανε, Ουαλός ο Γρηγόρης Μπάτης. Ο τελευταίος αρχίζει να αλλάζει κουμπιά, ναι αυτή η μεγάλη μάστιγα κωλυσιεργίας, αλλά ξεχνάει να μας πει ότι θέλει αλλού το τάκλινγκ. Το αντιλαμβάνεται αφού αρχίζει το ματς, πλέον απαγορεύεται το οτιδήποτε.  

Φουλ της γκρίνιας με μιζέριες, «δεν μπορώ να παίξω έτσι» κι άλλα παρόμοια που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, ξεφούσκωτες μπάλες, βρεγμένα γήπεδα και προβλήματα ηλεκτροδότησης. Ο Σέμπρος αμίλητος, απροσπέλαστος, κυρίαρχος, κερδίζει με 1-0, αντί για 3-0 μίνιμουμ. Το γκολ έρχεται από σέντρα του Mak και σουτ στην κίνηση του Duris. Τα σουτ είναι 8(4) γι’ αυτόν και 0(0) για τον Γρηγόρη. ΜΗΔΕΝ. Μα αφού το σουτ ήταν στο σωστό κουμπί, ποιο είναι το πρόβλημα; Ακόμα γελάει και η κυρτή τηλεόραση 200 ιντσών που παίξαμε.

ΑΓΓΛΙΑ-ΡΩΣΙΑ

Άγγλος ο Βαγγέλης Πολυμερόπουλος, Ρώσος ο Ηλίας Αναστασιάδης. Μέτριο ποιοτικά παιχνίδι και χωρίς αντεγκλήσεις. Καταρχάς, ο Ηλίας είναι gentleman, θα μπορούσε να έχει πάρει αυτός Αγγλία και να πίνει παράλληλα earl grey, η εικόνα θα ήταν απολύτως συμβατή. Δεύτερον, το μέγεθος του Βαγγέλη φοβίζει, δεν είναι να ξανοίγεσαι.

Οι Ρώσοι έχουν την κατοχή, ανούσια όμως. Οι Άγγλοι, πιο fit (και λόγω του Βαγγέλη), χτυπούν στο δεύτερο ημίχρονο με ξερό αριστερό σουτ του Sterling. WTF; 1-0 και τέλος.

ΤΟΥΡΚΙΑ-ΚΡΟΑΤΙΑ

Τούρκος ο Χρήστος Χατζηιωάννου, Κροάτης ο Στέλιος Χαρτζουλάκης. Πιο μπασκετικός ο δεύτερος, δεν γεμίζει πολύ το μάτι. Παρόλα αυτά, είναι ο μόνος που ανακατεύει την τράπουλα, αλλάζει ενδεκάδα, όμως αρνείται να βάλει τον Pranjic. Οι Τούρκοι ξεκινούν δυνατά, κάνουν το 1-0 με τον Burak Yilmaz (είναι καλός αυτός, ρωτούσε τον Αμπατζή πριν ξεκινήσουν ο Χρήστος), χάνουν ευκαιρίες και για δεύτερο τεμάχιο, βράχος ο Subasic.

Και κάπου εκεί, στο δεύτερο ημίχρονο, ξεκινάει η υποτίμηση. Ο Mandzukic σκοράρει δις, χάνει και μια ευκαιρία ο Modric για τρίτο. Τελικό σκορ 2-1 υπέρ των Κροατών, τέζα ο καμπούρης.

ΑΥΣΤΡΙΑ – ΟΥΓΓΑΡΙΑ

Ματς εκτός κανονικής ροής προγράμματος, καθώς η κόντρα μεταξύ Γρηγόρη Μπάτη και Κωνσταντίνου Αμπατζή έχει ξεφύγει, σχεδόν κυριολεκτικά. Μετά τους πρώτους αγώνες και των δύο, οι αλληλοκατηγορίες περί ασχετοσύνης σκάνε με ρυθμό πολυβόλου. Πιο οξύς ο Γρηγόρης, λέει ότι αν δεν κερδίσει με τρία μπαλάκια θα βγει με το σώβρακο στη Συγγρού. Να σημειωθεί εδώ ότι οι αγώνες διεξάγονται πράγματι στην εν λόγω λεωφόρο, προς αποφυγή παρεξήγησης.

