Ολική επαναφορά Scooby-Doo και άλλων ηρώων του Σαββάτου

Θυμάσαι που λέγαμε ότι πλέον δε φτάνει να βγάζει ταινίες το στούντιό σου, πρέπει να βγάζει ολόκληρα σύμπαντα;

Πώς να μη γλυκαθείς μετά τα εκατοντάδες εκατομμύρια που σου έδωσε ένα franchise σαν το ‘Harry Potter’ και να μη θες να το επαναλάβεις; Αυτά σκέφτηκαν εκεί στους λόφους του Χόλιγουντ οι Warner Bros., κι επειδή ένα υπερηρωικό Λεγεωνίστικο franchise είναι λίγο-πολύ-λίγο, είπαν να στραφούν σε properties από τη Hanna Barbera Productions, το animation στούντιο που είχε κατακλύσει τα πρωινά του Σαββάτου στην Αμερική για τρεις περίπου δεκαετίες και τα δικά σου για κάτι λιγότερο.

Οι Flintstones, ο Scooby-Doo, ο Jonny Quest, οι Jetsons, ο Yogi Bear, το Wacky Races και άλλα διάσημα καρτούν της εταιρείας θα αναβιώσουν στη μεγάλη οθόνη, με την αρχή να γίνεται από τον Scooby-Doo που έχει και πρότερη καλή εμπειρία στο box office, στην ταινία ‘S.C.O.O.B.’ που θα μας έρθει στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018.

Σε μία εποχή που ψάχνουν όλοι το επόμενο κόνσεπτ που θα μπορούν να βάλουν στον αυτόματο για να γεννάει δολάρια, το εγχείρημα αυτό δε φαίνεται και ιδιαίτερα περίεργο, μέχρι τη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι όλα αυτά θέλουν με κάποιον τρόπο να τα συνδυάσουν. Εκεί δηλαδή που κουβεντιάζει Wilma με τους δεινόσαυρους στην αυλή ας πούμε, να σκάει η Daphne για να διαλέξουν συνολάκια. Παιδιά πάσο, θα δούμε.

Τα έχουν που τα έχουν τα δικαιώματα όμως, γιατί να μην τα πάνε και μια βόλτα από τα κόμικ;

Όταν ανακοινώθηκε η υιοθεσία ορισμένων σαββατιάτικων ηρώων μας τον Γενάρη από την DC, ο Dan DiDio της DC Entertainment, μας είχε προετοιμάσει για τον εκσυγχρονισμό τους, την ελευθερία που θα έδιναν στους καλλιτέχνες για να κάνουν το κέφι τους και την προσοχή που θα έδιναν ώστε όλη η προσπάθεια να είναι προσβάσιμη και για κάποιον που δεν έχει ιδέα από Hanna Barbera.

Όταν συζητάμε για την πλοκή αυτών των κόμικ, το χαμόγελο στα πρόσωπα όλων είναι μεταδοτικό. Και χωρίς να έχουν διαβάσει καμία από τις ιστορίες, είναι ήδη ενθουσιασμένοι γι’ αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε. Ως μακροχρόνιος φαν του υλικού αυτού… αυτό είναι ένα όνειρό μου που έγινε πραγματικότητα

Μαζί του στον ενθουσιασμό ήταν και ο βετεράνος της DC, Jim Lee, έτερος καπετάνιος του πρότζεκτ και μεγάλος υπέρμαχος της καλλιτεχνικής ελευθερίας των ομάδων που έφτιαξε για τον κάθε τίτλο.

Σκεφτόμαστε αυτούς τους χαρακτήρες ως τα παιδικά μας χρόνια και θέλω ο κόσμος να αγκαλιάσει τις σύγχρονες εκδοχές τους και να αντιληφθεί ότι στον πυρήνα τους, οι ιδέες δεν είναι μόνο για παιδιά

Η αρχή γίνεται με τους τέσσερις τίτλους που ξεκινήσαμε να διαβάζουμε, αλλά σκοπός είναι να συνεχίσουν και με πολλούς περισσότερους.

SCOOBY-DOO APOCALYPSE

Ως το βαρύ πυροβολικό της τετράδας, οι DiDio και Lee ονόμασαν το ‘Scooby-Doo Apocalypse’ το “crown jewel” τους. Ευτυχώς για εκείνους και για τις δικές μας προσδοκίες κυρίως, το κόμικ τραβάει τα πάντα από τα μαλλιά χωρίς να αστοχεί σε τίποτα.

Η ιστορία σε ρουφάει από τις πρώτες σελίδες που βλέπεις τη Velma να κοιτάει τους κατοίκους του Παρισιού με περιφρόνηση από το μπαλκόνι της, γιατί αυτοί γλεντάνε στις πλατείες ενώ εκείνη ετοιμάζεται να σώσει τον κόσμο με τις επιστημονικές της γνώσεις. Ακόμα κι αυτούς τους ρεμπεσκέδες θα σώσει που να μην τους πει τίποτα.

