Η ζωή της Brigitte Bardot από τον κινηματογράφο στον ακτιβισμό

Η Brigitte Bardot, η Γαλλίδα ηθοποιός που ανταγωνίστηκε τη Marilyn Monroe ως θεά του κινηματογράφου για περισσότερο από μια δεκαετία, πέθανε την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου σε ηλικία 91 ετών. Η είδηση του θανάτου της μεταδόθηκε από το Associated Press μέσω εκπροσώπου του Ιδρύματος Brigitte Bardot.

Η ηθοποιός, που έγινε ένα από τα απόλυτα sex symbols της δεκαετίας του 1950 με την ταινία «Και ο Θεός…έπλασε τη γυναίκα» (1956) και που αργότερα συνεργάστηκε με διάφορους σκηνοθέτες της Nouvelle Vague, μεταξύ των οποίων και ο Jean-Luc Godard στην ταινία “Le Mépris” (Η Περιφρόνηση), είχε αποσυρθεί από τον κινηματογράφο για σχεδόν μισό αιώνα, περνώντας το υπόλοιπο μέρος της ζωής της υπερασπιζόμενη τα δικαιώματα των ζώων.

Μελανό σημάδι στη φήμη της υπήρξαν οι ομοφοβικές δηλώσεις για τις οποίες τις επιβλήθηκαν πολλαπλά πρόστιμα για υποκίνηση φυλετικού μίσους. Ο γιος της την μήνυσε επίσης για ψυχική οδύνη, όταν εκείνη δήλωσε στην αυτοβιογραφία της ότι θα προτιμούσε να «γεννήσει ένα σκυλάκι».

Γεννημένη στο Παρίσι στις 28 Σεπτεμβρίου 1934 από εύπορους και αυστηρούς γονείς, η Bardot ασχολήθηκε με το χορό και τη μουσική από μικρή ηλικία. Ξεκίνησε την καριέρα της ως νεαρό μοντέλο, ποζάροντας στο εξώφυλλο του περιοδικού Elle σε ηλικία μόλις 15 ετών. Και δεν άργησε να την ανακαλύψει ο κινηματογράφος.

Η Bardot είχε επαναστατήσει ενάντια στις συντηρητικές αξίες της Γαλλίας της δεκαετίας του 1950 και κέρδισε την ελευθερία που προσφερόταν σε λίγες γυναίκες εκείνη την εποχή. Οι εραστές έπεφταν στα πόδια της, από τον Alain Delon μέχρι τον Serge Gainsbourg, τα χρήματα έρρεαν στον τραπεζικό της λογαριασμό και οι σκηνοθέτες έγραφαν – και άλλαζαν – σενάρια σύμφωνα με τις επιθυμίες της.

Bettmann/Getty Images/Ideal Image

Σε συνεντεύξεις της εποχής, η ίδια αμφισβητούσε συνεχώς τα ήθη της εποχής. Όταν τη ρώτησαν, σε ηλικία περίπου 30 ετών, αν ήθελε να μείνει με τον ίδιο άντρα για όλη της τη ζωή, απάντησε αρνητικά. «Είναι καλό να αλλάζεις συντρόφους καθώς μεγαλώνεις γιατί χρειάζεσαι διαφορετικά πράγματα».

Σε ηλικία 18 ετών, έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία του Willy Rozier “Manina, the Girl in the Bikini”. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος ανέδειξε την ξεχωριστή της εμφάνιση, με τα μακριά ξανθά μαλλιά, τις αφέλειες και το χαρακτηριστικό σούφρωμα των χειλιών της. Η φήμη της αυξήθηκε γρήγορα με μια σειρά από ταινίες ρουτίνας, αλλά και με εμφανίσεις στην ταινία “Act of Love” με τον Kirk Douglas, στην βρετανική κωμωδία “Doctor at Sea” και στην ταινία “Helen of Troy” του Robert Wise.

Ήταν η ταινία «Και ο Θεός…έπλασε τη γυναίκα», σε σκηνοθεσία του μελλοντικού συζύγου της Roger Vadim, που της χάρισε για πρώτη φορά διεθνή φήμη. Η ταινία ξεχώρισε για την απελευθερωμένη απεικόνιση της σεξουαλικότητας, συμπεριλαμβανομένης μιας διάσημης σκηνής με την Bardot να χορεύει, η οποία επίσης συνέβαλε στην εξάπλωση της δημοτικότητας του γαλλικού κινηματογράφου σε όλο τον κόσμο.

AP Photo

Το 1959, μετά από αρκετές ερωτικές περιπέτειες, παντρεύτηκε τον ηθοποιό Jacques Charrier, με τον οποίο συμπρωταγωνίστησε στην ταινία “Babette Goes To War”. Το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο, τον Nicolas, αλλά η Bardot δεν δέχονταν την εγκυμοσύνη της: χτυπούσε επανειλημμένα την κοιλιά της και ικέτευε έναν γιατρό να της χορηγήσει μορφίνη για να προκαλέσει αποβολή.

