Ας δώσουμε τιμητικά στην Angela Merkel την ελληνική ιθαγένεια

Έχουμε την τάση ως άνθρωποι, σε κάθε αλλαγή σελίδας ή μια κατάσταση που φτάνει προς το τέλος της, να αφαιρούμε βάρη, ευθύνες και, εν τέλει, να διαγράφουμε επιλεκτικά τα κομμάτια που τη συνθέτουν. Το πόσο πολύπλευρη είναι αυτή η κατάσταση, φυσικά, δεν μας ενδιαφέρει και τόσο. Άλλωστε ο χρόνος επουλώνει τις πληγές και ομαλοποιεί το παρελθόν, όσο τραχύ κι αν είναι.

Αυτό συνήθως συμβαίνει μετά τον θάνατο ενός ανθρώπου που, στην καλύτερη, η συνολική του πορεία και η ποιότητα του χαρακτήρα του, αμφισβητούνται. Και το τέλος μιας πολιτικής πορείας, αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα, ανήκει στην ίδια κατηγορία.

Κάποιοι άνθρωποι, από τη στιγμή που αναγκαστικά ή μη παύουν να τρέχουν μια χώρα, πολλές χώρες ή ένα κόμμα, μαραζώνουν. Και επειδή θέλουν να ανατρέχουν συνεχώς στις καλές τους μέρες και να τις ζουν ξανά και ξανά, γράφουν από ένα βιβλίο η επισκέπτονται γνωστά λημέρια. Κάπως έτσι στήνονται τα εικονίσματα και τα φωτοστέφανα κυκλώνουν την κεφαλή τους.

Η τελευταία εγχώρια αγιοποίηση είναι αυτή της Angela Merkel. Μπορεί η πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας να μην τρώει χωριάτικη στην Πλάκα κάθε καλοκαίρι, όμως το αποτύπωμά της είναι ακόμα ισχυρό στη χώρα μας. Υπάρχει αυτή η σύνδεση, πώς το λένε;

Σε μία από τις πιο κρίσιμες στιγμές της μεταπολιτευτικής Ελλάδας ήταν εκεί, στο πλευρό μας. Μην ξεχνάμε επίσης ότι το σουβλάκι, πίσω στο 2015 για παράδειγμα, ήταν φθηνότερο. Και ποιος μας λέει εμάς ότι η Angela Merkel δεν ήταν αυτή που πήγε κόντρα στον ιδιαίτερα συμπαθή από την ΕΕ, Wolfgang Schäuble, εκείνες τις περίεργες μέρες για να τρώμε εμείς το σουβλάκι μας; Γιατί από χθες, μόνο αυτό δεν έχουμε διαβάσει.

Η Angela Merkel, όπως λογικά έχετε ήδη πληροφορηθεί μιας και παίζει έντονα σε διάφορες σελίδες και κανάλια, βρέθηκε στη χώρα μας και από τη σκηνή της Λυρικής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, μοιράστηκε τις σκέψεις της με τον Αλέξη Παπαχελά.

Η συζήτηση κράτησε 100 λεπτά και είμαι βέβαιος πως αν κάποιος κάνει μια μικρή έρευνα θα βρει 100 αγιογραφίες να τρέχουν ελεύθερες στο ίντερνετ. Ένα από τα αγαπημένα μου κείμενα, μάλιστα, αναφέρει ότι «η Angela Merkel ήταν πιο ανθρώπινη από ποτέ». Βασική προϋπόθεση για να γίνει κάποιος άγιος είναι να ζήσει πρώτα ως άνθρωπος, μην το ξεχνάμε αυτό.

Και τι πιο ανθρώπινο από το να βάζει κάποιος τα κλάματα, θα αναρωτηθεί κάποιος μετά το «κάποια στιγμή έβαλα τα κλάματα, μου είχε ασκηθεί πίεση» που είπε η πρώην, φιλοσοφημένη και ώριμη πλέον -όπως μας ενημερώνουν-, Καγκελάριος; Τίποτα. Τα δάκρυα κύλησαν την περίοδο της χρηματοπιστωτικής κρίσης και δε γύρισαν ποτέ πίσω.

Σε αυτό το σημείο, μιας και μας έδωσε και η ίδια τα εύσημα, πρέπει να πούμε ένα μεγάλο «μπράβο» στον εαυτό μας, γιατί το αξίζουμε. «Εντυπωσιάστηκα πώς άντεξαν οι Έλληνες με τα 60 ευρώ», είπε για τις υπέροχες μέρες των capital controls.

Κι όλα αυτά εν μέσω σύγχυσης στα social media, μιας και το αφήγημα του «προδότη Τσίπρα» ξεθωριάζει όσο η πρώην Καγκελάριος, την οποία έχουν ήδη τοποθετήσει στο υψηλότερο πολιτικό βάθρο οι ευρωπαϊστές και τα άτομα με δεξιό προσανατολισμό, δεν έχει να του προσάψει κάτι κακό, πέρα από τις όποιες διαφωνίες τους.

Μέχρι το βράδυ, για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, λογικά θα έχουν δώσει τιμητικά στην Angela Merkel την ελληνική ιθαγένεια αν κρίνουμε από τα κείμενα που διαβάζουμε. Θα γίνει μία νέα Tom Hanks και με ένα κλείσιμο του ματιού θα ξεχάσουμε τις πολιτικές ασφυξίας. Γιατί εμείς είμαστε Έλληνες, δεν κρατάμε κακία σε κανέναν.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