Προσπαθούν να βρουν ένα ματς με ισοδύναμες ομάδες. Μόνο που αυτοί, σαν να την άκουσαν νοσταλγικά, παλιά ήμασταν μαζί, Αυστροουγγαρία, amigos para siempre, και δεν συμμερίζονται το μίσος που χωρίζει τους παίκτας. 0-0, σούπα μινεστρόνε.

ΒΕΛΓΙΟ-ΙΤΑΛΙΑ

Κι αυτό εκτός προγράμματος, γιατί όλοι θέλουν να δουν (ορισμένοι θα έφευγαν νωρίτερα) την «τιτανομαχία» μεταξύ εμού του ιδίου και του Φώντα, είναι και το κορυφαίο ματς της πρώτης αγωνιστικής. Από πλευράς ονομάτων. Γιατί σε επίπεδο θεάματος, φοβάται το ένα «θεριό» το άλλο. Ξέρουμε και οι δύο άμυνα και σε 6λεπτο ματς ο χρόνος δεν επαρκεί για δράση-αντίδραση.

Κάποια στιγμή, αρχίζουν να πονάνε τα μάτια μας, του Φώντα γιατί τον κόβουν οι φακοί, οι υπόλοιποι διότι οι σκληρές μονομαχίες έχουν κι ένα όριο. Κανά σουτ θα δούμε; Ναι, του Ciro Immobile εντός περιοχής στο 89 λεπτό, πιο τυπικό ιταλικό σκηνικό δεν θα μπορούσε να στηθεί. Ο Σέμπρος κερδίζει 1-0 και επιστρέφει σπίτι του. Αήττητος.

ΠΟΛΩΝΙΑ-Β.ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Ο Ηλίας (Πολωνία) παίρνει τη ρεβάνς από τον Βαγγέλη (Β. Ιρλανδία) που εκτιμά απ’ ότι φαίνεται το βρετανικό στυλ. Η επίλογη του πρώτου γίνεται καθαρά λόγω Lewandowski, ο δεύτερος θέλει πολύ να παίξει με τον Stuart Dallas της Leeds (όχι, όχι, εντάξει).

Η διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων κάνει κρα παρά τη χιλιομετρική απόσταση. Παρόλα αυτά, το γκολ έρχεται από έναν άλλον φορ, τον Milik. 1-0 Πολωνία, όμορφα και απλά.

ΙΣΠΑΝΙΑ-ΤΣΕΧΙΑ

Άλλος τρόπος να κερδίσει ο Αμπατζής δεν υπάρχει, παίρνει την Ισπανία. Ο Γρηγόρης συνεχίζει να τον γλεντάει για την επιλογή (ούτε τώρα θα κερδίσεις), με την υποσημείωση πάντως ότι ο Aba ρισκάρει. Τσεχία έχει ο διευθυντής Χρήστος και μια απόλυση για ενδεχόμενο ξεφτιλισμό θα τον στείλει στον δρόμο (κι όχι στο πεζοδρόμιο της Συγγρού).

Οι Τσέχοι είναι τόσο απογοητευτικοί που είναι ν’ απορείς πως βρέθηκαν στα τελικά, κουτράνε μόνοι τους. Εξαιρετικά εύκολο 2-0 από ημίχρονο (Morata, Silva). Οι φήμες ότι έδειξε οίκτο μετά την ανάπαυλα για να είναι και σήμερα στο γραφείο μαζί μας, ίσως και να έχουν βάση.   

ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Γερμανός ο Γρήγορης, Ουκρανός εγώ αυτοπροσώπως. 0-0. Αυτό. Κανένα άλλο σχόλιο, το τεφτέρι μου άδειο από σημειώσεις.

