Έπος στους Dropkick Murphys και ερωτισμός στον Alex Turner: Ένα επιτόπιο ρεπορτάζ Rockwave
Πώς πήγε η πρώτη μέρα του Rockwave; Ήμασταν εκεί, είδαμε, ήπιαμε, τραγουδήσαμε, κοπανηθήκαμε.
- 6 ΙΟΥΝ 2016
Πολλές φορές μιλάμε για συναυλίες που έχουμε δει σαν κάτι το ξεχωριστό, “α, αυτό θα το θυμόμαστε καιρό” ή “τι ζήσαμε σε εκείνο το σημείο” κλπ, αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η χθεσινή πρώτη μέρα του Rockwave Festival 2016 κορυφώθηκε με δύο συναυλίες που έχουν ήδη αφήσει το στίγμα τους.
Η επική κέλτικη πανκ των Dropkick Murphys ξεσήκωσε τι κοινό με τρόπο που μας κάνει να πιστεύουμε πως αυτή ήταν η πρώτη από πολλές εμφανίσεις της μπάντας στη χώρα μας, ενώ αμέσως μετά οι Last Shadow Puppets έπαιξαν με το κοινό (και μεταξύ τους) με τρόπο που σίγουρα δε θα άφησε κανέναν αδιάφορο.
Δύο άνθρωποι του PopCode βρέθηκαν στο TerraVibe και μεταφέρουν στιγμές που ξεχώρισαν, πράγματα που συγκράτησαν, και εικόνες που τράβηξαν.
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ LIVE
Κωνσταντίνος Αμπατζής: Το καλύτερο live από άποψη στιλιζαρίσματος, show, περσόνας πάνω σε σκηνή και τουπέ -είμαστε ροκσταρς και μας θέλουν τα κορίτσια- ήταν οι Last Shadow Puppets. Μουσικά όμως, δεν γίνεται να μην πω τους Dropkick Murphys. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό έσπειραν, είχαν μακράν το πιο φανατικό κοινό, ξεκίνησαν δυνατά με το ‘The Boys Are Back’ και δεν έκοψαν ταχύτητα καθόλου. Καπνογόνα, σημαίες, pit, ιρλανδικοί ρυθμοί, μπύρες, ‘Rose Tattoo’, όλα μας τα έδωσαν. Μετά τα χθεσινά, επιβάλλεται να τους δούμε και σε δικό τους live πολύ σύντομα. Και μόνο ότι πολύς κόσμος μετά το τέλος του δικού τους show έφυγε, τα λέει όλα. Φανταστικοί.
Θοδωρής Δημητρόπουλος: Συγγνώμη, να πέσει το βίντεο; Δηλαδή τι να πω εγώ, οι άλλοι έκλεισαν το live τους έτσι.
Ή μάλλον δεν το έκλεισαν καν έτσι, δηλαδή μετά από αυτό είχε κι άλλο.
ΚΙ ΑΛΛΟ, ΚΙ ΑΛΛΟ.
ΤΟ ΠΙΟ ΤΙΜΙΟ PERFORMANCE
Κωνσταντίνος Αμπατζής: Ένας αστερίσκος και για τους Subways, οι οποίοι γούσταραν παρ’ ότι έπαιζαν μπροστά σε λίγο κόσμο, τα έδωσαν όλα κι ειδικά ο frontman ήταν συγκινητικός. Τραγούδησε στα ελληνικά, έκανε stage dive, ούρλιαξε, γενικά έδωσε show και ζέστανε το κοινό πριν τους επίσης πολύ δυνατούς Turbonegro.
Θοδωρής Δημητρόπουλος: Τα έχω ξαναγράψει αναλυτικότερα για τους Dropkick Murphys (επίσης φίλοι του σάιτ), οπότε εδώ θα ασχοληθώ κυρίως με τους άλλους, αλλά hot damn τι λαϊβάρα ήταν αυτή που έκαναν; Μόνο πάθος και πανκ και μπύρες από παντού και σπρωξίδια και “πάμε μπροστά να χωθούμε στο ‘Rose Tattoo’,” και χοροπηδηχτά και καπνογόνα και φωνές και και και. Οι Last Shadow Puppets (δηλαδή ο Alex Turner) το έκαναν πολύ καλά αυτό που έκαναν, αλλά η συναυλία τους ήθελε μισή ώρα συμμάζεμα. Οι Dropkick Murphys από την άλλη, διάολε, τελείωσαν και ένιωθα σα να είχαν παίξει 5 λεπτά. Δεν περίσσευε δευτερόλεπτο. Το μόνο που πρόδιδε τη διάρκεια της συναυλίας ήταν ο ιδρώτας μου.
Η ΑΣΧΗΜΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ
Κωνσταντίνος Αμπατζής: Προσωπικά, το τελευταίο μισάωρο των TLSP επειδή κατουριόμουν απίστευτα και βαριόμουν να πάω. Κακή στιγμή.
Συναυλιακά, ήταν οι Suede. Μια χαρά ήταν o Brett Anderson και τ’ άλλα παιδιά απ’ το Λονδίνο, και το ‘She’s In Fashion’ είπαν που είναι προσωπικό αγαπημένο και το ‘Beautiful Ones’, αλλά το κλικ με τον κόσμο δεν έγινε ποτέ. Μας χάρισαν μάλιστα και την πιο άβολη στιγμή της βραδιάς, όταν παρουσίασαν ένα απ’ τα κομμάτια τους με τον Brett να λέει “Come on, this is a good song”, προφανώς απελπισμένος απ’ την χλιαρή υποδοχή. Δεν δουλεύουν έτσι οι συναυλίες Brett.
Θοδωρής Δημητρόπουλος: Όταν τελείωσαν οι Dropkick Murphys κι έψαχνα να βρω να πάρω μπύρα αλλά μου είχαν τελειώσει τα κουπόνια, πήρα κουπόνι, πήγα να πάρω μπύρα, είχε τελειώσει η μπύρα, έψαχνα να βρω άλλο περιπτεράκι με το άγχος μην αρχίσουν οι Last Shadow Puppets. Τελικά βέβαια και μπύρα βρήκα και τους LSP είδα από πολύ μπροστά οπότε δε ξέρω γιατί το γράφω όλο αυτό πέραν του να γεμίσω γραμμές.
Όχι, ψέμματα, έχω μια αληθινά άσχημη ανάμνηση. Στη μέση του περφόρμανς ο Alex Turner έβγαλε μια χτένα κι άρχισε να χτενίζεται on stage. Ψηλέ μου ηρέμησε λίγο. Αληθινή ατάκα φίλης που ήταν δίπλα: [με στεγνό, ξενερωμένο ύφος] “Τον ήθελα μέχρι τη στιγμή που χτενίστηκε”. Εξίσου κακή στιγμή ήταν όταν διέκοψε ένα ατμοσφαιρικό crooning για να μας πει ότι έφαγε ένα χάμπουργκερ που του ανατάραξε το στομάχι. Τρομερός τύπος γενικά. Φίλος του σάιτ.
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ
Κωνσταντίνος Αμπατζής: Προσωπικά πάλι, όταν κατάφερα να κατουρήσω μετά το τέλος της συναυλίας. Συναυλιακά, θα έλεγα το bromance του Alex με τον Miles. Αγκαλιές, έντονες ματιές, τραγούδι με κοντινή απόσταση που έχω ξαναδεί μόνο σε ένα ντουέτο της Κοκκίνου με τον Νίνο, χοροί, με μια λέξη: ΑΓΑΠΗ. Μπράβο στα παιδιά, έστω κι αν ήταν προφανές ότι επρόκειτο για stage act. Και μόνο ότι άκουγες να το συζητάνε οι πάντες στο δρόμο προς το αυτοκίνητο, δείχνει ότι ήταν ένα απόλυτα πετυχημένο act.
Θοδωρής Δημητρόπουλος: Χαίρομαι που όλα πήγαν καλά Κωνσταντίνε.
Όχι παιδιά η καλύτερη στιγμή ήταν όταν βγήκαν για encore κι ο Alex Turner ξεκίνησε να λέει το ‘505’ των Arctic Monkeys και τελικά δεν το είπε γιατί το τραγούδησε όλο το κοινό. Τύπου άνοιγε το στόμα του και απλά κοίταζε το πλήθος χαμογελώντας ενώ από κάτω εν χορώ το λέγαν οι πρώτες σειρές. Ωραία στιγμή. Ωραίος γενικά. Φίλος του σάιτ.
ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ
Κωνσταντίνος Αμπατζής: 5 οι μπύρες που ήπια, αμέτρητες οι φορές που πίστεψα ότι θα φιληθεί ο Alex με τον Miles, καμιά δεκαριά τα καπνογόνα στους Dropkick, 6 οι φορές που πήγα συνολικά πάνω-κάτω από stage σε stage.
Θοδωρής Δημητρόπουλος: Ήπια 4 μπύρες, λούστηκα 3 (δύο στους Dropkick Murphys και μία στους Last Shadow Puppets), μέτρησα 3 εσώρουχα να πετάγονται προς το stage στους LSP, έχασα το μέτρημα των καπνογόνων στους Dropkick αλλά πιστεύω τον Κωνσταντίνο.
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΙΑ ALEX TURNER – MILES KANE
Κωνσταντίνος Αμπατζής: Κανένας Αχιλλέας και Πάτροκλος, κανένας Μίκυ και Γκούφη, κανένας Σέρλοκ και Γουότσον. Αυτό θα πει αληθινή φιλία κύριοι, σε βαθμό που κοίταγα τους κολλητούς μου την ώρα του λάιβ με ματάκια τύπου “εμένα μια φορά δεν με έχεις κοιτάξει έτσι”.
Θοδωρής Δημητρόπουλος: Ο τρόπος που ο Alex Turner έχει τραβήξει προς τα πάνω τον Miles Kane σχεδόν ξεπερνά το πώς ο JJ Abrams έχει δώσει καριέρα στον Greg Grunberg. Δηλαδή ναι όπως είναι γνωστό ο Alex είναι φίλος του σάιτ αλλά όχι όσο είναι φίλος του Miles. Επίσης στάνταρ έχουν φασωθεί. (Στο επιτόπιο γκάλοπ χτες βράδυ βγήκαμε 3-1 υπέρ του συμπεράσματος, συν ένα “μη λες τέτοια τώρα” λευκό.)
Η ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ
Κωνσταντίνος Αμπατζής: Θα με αγαπήσει ποτέ άνθρωπος όσο ο Alex τον Miles; Έστω η μάνα μου, ακόμα κι αυτό μου αρκεί.
Θοδωρής Δημητρόπουλος: Από πού έφαγε χάμπουργκερ ο Alex Turner;
ΜΙΑ ΦΩΤΟ ΠΟΥ ΠΗΡΑ
Κωνσταντίνος Αμπατζής:
Θοδωρής Δημητρόπουλος: Την αφιερώνω στον ψηλό φίλο μπροστά μου στους Dropkick Murphys. m/
Στην υγειά των επόμενων. Μακάρι να είναι όλα τόσο αξιομνημόνευτα.
Φωτογραφίες: Χριστίνα Αλώση