Ο Shaggy είναι ο άνετος και αραχτός εκπαιδευτής του Scooby, η Daphne είναι η ξεπεσμένη δημοσιογράφος που απαρνήθηκε τα mainstream μίντια γιατί είναι κατά του συστήματος και ο Fred είναι ο κάμεραμάν της που πάνω απ’ όλα προσπαθεί να ανέχεται τα νεύρα της. Με την εξαίρεση των τελευταίων δύο, κανένας δε γνωρίζεται με κανέναν κι έτσι όταν σκάει σαν βόμβα η μεγάλη απειλή που δε θα αποκαλύψουμε, πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται. Να συνυπάρχουν βασικά σε πρώτη φάση, που με τόσα μυστικά που κρύβονται μπορεί να μην είναι τελικά και τόσο εύκολο.

Πολλά thumbs up.

THE FLINTSTONES

Με την ανακοίνωση της σειράς, είχε γίνει αναφορά στον επίκαιρο κοινωνικό σχολιασμό που θα έκαναν οι Flintstones σε σχέση με τη σύγκριση του χθες και του σήμερα. Συγκεκριμένα ο DiDio είχε πει,

Θα χρησιμοποιήσουμε τους Flintstones για να φέρουμε αυτή τη φωνή και το κοινωνικό σχόλιο που μπορεί να είχαν δώσει στα ‘60s και θα το επαναφέρουμε για σήμερα

Χωρίς να χάνει το χιούμορ και τη γιαμπανταμπαντίστικη χαριτωμενιά του, το κόμικ έχει πετύχει τον σκοπό του σε πρώτη φάση τουλάχιστον.

Στο ένα παράδειγμα που μπορούμε να αναφέρουμε, ο Fred Flintstone είναι μέλος μίας υποστηρικτικής ομάδας βετεράνων πολέμου που μαζεύονται για να βγάλουν τα σώψυχά τους, με τον έναν από όλους που συμμετέχουν στον κύκλο να λέει απογοητευμένος ότι αυτοί οι άγριοι ρε παιδί μου, δεν είχαν αίσθηση του όρου ιδιοκτησία.

Μάλλον ο χρόνος δεν τους έχει ξεπεράσει τους Flintstones.

FUTURE QUEST

Πολλά τρυγόνια χτυπήθηκαν με τον σμπάρο του Jonny Quest. Έμπλεξαν μαζί του και τον Space Ghost και τον Birdman – όχι του Keaton – από τις δικές τους μεμονωμένες σειρές και πάει τώρα να στηθεί μία ομαδούλα κατά επίγειων και διαγαλαξιακών απειλών, που δυνητικά θα μπορούσε να μας διασκεδάσει πολύ.

Τα πρώτα τεύχη του ‘Future Quest’ παίζουν ρόλο εισαγωγής στο καινούριο κόνσεπτ του μικρού ήρωα, δίνοντάς μεγαλύτερη προσοχή στο περιβάλλον και τους δορυφορικούς χαρακτήρες, παρά στον ίδιο. Μόνο καλό μπορεί να είναι αυτό από τη στιγμή που το κόνσεπτ θα κινηθεί με ensemble καστ. Ούτε καν Jonny δεν είναι το Quest πια, το πιάσαμε το νόημα.

Προς το παρόν εγκρίνουμε με χίλια το art και περιμένουμε να δούμε περισσότερα.

WACKY RACELAND

Όταν είχαν πει ότι εμπνεύστηκαν τη νέα εκδοχή του ‘Wacky Races’ από το ‘Mad Max: Fury Road’ δεν αστειευόντουσαν.

Πάνε οι μέρες των αυτοκινητιστικών αγώνων με τα εκκεντρικά ζευγάρια οδηγού-ζωοσυνοδηγού. Τώρα έχουμε ένα δυστοπικό σύμπαν που προέκυψε από μία αποκάλυψη, αγώνες μέχρι θανάτου σε καμένη γη, μία αίσθηση βρώμας και δυσοδίας από αυτές που σου δίνουν κάτι ταινίες που όλοι οι χαρακτήρες είναι ιδρωμένοι και ένα καλοφτιαγμένο art που θα κέρδιζε πολλά από μία καθαρότερη τοποθέτηση των πάνελ.

Είναι πολύ νωρίς για τελικό συμπέρασμα, αλλά η βασική μου σκέψη όταν τελείωσα τα τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει, ήταν τι στο καλό διάβασα. Ούτε καν με την αρνητική έννοια, με μία πραγματική απορία που δε νομίζω ότι σχετιζόταν με τον πονοκέφαλό μου. Δεν το απορρίπτω ακόμα, αλλά έναν φόβο τον έχω για τα επόμενα.

***

Πώς σου φαίνεται η αναβίωση του σαββατιάτικου πρωινού σου;