ΕΙΡΕ-ΣΟΥΗΔΙΑ

Zlatan σου λέει ο Χρήστος, Marcus Berg, εδώ είμαστε. Στον Γρηγόρη δεν απομένει παρά να συμβιβαστεί με τους Ιρλανδούς. Το ματς αρχίζει και ο Αμπατζής κάνει περιγραφή αλά Thrilos TV. Ο Durmaz είναι μαγικός και παντού στα καλά, ο Berg ευθύνεται για ό,τι στραβό, εντός κι εκτός γηπέδου.

Πιθανότατα να φταίει και στο γκολ του Robbie Keane, γιατί έτσι, δεν υπάρχει λογική εξήγηση. Το 1-0 έμελλε να είναι και το τελικό σκορ, με τον Zlatan να σέρνεται. Κι όμως, το Pro συμφώνησε με τον Τσουκαλά, κι έδωσε στον Berg το χαμηλότερο rating των 22 παικτών με 4,5 (προφανώς, ο Durmaz με 5 ήταν σαγηνευτικός) .

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ-ΙΣΛΑΝΔΙΑ

Φινάλε, νότιος ψαράς ο Αμπατζής, βόρειος εγώ. Συνεχίζω να παίρνω τις χειρότερες εκ των δύο για λόγους ευγενούς άμιλλας, αλλά αυτό είναι ένα προσωπείο, μια καλά φορεμένη μάσκα. Οι Ισλανδοί μπαίνουν παθιασμένα στον αγωνιστικό χώρο, επιβάλλονται, και σκοράρουν από κορνέρ με κεφαλιά του Gudmundsson.

Κυριαρχούν, το κέντρο είναι δικό τους αλλά, μετά από στιγμιαίο λάθος, ισοφαρίζονται στο 80 λεπτό μετά από σέντρα και κοντινό σουτ του Cristiano (ΟΧΙ ΑΥΤΟΣ). Οι Ισλανδοί δεν πτοούνται και χάνουν τετ-α-τετ με τον Sigthórsson στο 87. Και στο 90 γίνεται η φάση ντροπή, αυτή που κηλίδωσε το «μάζεμα για διασκέδαση, μπαλίτσα και ωραία ατμόσφαιρα». Οι Πορτογάλοι βγαίνουν στην αντεπίθεση και η κάθετη πάσα προορίζεται για τον Cristiano. Είναι προφανές ότι αν την τσιμπήσει, βγαίνει ολομόναχος με τον τερματοφύλακα. Και δεν θα το χάσει.

 

Πράγματι, το θωρηκτό Skulason δεν γίνεται να προφτάσει. Ο Ronaldo την βρίσκει πρώτος και είναι έτοιμος να ξεπεταχτεί (σαν εμετός). Θα μπορούσε κάποιος να μου δώσει άφεση αμαρτιών ότι στόχος είναι η μπάλα, ο CR7 δεν είναι ακόμα εμφανώς μπροστά αλλά το μπιπ-μπιπ ψήνεται. Σαν άλλο κογιότ, το μάτι θολώνει, το χέρι το ίδιο και η επόμενη ατάκα προς τον Αμπατζή ακυρώνει τα πάντα «Θα έχουμε νεκρούς, το καταλαβαίνεις». Το κουμπί του τάκλινγκ πατιέται παρατεταμένα και ο Ronaldo γκρεμίζεται στο έδαφος. Σφαδάζει, πιάνει με το ένα χέρι το πόδι του για να δει αν είναι στη θέση του και με το άλλο το πρόσωπό του, κλαίει (σύνηθες αυτό). Φορεία μπαίνουν μέσα, νοσοκόμες, καλείται ελικόπτερο για να τον μεταφέρει στο πλησιέστερο νοσοκομείο.

Ο Γρηγόρης συνασπίζεται για μία φορά με το θύμα και φωνάζει «ντροπή, αυτά όταν παίζω με τους φίλους μου απαγορεύονται, έχουμε παίξει ξύλο για κάτι τέτοιο, το ίδιο και τα πέναλτι στο κέντρο». Η κόκκινη κάρτα είναι το λιγότερο, το 1-1 επίσης. Δεν νομίζω να με ξανακαλέσουν πουθενά.