«Κοιτούσα την επίπεδη, λεπτή κοιλιά μου στον καθρέφτη σαν μια αγαπημένη φίλη στην οποία επρόκειτο να κλείσω το καπάκι ενός φέρετρου», θυμόταν αργότερα.

Η ηθοποιός συνέχισε να παίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70, με αξιοσημείωτους ρόλους, όπως στην ταινία “The Truth” του Henri-Georges Clouzot το 1960, στην «Περιφρόνηση» του Godard το 1963 και στην ταινία “The Edifying and Joyous Story of Colinot” το 1973, η οποία ήταν η τελευταία της ταινία.

Η Brigitte ήταν πλέον η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στη Γαλλία, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι ήταν πιο πολύτιμη για το εξωτερικό εμπόριο από την αυτοκινητοβιομηχανία της χώρας. Εκείνη ωστόσο ήθελε να την παίρνουν στα σοβαρά ως ηθοποιό. «Δεν είχα πολλές ευκαιρίες να παίξω», παραπονιόταν, «κυρίως έπρεπε να γδύνομαι».

Ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων

Μετά από σχεδόν 50 ταινίες, το 1973 ανακοίνωσε ότι αποσύρεται για να αφιερώσει τη ζωή της στην προστασία των ζώων. «Έδωσα την ομορφιά και τα νιάτα μου στους άνδρες», είπε. «Θα δώσω τη σοφία και την εμπειρία μου στα ζώα».

Συγκέντρωσε 3 εκατομμύρια φράγκα για να ιδρύσει το Ίδρυμα Brigitte Bardot, δημοπρατώντας τα κοσμήματά της και αναμνηστικά από ταινίες.

Charly Hel/Prestige/Getty Images/Ideal Image

Η Bardot – ή B.B., όπως ήταν γνωστή στη Γαλλία – έκανε εκστρατεία κατά της ετήσιας θανάτωσης φώκιας στον Καναδά και εξόργισε μερικούς από τους συμπατριώτες της καταδικάζοντας την κατανάλωση κρέατος αλόγου.

Έγινε χορτοφάγος, επιτέθηκε στην κινεζική κυβέρνηση για «βασανιστήρια» σε αρκούδες και ξόδεψε εκατοντάδες χιλιάδες σε ένα πρόγραμμα στείρωσης αδέσποτων σκύλων στη Ρουμανία.

Ένα ταραγμένο τέλος σε μια ταραγμένη ζωή

Στα τελευταία χρόνια της ζωής της, διώχθηκε πολλαπλές φορές για ρατσιστικές δηλώσεις. Αντιτάχθηκε στον τρόπο με τον οποίο οι ισλαμικές και εβραϊκές θρησκείες σφάζουν ζώα για τροφή.

Ο τρόπος ωστόσο με τον οποίο εξέφρασε την κριτική της ήταν ασυγχώρητος και, μάλιστα, παράνομος. Το 1999, έγραψε ότι «η πατρίδα μου έχει κατακλυστεί από υπερπληθυσμό αλλοδαπών, ειδικά μουσουλμάνων».

Αυτό κόστισε στη Bardot ένα τεράστιο πρόστιμο. Συνέχισε να επικρίνει τους διαφυλετικούς γάμους και να προσβάλλει τους ομοφυλόφιλους άνδρες που, σύμφωνα με τα λόγια της, «κουνάνε τους πισινούς τους, σηκώνουν τα μικρά τους δαχτυλάκια στον αέρα και με τις μικρές τους φωνούλες γκρινιάζουν για όσα τους κάνουν να υποφέρουν αυτοί οι φρικτοί ετεροφυλόφιλοι».

Η Bardot βρέθηκε τόσες πολλές φορές στο δικαστήριο που, το 2008, ο εισαγγελέας δήλωσε ότι ήταν «κουρασμένος» από το να την κατηγορεί.

Στη δεκαετία του 1960, η BB επιλέχθηκε ως το επίσημο πρόσωπο της Μαριάν, του εμβλήματος της γαλλικής ελευθερίας. Στη συνέχεια, η ίδια έγινε μια εικόνα: μια όμορφη, απελευθερωμένη, σύγχρονη γυναίκα που αρνήθηκε να συμμορφωθεί με ξεπερασμένα στερεότυπα.

Μετά από τρεις αποτυχημένους γάμους και αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας, εγκατέλειψε τα φώτα της δημοσιότητας για να αγωνιστεί ενάντια στη βαρβαρότητα προς τα ζώα. Προς έκπληξή της, η γοητεία των μέσων ενημέρωσης για την ίδια συνεχίστηκε, ακόμη και όταν η φήμη της μετατράπηκε σε κακή φήμη.

Και, σε ένα ταραχώδες τέλος μιας ταραχώδους ζωής, οι πολιτικές απόψεις της την οδήγησαν να περάσει τα τελευταία της χρόνια σχεδόν σαν ερημίτισσα, πολεμώντας τις κατηγορίες για ρατσιστικό μίσος στα δικαστήρια.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